δεν είναι ‘‘Train to Busan’’ αλλά και αυτό είναι μια ευχάριστη έκπληξη από τον ασιατικό κινηματογράφο!
Για πες…Πως σου φάνηκε??
Μου αρεσε μπολικο ξυλακι και ιστορια, αλλα μπορουσε να εχει καλυτερο τελος. Εκτος αν το συνεχισουν.
Ολα τα λεφτά η τελευταία σκηνή που σε αφήνει ολίγο μαλακάκο,γεία σου ρε Shyamalan!!!(Κορυφή ο McAvoy)
Σου άρεσε πολύ ;
αρκετά θα έλεγα!!!
Αυτό που έγινε στο τέλος κατάφερε να αλλάξει όλη η ταινία μέσα στο κεφάλι μου,με έκανε να την ερμηνεύσω με διαφορετικό τρόπο.Το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό που πέτυχε ο Shyamalan
Χαχαχ το ειδα με την αδερφη μου ολως τυχαιως σημερα το βραδυ. Νταξει James Franco τεραστιος γενικα. Η ταινια οκ ασχολιαστη σε ποιοτητα, γελασαμε αρκετα σε καποια σημεια ομως.
Ε ναι μωρέ το βλέπεις για να χαζογελάσεις αλλά είχε τον χαβαλέ του, πέρασε ευχάριστα η ώρα
Το έριξα στον Ιαπωνικό κινηματογράφο τον τελευταίο καιρό. Συνοπτικά…
Nobody Knows που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι κάτι σαν ένα σύγχρονο live action Grave of the Fireflies. Βαρύ θέμα αληθινή ιστορία, σε πιάνει η καρδιά σου από νωρίς και μέχρι να φτάσεις στο φινάλε είσαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Ωραία ταινία!
The Balland of Narayama. Άλλη μια ταινία για να σου ανοιξει η καρδιά. Θυμιζει πολύ θεατρική παράσταση βασικά με τα σκηνικά της, που είναι και το μοναδικό ας πούμε μικρό αρνητικό, αλλά κατά τα άλλα πρόκειται για αριστούργημα. Οι σκηνές πάνω στο βουνό απλά απίστευτες.
Μετά πάμε λίγο σε Ozu και Late Spring. Μόνο το Tokyo Story είχα δει από τον συγκεκριμένο. Αυτό μου άρεσε ίσως και περισσότερο. Όπως και στο Tokyo Story εδώ δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερα πολύπλοκη ή επική υπόθεση, απλή οικογενειακή ιστορία, η νέα Ιαπωνία που συγκρούεται με την πιο παραδοσιακή και την αντικαθιστά σιγά σιγά. Αβίαστα συγκινητική, αριστουργηματικό το τελευταίο πλάνο.
Και στο καπάκι έπεσα στον… απόγονο του Ozu, Hou Hsiao-Hsien και Cafe Lumiere. Και εδώ απλή οικογενειακή ιστορία, παρόμοιες θεματικές απλά εξελίσσεται στο σήμερα. Όχι ταινιάρα αλλά αξίζει.
Φυσικά πήγα και σε Kurosawa (αλίμονο) όπου στο Red Beard αντικαθιστά τους σαμουράι του με… γιατρούς με τον Mifune να λάμπει και πάλι. Στέκεται με άνεση δίπλα στις κλασικές του.
Τέλος άφησα τον Mizoguchi και το The life of Oharu. Που είναι ίσως και η πιο μελοδραματική από τις 3 ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη που έχω δει. Και αυτή πολύ καλή βέβαια αλλά ένα κλικ ίσως πιο κάτω από τις προηγούμενες.
http://cdn-static.denofgeek.com/sites/denofgeek/files/styles/gallery_adv/public/2016/11/doctor_strange_ver29.jpg?itok=aoxglumH
Αν και δεν μου αρέσουν τα Marvelοειδή αυτό με κράτησε με το ενδιαφέρον αμείωτο. Ο Μπενεντικτ έχει ένα στυλάκι Πιρς Μπροσναν ώρες ώρες, πράγμα που ίσως δεν αρέσει σε όλους.
Ελληνικός Κινηματογραφος
Χθες
http://www.davidleancinema.org.uk/wp-content/uploads/2016/07/chevalier-quad-600.jpg
Σήμερα
http://www.aodos.gr/filesystem/images/20160331/low/pegasus_LARGE_t_1581_106869576.JPG
Το πρώτο μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Το δεύτερο μια αρκετά καλή ταινία, με μπόλικο γυμνό και την εξαιρετική ερμηνεία του Παππαδημητρίου. Γενικά καλές ερμηνείες, ωραίες εικόνες και γρήγορη κινηματογράφιση.
http://www.imdb.com/title/tt5247022/?ref_=rvi_tt
Για να μην ξαναγράφω τα ίδια, συμφωνώ 100%
Αυτό. Όσοι πιστοί προσέλθετε, για τους υπόλοιπους δύσκολα.