Υπόθεση: Ένας τύπος στα όρια της κατάθλιψης, αποφασίζει να αυτοκτονήσει πέφτοντας από μια γέφυρα στη μέση της πόλης σε ένα ποτάμι. Καθώς δεν ξέρει να κολυμπάει του φαίνεται ο καλύτερος τρόπος για την επίτευξη του σκοπού του… Και έτσι… Το άλλο πρωί ξυπνάει ναυαγός σε ένα μικρό βρώμικο νησί στο κέντρο του ποταμού. Είναι μερικά χιλιόμετρα μακρυά από τον πολιτισμό και μπορεί να δει τους τεράστιους ουρανοξύστες και τη μεγάλη γέφυρα από την οποία έπεσε, αλλά με τίποτα δεν μπορεί να φτάσει εκεί! Από την άλλη, μια νεαρή κοπέλα ζει κυριολεκτικά μπροστά από τον υπολογιστή της. Δεν βγαίνει από το σπίτι της και η μόνη της επαφή με τον έξω κόσμο είναι το διαδίκτυο και η φωτογραφική της μηχανή με την οποία φωτογραφίζει το φεγγάρι.Η ενασχόλησή της με τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης της δίνει την ψευδαίσθηση μιας φυσιολογικής ζωής. Οι δυο αυτοί άνθρωποι αρχίζουν να επικοινωνούν με ένα περίεργο τρόπο και η επικοινωνία αυτή, τους κάνει να συνειδητοποιήσουν πως, η ζωή έχει κι άλλες πτυχές τι οποίες δεν είχαν φανταστεί.
Απλά υπέροχη!!!Δείτε την!!!
4 Likes
Εννοειται θα την τσεκαρω, ακουγεται γαματη η υποθεση, αλλα εχω μια ερωτηση. Γιατι δεν επεσε να αυτοκτονησει ξανα ο τυπος?
1 Like
Δες την και θα πάρεις την απάντησή σου!!
1 Like
Μεγάλη λατρεία. Ειχα γράψει παλιότερα οταν την είχα δει εδω. Ο χιλιοπαιγμενος ναυαγός μπορεί να πάρει τα @@ μου.
2 Likes
ΤΑΙΝΙΑΡΑ!!!
οσκαρική παπαριά…
οντως παπαρια ;
Καλό μωρέ αλλά όχι και για oscar, πιστεύω ότι το κάνανε και καλά για να πάνε κόντρα στην πολιτική του Trump. Θεωρώ το La la land πολύ καλύτερο.
2 Likes
οκ . Εμενα πχ δεν μου αρεσε και καθολου το Arrival που ειδα οτι αλλα παιδια το εκτιμησαν . Ειδικα απο ενα σημειο και μετα και προβλεψιμη μου φανηκε και “προπαγανδα”
1 Like
Άλλη μπούρδα κι αυτή…
1 Like
Σε ένα στρατόπεδο Κούρδων προσφύγων στα σύνορα Ιράκ-Τουρκίας λίγο πριν την αμερικανική εισβολή του 2003, μια ομάδα μικρών ορφανών παιδιών προσπαθούν να κερδίσουν χρήματα αφοπλίζοντας νάρκες και πουλώντας τες σε εμπόρους όπλων. Ο αγώνας όμως αυτός για επιβίωση δεν γίνεται χωρίς απώλειες. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά είναι ακρωτηριασμένα ή σακατεμένα, και τα υπόλοιπα φλερτάρουν εν γνώση τους καθημερινά με τον κίνδυνο. Ο 13χρονος «Δορυφορικός», που απέκτησε αυτό το παρατσούκλι εγκαθιστώντας δορυφορικές κεραίες στα χαμόσπιτα του καταυλισμού, είναι ο ΑαρχηγόςΑ τους. Γνωρίζει πολύ καλά ότι οι πληροφορίες είναι το χρήμα του αύριο και τις χρησιμοποιεί έτσι ώστε να πάρει αυτό που θέλει. Το μοναδικό όμως πράγμα που θέλει, τη συνομήλική του Agrin, δεν μπορεί να την αποκτήσει. Εκείνη κρύβει ένα μεγάλο μυστικό το οποίο την κάνει να νιώθει απομακρυσμένη από τον 13 χρόνο ανάπηρο αδερφό της Henkov, αδιαφορώντας και για το 2χρονο αγοράκι που μαζί φροντίζουν.
Οι πρωταγωνιστές είναι αποκλειστικά ερασιτέχνες και μάλιστα παιδιά που πράγματι είναι Κούρδοι πρόσφυγες!
Εξαιρετική!!
Η ταινία είναι μια βίαιη εκδοχή του «Κύκλου των Χαμένων Ποιητών», και εστιάζει στο συντηρητικό εκπαιδευτικό σύστημα της δεκαετίας του ΄50 στη Σουηδία.
