Μετα την παραπανω τοποθετηση το θεμα θεωρειται ληξαν.
Respect που έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο να γράφεις πράγματα ασυνάρτητα και χωρίς να έχουν τι παραμικρή σχέση με την πραγματικοτητα. Αυτό με το Myung τα εσπασε. Όπως βλέπω στο νεο τους άλμπουμ θα ξεσκαρταρουμε επιτλεους. Καλά να περνάτε στον ελεύθερο χρόνο σας.
Den yparxei logos gia viastikes krities…2 wres kai mousikhs einai adynaton na filtraristoun se 4-5 akroaseis…dwste mousiko xwro kai xrono sto album wste na to dexteitai gia afto pou einai…
Το μονο ασυναρτητο ειναι να λες respect, και μετα απο περιπου 15 λεξεις να αποδεικνυεις οτι δεν εχεις κανενα απολυτως σεβασμο για την αποψη καποιου αλλου. Και μετα απο δυο προτασεις, να το επαληθευεις αυτο. Αν με θεωρεις σκαρτο χωρις να ξερεις το παραμικρο για μενα, τοτε σιγουρα μου επιτρεπεις να κριτικαρω ενα αλμπουμ που τουλαχιστον το ακουσα ε?
Δικαιωμα σου να διαφωνεις οσο θελεις, αλλα αν θελεις να μηδενισεις την αποψη μου (γιατι αλλωστε μετραει σε αυτον τον κοσμο πολυ να εχεις την Σωστη Αποψη εσυ ε?), τουλαχιστον καντο με επιχειρηματα.
Σέβομαι την άποψη σου, αλλά δεν μπορώ να σε πάρω σοβαρά, όταν λες αυτά για τον Myung και τον Rudess. Άλλο δεν μου αρέσει κάτι, άλλο κράζω. Δεν θα μπω στο τρύπακι των haters αυτη την φορά. Ιδίως αυτη την φορά.
Τον Muyng τον σεβομαι και τον θεωρω εξαιρετικο μπασιστα, μονο που εχει να προσφερει κατι σοβαρο στη μπαντα ειτε συνθετικα ειτε με οποιονδηποτε αλλο τροπο, περιπου απο το 1999 με λιγοστες εκλαμψεις εν τω μεταξυ.
Ο Rudess ειναι οτι χειροτερο συνεβη ποτε στην ιστορια των Dream Theater, καθοτι εκμηδενισε την οποια εμπνευση και τον οποιον οιστρο ειχαν πριν ερθει. Μπορει να “παιζει παπαδες” και να ειναι πιο αρτιος τεχνικα απο τους Kevin Moore και Derek Sherinian, αλλα κατα τα αλλα… αστα να πανε.
Εσυ μπορει να εισαι φανμποη και να χωριζεις τους ανθρωπους σε haters και lovers (λες και πρεπει να εχουμε σταθερη αποψη ανα τα χρονια ολοι?) αλλα εγω δεν ειμαι τιποτα απο τα δυο. Αγαπω τη μουσικη των Dream Theater γενικοτερα, και καθομουν και τους υπερασπιζομουν σε πολυ κοσμο που τους εκραζε μεχρι και το 2009 με παθος, και με εκπληξη το 2011 που εβγαλαν το Dramatic Turn και ηταν αρκετα καλυτερο απο οτι το περιμενα. Συγγνωμη αλλα αυτα τα πραγματα που παιζουν και γραφουν πλεον εγω προσωπικα δεν τα θεωρω σοβαρα. Δεν εχω κατι προσωπικο με τη μπαντα, ουτε λογο να ειμαι hater (αν και τους θεωρω απαραδεκτους στο θεμα Portnoy, στον οποιο δινω ΟΛΑ τα δικια κι ενω παντοτε ηταν αυτος που μου την εσπαγε περισσοτερο), απλα αυτη ειναι η αποψη μου για την πορεια τους.
Σαν πρώτη ακρόαση δεν ειναι και εξαιρετικό , αλλά θα δώσει πράγματα . Έχει και ένα πέρασμα απο glass prison σε μια δόση !
Θέλει πολλές ακροάσεις,άλλωστε 2,5 ώρες μουσικής είναι. Δεν χρειάζονται βιαστικά συμπεράσματα,αλλά ρε γαμωτο δεν έπρεπε να βαλουν τόσα τραγούδια. Επίσης το όλο concept φαίνεται παιδικό με τον τρόπο που το προβάλλουν.
Αν ο QuintomScenario είναι αυτός που νομίζω (δεν θυμάμαι) είναι αστείο που κάποιος τον βγάζει και hater από πάνω!
Υπάρχουν και άλλες, πιο νηφάλιες απόψεις για τους Theater και τον Rudess. Να μία:
Τα λεγα εγω απ το BC&SL και ετρωγα κραξιμο ως χεϊτερ και απο τον quintom. Υπομονη 2-3 αλμπουμ ακομη το πολυ και θα χει αλλαξει γνωμη και ο petpanag. Δεν θα μεινει φαν σ’αυτην την μπαντα.
