Fleetwood Mac

Groups & Artists
#1

Μιας και υπάρχει thread “Fleetwood Mac - The blues Years” είπα να ανοίξω ένα άλλο που θα αφορά το συγκρότημα στην πορεία του μετά την αποχώρηση του Peter Green.

Το 1970 o Peter Green εγκαταλείπει το συγκρότημα αλλά και τη μουσική γενικότερα για πολλά χρόνια. Στη σύνθεσή τους παραμένουν οι κιθαρίστες Jeremy Spencer, Danny Kirwan, ο μπασίστας John McVie και ο ντράμμερ Mick Fleetwood. O Spencer σύντομα αποχωρεί και μπαίνει στο γκρουπ η πιανίστα και τραγουδίστρια Christine Perfect, φρεσκοπαντρεμένη με το John McVie. Αμέσως ο ήχος τους αλλάζει, όχι μόνον γιατί προστέθηκε μια γυναίκα τραγουδίστρια αλλά κυρίως γιατί η νέα κυρία McVie είχε και έντονη συνθετική παρουσία. Διάφοροι κιθαρίστες και τραγουδιστές έρχονται και φεύγουν. Στην περίοδο μετά την αποχώρηση του Green και μέχρι το 1975 κυκλοφορούν έξι albums τα οποία τους διάτηρουν στην επικαιρότητα στην Αμερική αλλά δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στη Βρεττανία. Χαρακτηριστικά κομμάτια της περιόδου αυτής: Did you ever love me?, Bermuda triangle, Why, Station man, Heroes are hard to find κ.ά.

Στις αρχές του 1975 οι ήδη γνωστοί και με μία κυκλοφορία στο ενεργητικό τους ως ντουέτο Stevie Nicks και Lindsey Buckingham δέχτηκαν πρόταση από το ζεύγος McVie και το Μick Fleetwood να μπουν στο συγκρότημα. Οι “παλιοί” δε φώναξαν καν για ακρόαση τους “καινούριους”, απλά βασίστηκαν στο ένστικτό τους και η “συμφωνία” προσχώρησης έγινε κατά τη διάρκεια γεύματος σε μεξικάνικο εστιατόριο! Παρόλο που ο “γάμος” έγινε δίχως ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες, η νέα σύνθεση του γκρουπ ήταν τόσο δυνατή που το όνομα Fleetwood Mac έγινε ένα από τα πιο εμπορικά στο χώρο του ροκ στο δεύτερο μισό των 70’s.

Η επιτυχία τους στηρίχθηκε στο τρίο των τραγουδιστών - συνθετών, στην πολύ καλή rhythm section και στο καλό όνομα που είχαν διατηρήσει τα προηγούμενα χρόνια. Η άφιξη των Αμερικανών Buckingham - Νicks αντί να εγκλωβίσει την Christine McVie την απελευθέρωσε και ανέδειξε ακόμα περισσότερο το ταλέντο της. Ο Buckingham έδωσε νέα φρεσκάδα στον ήχο τους με τον καλιφορνέζικο αέρα του και επιρροές από Αμερικανούς γίγαντες του παρελθόντος (Buddy Holly & Beach Boys μεταξύ άλλων) και ο Μc Vie με τον Fleetwood απέκτησαν άλλο ρόλο στο συγκρότημα.

Ένα στοιχείο που τους διαφοροποίησε τότε σε σχέση με τα άλλα γκρουπ της εποχής ήταν οι δύο γυναικείες φωνές, πράγμα ασυνήθιστο για ροκ συγκρότημα τότε, με εξαίρεση ίσως τους Heart και τις αδερφές Wilson…

