Πολυ καλο το Ex Machina, σαν μεγαλου μηκους Black Mirror.
Και το OST σωστο απο Geoff Barrow/Ben Salisbury.
Toπ:
Πραγματικά η μουσική κατά τη διάρκεια της ταινίας είναι εκπληκτική, ταιριάζει απόλυτα.
καθομουν σα μαλακας και εγραφα ωδές για αυτη την ταινιαρα και δεν ειχα κανει remember me.παει.καπουτ.
Να τη δείτε!
πολύ καλή. και με λόγο πολύ καλή.
δεν παραγέμισε με ανατροπές και μπούρδες την ιστορία. μερικά sci fi τείνουν να βάζουν της πανάγιας τα μάτια μέσα μόνο και μόνο επειδή το είδος τους δίνει αυτή την δυνατότητα. ενώ ένας μέρος της μαγείας του είδους αυτού κρύβεται στο πόσο έξυπνα μπορείς να προσεγγίσεις ενα και μόνο γεγονός και οχι πως θα ανακατέψεις τα πάντα.
λιτό και έξυπνο ακόμη και όταν παρουσιάζει κάποια αναμενόμενα ερωτηματικά για τους χαρακτήρες του.
εγώ είδα το [B]Force Majeure (ή Snow Therapy ή Turist[/B] ή μπαμπης ο σουγιάς 
)
ενα ζευγάρι με τα 2 του παιδιά πάει διακοπές στις γαλλικες αλπεις . κάποια στιγμή μια χιονοστιβάδα θα φέρει έναν προσωρινό κίνδυνο , στον οποίο όμως ο πατέρας αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος της περίστασης. απο εκείνο το σημείο και μετά τα πάντα αρχίζουν και αμφισβητούνται. ο ανδρισμός του, η σχέση τους, και στο τέλος η ίδια η ύπαρξη της οικογένειας.
πανέμορφη ειρωνική ματιά απέναντι στα κλισέ για τον ρόλο του καθενός στην κοινωνίας μας , ξεχνώντας οτι πρώτα απο όλα είμαστε ο εαυτός μας και μετά οι διάφοροι χαρακτήρες που καλούμαστε να βάλουμε πάνω από το εγώ μας. βαζει σαν ξεκάθαρο θέμα το οτι η μονή πραγματική υπόσταση είναι αυτή που φέρει πρώτα το εγω μπροστά απο όλα, και οχι τα πρότυπα που έχουν περάσει εξαιτίας του όποιου άλλου τίτλου έχουμε. άντρας, πατέρας, σύζυγος.
η μεγαλούτσικη σκηνή που είναι στο σαλόνι με τους φίλους τους και η γυναίκα εξιστορεί τι έγινε, είναι πάρα πολύ δυνατή.
επίσης είδα και το
[B]Medianeras [/B]
ενας άντρας και μια γυναίκα στην αργεντινη, μένουν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, αλλά άγνωστοι μεταξύ τους, με με κοινό πρόβλημα την δυσλειτουργικοτητα που βγάζουν απέναντι στους άλλους, ερωτικά περισσότερο, και απέναντι στον εαυτό τους.
όμορφη ερωτική κομεντί που περισσότερο στέκει στα κολλήματα των χαρακτήρων και τους φέρνει κοντά οχι βάζοντας τους στον ίδιο χώρο, αλλά δείχνοντας παράλληλα οτι εκτός απο κοντινές κατοικίες, έχουν και την ίδια αντιμετώπιση στην ρουτινιαρικη ζωή της πόλης.
…μια χαρά, για χαλαρή ώρα
Waking Up in Reno
:):!:
Gone Girl
:):!:
Το αγάπησα! Περίμενα ολόκληρη ταινία, αλλά και το μισάωρο μόνο γάμησε. Retro ατμόσφαιρα και η μουσική τα πάντα όλα! Ίσως ταίριαζε στο άλλο θέμα γιατί μοιάζει με b-movie και είναι και λίγο gory.
Ontopic:
Ο Nick Nevern άφησε μουστάκι σαν τον Super Mario και το ρίξε στη χουλιγκανίστικη κωμωδία. Από τα άλλα σοβαρά που προσπαθούσε να παίξει είναι πολύ καλύτερο. Σηκώνει και συνέχεια άνετα.
