I USED TO MARSTURBATE. CONSTANTLY.
Pop Redemtion
Αλλη μια ταινια(γαλλικης παραγωγης η συγκεκριμενη) που παρουσιαζει τα τετριμμενα στερεοτυπα του (black) metal και το πώς ολα αλλαζουν για μια μπαντα στα προθυρα διαλυσης μετα απο ενα ατυχημα.
Αυτη η ταινια,οπως και ολες οι αλλες του ειδους,δεν πρωτοπορει σε τιποτα,αλλα εχει αρκετη πλακα.
Ειδα το Nightcrawler. Πολυ καλο. Ο Jake Gyllenhaal εξελισσεται σε εναν απο του πιο ενδιαφεροντες αμερικανους ηθοποιους. Εχει παιξει πολλους διαφορετικους ρολους με μεγαλη επιτυχια.
[SPOILER]Εδω παιζει εξαιρετικα τον ψυχακια, χωρις φανφαρες και τραβηγματα απο τα μαλλια, απλα τα ματια του γυαλιζουν…[/SPOILER]
[B][U]The Gambler[/U][/B]
…πολύ δυνατή η πρόταση V.I.T.R.I.O.L…θα τσεκάρω:):!:
Ψιλομαλακια το Γκάμπλερ . Χάνει που προσπαθεί να γίνει έξυπνο και σοφιστικέ σε ένα απλό σενάριο . Ανα έπαιζε κανας ΝτιΚάπριο μπορεί να σωζόταν .
…εντάξει…μεγάλος μάγκας ο ΝτιΚάπριος, αλλά πως θα τό’σωζε…απλά θα έκανε μια διαφορετική ερμηνία, που ίσως να άρεσε περρισότερο:):!:
εδώ και πολύ καιρό κάποιες
[B]In My Father’s Den[/B]
πολεμικός ανταποκριτής γυρίζει στην πατρίδα του, για την κηδεία του πάτερα του. εκεί βρίσκει τον παντρεμένο με παιδί αδερφό του που είχε αφήσει πίσω, και εναν παιδικό του ερωτά με την κόρη της celia .
οσο το παρελθόν ξετυλίγεται, αρχίζει να έχει μια πιο στενή σχέση με την celia, σχέση που η ίδια η κοπέλα βλέπει διαφορετικά, μέχρι που όλα τα σκεπάζει η απίστευτη πραγματικότητα.
πολύ καλή δραματική ταινία, μεταφορά βιβλίου απο την νεα ζηλανδια που βάζει τα γυαλιά στο Holllywood. βλέπουμε χωρίς δεύτερη σκέψη!!
*δραματική, αλλά απο ενα σημείο και μετά αλλάζει ύφη και φτάνει σε θριλερ , ακόμη και αστυνομικό.
[B]Don’t Worry, I’m Fine (Je vais bien, ne t’en fais pas)[/B]
19χρονη γυρίζει απο το μαθητικό της ταξίδι, και βρίσκει τον δίδυμο αδερφό της να έχει εξαφανιστεί από το σπίτι μετά απο ένα έντονο καυγά με τον πάτερα τους. δεν το παίρνει καθόλου καλά εξαιτίας της αγάπης που του έχει, και μετα απο μια δύσκολη περίοδο με την υγεία της αρχίζει να εχει την μοναδική επαφή μαζί του μέσω μερικών καρτών που της στέλνει. κάτι που δεν είναι αρκετό.
πολύ καλό γαλλικό δράμα που μας έκανε την καρδιά περιβολή πασχαλιάτικα δείχνοντας για χιλιοστή(και βάλε…) φορά πόσο όμορφος είναι ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος ακόμη και σε μια ταινία με μερικές “εικόνες” να σκάνε απο μακριά ότι είναι γαλλικές κάτι που μπορεί να μην εχει κουράσει, απλά σε αποσπά για λίγο. πταίσμα. άφοβα και με ψυχραιμία οι ευαίσθητοι.
η MΓ©lanie Laurent που βρίσκεται σε ολόκληρη την ταινία ειναι τρομερή και μοιάζει υπερβολικά κάποιες στιγμές στην κοτιγιαρ(*τέρμα άσχετο, άλλα μεταξύ της τελευταίας της κοτιγιαρ, και αυτής εδώ, προτιμώ αυτή εδώ με τα χίλια.)
