Μεγάλη λατρεία ο Simon Pegg. Πολύ ωραίο το ταινιάκι.
Πορτογαλική πολιτική κωμωδία με πατριώτη σουπερήρωα εναντίον κομμουνιστών νίντζα κι άλλων.
Loin des Hommes(Μακρια από τους ανθρώπους)
Βασισμενη σε διήγημα του Καμύ από το Η Εξορία και το Βασιλειο(αν και εχει καλυτερα διηγηματα μεσα). Ενώ εχει αρχισει ο πολεμος για την ανεξαρτησια της
Αλγεριας, αναθετουν σε ενα δασκαλο(γαλλοαλγερινο) να παραδωσει στην αστυνομια εναν αλγερινο που σκοτωσε τον ξαδερφο του. Πολύ ωραια σκηνοθεσια και ερμηνειες. Θετει καποια κλασσικα ζητηματα που παιζουν στις ιστοριες του Καμυ. Πολυ καλη
Μην ξέροντας που να το βάλω, το λέω εδώ: Το The Wall Live είναι εκεί έξω.
Sorry,Crimson,αλλα δεν.Βαρεθηκα του θανατα μιλαμε…Πολλη δηθενια χωρις λογο…Οι ταινιες χωρις σεναριο ειναι ρισκο.Του Sorrentino του πετυχαν οι προηγουμενες,αλλα εδω κουραζει πολυ.
To sorry που πάει? Την ιδια άποψη έχω. Καλό το παιγνίδι με τις εικόνες, αλλά δεν πρόκειται να γεμίσουν μια ταινία. Και σίγουρα δεν φτάνουν για να μπαίνει το όνομα του σορεντινο ανάμεσα σε άλλα μεγάλα.
Δεν είναι πως την βρίσκω κακή, απλά δεν μπορείς να κάνεις πολλές ταινίες με το ίδιο μοτίβο πολυ εικόνα-σχεδόν ανύπαρκτο σενάριο. στο La grande bellezza οι υπερβολές με τις εικόνες και τα σκηνικά ηταν οτι έπρεπε. Δεν χρειαζόταν παραπάνω ιστορία απο την βασική γιατι οι εικόνες ήταν η ιδια η ιστορία. Εδω πάλι…
Ξεκινησα να το βλεπω,αλλα καπου στην πορεια ψιλοβαρεθηκα γιατι αλλιως το περιμενα να εξελιχθει.
Δεν μπορω να πω οτι τρελαθηκα μεχρι εκει που ειδα,αλλα θα το ολοκληρωσω σημερα μαλλον …
Σε οσους αρεσε το under the skin να δουν και το beyond the black rainbow του υιου Κοσματου
Ο τυπος πρεπει να καπνιζε πολυ πειραγμενο πραμα εκεινη την περιοδο
Ελπιζω να μην το λες ειρωνικά. Εαν οχι, θα το τσεκαρω
Οχι ρε κανονικα το λεω
Παρομοια weird movies ειναι, αν σ αρεσε το ενα θα σ αρεσει και το αλλο σιγουρα
Εμενα δε μ αρεσε ουτε το ενα ουτε το αλλο, υπερβολικα weird για τα γουστα μου 
Η πρωτη ταινια του Νολαν με μολις 6 χιλιαρικα μπατζετ και ερασιτεχνες ηθοποιους, απορω πως δεν την ειχα δει τοσο καιρο
Πολυ καλη, ειχε και την κλασικη ανατροπη του Νολαν στο τελος
Killer Joe (W. Friedkin)
Απίθανη αποδόμηση μικροαστικής οικογένειας του νότου των ΗΠΑ, βία χωρίς χαλινάρι αλλά και χωρίς ακατάσχετη χρήση, αριστουργηματικά “υπερβολικοί” χαρακτήρες και καταστάσεις (το KFC blowjob παίζει να είναι από τις δυνατότερες σκηνές της δεκαετίας) και μαύρο χιούμορ που σκοτώνει.
Όσο θα σκότωναν και οι Κοέν για να έχουν μια τέτοια ταινία στο παλμαρέ τους.
