αρρώστησε και έγινε λιγο καραόκε. για αντικατάσταση της τελευταίας μέρας ώρας… δεν ήταν εντελώς χάλια, αλλά οκ…
RIOT, HORISONT, DOMINE
Δεν περιγράφω άλλο…
3 Likes
Η πρωτη μερα που πηγα τα εσπασε. Πολυ πετυχημενη βραδια, πρωτη μπαντα που ειδα ηταν οι Portrait που ηταν παρα πολυ καλοι και γουσταρα απειρα, μονο παραπονο οτι τα φωνητικα ηταν καπως χαμηλα στην μιξη. Οι Count Raven επισης πολυ καλοι, κλασικο βαρυ και ασηκωτο doom που προσκυναει τους Black Sabbath, μου αρεσαν αν και δεν τους ηξερα απο πριν.
Οσο για τους Riot V ο,τι και να πω θα ειναι λιγο, ισοπεδωτικη εμφανιση, setlist μονο με κομματαρες, ηχαρα, απιστευτη αποδοση απο ολους και ειδικα αυτος ο Todd Michael Hall ειναι η καλυτερη επιλογη για την θεση του τραγουδιστη, η φωνη του ταιριαζει σε ολες τις περιοδους και τα κομματια της μπαντας. Απλα υποκλινομαι και ανυπομονω για τον καινουριο δισκο και να τους ξαναδω.
Οταν θα εχω λιγο χρονο θα γραψω ενα αναλυτικο post.
4 Likes
5 Likes
Εστω και μετα απο αιωνες ενα πιο αναλυτικο post για την πρωτη μερα του φεστιβαλ που παρακολουθησα.
Εφτασα στο Κυτταρο οταν τελειωναν οι Wrathblade και τους προλαβα μονο σε ενα κομματι, αρα ουσιαστικα η πρωτη μπαντα που ειδα ηταν οι Portrait. Δεν τους ειχα ξαναδει live και μου αρεσαν παρα πολυ. Ωραιο στησιμο στην σκηνη, παθιασμενη εμφανιση και ενεργεια. Αν και εχω καποια κενα στην δισκογραφια τους μου φανηκε καλο το setlist και ο ηχος στα περισσοτερα κομματια ηταν καλος με μονο αρνητικο το γεγονος οτι τα φωνητικα ηταν χαμηλα στην μιξη. Ακουγοντουσαν καπως θαμμενα και ηταν το μονο αδυνατο σημειο της εμφανισης τους αν και ο τραγουδιστης ειχε διαθεση και πολυ καλη θεατρικη σκηνικη παρουσια με γκιματσες και επικοινωνια με το κοινο. Η μουσικη τους εχει επιρροες απο κλασικο Heavy Metal τυπου Judas Priest με εμφαση σε μπαντες με πιο σκοτεινη διαθεση με τους Mercyful Fate και τον King Diamond να ερχονται στο νου. Θετικο προσημο, αν δεν ηταν το θεμα των φωνητικων θα ηταν ακομα καλυτερα, θελω να τους ξαναδω.
Στην συνεχεια ηταν η σειρα των Count Raven να ανεβουν στην σκηνη. Αν και δεν ειχα πριν το live επαφη με την μουσικη τους γουσταρα και περασα καλα αν και σε εβαζαν σε εντελως διαφορετικο mood απο τους Portrait που προηγηθηκαν και απο τους Riot που θα ακολουθουσαν. Βαρυ και ασηκωτο Doom Metal που προσκυναει τους Black Sabbath με τα φωνητικα να ειναι φουλ Ozzy. Με πολυ χαλαρη και χυμα προσεγγιση στο κομματι της σκηνικης παρουσιας με τον μπασιστα να χτυπιεται αρκετα αλλα τον ηγετη κιθαριστα και τραγουδιστη Dan Fondelius να ειναι σε εντελως “αλλη φαση” με τα χερια στην τσεπη της φορμας οταν μιλουσε στο κοινο. Καλος ηχος στο μεγαλυτερο διαστημα της εμφανισης τους, ωραια κομματια αν και σε παρομοιο ηχητικο φασμα μεταξυ τους. Πιο αντι-τουριστικη μπαντα κυριως στο πως προωθουν τον εαυτο τους που ομως εχει να πει πραγματα με την μουσικη της, ιδιως αν σου αρεσουν οι Black Sabbath με Ozzy.
Και παμε στους μεγαλους πρωταγωνιστες της βραδιας τους Riot ή πιο σωστα τους Riot V, δηλαδη την εκδοχη των Riot χωρις τον μεγαλο Mark Reale, τον ιδρυτη, ηγετη τους και μοναδικο σταθερο μελος της μπαντας μεχρι τον θανατο του το 2012. Την προηγουμενη φορα που ειχαν ερθει στην χωρα μας το 2015 δεν ειχα παει γιατι δεν μπορουσα να διανοηθω Riot χωρις Mark Reale. Με τα χρονια ομως και βλεποντας το πως προσεγγιζουν την νεα φαση της μπαντας και το οτι τιμουν με καθε τροπο τον αποθανοντα Mark και την ιστορια των Riot αναθεωρησα και πηγα με μεγαλη ανυπομονησια στο live.
