Να πω κι εγώ συγχαρητήρια στην Εθνική για την όντως μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του χάλκινου μεταλλίου, παρόλο που η πικρή γεύση της συντριβής στον ημιτελικό δεν είναι εύκολο να φύγει. Ευτυχώς έχουν παρέλθει οι εποχές των 90s που η ομάδα ήταν σε φάση “χρυσό ή τίποτα” και μετά τη σχεδόν μόνιμη ήττα στον ημιτελικό από τη Γιουγκοσλαβία τα παράταγε στο ματς για το χάλκινο, με αποτέλεσμα μηδέν μετάλλια μέσα στη δεκαετία.
Θα συμφωνήσω ότι αυτό το μετάλλιο αποτελεί υπέρβαση για την Εθνική, καθώς παρότι έχει την τύχη να έχει στις τάξεις της έναν από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο (και ο οποίος σίγουρα θα αναγνωριστεί ως ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους όλων των εποχών), συνολικά δεν είναι τόσο ποιοτική όσο παλιότερες εκδοχές της. Επίσης αποδείχθηκε ότι σε αυτή τη φάση, για διάφορους λόγους που δεν με απασχολούν αυτή τη στιγμή, δεν είναι ιδιαίτερα δυνατή ψυχικά. Ευτυχώς όμως δεν πλήρωσε αυτή την αδυναμία με κάποια ήττα ή αποκλεισμό σε ματς που ήταν “δικό της”.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα είναι η Εθνική του κοντινού προς μεσο-απώτερου μέλλοντος (την άλλη δεκαετία ας πούμε), όταν θα έχουν αποσυρθεί πια όλοι οι παίκτες κλάσης που την κουβαλούσαν μέχρι τώρα και μπούμε σε αυτά που πολλοί ήδη προβλέπουν ότι θα είναι τα πέτρινα χρόνια του ελληνικού μπάσκετ από άποψης ταλέντου. Μέχρι πότε π.χ. θα είναι προπονητής ο Σπανούλης, και αν θα είναι, πώς θα διαχειριστεί αυτή τη μεταβατική κατάσταση, αν θα υπάρξει κάποιο όφελος από το ότι - λογικά / θέλω να πιστεύω - έχοντας αποκτήσει περισσότερη προπονητική εμπειρία θα αποφεύγει αυτή τη λούμπα της μετατροπής δικών μας ματς σε ντέρμπι κ.ο.κ.
Αρα μηπως αυτη η αδυναμια δεν υπαρχει; Εγω δεν τους ειδα αδυναμους ψυχικα. Εφτασαν ψηλοτερα απ’ ο,τι περιμεναμε και ψηλοτερα απ’ ο,τι ελεγε η θεωρια, μια χαρα τους ειδα εγω, ενα ματς εχασαν ολο κι ολο.
Επισης, πολυ ωραια εικονα αυτη:
Οι παλιοι του συμπαιχτες αγκαλιαζουν τον προπονητη μας.
Ο Γιανναρος εντωμεταξυ μεσα σε 2 ωρες ΜΕΤΑ το τελος του μικρου τελικου, εχει ξεφτιλισει τους παντες με τις δηλωσεις του. Στα 4-5 βιντεο που εχω δει, εχει ξεφτιλισει τους Ελληνες ψευτο-οπαδους που τον εκραζαν επι χρονια επειδη εχασε κανα δυο διοργανωσεις με την Εθνικη, εχει ξεφτιλισει τους ψευτο-σταρ του ΝΒΑ με το σταγονομετρο καθως δηλωσε οτι δεν του αρεσουν τα media και απλα αγαπαει το αθλημα του μπασκετ, εχει ξεφτιλισει ακομα και τον Σενγκουν μετα απο σχετικη ερωτηση, αφου κρατησε επιπεδο και εμμεσως πλην σαφως ειπε πως εχει πλεον κατακτησει τα παντα στο ΝΒΑ και διακριση με την Εθνικη, οταν ο προκλητικος Τουρκος δεν μπορουσε να κερδισει ουτε τον Στεφ στα 37 του με συμπαικτες ενα σωρο τριτοδευτερους.
Ειναι τεραστιο διαμαντι ο Γιανναρος.
Κυρίως ξεφτιλισε κάθε σιστα λέγοντας πόσο σημαντικό επίτευγμα είναι το σημερινό για την καριέρα του, επειδή το πέτυχε ΜΕ / ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ
Κάτι πορδες αλά Άδωνι πονάνε φουλ από κάτι τέτοιες δηλώσεις.
