Να πω κάπου εδώ ότι οι Μεταλλικα πάντα μεταλ έπαιζαν . Κινήθηκαν για πειραματισμό και σε άλλα παρακλάδια ( πλην st.anger άκρως πετυχημένα ) αλλά δεν θεωρώ σε άλλα είδη . Στον “σκληρό” ήχο έμειναν
Και αποχωρώ
4 Likes
Πραγματικα ωρες ωρες δεν ξερω αν τα νευρα σας σας αφηνουν να σκεφτειτε καθαρα εδω μεσα, με αποτελεσμα να ξεχνατε κι αυτα που γραψατε. Φιλε μου δεν προσβαλλομαι επειδη ειπες οτι ειμαι για γελια, απλα σου τονιζω οτι το να λες πως ειμαι για γελια επειδη βρισκω μια μπαντα που γουσταρεις ξεφτιλισμενη, δειχνει σοβαρο προβλημα.
Α επισης, ειναι ελευθερος ο κοσμος που ζουμε. Μπορω να ακουω και να γουσταρω μεταλ μπαντες, και να λεω “σκατα στο μεταλ” οσο θελω. Οταν λεω “σκατα στο μεταλ” προφανως εννοω σκατα στην κολλημενη ελιτιστικη πανηλιθια μεταλλικη νοοτροπια, που ακομα και εν ετει 2018 εχει παραμεινει ζωντανη. Το μεταλ ειναι απλα ενα μουσικο ειδος, ουτε ανωτερο ειναι απο αλλα, ουτε ξεχωριστο, ουτε καλυτερο, ουτε τιποτα απο ολα αυτα, οσο και να χτυπιεσαι.
2 Likes
Απορώ τι μας ποτίζουν!
1 Like
Μόνο εσύ χτυπιέσαι κανένας άλλος δεν μίλησα ποτέ για ανώτεροτητα της μεταλ μουσικής απλά το λες μόνο και μόνο για να πεις κάτι. Όπως γουστάρω το μεταλ γουστάρω και άλλες μουσικές. Η συζήτηση δεν έχει κάποιο νόημα οπότε δεν συνεχίζω. Καλό βράδυ να έχεις
Προιον για κατανάλωση η μουσική των Metallica, της μπάντας που βγαλε το πιο-δίσκος-κατά-παραγγελία-πεθαίνεις Death Magnetic (που το γουστάρω άπειρα). Και μη χειρότερα 
Ον τοπι, μάλλον είμαι ο μόνος που εξέλαβε το πολλ ως κάποιου είδους τρολλάρισμα. Κακόγουστο, but still.
Δε τους έχω να μην παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά τόσο πολύ (οι ίδιοι το κάνουν το poll). Αν ήταν τρολλάρισμα βέβαια, θα προσκυνούσα 
. Αλλά δε φαίνεται να είναι. Και δε φαίνεται να εκπλήσσεται και κανείς, αυτό είναι το χειρότερο.
2 Likes
Οταν καποιος ειναι φανμποης, δεν υπαρχει τιποτα που μπορει να κανει μια μπαντα και να το βρει αρνητικο. Ειναι απλα τα πραγματα. Οι Dream Theater εχουν καταντησει ανεκδοτο με καθε τους κινηση τα τελευταια 8 χρονια, ξεκινωντας απο την φυγη του Portnoy, και την γελοια δικαιολογια μολις ΕΝΑ ΜΗΝΑ μετα οταν ζητησε να επιστρεψει ο ιδιος, πως τελικα ειχαν ηδη ξεκινησει τις διαδικασιες για την αντικατασταση του, και δε γινοταν να πανε πισω. Μιλαμε τωρα για ατομα που ειχαν υπαρξει μπαντα και φιλοι 20 χρονια μαζι.
Παρολα αυτα, βλεπεις πως υπαρχει κοσμος που βρισκει ακομα και αλμπουμς οπως το Dream Theater ή το The Astonishing γαμηστερα και αξιολογα. Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα βεβαιως… απλα μαζι με την αποθεωση της μουσικης, ερχεται και η αποθεωση καθε κινησης της μπαντας, η οποια πραγματικα απορω πως κατεντησε ετσι.
3 Likes
Yes meets Rush, μιλάμε για καινοτομία όχι αστεία.
