Dream Theater

Ξέρω από μέσα πως η δουλειά που έχει γίνει είναι μοναδική σε τεχνικά επίπεδα κάλυψης της συναυλίας. Βέβαια, δεν έχω δει τίποτα ακόμα, άρα δεν μπορώ να επιβεβαιώσω…:stuck_out_tongue:

Αλήθεια, προσπαθούμε για κάτι γύρω από αυτό, αλλά δεν είναι εύκολο.

Για άλμπουμ δεν έχω ιδέα. Ούτε καν ήξερα ότι σκοπεύουν να ξαναμπούν τόσο σύντομα στο στούντιο.

Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται για την ίδια εταιρεία που κινηματογράφησε τις audition για τη θέση του drummer. Και όσο και να έχει κανείς τις ενστάσεις του για το όλο θέμα, το τελικό προϊόν ήταν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπές.

Γενικά, με εξαίρεση τα Live at Budokan και Score, τα προηγούμενα DVD των Theater δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Πάρτε για παράδειγμα το DVD του Metropolis Pt. 2. Όσο και να πέφτουν τα σαγόνια στο πάτωμα, έχει κάποια σοβαρά μειονεκτήματα: δεν έχει όλα τα κομμάτια που παίξανε, το editing είναι… για κλάμματα (δεν ξέρω γιατί έπρεπε να το κάνει ο MP και όχι κάποιος πιο σχετικός), o ήχος είναι στερεοφωνικός, η εικόνα είναι 4:3 κλπ. κλπ. Για να μην θυμηθώ το Chaos in Motion… #-o

Όσο για το νέο δίσκο, από το στόμα του αρχηγού (?):

[…][I]I wanted to ask what you’re going to do next.[/I]

The South American leg, which will happen in August, will be the final tour stop in support of A Dramatic Turn of Events and then I have G3, also in South America, in October, so I’ll be right back. We’ll take some time off; do some writing in that time and we’ll hit the studio early next year.

Πηγή: http://blogs.dallasobserver.com/dc9/2012/07/dream_theaters_john_petrucci_p.php

Το post του amazing_journey ειναι σαν να διαβαζω τις σκεψεις μου για το FII.

Τωρα για DVD ελπιζω να γινει καλη δουλεια και οχι κατι απαραδεκτο οπως το Chaos in motion.

1000 φορές το falling παρά το αναμασημένο και βαρετό systematic chaos (το octavarium παραδόξως μου εκατσε καλύτερα με τον καιρό)…το black clouds εχει count of tuscany και a nightmare to remember οπότε σώζεται…

…μακάρι…νομίζω ότι το Score είναι απ’τα καλύτερα:):!:

Ετσι. Τρομερο το FII, με καποιες αδυνατες στιγμες. Επος το Take Away My Pain.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ τσεκαρουμε το φαν κλαμπ σιντι του 1999 με τιτλο Cleaning Out The Closet, προκειται περι επους. Επισης, συστηνεται και το bootleg Nighttown Nostalgia απο ενα φαν κλαμπ γκιγκ στο Ροτερνταμ με ακουστικες εκτελεσεις.

Το FII και γώ με τον καιρό το εκτίμησα, ειδικά απο τις ψιλοαπογοητεύσεις των SC και BC&SL.
Και νομίζω πως πιθανόν να είναι και το καλύτερο άλμπουμ απο άποψη ήχου. Ακούς τα πάντα, καθαρά, και συνεκτικά σαν να ακούς τη μπάντα να παίζει live.

Για το dvd παιδιά μάλλον να το περιμένουμε το νέο έτος, εικάζω γύρω στο Φεβρουάριο, μακάρι να βγεί νωρίτερα. Από ποιότητα να είστε σίγουροι ότι θα είναι καλύτερο από το άθλιο CiM και επίσης θα έχει και κάμποσα καλούδια εκτός της συναυλίας.

Επίσης θα βγάλει και o Mangini DVD την άνοιξη μάλλον, που θα έχει ανάλυση και για τα τραγούδια του ADTOE, αν και αυτό μάλλον απευθύνεται περισσότερο σε καμμένους σαν κ εμένα.

