Το “βλαμμένος” (κι όχι με ένα “μ” όπως το έγραψα στο άλλο post) δεν το εννοώ μειωτικά για την αξία του Birch. Η τελειομανία του και η αφοσίωσή του στους Maiden (νομίζω ότι από το 1982 και μετά συνεργαζόταν αποκλειστικά με αυτούς) δεν αμφισβητείται και πώς θα μπορούσε άλλωστε;
Πάμε στο 1988 στο Μόναχο όπου ηχογραφούσαν το Seventh Son και ζούσαν σε ένα πολυώροφο κτίριο που ο Dickinson τουλάχιστον το αναφέρει ως κάτι σαν φυλακή. Ο Dave Murray προσπαθεί να γεμίσει το χρόνο του και ασχολείται με “conjuring” (αν θυμάμαι καλά τη λέξη), και καλά να μαζέψει πνεύματα και να εξαφανίσει πράγματα. Ο “Marvin” εμφανίζεται στο δωμάτιό του και του λέει “θες να δεις αυτή την καρέκλα να εξαφανίζεται;” και την πετάει από το παράθυρο από το 14ο όροφο.
Αυτό το περιστατικό θυμάμαι.
Αυτό που αναφέρεις με την κραυγή του Dickinson και την απόγνωσή του που άρχισε να πετάει καρέκλες στο στούντιο είναι γνωστό και ενδεικτικό της τελειομανίας του Birch, αλλά έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν κι άλλες ιστορίες στο βιβλίο που ο “Marvin” πετάει καρέκλες ή σπάει πράγματα. Όπως και να 'χει, ο Dickinson αναφέρεται και στον Martin και στον “Marvin” με μεγάλη συμπάθεια και σεβασμό.
Εξ ου και το παρατσούκλι Disappearing Armchair στο “7th Son…”
Βέβαια τίποτε δεν συγκρίνεται με το “Hard Lovin’ Man” που του αφιέρωσαν οι Deep Purple, που τον χαρακτήρισαν μάλιστα ως καταλύτη (μηχανικός ήχου ο νεαρός τότε Martin στο “In Rock”)
Επειδή αναφέρθηκε το Dark Ride , ο μόνος λόγος που το άλμπουμ δεν έχει την αναγνώριση που του αξίζει είναι τα κόμπλεξ του Weikath.Οι οπαδοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα με αυτό.Εμπορικά μπορεί να μην πήγε σούπερ λόγω promotion ή χιλίων άλλων λόγων αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο.Αλήθεια ποιο καλύτερο άλμπουμ έχουν βγάλει από τότε? Τα αναμασήματα του Keeper Legacy?
Ο Weikath επίσημα έχει πει πως έχει τον δίσκο γραμμένο επειδή δεν του αρέσει η παραγωγή και θεωρεί τον ήχο μη-Helloween (λες και πρέπει όλα τα άλμπουμ να ακούγονται το ίδιο) , αλλά θυμάμαι να διαβάζω από διαφορετικές πηγές για διάφορα γελοία σκηνικά στις ηχογραφήσεις όπως πχ , ότι απαιτούσε από τον Roy Z να μην παίζει κιθάρα μπροστά του γιατί ήταν πιο τεχνίτης και λοιπές βλακείες.Αργότερα πρέπει να τσακώθηκαν κιόλας και ο δεύτερος τον έλεγε σε συνεντεύξεις λίγο πολύ άμπαλο στην κιθάρα.
Όντως τώρα πιστεύετε ότι υπάρχουν πνεύματα; Τα οποία μάλιστα μετακινούν ή εξαφανίζουν πράγματα; Αναρωτιέμαι ποια είναι η γνώμη ενός άθεου για τη μαγεία.
Ρε σεις βρήκα αυτό εδώ, γράφει ένας τύπος την εμπειρία του από ένα τέτοιο ανάλογο παιχνίδι με πνεύματα
Τώρα ναι, δικαιολογημένα μπορείς να πεις ότι το τερματίσαμε σε off topic–ness!
Άσχετο, δεν ξέρω αν σας το έχω εκμυστηρευτεί αλλά όταν βγήκε το X Factor, στο MH είχε κριτικές από όλους τους συντάκτες, οι περισσότερες εκ των οποίων ήταν χλιαρές (και… βγάλε). Έστειλα λοιπόν κι εγώ γράμμα διαμαρτυρίας που μάλιστα δημοσιεύτηκε!
Εγώ θυμάμαι ότι όταν άκουσα με έναν-ασχετο- φίλο το X Factor πρώτη φορά μου πέταξε την ατάκα-επος "Καλά ρε τι σατανιστές είναι αυτοί " μόλις άκουσε την εισαγωγή του Sign of the Cross.