[B]Coherence[/B]
8 άτομα μαζεύονται σε σένα σπίτι την νύχτα που είναι να περάσει κοντά στην γη ένας κομήτης. τότε αρχίζουν να γίνονται διάφορα αλλόκοτα.
sci fi διαμαντάκι. γυρίστηκε με 50 χιλιάρικα δολαρια μέσα σε μέρες(νύχτες για να ειμαστε πιο σωστοί) και ενθουσίασε τους φανς του είδους. για τους υπολοίπους υπάρχουν ενα δυο θεματακια που τα εχει αναφερει και ο dead, αλλά και πάλι πιστεύω οτι αξίζει να ασχοληθεί κανείς. προσωπικά λάτρεψα
[B]No Mercy for the Rude (Yeui-eomneun geotdeul)[/B]
ένας μουγκός εκτελεστής κάνει φόνους για να μαζέψει χρήματα να κάνει εγχείριση στην γλώσσα για να μπορέσει να ξαναμιλήσει.
South Korea λεει, οπότε κλασικά γέλιο, ξύλο , δράμα, τα πάντα όλα δοσμένα όπως πρέπει. εγγύηση οι άνθρωποι. βλέπουμε.
*ο δολοφονος-χορευτης είναι θεϊκός χαρακτήρας. αγαπώ
[B]The Way Way Back[/B]
ένας 14χρονος πάει διακοπές με την μητέρα του, τον δεσμός της και την κόρη του. νιώθει να μην ανήκει πουθενά και υποβιβασμένος στα μάτια όλων.
ώσπου θα γνωρίσει εναν υπεύθυνο(σχεδόν ανεύθυνο) ενός water park που θα αλλάξει πολλά στην ζωή του.
όμορφη ταινία ενηλικίωσης που χοροπηδάει ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα
ο Sam Rockwell είναι πολύ καλός σαν ανεύθυνος 30αρης που εχει ξεπεταχτεί σαν χαρακτήρας απο ταινία των 80’s, το ίδιο(!!) και ο Steve Carell σε ενα διαφορετικό ρόλο απο αυτους που τελευταία πληθαίνουν για εκείνον.
επίσης το ίδιο καλός και ο πιτσιρικάς που έχει τον κεντρικό ρόλο.
ζέστες έπιασαν, βλέπουμε χαλαρά το μεσημέρι.
[B]I Origins[/B]
ένας μοριακός βιολόγος προσπαθώντας να πάει παρακάτω μια ερευνά του για το ανθρωπινό μάτι, είναι πολύ κοντά σε μια απίστευτη ανακάλυψη για την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου.
δραματικό sci fi. τολμάει, αλλά γενικά κάπου χάνει η ταινία. οχι οτι δεν είναι καλή, αλλά μάλλον ο σκηνοθέτης του Another Earth πρέπει να αφήσει κάποιον να γράφει τα σενάρια για αυτόν. ή έστω να τον βοηθάει σημαντικά. εχει 2 στα 2 που κάτι του λείπει απο τις ταινίες του(αν και μου άρεσε αρκετά το Another Earth). πάντως βλέπεται σίγουρα άνετα.
[B]Martha Marcy May Marlene[/B]
νεαρή γυναικά προσπαθεί να συνέλθει μετά απο την φυγή της απο μια σέκτα ανθρώπων που ζούσε μαζί τους αλλά τα ψυχικά τραύματά της είναι τεράστια.
δράμα που δεν με έπιασε τόσο παρόλο τις πολύ καλές κριτικές.
βέβαια εχει πετύχει να αποδώσει μια νοσηρότητα και μια απειλή ακόμη και στην στιγμές που δεν υπάρχει τίποτα στην εικόνα,να προβληματίσει για τις σχέσεις στην εποχή μας, και να αναδείξει την Elizabeth Olsen σαν μια ηθοποιό με δυνατότητες(ειδικά σε σχέση με τις αδερφες της Mary-Kate and Ashley), αλλά γενικά δεν απογειώθηκε ποτέ στα μάτια μου.
σίγουρα κρατάμε το τραγούδι όμως(και τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε μέσα στην ταινία).
[U]Academy Award-nominee John Hawkes sing a cover of Jackson C. Frank’s “Marcy’s Song”[/U]
[B]Predestination [/B]με ιθαν χοκ που βλέπουμε όπως και δηποτε αν γουστάρουμε sci fi ταινίες.
[B]St. Vincent[/B] Με κλασικά θεουλα μαρει.