1 Like
Ειλικρινά περιμένω να δω σχόλια μόλις δημοσιευτεί η κριτική…
Τόσο ρηξικέλευθη και προβοκατόρικη θα είναι;
Απλά βλέπω τόσο τρομερό αρνητισμό που νιώθω πως είμαι ο μόνος που ευχαριστήθηκε το δίσκο…
Mπα μη σκας…απλά η κριτική σε αυτό το συγκρότημα συνήθως κινείται στα όρια του κραξίματος ακόμη και από φανς…βγαίνει το κουσούρι της μπάλας σε κάποιους.
Πάντα υπάρχει μια υπερβολή σε όλα στους Τheater, και στο συγκρότημα και στους οπαδούς του. Εγώ προσωπικά βρήκα αρκετά πράγματα θετικά στο δίσκο, ναι το cheesy στοιχείο είναι πιο έντονο από ποτέ, αλλά θα ήταν ψεύτης όποιος πει ότι ποτέ δεν υπήρχε σε κάποιο (έστω λιγότερο) βαθμό και στους πρώτους πρώτους δίσκους-ότι το Another Day ας πούμε δεν έχει τυρίλα μέσα. Μου αρέσουν οι πιο μετριοπαθείς φωνές που βρίσκουν και τα θετικά, γιατί χάλι ή σκουπίδι ο δίσκος δεν είναι. Μακρύ σε διάρκεια να τον πεις, αμφισβητούμενης αισθητικής να τον πεις, ότι έχει κακή μουσική ε όχι δεν το λες. Έχει αρκετές σπουδαίες στιγμές που είχαμε χρόνια να ακούσουμε, το μείον του για μένα είναι οι υπερβολικά πολλές κλιμακώσεις/κορυφώσεις σε κάθε τραγούδι που συνθετικά είναι πολύ lame προσέγγιση… και έχουν γίνει και τόσες φορες τα τελευταία χρόνια που κι ο τελευταίος Φιλιππινέζος φαν έχει αναισθητοποιηθεί. Σαν παραγωγή, σαν δουλειά στο στούντιο είναι απλησίαστο από οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα στον πλανήτη, αν δεν αναγνωρίσουμε και αυτό το προφανές τουλάχιστον γινόμαστε άδικοι.
Τώρα για να ξαναπούμε και τα προφανή το interplay/παίξιμο/συνθετική προσέγγιση του Awake δεν επαναλαμβάνεται, όποιος το περιμένει ε μάλλον αδίκως το περιμένει. Αλλάξανε και τα ακούσματα σίγουρα, αλλάξανε και μέλη, ο Rudess παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό.
Πάντως ενώ πήγα να το ακούσω με βαριά καρδιά γιατί δεν με πολυενδιέφερε κιόλας να το ακούσω στην τελική με ιντριγκάρισε θετικά και το βρήκα τολμηρό εγχείρημα για σχεδόν 30χρονη μπάντα. Τουλάχιστον βγήκαν κάπως από τη νόρμα.
Για να βγούν τελείως -υποκειμενική γνώμη- πρέπει να προσλάβουν εξωτερικό παραγωγό με πλήρη ελευθερία και ίσως να αλλάξουνε πληκτρά και τη σχέση μπάσου-ντραμς. Και φυσικά θέλει και έμπνευση γιατί ουρανοκατέβατα δεν έρχονται.
Όποιος δεν γουστάρει στην τελική ας βάλει το Lines in the Sand στο repeat, ελευθερία έχουμε.
υ.γ.: οι Theater πρέπει να ακούσουν πολύ το Ancestral του Steven Wilson, αν θέλουν κάτι καλύτερο στο μέλλον.
Πολυ ωραια τα λεει ο αποπανω. Απο κει και περα διαφερει ο τροπος με τον οποιο εκφραζεται ο καθενας, αλλα η ουσια παραμενει η ιδια. Ειδικα οι αναφορες σε πληκτρα και μπασο/τυμπανα.
Τολμηρο το εγχειρημα? Σορρυ αλλα δεν το βρισκω και ιδιαιτερα τολμηρο. Ισα ισα που δε μπορω να σκεφτω πιο safe προσεγγιση. Μπορει να μην ειναι “κακη” η μουσικη οπως λες (ποιος το οριζει αληθεια αυτο??) αλλα σιγουρα ουτε καλη μπορω να την πω. Εγω εχω καθε διαθεση να ακουσω και τις θετικες αποψεις για το δισκο, μονο που ως τωρα οποιος υπερασπιζεται τo Astonishing και κραζει οσους το κραζουν, επαναλαμβανει να του δωσουμε ακουσματα. Εχω ηδη ακουσει το δισκο περιπου 7 φορες, γιατι να το ακουσω παραπανω? Απο μαζοχισμο? Μεχρι και το 2011 καθε δισκος ειχε να προσφερει ενα πολυ βασικο στοιχειο, το οποιο ειναι η ιντριγκα. Εδω δεν υπαρχει καμια ιντριγκα. Τα χουμε ακουσει ΟΛΑ οσα εχει το Astonishing πολλακις στο παρελθον.