to be continued

#2

Το νέο line up μέσα σε τρεις μήνες ηχογράφησε το δίσκο “Fleetwood Mac”. O McVie και ο Fleetwood που εκτελούσαν τότε και χρέη μάνατζερ του γκρουπ κάλεσαν τα στελέχη της Warner Brothers και τους ξεκαθάρισαν: αν δεν μας υποστηρίξετε 100% σε αυτό που πάμε να κάνουμε, καλύτερα να μας αφήσετε να φύγουμε. Οι διευθύνοντες την εταιρεία ήταν στην πραγματικότητα ενθουσιασμένοι με το δίσκο και πίστεψαν ότι θα πουλήσει καλύτερα από τις 250.000 κομμάτια που πούλαγαν τότε οι δίσκοι τους στην Αμερική. Οι προβλέψεις έκαναν λόγο για πωλήσεις 300.000 αντιτύπων. Που να ήξεραν… Ο δίσκος πούλησε τελικά 5.000.000 κομμάτια στην Αμερική και έμεινε περισσότερες εβδομάδες στο top 200 του Billboard απο κάθε άλλο δίσκο του γκρουπ, πριν ή μετά, καταλήγοντας τελικά στην κορυφή του chart. Έβγαλε τρεις top-20 επιτυχίες (Οver my head, Rhiannon, Say you love me), ενώ έγινε χρυσός και στη Βρεττανία. Η “Mac Attack” είχε μόλις αρχίσει.

Το 1977 ήρθε η ποιοτική και εμπορική απογείωση του συγκροτήματος. Το Rumours είναι ένα άλμπουμ για τις σχέσεις και τους χωρισμούς και οι στίχοι του είναι έντονα βιωματικοί καθώς και τα δύο ζευγάρια του γκρουπ είχαν χωρίσει ήδη πριν ο δίσκος κυκλοφορήσει. Ο δίσκος πούλησε 18.000.000 κομμάτια μόνο στις ΗΠΑ και πιστεύεται ότι μέχρι σήμερα έχει ξεπεράσει τα 40.000.000 παγκοσμίως. Χαρακτηριστικό των τραγουδιών του είναι ότι τα περισσότερα αποδίδονται και από τους τρεις τραγουδιστές του γκρουπ μαζί. Έβγαλε τα “σουξέ” Go your own way, Dreams, Don’t stop, You make loving fun ενώ πασίγνωστα είναι και τα Second hand news, Never going back again, The chain, Oh daddy. Αποτελεί μια κλασική περίπτωση δίσκου που έτυχε τεράστιας εμπορικής και καλλιτεχνικής απήχησης ταυτόχρονα.

Το 1979 κυκλοφορούν το διπλό δίσκο Tusk. Εν συγκρίσει με τις πωλήσεις μαμούθ του Rumours θεωρήθηκε αποτυχία, αν και έγινε πλατινένιος και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Σε αντίθεση με τα κομμάτια του προκατόχου του, εδώ οι εκτελέσεις είναι μοιρασμένες ανάμεσα στους τρεις τραγουδιστές και έχει κανείς την εντύπωση πως πρόκειται για συλλογή από δουλειές τριων διαφορετικών συνθετών. Ιδιαίτερα τα κομμάτια του L. Buckingham έχουν επηρεαστεί από το new wave. Τα hits του δίσκου ήταν τα Tusk & Sara ενώ ξεχωρίζουν ακόμα τα Not that funny, Beautiful child, What Makes You Think You’re the One, That’s all for everyone, Angel, Sisters of the moon. Να σημειωθεί ότι σε ένα κομμάτι του δίσκου παίζει κιθάρα ο Peter Green αλλά δεν αναφέρεται καθόλου στα Credits.

Μετά από παύση τριών ετών επιστρέφουν με το δίσκο Mirage. Στο διάστημα που μεσολάβησε από την κυκλοφορία του Tusk, τόσο η Nicks όσο και ο Buckingham είχαν βγάλει προσωπικές δουλειές. Και ενώ του δεύτερου δεν πήγε και τόσο καλά, της πρώτης έφτασε στο νο 1 του Billboard και έβγαλε τέσσερις επιτυχίες, μεταξύ άλλων το Stop Draggin’ My Heart Around (μαζί με Tom Petty & Heartbreakers) και το classic Edge of seventeen (ακούγεται σε μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας School of Rock με J. Black και J. Cusak). Το album έβγαλε μόλις δύο επιτυχίες (Gypsy, Oh Diane) αλλά πούλησε καλύτερα από το Tusk. Άλλα κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν τα Love in store, Can’t go back, Book of love, Eyes of the world.