ΔεΝ εΙνΑι ΑιΛλΥναΣ - βλέπω κ κάτι σχόλια στο ίντερνετ εξοργιστικα πραγματικά. Κέρασε πόνο ο Γιάνναρος (όπως κ τα αδέρφια του) σε αυτό το τουρνουά.
Τώρα είναι Γιάννης, κάποτε ήταν ακενοτουμπο. Αλλά τι ασχολούμαστε με τα σκατα.
Μπράβο και πάλι στην ομάδα μας.
Ontopic, ο τελικός εξελίσσεται σε παιχνιδαρα - αναμενόμενο.
Μια επιτυχια για την ομαδα, μια διοργανωση με αρκετα θετικο προσημο.
Δεν καναμε το “θαυμα” η δεν τρυπησαμε το ταβανι μας η οπως θελει ας το πει ο καθενας, αυτο θα το ειχαμε κανει αν παιζαμε τετοια ωρα σημερα.
Σε ολα τα παιχνιδια (πλην των δυο που χασαμε, και ιδιως το προχτεσινο) δειξαμε ενα καλο συνολο, με παθος, ομαδικοτητα και συγκεντρωση στα μεγαλυτερα διαστηματα καθε αγωνα.
Γιανναρος απο αλλο πλανητη. Οτι και να πεις ειναι λιγο. Ακρως συγκινητικη και η στιγμη που τα τρια αδερφια αγκαλιαστηκαν μετα τη ληξη του αγωνα.
Προσωπικα, και ειδικα μετα την περσινη και φετινη επιτυχια (δεν εχουμε την ομαδα του 87-89, ουτε αυτη του 05-09, κακα τα ψεματα, οποτε καλο θα ηταν λιγο να χαμηλωσουμε τον πηχυ των προσδοκιων μας) ειμαι αισιοδοξος για την επομενη πενταετια και ειναι πολυ νωρις για να μιλησουμε για πιο μακρυα.
Πλήγμα το τρίτο φάουλ του Şengün. Ο τύπος κάνει παπάδες μέσα στο παρκέ 
Αν δεν ξυπνήσει ο Schröder καμία ελπίδα για τη Γερμανία.
Φοβάμαι ότι υπάρχει, όταν το παίρνεις στις λεπτομέρειες. Όπως σήμερα, που βρεθήκαμε ένα χαμένο λέι απ των αντιπάλων μακριά από ένα κάζο for the ages. Ή αν θυμηθούμε το ματς με την Ισπανία και ΤΙΣ μαλακίες που κάναμε στο τέλος, και έπρεπε να χάσει τρεις σερί βολές ο Χουάντσο για να μην ηττηθούμε.
ΟΚ προφανώς έπαιξαν κι άλλοι παράγοντες τον ρόλο τους, π.χ. οι σταθερά εχθρικές διαιτησίες που είχαμε στο Ευρωμπάσκετ (με μάλλον μοναδική εξαίρεση το ματς με τη Λιθουανία), η προπονητική απειρία του Σπανούλη κ.λπ. Αλλά πιστεύω ότι ήταν και αυτό το στοιχείο, που όπως λέγαμε κάποτε τι ατσάλινα αρχίδια έχει η Εθνική και γυρνάει χαμένα ματς, με Γαλλία, Σλοβενία κ.ο.κ., έτσι και τώρα δεν πρέπει να έχουμε πρόβλημα να το πούμε.
Εμετός ο συγκεκριμένος.
Έχουν και οι δύο ομάδες κάποιους παίχτες που σιχαίνομαι να βλέπω, αποκρουστικό θέαμα…
Hits from the bong-a
Με μεγάλη καμπύλη βεβαιως
Τι ματσάρα είναι αυτή. Κακά τα ψέματα δεν είμαστε σε αυτό το επίπεδο.
τι ματσαρα ρε
Bonga ο MVP του τελικού;
Τέλος. Η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης εδώ και κάμποσα χρόνια το σήκωσε δικαιότατα.
Τελικά τον sengun μήπως τον ενόχλησε ο θαλασσινός αέρας;
Φοβερή ματσαρα, και τρομερή ψυχραιμία από τη Γερμανία που ήταν στον περισσότερο αγώνα πίσω.
Ημέρα μνήμης η σημερινή , δεν θα άντεχα με τίποτα τη Τουρκία να το σηκώνει 14 Σεπτεμβρίου.
Το ευχαριστήθηκα περισσότερο απ’ το να το περνάμε εμείς απέναντι σε οποιαδήποτε αντίπαλο.