[B]Edge of Tomorrow[/B] με τομ κρουζ που είναι καλό αν και κουράζει λίγο με τις επαναλήψεις άλλα κρατάει τον κρουζ ψηλά(το εχει η κουφάλα).
τα 2 πρώτα, ναι. το I origins. οχι και τόσο.
αυτό που έβαλες έλεγε τίποτα?
Μόνο αν έχεις ξαναδεί Seidl ή υπάρχει υπομονή για δίωρη + με θέμα τη μετανάστευση.
Το είδα και νομίζω συμφωνώ αρκετά, ειδικά με τις δύο πρώτες παραγράφους.
Νομίζω ότι το βασικό συστατικό της ταινίας (η απεικόνιση σε πραγματικό χρόνο δηλαδή) είναι ταυτόχρονα το δυνατό και αδύνατο σημείο της. Δυνατό γιατί δίνει μια απίστευτη αίσθηση συνέχειας στην ταινία και τους χαρακτήρες, έτσι ώστε οι 2,5 ώρες να περνάνε χωρίς να το καταλάβει κάποιος. Αδύνατο γιατί προκειμένου να επιτευχθεί όλα τα συμβάντα μοιάζουν να περνάνε ελαφρά τη καρδία, δηλαδή δε γίνεται κάτι που να νιώθεις ότι έχει πραγματική επίδραση στους χαρακτήρες. Από την άλλη πολλές φορές αυτή είναι η πραγματικότητα και η απλότητα έχει και αυτή τη χάρη της.
Σεβασμός όπως και νάχει τόσο στον σκηνοθέτη όσο και στους ηθοποιούς (ειδικά τον πιτσιρικά) για την όλη προσπάθεια.
Συμφωνώ και νομίζω αυτό ήταν κάτι που έγινε ηθελημένα από τον Linklater. Και έχει να κάνει πιστεύω με αυτό που έγραψα στην τρίτη παράγραφο. Ο σκηνοθέτης ήθελε το συναισθηματικό βάρος να έρθει με τον θεατή να κάνει το δικό του ταξίδι στις αναμνήσεις. Έτσι το κατάλαβα εγώ τουλάχιστον. Δεν μπορείς ακριβώς να τον κατηγορήσεις για αυτό (γενικά μιλώντας), δεν αποτελεί ακριβώς αρνητικό της ταινίας. Απλά την κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερη πιστεύω.
[B][U]Seventh Son[/U][/B]
Φτου,γαμωτο! Περιμενα πώς και πώς να βγει αυτη η ταινια(ψαρωσα με το trailer) και τελικα… μαπα το καρπουζι!
Η ολη ιδεα (για 1000στη φορα: μαγος/κυνηγος δρακων στα προθυρα “συνταξης” αναζητα αμουστακο νεανια αντικαταστατη,κατα προτιμηση απο οικογενεια χωρικων) καλη ηταν,αλλα η ολη οργανωση και υλοποιηση δεν σε πειθουν καθολου. Ασε που τραβανε την υποθεση τοσο πολυ κατα τη διαρκεια της ταινιας και στο τελος,στα 10 τελευταια λεπτα,κανουν μια προχειρη ανακεφαλαιωση.
Κριμας…
με αυτό το πόστερ περίμενες κάτι καλύτερο? 
…είχε όντως ψαρωτικό τρέηλερ, κιεγώ ψάρωσα, άσχετα αν δεν πήγα να την δω:):!:
Mindfuck καταστάσεις
The Congress
http://www.imdb.com/title/tt1821641/?ref_=rvi_tt
Με την Robin Wright να υποδύεται τον εαυτό της. Μια ξεπεσμένη (κινηματογραφικά) ηθοποιό που θα αναγκαστεί να πουλήσει την ψηφιακή εικόνα της για 20ετη χρήση σε ένα μεγάλο στούντιο του Hollywood. η ταινία ουσιαστικά αποτελεί μια κριτική ματιά στην άνοδο της τεχνολογία στην ζωή μας. Ξεκινάει από τον κινηματογράφο για να περάσει σύντομα και σε πιο μεγάλες καταστάσεις, σε ένα ολόκληρο κόσμο που ζει σε μια animation ψηφιακή ζωή. Λίγο καταστροφολογική την βρήκα. Έχει μερικές όμορφες δραματικές στιγμές, το animation κομμάτι είναι όμορφο, αλλά σεναριακά θέλει να σχολιάσει πολλά και χάνεται από ένα σημείο και μετά. Σίγουρα δεν είναι αδιάφορη πάντως.