ΥΓ. Εχει μεγαλη διαφορα να ειναι cheesy ενα τραγουδι απο τους Dream Theater (ή και περιπου 24 τραγουδια βασικα) το 2016 και μεγαλη διαφορα να ειναι ενα τραγουδι cheesy το 1992 νομιζω.
Αλήθεια τώρα? 130 λεπτά είναι safe προσέγγιση? δηλαδή και λογιστικά να το δεις ποιος τρελός κάνει safe 130 λεπτά μουσικής όντας 3 φορές top 10 billboard? δεν θα σε άφηναν να το κανείς! προσοχή για εμένα δεν έχει σημασία το billboard αλλά για τα ταμεία της roadrunner έχει. Safe 130 λεπτά χωρίς σχεδόν ρεφρέν συγνώμη είναι επίτηδες χολή, troll ή λαθος άποψη. Δεν το δέχομαι.
Το άλμπουμ είναι masterpiece. Και σε όποιον αρέσει. Είναι διαφορετικό, είναι άλλης δομής και προσέγγισης από τα συνηθισμένα τους ή σας. Άμα θέλετε, αλλιώς αφηςτε τους dt και φτιάξτε μπάντα. Ο τρόπος που ανα τα χρόνια κράζονται εδώ στην Ελλάδα είναι πραγματικά γραφικός. Ακόμα και εγώ τώρα που κάθομαι και απαντάω το ίδιο κινδυνεύω να γίνω. Ένα search σε αυτό το φόρουμ θα σας πείσει για το πως κράζετε. Μια έφταιγε ο εύκολος στόχος ο Labrie. Ελάχιστοι όμως τον είδαν ζωντανά το 2012 ή το 2014 όπου ήταν απίστευτος. Μετά φταίει ο Jordan. Λες και ηλίθιοι ήταν και είναι οι Petrucci, Portnoy που τον επέλεξαν, ξέρει ο Έλληνας τους πληκτρολογίου.
Παιδιά μπορείτε να αφήσετε ήσυχους τους dt. Μείνετε με τις μπάντες που σας γεμίζουν και χαλαρώστε. Αφήστε εμάς που 22 χρόνια μετά, ακόμα κάτι βρίσκουμε επάνω τους και χαλάμε τα λεφτά μας για να βιώνουμε κάθε στιγμή τους. Οι Dream Theater δεν είναι υποχρεωτικοί.
Κάποιος παραπάνω είπε ότι σε τρία τέσσερα άλμπουμ θα τους ξέχασω. Τότε φίλε θα τους βλέπω με τον γιο μου…
Masterpiece… :lol:
Ενταξει οτι πεις, τους αφηνουμε τους Dream Theater να κανουν οτι γουσταρουν, αφου προφανως ειναι υπερανω κριτικης, ξερουν καλυτερα απο τον οποιονδηποτε ποια ειναι η καλυτερη μουσικη στον κοσμο, ολες τους οι επιλογες ειναι αψεγαδιαστες, και προφανως οτιδηποτε κανουν ειναι πρωτοποριακο, καινοτομο, ανυπερβλητο και ξεχωριστο, και αξιζει αποθεωση και σεβασμο.
Για την ταμπακέρα δεν μας λες τίποτα… Τέλος εγώ εδώ. Καλό ελεύθερο χρόνο όπως σου ευχήθηκα.
Να σχολιασω λιγο αυατα τα 2 σημεια
- Δες Λαμπρι wacken 2015 wacken (αν δεν κανω λαθος) απο γιουτουμπ (ναι δεν χρειαζεται καλυτερη ποιοτητα) και αν δε καψεις τα αυτια σου, τους δεν εχω να πω κατι. Για στουντιο δεν λεω τιποτα, μια χαρα ειναι ο άνθρωπος και ισα ισα ειναι η φωνη των θιατερ. Λαιβ ομως καιγονται αυτια. Προφανως οχι σε ολα, αλλα σε παρα πολλα ομως - για να ειναι σύμπτωση.
- Ηλιθιο επιχειρημα. Δεν χρειαζεται να εισαι ελληναραςβτου πληκτρολογιου, για να κρινεις μουσικα εναν παιχτη. Ο Ραντες εχει να ας πει κατι πραγματικα μεγαλο απο το six degrees. Οκ προφανως τις στιγμες του τις ειχε, αλλα μεχρι εκει. Και στα δικα μου αυτια αυτος ο πληκτρας εχει προσφερει πολυ λιγοτερα απο τους αλλους 2 (δεδομενο το οτι το scenes ειναι σερινιαν κατα ενα μεγαλο ποσοστο)
Τον νεο δισκο, δεν τον εχω ακουσει. Εχω μια απορια ομως. Τι εννοουμε cheesy?
1 Like
Κάτι τέρμα γλυκανάλατο/μελοδραματικό/υπερβολικά συναισθηματικό που συνήθως καταλήγει να μη σε πείθει για τις προθέσεις του, ότι περισσότερο εκβιάζει το συναίσθημα που πάει να βγάλει. Δεν ξέρω αν το απέδωσα σωστά:p