Είναι εκπληκτικό να βλέπεις έναν μεγάλο σκηνοθέτη να εξελίσσεται από τις εποχές ενός Εξορκιστή και ενός French Connection σε μια τόσο σύγχρονη ταινία.
Inherent Vice (Paul Thomas Anderson)
O μεγάλος χαρτογράφος του φαινομένου ΗΠΑ θέλοντας να καταγράψει μια ασύνδετη κοινωνία (Αμερική, τέλη 60ς, αρχές 70ς) κάνει το πολύ απλό. Αντί να να αρχίσει τους διδακτισμούς, παίρνει ένα βιβλίο και το μετατρέπει σε μια ασύνδετη ταινία στην οποία όποιος αφεθεί, εύκολα τηλεμεταφέρεται στον χωροχρόνο. Μαριχουάνα, πρέζα, χίπηδες, γιάπηδες, κινήματα μαύρων, νεοναζί, τρέλα, όλα μπλέκονται μεταξύ τους (χωρίς ιδιαίτερο νόημα και βάθος, γιατί έτσι ήταν τα πράγματα όπως και να το κάνουμε) σε μια κοινωνία που έχτισε κάποια όνειρα, αλλά τα γκρέμισε μόνη της (“ihnerent vice”).
The Hateful Eight
E,περιμενα περισσοτερα απο μια ταινια με τετοια διαρκεια(2 ωρες και 47 λεπτα). Το πρωτο μισο μπορει να θεωρηθει ενας μεγαλος προλογος. Το δευτερο μισο εχει ολο το “ζουμι” και τη μετρια δραση που διακρινει την ταινια. Κριμα για την αγωνιωδη αναμονη… [-X 7/10
εγώ θα έλεγα η πρώτη μιαμιση ώρα ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ, μετά πάει να στροφάρει γνκ αλλά να κρατήσω 2-3 σκηνές μόνο μαξ…
με μια πρώτη -κ τελευταία ματιά-, μάλλον η χειρότερή του, πίσω και από τους Μπάσταρδους που at least είχαν 2 ωραία κεφάλαια να πείς ότι κρατάς κάτι… γτπ διαλόγοι στη μισή ταινία + και πρέπει να φτάσεις στο τελευταίο μισάωρο για να αποκτήσει λίγο σπιρτάδα και ενδιαφέρον το σενάριο…το τέλος γαμάτο μεν, έχεις φάει όμως ένα δίωρο κακού pacing και αβυσαλλαία βαρετού storytelling μέχρι εκεί και λες οκ, γαμώ, άντε όμως τελείωνε…
δεν είμαι και ο καλύτερος φαν του σκηνοθέτη, αλλά να πώ ότι, ενώ και το Τζάνγκο δε το θεωρώ κανα αριστούργημα, το θεωρώ τέζα διασκεδαστική και χαβαλετζίδικη ταινία, μπορώ να το δώ τώρα, πιο απόγευμα και αύριο το πρωί, 3 φορές και να μην βαρεθώ λεπτό… αυτό, σαν δεύτερο western του ας πούμε, δεν έχει απολύτως καμία σχέση ούτε στο ύφος, ούτε στο χιούμορ, ούτε στη διάθεση, ούτε το 1 χιλιοστό της σπιρτάδας και της αβίαστης κάβλας που έβγαζε το Τζάνγκο, μέσα στη γενικότερη καλοδεχούμενη ανοησία του…
με ένα cut τουλάχιστον μιας ώρας, ίσως να μιλάγαμε για άλλη ταινία, όχι κάνα αριστούργημα αλλά σίγουρα μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη γουεστερνιά (ίσως και διαμαντάκι βσκ)… αυτό ήταν ένα βαρετό, ανούσιο και εξωφρενικά αργό wanna be reservoir dogs meets western gendre που τλκ δεν ήταν τπτ από τα δύο…
στα + οι καλές ερμηνείες από όλους, ιδιαίτερα τον Walton Goggins, τρομερη πραγματικα ερμηνεια