Ερώτηση: παίζανε ποτέ τίποτε άλλο;
2 Likes
Αυτές είναι οι επιρροές δεν πιστεύω ότι το έμαθες τώρα. Σχόλια για κράξιμο σε 1,2,3
Aπό το '96 το ξέρω προσωπικά (αν και δεν έχει να λέει κάτι). Ίσως γι’αυτό μου κάνει εντύπωση που αυτό παρουσιάζεται σαν κάτι τόσο cool ή ενδιαφέρον εν έτει 2018. Το να είσαι τόσο εξωστρεφής για τη μουσική σου στα social media στο σήμερα προϋποθέτει τουλάχιστον ότι έχεις κάτι αξιόλογο να μοιραστείς. Και βασικά αυτό κρίνω, τίποτα περισσότερο.
1 Like
Οι Dream Theater δεν ήταν ποτε κομπλεξικοί που κάνουν μεγάλες δηλώσεις του στυλ “δεν δεχόμαστε ταμπέλες και δεν έχουμε από κανέναν επιρροές” κλπ.
Αυτά για μένα είναι ανοησίες, το να προσπαθεί κάποιος να αποκρύψει τις επιρροές για να φανεί πρωτοπόρος.
Οι επιρροές είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητά φαίνονται στην μουσική ενός συγκροτήματος. Ειδικά αν γνωρίζεις κλιμακες-νότες κλπ όπως οι DT δεν μπορείς να κοροιδεύεις τον κόσμο λέγοντας ότι ανακάλυψες νέα είδη ή δικές σου κλίμακες από το μηδέν.
1 Like
Κυκλοφόρησε σαν σήμερα πριν 19 χρόνια
5 Likes
Το πρώτο άλμπουμ DT που θυμάμαι να αγοράζω με το που κυκλοφόρησε. Περιττό να πω ότι έπαθα πλάκα από το 2ο κιόλας (sic) τραγούδι. Ακούγεται φρέσκο ακόμα και σήμερα και είναι για μένα το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ. Έχει 11 (και 1 intro) κομμάτια και τα 9-10 είναι 10αρια χωρίς πολλά πολλά.
Σίγουρα ένα από τα καλύτερα metal albums όλων των εποχών, για μένα.
4 Likes
Τεραστιος δισκος, που τον εχω ακουσει πιθανοτατα περισσοτερο απο καθε αλλο δισκο των Theater. Υπηρχαν μερες το 1999 και το 2000 που τον ακουγα 6-7 φορες την ημερα. Με την παροδο του χρονου ξεφτισε λιγο οσον αφορα καποια τραγουδια (Through Her Eyes + Spirit Carries On + Beyond This Life) και παρολο που για πολλα χρονια το θεωρουσα κι εγω το καλυτερο τους, πλεον θεωρω τα Awake και Falling καλυτερα και πιο πληρη, για τα δικα μου γουστα. Σιγουρα ενα απο τα καλυτερα concept albums ολων των εποχων.
3 Likes
ήταν η πρώτη μου επαφή με την μπάντα ο δίσκος μόλις βκήκε. θυμάμαι σαν χθές την ξενέρα που είχα πάθει οταν τον άκουσα πρώτη φορά. αμέσως μπήκε στο ράφι και έπρεπε να περάσουν πολλοί μήνες για να τον ξανακούσω και τελικά σήμερα να αποτελεί το αγαπημένο μου album που έχω στην δισκοθήκη μου.
2 Likes
Φοβερός δίσκος, ήταν και η ευκαιρία να τους δούμε live το καλοκαίρι του 2000 που το έπαιξαν στην ολότητα του, για μένα τρίτος αγαπημένος δίσκος τους μετά τα Images… και Awake. Πιθανά το Awake να είναι το πιο αγαπημένο μου σαν το πρώτο που αγόρασα.
Τα highlights του δίσκου για μένα είναι τα Home και το εκπληκτικό Finally Free, με το κινηματογραφικό κλείσιμο, ικανό να φέρει δάκρυα στον 17χρονο shadowking. Μα τι ωραίες εποχές…
Αγόρασα εισιτήριο όταν ακύρωσαν οι Maiden 
.
2 Likes
Τραγικός…