Και οι τυποι πραγματικα ΘΕΡΙΣΑΝ. Τεραστια εμφανιση σε ολα της. Ξεκινωντας απο τον ηχο αυτος ηταν κρυσταλλο και βοηθησε στην εκπληκτικη εμφανιση τους, ενω το setlist ηταν πραγματικα εξαιρετικο. Το Thundersteel οπως ηταν λογικο και αναμενομενο ειχε την μεριδα του λεοντος με 6 κομματια τα Thundersteel, Fight Or Fall, Sign Of The Crimson Storm, Flight Of The Warrior, Johnny’s Back, Bloodstreets. Ακολουθησε το Fire Down Under με 3 κομματια τα Swords And Tequila, Outlaw και Don’t Hold Back ενω 3 ειχαμε και απο το The Privilege Of Power τα On Your Knees, Metal Soldiers και Black Leather And Glittering Steel. Την πρωτη τους κυκλοφορια μετα τον θανατο του Reale το Unleash The Fire εκπροσωπησαν το εναρκτηριο Ride Hard Live Free και το Take Me Back. Απο εκει και περα ειχαμε Warrior απο το ντεμπουτο Rock City με τον ελληνοαμερικανο Louie Kouvaris πρωτο κιθαριστα της μπαντας μαζι με τον Reale να ανεβαινει στην σκηνη σαν guest σε μια ιστορικη στιγμη. Απο το Narita επαιξαν το Road Racin’, απο την περιοδο με τον Rhett Forrester στα φωνητικα επαιξαν το Heavy Metal Machine απο το Born In America, απο την περιοδο με τον Mike DiMeo το Angel Eyes απο το Inishmore ενω απο το καταπληκτικο Immortal Soul την τελευταια κυκλοφορια του Reale το Wings Are For Angels.
Με καλο ηχο και τετοια κομματια στην φαρετρα τους πως να αποτυχουν? Αρκει να ειχαν καλη αποδοση και ορεξη. Και ειχαν και με το παραπανω παιζοντας ολοι τους φανταστικα και με απιστευτο δυναμισμο. Ο Frank Gilchriest πισω απο το drumkit που εχει την δυσκολη αποστολη να γεμισει τα παπουτσια του Bobby Jarzombek ηταν οπως επρεπε, ο ενας απο τους 2 υπευθυνους της αναβιωσης της μπαντας ο Don Van Stavern στο μπασο ηταν εξαιρετικος και μορφαρα ενω να θυμισω σε ολους πως μονο τυχαιος δεν ειναι καθως εκτος απο καλος μπασιστας ειναι και ο βασικος συνθετης των περισσοτερων κομματιων του Thundersteel καθως και των περισσοτερων στους 2 τελευταιος δισκους. Ο ετερος των 2 “παλιων” Mike Flyntz αψεγαδιαστος στα κιθαριστικα του καθηκοντα, ενω εδω να σημειωσω οτι εχει αναλαβει τα κιθαριστικα μερη του “δασκαλου” Mark Reale και τα δικα του μερη τα εχει αναλαβει ο δικος του μαθητης και νεοτερο μελος της μπαντας ο Nick Lee που ηταν επισης παρα πολυ καλος. Ωραια αυτη η συνεχεια-διαδοχη οπως εχει διαμορφωθει. Τελευταιο αφησα τον Todd Michael Hall που ηταν το κατι αλλο στα φωνητικα και ειναι ο ιδανικος για τον ρολο του τραγουδιστη στους Riot V. Ηταν εκπληκτικος στην αποδοση των κομματιων απο ολες τις περιοδους των Riot, η φωνη του απεδιδε εξισου καλα στα τραγουδια και των 4 προκατοχων του. Επισης εδω να πω οτι οταν τον κοιτας πραγματικα απορεις πως γινεται να ειναι 48 χρονων και να μοιαζει το πολυ 35…
Η ξεφρενη αποδοση της μπαντας παρεσυρε και το κοινο που συμμετειχε ενεργα με headbanging και sing-along καθολη την διαρκεια της εμφανισης τους και το Κυτταρο εζησε μια ακομα αξεχαστη μεταλλικη βραδια.
Μετα το τελος συναντησα ολα τα μελη και ηταν ολοι ευγενικοι και χαρουμενοι με αποκορυφωμα τον Louie Kouvaris που ηταν με ενα συνεχες χαμογελο, μιλαγε ελληνικα και ελεγε ποσο του ειχε λειψει η Ελλαδα στην οποια ηρθε μετα απο παρα πολλα χρονια για διακοπες και για να δει συγγενεις και οτι αυτη η βραδια θα του μεινει χαραγμενη στην μνημη.
Ηδη ανυπομονω για την επομενη φορα και μακαρι να τους βγει αυτο που μου ειπε ο Don Van Stavern, να οργανωσουν μια επετειακη περιοδεια για το Thundersteel που φετος κλεινει 30 χρονια και να ερθουν παλι το 2018 στην χωρα μας…
2 Likes