+100000000

Nikatapi εννοείται. Βασικά οι καλύτερες παραγωγές σε άλμπουμ των DT ήταν στα Αwake, FII, Six Degrees και Octavarium. Μεταξύ των αποπάνω ψηφίζω άνετα την ζεστή παραγωγή του FII με το φανταστικό οργανικό feeling. Για σεμινάριο.

Του Systematic Chaos μάλλον με διαφορά η χειρότερη. Tραγικό mastering.

Xαλαρά η χειρότερη. Το WDADU έχει καλύτερο mastering.
Προσωπικά θεωρώ πως μέχρι και το Octavarium η παραγωγή ήταν καλή, και έπιανε το feeling του κάθε δίσκου. Απο κεί και μετά τα έχω τα παράπονά μου.

Μετά το Octavarium και με εξαίρεση το Train Of Thought βέβαια που προηγήθηκε, η εν μέρει μεταλλική στροφή και οι αποτυχημένες προσπάθειες του portnoy να συνεισφέρει σε πολυφωνικά σημεία περισσότερο από όσο έπρεπε, βάρυνε τον ήχο τους με αποτέλεσμα οι παραγωγές να τείνουν προς τις γνωστές τάσεις πλαστικοποίησης με τα επίσης γνωστά αποτελέσματα. Το Systematic Chaos λογικό είναι να ακούγεται κάπως έτσι σε σύγκριση με τα υπόλοιπα, αλλά γενικά οι παραγωγές τους μέχρι το Six Degrees είναι εξαιρετικές. Και στο τελευταίο βέβαια μιας και η rock πλευρά τους επαναδεικνύεται περισσότερο, λογικό είναι μια πιο ισορροπημένη παραγωγή,

Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι συνεργάτες.

Μέχρι και το Train of Thought (από το FII), με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλεκόταν ο Kevin Shirley (παραγωγή μόνο στο FII, μίξεις από FII μέχρι και TOT).

Στο Octavarium άλλαξαν άτομο για τη μίξη, αλλά το αποτέλεσμα ήταν επίσης αρτιότατο, από τους καλύτερους ηχητικά δίσκους των Theater.

Στα Systematic Chaos/BC&SL ήρθε στην ομάδα ο Paul Northfield ως μηχανικός ήχου αλλά ανέλαβε και την μίξη. Αυτό σε συνδυασμό με την metal αισθητική που επεδίωκε ο Portnoy είχαν ως αποτέλεσμα το “μπούκωμα” του ήχου.

Στο τελευταίο, ο Portnoy έφυγε από το κάδρο, ο Northfield παρέμεινε ως μηχανικός ήχου, αλλά τη μίξη ανέλαβε ο γνωστός Andy Wallace, με αποτέλεσμα τον καλύτερο ηχητικά (και μουσικά! :p) δίσκο των Theater τα πολλά τελευταία χρόνια.

Γενικά, νομίζω τον καλύτερο ήχο πέτυχαν στο FII, το Octavarium και στο καινούριο.

Ελπίζω ο Wallace να επιστρέψει και για τον καινούριο δίσκο και - γιατί όχι; - να πάρουν έναν εξωτερικό παραγωγό, αν και νομίζω η δουλειά του Petrucci στο καινούριο ήταν εξαιρετική.

Προσυπογράφω τα αποπάνω8)

Τελικά το πήρες το FII όταν βγήκες για περπάτημα;:stuck_out_tongue:

Πάντως για εκείνα που έγραψες για το DVD του Metropolis Raziel, ήταν στα πρώτα τους βήματα τότε τα μουσικά DVD, οπότε γι’αυτό και οι στερεοφωνικοί ήχοι και τα 4:3. Μιλάμε για 2000. To editing ok είναι αρκετά ερασιτεχνικό, αλλά αρκούντως φανμποήστικο, και γενικά αγαπάμε το raw, συναισθηματικό ήχο του live8) Mη ξεχνάμε ότι ακόμη έδρεπαν τις δάφνες του αριστουργήματος τους και είχαν όλη την ορμή μιας μπάντας που βρίσκεται στο απόγειό της.