Ο επόμενος δίσκος τους μπορεί να έκανε πέντε χρόνια να βγει αλλά στάθηκε σε εμπορικότητα δίπλα στο Rumours, ξεπερνώντας τα Tusk & Mirage. To Tango in the night έβγαλε 6 singles με τα Big Love, Little lies και Everywhere να γίνονται μεγάλες επιτυχίες και τα δύο τελευταία να θεωρούνται Fleetwood Mac classics. Ο δίσκος αυτός έμελλε να είναι ο τελευταίος της πεντάδας Fleetwood/McVie/McVie/Nicks/Buckingham καθώς ο τελευταίος αποχώρησε κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του Tango in the night.

Με διαφορετικό line up συνέχισαν να ηχογραφούν και να περιοδεύουν πότε ως κουιντέτο και πότε ως σεξτέτο. Κυκλοφόρησαν τα albums Βehind the mask (1990), Time (1995) και το 1997 ο Buckingham επέστρεψε. Δυστυχώς πριν την κυκλοφορία του Say you will (2003) η Christine McVie αποχώρησε και έτσι συνεχίζουν ως κουαρτέτο μέχρι και σήμερα. Έστω και χωρίς αυτήν, εξακολουθούν να περιοδεύουν τακτικά και απ’ ό, τι λένε οι τυχεροί που τους έχουν δει λάιβ εξακολουθούν να προσφέρουν μαγικές στιγμές, όπως παλιά…

#3

Είσαι μεγάλος!!
Δεν έχω δεθεί και ακούσει αυτήν την περίοδο τόσο πολύ όσο θα ήθελα.Καλή αφορμή πάντως

#4

Εγώ από την άλλη αυτή την περίοδο αγαπάω 8)
Η τριάδα “Fleetwood Mac”, “Rumours” & “Tusk” είναι αξεπέραστη. Κυρίως το “Rumours” έχει επηρεάσει σε τεράστιο ποσοστό τη μουσική στην Αμερική.
Και είχαν τα κότσια, μετά από ένα τόσο επιτυχημένο δίσκο να βγάλουν το “Tusk”, που είναι πολύ πιο “βαρύ”, “δύσπεπτο”, πειραματικό και μελαγχολικό.
Από το “Mirage” ξεκίνησε η πτώση βέβαια. Αν και έχει κι αυτό τις κομματάρες του (“Book Of Love”, “Eyes Of The World”) γενικά η έμπνευση λείπει.
Το “Tango In The Night” είναι όμορφο γενικά, αλλά αρκετά γλυκανάλατο σε σημεία.
Το “Behind The Mask” έστω και χωρίς Lindsey μου αρέσει αρκετά, το “Time” είναι το χειρότερό τους μάλλον, αλλά η μεγάλη επιστροφή για μένα έγινε στο “Say You Will”.

#5

Σωστός ο Cozy. Κι έλεγα, θα βρεθεί κανείς να μας πει για τη μετά Tango in the night περίοδο που δεν την έχω ψάξει καθόλου;:stuck_out_tongue:

Να σημειώσω ότι τα albums Fleetwood Mac - Rumours - Tusk επανακυκλοφόρησαν το 2004 με μπόλικα bonus (το 1ο μονό, το 2ο διπλό και το 3ο τριπλό cd) ενώ η επανακυκλοφορία του Mirage με έξτρα υλικό θα γίνει εντός του 2011.

Α, όποιος ξέρει για τα albums τους μεταξύ 1970 - 1974 και τα έχει ακούσει, ας γράψει! Εγώ έχω μια γενικότερη εικόνα της περιόδου μέσα από τη συλλογή The chain 1967 - 1992.