…γαμώτο τι αριστούργημα
Requiem for a Dream
:):!:
Αυτή εδώ πολύ μου άρεσε. Ιστορία 2 ναυαγών ουσιαστικά, από την μια ένας τύπος σε ένα νησάκι στην μέση ενός ποταμού που περνάει από την πόλη, και από την άλλη μια κοπελιά μέσα στο δωμάτιο της από το οποίο δεν έχει βγει εδώ και χρόνια.
Όντως σε αρκετές στιγμές ο κοινωνικός προβληματισμός του σκηνοθέτη δίνεται κάπως επιδερμικά, ειδικά στην αρχή (και κυρίως στον τρόπο που μας συστήνει την κοπελιά), αλλά η ταινία ανεβάζει στροφές γρήγορα και καταφέρνει να γίνει και αστεία αλλά και αληθινά συγκινητική χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς.
Πολύ όμορφη ταινία, προσωπικά την λάτρεψα. Όσοι δεν ακούσατε τον crimson κακό του κεφαλιού σας
poster.jpg)
- Who’d you write that song for, please?
-No one.
-Bullshit. Where is she?
-She’s gone.
-She’s dead?
-No, she’s not dead, she’s gone.
-You love her still?
-Jesus, man. No.
-You’re over her. Rubbish. No one who would write this song is over her. I’m telling you, you play this marvelous song to her, you get her back.
-I don’t want her back.
-I see.
Crimson, δες την.-
…πολύ καλή ταινία, που είδα το απόγευμα με την γυναίκα…όχι τόσο ανάλαφρη, αλλά με καλές ερμηνίες, καλή πλοκή, και δυνατά συναισθήματα
White Oleander
:):!:
είναι αυτές τις μέρες να παίξει. θενκς
ετσι . ένα μικρο έπος η ταινία 8)
και μια που με ακούει ο dead τουλάχιστον, δες αυτήν την γαλλική.
[B]Le prénom (What’s in a Name?)[/B]
5 παιδικοί φίλοι/οικογένεια μαζεύονται για φαγητό. ενας μέλος της παρέας θα αποκαλύψει το όνομα που εχει αποφασίσει για τον γιο του. η επιλογή είναι τέτοια που η συζήτηση θα εξελιχθεί σε ένταση, καυγά, διαφωνίες για άλλες επιλογές, και στο τέλος, ακόμη και αφορμή για αποκαλύψεις.
απολαυστική γαλλική κωμωδία που είναι μεταφορά θεατρικού κάτι που καταλαβαίνει κανείς χωρίς να το έχει ψάξει πρώτα , ολη μέσα σε ενα σπίτι/δωμάτιο . ο ρυθμός είναι απολαυστικός, ειδικά από ενα σημείο και μετά. ευφάνταστοι διάλογοι, ατάκες, επιχειρήματα, αστεία, πειράγματα , προβληματισμοί και γενικά ένα χάος. λάτρεψα .
μπορεί να μην είναι η καλύτερη κωμωδία που θα δει κανείς, αλλά σίγουρα βλέπεται άνετα και ευχάριστα.
Sex Tape
:):!:
…καλούτσικο…η πρωταγωνίστρια έπαιζε και στο Hannibal την σύζηγο του Ιταλού αστυνομικού
Spara Che Ti Passa
:):!:
Το έχω ρίξει στο κορεατικό κινηματογράφο τελευταία.
Τούτες εδώ έχουν αναφερθεί αρκετές φορές εδώ μέσα από τους συνήθεις ύποπτους.
New World
http://www.imdb.com/title/tt2625030/?ref_=rvi_tt
Εντάξει γάμησε. Infernall Affairs εντελώς βέβαια, αλλά γάμησε. Μόνο οι κορεάτες μπορούν να πάρουν ένα σχεδόν ίδιο σενάριο και να κάνουν άλλη μια ταινιάρα έτσι για πλάκα. Από τις ταινίες που σε κάνουν να παρατήσεις τα blockbuster του Hollywood μια και καλή (λέμε τώρα 
)
I Saw the Devil
http://www.imdb.com/title/tt1588170/?ref_=nv_sr_1
Εδώ προσωπικά έμεινα απογοητευμένος. Πολύ σαδισμός ρε παιδί μου. Δεν υπάρχει πουθενά αυτό το οπερατικό που έχουν οι κορεάτικες ταινίες συνήθως. Δύσκολο ακόμα και να δεις με συμπάθεια τον πρωταγωνιστή όταν από νωρίς ακολουθεί έναν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο δρόμο. Πολύ Saw/Hostel αντί για Oldboy.
Αυτός ο Min-sik Choi είναι λες και παίζει σε κάθε ταινία ο πούστης.