στα - επισης η ανυπαρκτη μουσικη του Μορικονε (δν καταλαβα καν οτι ειχε γραψει το οτιδηποτε πριν δω το ονομα του) και η σαχλαμαρες του Ταραντινο με κατι ακυρες αφηγησεις οταν το θυμαται λες και ειναι preview του α μέρους, λες και βλεπεις exploitation ταινια απο το πουθενα ενω 2 ωρες ηδη βλεπεις western και οτιναναι…
Έτσι για να φύγει η πικρίλα του Star Wars 2 animation ταινιάρες
When Marnie Was There
http://www.imdb.com/title/tt3398268/
Από τον Hiromasa Yonebayashi που έκανε το υποτιμημένο για μένα Secret World of Arrietty (και βασικός σχεδιαστής στις περισσότερες ταινίες των studio). Κάτι λέγεται πως αυτή θα είναι η τελευταία ταινία από Ghibli, ελπίζω να μην ισχύει, αλλά αν είναι όντως η τελευταία είναι ο καλύτερος δυνατός αποχαιρετισμός. Εύκολα πάει στην λίστα μου για τα καλύτερα της χρονιάς (top 3). Για το σχέδιο δεν έχω να πω κάτι, απλά Τ-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο. Στο μεγαλύτερο μέρος θυμίζει λίγο πολύ αρκετές από τις προηγούμενες ταινίες των studio (αρχικά έχει λίγο από Only Yesterday, αργότερα μου έφερε στο μυαλό λίγο και από Arrietty) για να έρθει εκείνο το τελευταίο αριστουργηματικό φινάλε και να το απογειώσει εντελώς. Φινάλε που είναι σε φάση…
The Peanuts movie
Αν και δεν είμαι και ο φανατικότερος της σειράς και έχω δει κυρίως τα εξαιρετικά εορταστικά τηλεοπτικά επεισόδια, μου άρεσε πάρα πολύ. Το ψηφιακό σχέδιο δεν ξενίζει καθόλου και όλοι οι χαρακτήρες είναι όπως τους αφήσατε την τελευταία φορά.
Καηκα λιγο στις γιορτες με τα screeners απο δω κ απο κει, Christmas Specials και 2η φορα Star Wars. Εχει ξεκινησει η οσκαρικη περιοδος (αληθεια ποτε βγαινουν οι υποψηφιοτητες? ) και το λοιπον :
[B]Hateful Eight[/B]
Μια τρυπα στο νερο… οχι οτι περιμενα και παρα πολλα απο εναν Ταραντινο σε ελευθερη πτωση (απο το Kill Bill) αλλα ρε μαγκα 3 ωρες για αυτο ? Εχει καποιες στιγμες ναι αλλα με κουρασε. Οκ Ταραντινικη αναβιωση ενος αλλου ψοφιου format - Spaghetti Western - αλλα σιγα τα ωα.
[B]The Revenant[/B]
Οσκαρ φωτογραφιας χαλαρα, καλες ερμηνειες και “ρεαλισμο”. Οχι ομως απο τις καλυτερες του Inarritu. Τσιτες στη περιβοητη σκηνη με την αρκουδα ^^
[B]
Martian[/B]
Αμερικανικη επικουρα σε ολο της το μεγαλειο…Ηξερα οτι θα μου αρεσει και την περιμενα να βγει σε καλη ποιοτητα. Αυτη και το Revenant ηταν απο τις πιο απολαυστικες που ειδα αυτες τις μερες. Αληθεια ποσο πολυ μοιαζει ο Damon με μουσια με τον DiCaprio στο Revenant ??
[B]
Babadook[/B]
Παρα πολυ μεγαλο hype (98% rotten tomatoes) που δε το πολυ δικαιολογησε για μενα…
Ενα απο τα καλα ηταν το πως επικεντρωθηκε στις διαπροσωπικες σχεση μανας-γιου και πως αυτη εξελιχθηκε υπο το τρομο του μπαμπουλα.
[B]Legend[/B]
Kray Twins, 60s London, Tom Hardy, Cockney accent. Αυτα μου φτανουν!
The Big Short και Spotlight τις προηγούμενες μέρες.
Πρέπει να ξαναδώ το Zodiac!