The Double
http://www.imdb.com/title/tt1825157/?ref_=rvi_tt
Είναι λες και ο David Lynch, η για την ακρίβεια κάποιος που λατρεύει τον David Lynch, να προσπαθεί να κάνει ένα remake στο Brazil. Ακούγεται πολύ ελκυστικό και ως ένα βαθμό είναι. Δεν ξέρω όμως αν έχω δει πολλές mindfuck ταινίες και πλέον κάποια πράγματα δεν μου κάνουν την ίδια εντύπωση, αλλά υπήρχαν πολλές στιγμές που ένιωσα πολλά deja vu. Καλός ο Jesse Eisenberg σε διπλό ρόλο και… αυτά. Γενικά καλό πάντως.
Tank Girl
http://www.imdb.com/title/tt0114614/?ref_=fn_al_tt_1
Αυτό δεν είναι ακριβώς mindfuck, απλά εντελώς καμένο. Βασίζεται σε κομικ και ως πιο απλός τρόπος να το περιγράψω είναι σαν κάποιος να ήθελε να κάνει ένα δικό του Mad Max με γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο. Απλά μετά τις πρώτες μέρες γυρισμάτων ξεκίνησε να βαράει παραισθησιογόνα και κατέληξε να αυτοσχεδιάζει για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Το τελευταίο μισάωρο το πήγα στο fast forward. Πολύ κάψιμο.
Είδα και το Seventh Son που αναφέρθηκε πιο πριν με την ελπίδα να βγει κανένα τίμιο sword and sorcery. Υπερβολικά κακό, ούτε για τους καμένους φαν που θέλουν να δουν τα πάντα στο είδος.
το The Congress είναι υπέροχο.
…τι σαχλαμάρα#-o
Εξολοθρευτής: Η σωτηρία
Terminator Salvation"
:):!:
The Day the Earth Caught Fire
http://www.imdb.com/title/tt0054790/?ref_=rvi_tt
Η δεκαετία του 50 έμεινε γνωστή για τις sci-fi ταινίες με τις πολιτικές τους ανησυχίες, ψυχρός πόλεμος ΗΠΑ Ρωσία, ατομική βόμβα, πυρηνικά. Αυτά τα τελευταία απασχολούν τούτη τη βρετανική παραγωγή του '61 όπου οι πυρηνικές δοκιμές ΗΠΑ και Ρωσίας αλλάζουν την τροχιά της γης με καταστροφικές βεβαίως βεβαίως, συνέπειες.
Έχω την εντύπωση πως ένα από τους λόγους που οι sci-fi ταινίες των τελευταίων ετών πέφτουν συνεχώς σε ποιότητα, είναι λόγω της εμμονής με τα… sci-facts. Πλέον τίποτα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε σενάριο ταινίας αν δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Αποτέλεσμα στην επιστημονική φαντασία να πεθάνει η… φαντασία.
Εδώ ευτυχώς η φαντασία είναι άπλετη, το σενάριο δεν προσπαθεί να μας βομβαρδίσει με επιστημονικές αποδείξεις για τα όσα απίστευτα συμβαίνουν στον πλανήτη μας. Απλά ακολουθεί τους πρωταγωνιστές του, ένας αυτοκαταστροφικός ετοιμόλογος δημοσιογράφος, μόνιμα με ένα ποτό στο χέρι και μια καλή ατάκα στο στόμα, και μια υπάλληλο σε τηλεφωνικό κέντρο που φυσικά ερωτεύονται μέσα στον χαμό.
Υπάρχουν σκηνές καταστροφής, αρκετά εντυπωσιακές για ταινία της εποχής, η ταινία ωστόσο δεν επιμένει σε αυτές. Ποτάμια εξατμίζονται, πλημμύρες χτυπούν τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του κόσμου, το νερό πλέον είμαι δυσεύρετο και η ζέστη φτάνει σε επίπεδα ρεκορ, το επίκεντρο όμως παραμένει ο άνθρωπος και ο τρόπος που αντιμετωπίζει όλες τις καταστροφές.
Ίσως λίγο ξεπερασμένη αλλά την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Ίσως και η καλύτερη ταινία καταστροφής που έχω δει. Δεν είναι και πολλές οι καλές έτσι και αλλιώς.