#6

Πολύ ωραία ανασκόπηση :slight_smile:

Παλιότερα είχα ακολυσει μόνο σκόρπια τραγούδια και για κάποιο διάστημα ήμουν ερωτευμένος με μερικά από αυτά όπως το Rhiannon και το landslide, αγόρασα το Tusk αλλά άγνωστο γιατί, δεν το άκουσα ποτέ. Μάλλον ήρθε η ώρα του

#7

Όσοι τους γουστάρετε ρίξτε μια ακρόαση στο τελευταίο πόνημα του Buckingham “Seeds we sow”. Ένας δίσκος που μας λέει πως θα έπρεπε να είναι η σημερινή ποπ. Φρέσκιοι ήχοι αλλά και τραγούδια που θυμίζουν Fleetwood Mac από ένα μεγάλο καλλιτέχνη που συνεχίζει στα 62 του να κάνει πρώτα από όλα το κέφι του και να βγάζει δισκάρες!

Δείγμα εδω:

#8

respect στον παμμέγιστο Peter Green

Then Play On (1969)

Μιας και υπάρχει thread “Fleetwood Mac - The blues Years” είπα να ανοίξω ένα άλλο που θα αφορά το συγκρότημα στην πορεία του μετά την αποχώρηση του Peter Green.

ουπς! λάθος thread… η περίοδος post-Green δεν μου λέει πολλά, αλλά, όπως και να έχει, είναι ένα ιστορικό και άξιο σεβασμού συγκρότημα.

#9

Προσωπικα καμμια περιοδος τους δεν με τρελαινει,αλλα μπορω να πω οτι μου αρεσουν,χωρις να ειναι το αγαπημενο μου συγκροτημα.Εχω σε cd το ‘‘Rumours’’ το οποιο οπως πολυ ευστοχα λεει ο Cozy,εχει επηρεασει παρα πλυ την αμεριανικη εμπορικη μουσικη κι εχει μεσα καποιες μεγαλες κομματαρες!!!

#10

Δώσε απαραιτήτως (!) ευκαιρίες σε Fleetwood Mac (1975) και σε Tusk (1979).

#11

Μια πολύ ενδιαφέρουσα και πολυτελής κυκλοφορία για τους έχοντες και κατέχοντες. Με το νέο χρόνο:

#12

…μια ομορφιά…αξίζει τα λευτά της…αν τά’χεις:p :slight_smile: :!:

#13

ΑΡΙΑΝ είσαι μεγάλος, άνοιξες θεικό τόπικ, δεν θα σχολιάσω τον αριθμό της ανταπόκρισης εδώ, όσο και αν δελεάζομαι να το κάνω, μία από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες όπως και πολλών εκατομυρίων ανθρώπων ακόμα.

Στα καινούρια πράγματα, αφού συγκινήθηκα με το πόσο τεράστια παραμένει ακόμα η Stevie με τη φετινή της συνεργασία με τους Foo Fighters, έχουμε και την παρουσία στη κιθάρα του υπέρτατου Lindsey σε μια ταλαντούχα καινούρια μπάντα τους Delta Rae που έχoυν τους Μακ για θεούς (άλλη μία)και έτσι ξανάκαναν ένα τραγούδι τους και το απολαμβάνουμε εδώ:

Arian δεν έχεις ψάξει την μετά Τάνγκο εποχή;
http://www.youtube.com/watch?v=p1FcRo_bRF4 (EPIC)

#14

Είναι αστοιχείωτοι μωρέ εδώ μέσα, τι περιμένεις, ανταπόκριση; :stuck_out_tongue:

Κρίμαι που δεν είναι και η Christine στο σχήμα, αλλά τι να κάνουμε, θα ζήσουμε με ό,τι έχουμε…
Πράγματι, δεν έχω ακούσει καθόλου μετά από Tango :roll:

#15

Γιατί καλέ, τάμα το έχεις κάνει; Άκουσες τώρα, σου πόσταρα τραγούδι. :stuck_out_tongue:

#16

Η κοριτσαρα επέστρεψε και ηχογραφούν όλοι μαζί νεο δίσκο!!!

http://www.apotis4stis5.com/news/1982-fleetwood-mac.html

#17

image
image680×567 90.3 KB

image
image828×828 94 KB

Πραγματικά σπουδαία.

7 Likes
Τι ακούτε τώρα Vol. 666