Κεντρικός χαρακτήρας της αφήγησης είναι ο Έρικ, ένας έφηβος που μεγαλώνει κάτω από αυστηρά πρότυπα στη Σουηδία της δεκαετίας του ΄50. Εκτονώνει την οργή του, από τους συνεχείς ξυλοδαρμούς που υφίσταται στο σπίτι του, σε ένα συμμαθητή, ξυλοκοπώντας τον σχεδόν μέχρι θανάτου. Το αποτελέσμα είναι να αποβληθεί από το σχολείο και να καταλήξει σε ένα συντηρητικό οικοτροφείο. Εδώ η ιεραρχία γίνεται σεβαστή με κάθε τρόπο και οι καθηγητές παραβλέπουν την σκληρή και βίαιη συμπεριφορά των παλιών μαθητών απέναντι στους νέους. Όπως είναι φυσικό όλη αυτή η πίεση θα οδηγήσει τον Έρικ στα όρια: θα τον ωθήσει σε μια βίαιη και επικίνδυνη συμπεριφορά. Γρήγορα η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο…
Το σενάριο βασίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο “Το ξέσπασμα της βίας” του Jan Guillou.
Ο Ben Kenigsberg σημειώνει σε μια κριτική στην εφ. Village Voice: "Η ταινία είναι σκοτεινό δράμα και στηρίζεται σε σκηνές όπου οι δεσμοφύλακες απαιτούν απο τον Έρικ να υποταχθεί στους παράλογους κώδικες συμπεριφοράς, ωθόντας τον στονα αρνηθεί, με αποτέλεσμα μεγαλύτερες ποινές, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη αντίδραση απο την πλευρα του 'Ερικ. Το περιβάλλον της ταινίας είναι μια αναφορά στην ταινία του Lindsay Anderson If…"
Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2004.
Αυτό εδώ μου θύμισε λιγάκι το Land of Mine που ήταν και υποψήφιο φέτος για ξενόγλωσση στα οσκαρ.
http://www.imdb.com/title/tt3841424/
Το όποιο είναι ωραίο γενικά αλλά χωλαίνει σε μερικά σημεία και κυρίως στον τρόπο που καλλιεργεί τις σχέσεις μεταξύ των πιτσιρικάδων και του αξιωματικού.
1 Like
Ένας υδραυλικός, ο αθώος και ιδεαλιστής Ντίμα αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του μελετώντας για να γίνει μηχανικός. Ένα βράδυ πηγαίνοντας σε μια εργατική πολυκατοικία για μια διαρροή αντιλαμβάνεται ότι το πολυώροφο κτίριο όπου στοιβάζονται δεκάδες οικογένειες πρέπει να εκκενωθεί γιατί υπάρχει άμεσος κίνδυνος να καταρρεύσει. Τρέχει να ειδοποιήσει τη δήμαρχο και τις δημοτικές αρχές, όμως καταλαβαίνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ο Ντίμα περνάει όλη τη νύχτα κυνηγώντας τους διεφθαρμένους τοπικούς αξιωματούχους σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει εκείνους που η καλή κοινωνία έχει αποφασίσει να ξεχάσει.
Πολυ καλό δράμα που λαμβάνει χώρα σε μια κοινωνία που τιμωρεί έντιμους ανθρώπους(αυτό μπορεί να συμβεί παντού)!!
Δε περιμενα και πολλα να πω τη αληθεια, αλλα μεγαλη πατατα…Με κρατησαν τα σαιφαιλικια.
Εχοντας τελειωσει τη σειρα σχετικα προσφατα(περσυ, και προγραμματιζεται αλλη μια προβολη πριν τη νεα σεζον), κρατουσα τη ταινια να τη δω οταν θα μου ελειπε το φανταστικο Twin Peaks.
Δυστυχως απογοητευτηκα λιγο… Πολλα σημεια δε βγαζουν νοημα( ακομα και για Lynch) και γενικα ασκοποι χαρακτηρες/σκηνες/recasting. Βεβαια η αρχικη διαρκεια ηταν 3:40 λεπτα οποτε μπορει και να μιλουσαμε για μια αλλη ταινια. Φυσικα ειχε και πολυ καλες στιγμες, και για τους φαν ειναι must. Να βλεπεις επιτελους τη ζωη και το χαρακτηρα της Lauras ηταν και γαμω, αν και μετα απο 2 σεζον ηταν σα να την ηξερα 100%, και το φιναλε πολυ δυνατο. Σιγουρα μετα τη σειρα να τη δειτε παντως, αλλιως μονο τους τιτλους θα καταλαβετε.
από το παραπάνω κρατάω όλες τις σκηνές στο red room.-