συγκλονιστικό το πρώτο… δεν ξέρω γιατί αλλά το κλείσιμο αυτού του δίσκου το χω συνδέσει με την αυλαία της ζωής του δημιουργού του και με κάνει πάντα να νιώθω κάπως…
στο κονκουισταντορς απ την άλλη δε θέλω να τελειώσει η εισαγωγή του
απ τα φετεινά να προσθέσω το κλείσιμο του lazarus bird (city cloaked), φοβερή μελωδία
Εγώ να προσθέσω ακόμη από My Dying Bride τα Crown Of Sympathy (τρελή κομματάρα από το T.L.T.S.)
και αν και δεν είναι ακριβώς fade out,
το Doomed Lover (το καλύτερο κομμάτι από το S.O.W.O.L.)
Αυτό το σημείο μετά το τελευταίο solo δεν υπάρχει απλά. Όπως και η τελευταία συγχορδία του Six Degrees of Inner Turbulence, δε θέλω να τελειώσει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
ρε παιδια,οταν το τραγουδι κλεινει με fade out εμενα γιατι το μυαλο μου γινεται καχυποπτο?
θελω να πω,δεν εχετε σκεφτει ποτε για συνθετικη ανικανοτητα,φοβο μηπως αφησει ασχημη “γευση” το κομματι,ελλειψη εμπνευσης?δεν κατηγορω συγκεκριμενα καποιο γκρουπ για κατι τετοιο.αλλα μυαλο ειναι και παει και σε περιεργες σκεψεις…
Αναλογως. Εαν ακουσεις το The Unknown Guest των Cynic, μη σου πω οτι φτανεις στο σημειο να αναθεωρησεις. Σε αλλα παραδειγματα παντως μπορει να λειτουργησει κι ως ευκολη λυση…
εχω ακουσει ολο το δισκο ο οποιος ειναι φανταστικος.και εχεις δικιο για το συγκεκριμενο τραγουδι,4+ λεπτα μουσικου οργασμου.αλλα λες,ρε γαμωτο δε μπορουσε να εχει ενα εξισου φανταστικο τελος?
ας αφησουμε τους cynic.αλλες μπαντες,μεγαλυτερες(θεωρητικα)με αποδεδειγμενη την συνθετικη ικανοτητα,γιατι καταφευγουν στη λυση του fade out?η μηπως το fade out δειχνει κατι το οποιο αδυνατω να
καταλαβω?οταν ημουν μικροτερος,θεωρουσα χαζο να κλεινει το κομματι ετσι.αλλα με το περασμα των χρονων,σταματησα να σκεφτομαι με τετοιο τροπο.ακομη ομως δεν εχω κατανοησει το fade out και τους σκοπους που αυτο εξυπηρετει.