Πώς και δεν το πόσταρε κανείς πιο πριν; Πραγματικά είναι πολύ καλό.
Κομματαρα … 2 του ιουνη βγαινει και ο δισκος
ΦΟΒΕΡΟ τραγούδι, το λάτρεψα.
Να ακουσετε τον δισκο οταν βγει ρε, ειναι πολυ ευχαριστη εκπληξη.
Το παραπάνω τραγούδι βγάζει μια ξεκάθαρη μαυρίλα πάντως.
Ευχαριστη ως προς την ποιοτητα.
Ναι, το κατάλαβα, για αυτό απομόνωσα μόνο την λέξη ευχαριστη.
Εγώ δεν το θεωρώ έκπληξη ποιοτικά, γιατί πραγματικά δεν πιστεύω ότι οι Foo έχουν βγάλει μέτριο δίσκο (τουλάχιστον εδώ και πολλά χρόνια).
Αλλά έχει ένα συναισθηματικό φορτίο που του δίνει ειδικό βάρος. Θεωρούσα πάντα εξαιρετικά έξυπνο (και καλό) στιχουργό τον Grohl κι εδώ που έχει πράγματα να βγάλει από μέσα του δεν περίμενα να απογοητεύσει. Και μουσικά πάντως πολύ δυνατό για μια ακόμα φορά.
Το Sonic Highways δεν ήταν και κάτι φοβερό, για μένα. Προς το μέτριο θα το έλεγα. Το Concrete And Gold ήταν σίγουρα καλύτερο και το Medicine At Midnight, ακόμα καλύτερο. Αλλά αυτό που συνέβη στον Taylor πραγματικά ήταν σοκαριστικό για τη μπάντα, γι’ αυτό λέω ότι ήταν ευχάριστη έκπληξη ο νέος δίσκος!
Ανυπομονώ…
Το “Sonic Highways” το έχω συνολικά πιο ψηλά από τα δυο επόμενα, σε επιμέρους τραγούδια επικρατεί το “Concrete & Gold” .
Είναι στιγμές στο άλμπουμ όπως όταν τραγουδάει “I’ve been hearing voices, none of them are you” (“Hearing Voices”) ή “I had a person I loved and just like that… I was left to live without him” (“The Glass”) που είναι τόσο φορτισμένες. Και το “The Teacher” για τη μητέρα του φυσικά.
Yes!
Επισης το sonic highways ειχε να διαδεχθει το υπερτατο wasting light. Και για μενα πολυ πιο ενδιαφερον αλμπουμ απο τα δυο επομενα. Στα plus οτι ειχε και την σειρα μαζι η οποια γεφύρωσε τα κενα που προεκυψαν απο την ανοιομορφια των τραγουδιων.
Foo fighters, avenged sevenfold καλως τα παιδια… μεταμεσονυχτια μαχη σημερα
Μας πετσόκοψε ο δίσκος.
Ακούω τον δίσκο απο προχτές είναι πάρα πολύ ωραίος, ακούγεται φρέσκος από τη μία, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ συναισθηματικά φορτισμένος. Πολλοί στίχοι βαράνε αλύπητα. Το Under You, στο μουσικό κομμάτι μου έφερε στο μυαλό το Learn to Fly. Ξεχωρίζω τα Hearing Voices και Teacher, αν και πραγματικά μικρή σημασία έχει η μουσική αξία του συγκεκριμένου εγχειρήματος, μιας και κυρίως θεωρώ πως πρόκειται περισσότερο για μια μουσική απόδραση της ίδιας της μπάντας από τη θλιβερή πραγματικότητα μετά από αυτό που συνέβη.
Είναι να απορεί κανείς με τι κάψες ξυπνάει κανείς Σαββατιατικα.
Ignore και ησυχάσαμε , ας μονολογεί το κάθε παρατράγουδο όσο θέλει.
Μαζί τα κάναμε…