Mπα σε αυτό θα διαφωνήσω. Είναι καλύτερο από το SC αλλά έχει πολλά μειονεκτήματα στον ήχο, ειδικά στα drums που χάνονται σε φάσεις toms, splashes κλπ (σε σημεία instrumental του Outcry και Lost Not Forgotten για παράδειγμα που χάνονται πολλά απο αυτά που κάνει ο Mangini). Eπίσης υπάρχουν σημεία που το μπάσο ακούγεται γαμάτο και αλλού ακούγεται ίσα ίσα.

Γενικά δεν έχει ούτε την καλύτερη καθαρότητα στα όργανα αλλά και inconsistencies στο επίπεδο των οργάνων μεταξύ κομματιών.

Προσωπική άποψη είναι πως ο καλύτερος ήχος γενικά ήταν με Shirley, μακάρι να ξανακάνουν κάτι με αυτόν γιατί τους βγάζει κάτι πολύ μοναδικό στον ήχο, μια αίσθηση μπάντας και όχι κλινικής ηχογράφησης.

Ναι αμέ! Και στα καπάκια το διπλό CD με τα demos! :wink:

Καλά ούτε οι Theater ήταν πρωτάρηδες (είχαν 10-15 χρόνια στην πλάτη), και εν έτει 2000 είχαν γυριστεί αξιολογότατες παραγωγές. Ότι αγαπάμε το live ναι, ο ήχος δεν έχει πρόβλημα (πέραν του γεγονότος της στερεοφωνικής μίξης), και μιλάμε ίσως για την καλύτερη συναυλία των Theater αφού παίζανε τον καλύτερό τους δίσκο συν κάτι άλλα ψιλά! :lol:

Και ειδικά για το editing θα επιμείνω, μιας και είχαν ήδη βγάλει κάποια άλλα DVD (συναυλία στο Παρίσι στην περιοδεία του FII, συναυλία στην Ιαπωνία για το Awake, κλπ.). Το editing δεν είναι απλά ερασιτεχνικό, είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Θυμάμαι συνεντεύξεις της εποχής που να λέει ο Portnoy πόσες ώρες χρειάστηκαν για το rendering. Δε νομίζω ότι περίμενε κανείς κάτι τέτοιο! :stuck_out_tongue:

Και μια που περιστρεφόμαστε γύρω από την εποχή Sherinian, να αναφερθεί και το γεγονός του “reunion” Portnoy-Sherinian μαζί με δυο άλλους άμπαλους (Tony MacAlpine στην κιθάρα και Billy Sheehan στο μπάσο), οι οποίοι περιόδευσαν πρόσφατα παίζοντας διασκευές (και Theater!), αυτοσχεδιασμούς και τέτοια. Έχει ήδη κινηματογραφηθεί μια συναυλία τους και αναμένεται τη νέα χρονιά! :smiley:

Συμφωνώ όσο δε λέγεται. Είναι υπεραριστούργηματική και η παραγωγή αλλά και η μουσική στο δίσκο. Όποιος πει κακή κουβέντα για το FIΙ… stop this madness!

καταπληκτικο το falling…ο πιο διαφορετικος τους δισκος…ποτε δεν καταλαβα γιατι ειχε φαει τοσο θαψιμο οταν ειχε βγει…

οταν βγήκε το falling με ξενησε η αμεσοτητα ορισμένων τραγουδιων. ηταν κατι σα να μου έλειπε. μετα απο κανενα τριμηνο καθημερινού ακούσματος συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη δισκάρα είναι…ακομα το ακουω ευχαριστα
αποψη μου πως εκτος απο το systematic όλα τα άλλα είναι απλα κορυφαία

FII απλα δεν ακουγεται ρε, τι μου λετε. Ο ορισμος της μετριοτητας και ενιοτε της βαρεμαρας. Σοβαρα, δεν μπορω να σας καταλαβω καθολου, με το ζορι το ακουσα την πρωτη φορα.

Εξαιρειται Lines In The Sand, τεραστιο.

Τωρα, τι εξαιρετικη παραγωγη λετε, τι τον καλυτερο ηχο πετυχαν λετε, πραγματικα μου φαινονται αστεια.

Μαλλον εγω ειμαι ο παραξενος, αλλα δεν βρισκω κατι ουσιαστικο (πλην Lines) στον δισκο…