Κατά τα άλλα οι Maiden γάμησαν στο live τι άλλο μπορούμε να πούμε πάνω σε αυτό; Ας πούμε ότι γάμησαν πολύ!
Για μένα X Factor σημαίνει καλοκαίρι στο Πήλιο με τον κολλητό να κάνουμε για ώρα στροφές και να το ακούμε . Έπαιζαν εναλλάξ αυτό και το s&m των metallica
Δεν ξέρω αν είναι εμφανές πλέον ότι έχω ανάγκη μια αδειούλα
Ω, αυτό πρέπει να το τσεκάρω στο αρχείο μου! Θυμάμαι που στο επόμενο τεύχος από τις κριτικές υπήρξε θύελλα διαμαρτυριών από γράμματα αναγνωστών, όπου οι περισσότεροι έκραζαν τους συντάκτες που έβαλαν μέτριο-κακό βαθμό και καναδυό έκραζαν τους συντάκτες που έβαλαν 10 (Χάκος - προφανώς - και Σταματούκος - επίσης προφανώς).
Τον Πούσιο από τότε τον είχα αντιπαθήσει, για την ειρωνική κριτική της μίας πρότασης “άντε και unplugged παιδιά” και το 6άρι.
Κάποιος είχε γράψει ότι το να αντικαθιστάς τον Dickinson με τον Bayley ήταν σα να αντικαθιστάς τριαξονικό με ποδήλατο! Και ένας αναγνώστης είχε απαντήσει ότι οι “Maiden πήραν σώβρακα ακόμα και με ποδήλατο”. @Ian_Metalhead αυτός ήσουν εσύ;
Θεός! Δεν πρέπει να υπάρχει άλλο thread που να έχει ξεφύγει τόσο! Μπορούμε να μιλήσουμε και για Subbuteo αν θέλετε.
Δεν (πρέπει να) είχα χρησιμοποιήσει εγώ αυτή τη φράση. Αν βρεις το τεύχος νομίζω θα με εντοπίσεις. Είναι πολλά τα χρόνια που παρήλθαν αλλά το ύφος δεν αλλάζει!
Παρεμπιπτόντως, το εν λόγω τεύχος με τα γράμματα διαμαρτυρίας από τους οπαδούς είχε νομίζω εξώφυλλο τον Udo.
Να πω κι εγώ 2 πράγματα πάνω στην πολυ ενδιαφέρουσα κουβέντα που προηγήθηκε.
Δεν είναι δυνατόν να μην ακούτε τη διαφορά με τις τρεις κιθάρες και πόσο πιο πλήρης και στιβαρός είναι ο ήχος τους. Μάλιστα ο Smith πρώτη φορά (είπε ότι) σε αυτή την περιοδεία κουρδίζει drop κάτι που στους maiden δεν είχε συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα. Πράγμα έως και αδιανόητο κατά την άποψη μου, 100 χρόνια μπάντα να παίζει μόνο με στάνταρ κούρδισμα.
Κιθαριστικά ο Smith είναι ένα επίπεδο πάνω απ’ όλους. Αυτό το λέω γιατί αν ακούσω ένα σόλο του θα το αναγνωρίσω ανάμεσα σε άλλα 10. Κάτι που με τον Murray δεν δυναμαι. Ο Smith έχει προσωπικό στυλ και ήχο, πράγμα αξεπέραστο. Σταζουν μέλι τα σόλο του, του ατιμου.
Η εξέλιξη των πραγμάτων πάντα εξαρτάται από τα μέχρι τώρα δεδομένα. Κανεις δεν ξέρει αν επέστρεφε ο Dickinson εάν η μπάντα αντί του Blaze έπαιρνε κανονικό τραγουδιστή. Όχι ο Blaze δεν ήταν καλός, δεν ήταν καν αξιόλογος. Ήταν τραγικός, κακός, άφωνος και γενικά μόνο ως αυτοτρολαρισμα του Harris θα μπορούσε να γίνει αντιληπτη η πρόσληψη του. Έκατσε και το γελοίο Virtual με αποτέλεσμα μέσα σε 3 χρόνια να καταφέρουν να ξεπεσουν από Arena band σε μπάντα κλειστών χώρων.
Σε αντίστοιχη περίπτωση, για μένα οι Priest τελείωσαν όταν γύρισε ο Halford. Πήραν στη θέση του έναν ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑΡΑ, εξέλιξαν τον ήχο τους και το παράτησαν για να γυρίσουν σε κάτι που είχε ξεκάθαρα τελειώσει.
Ηχητικά οι παραγωγές των maiden από xfactor και ύστερα είναι κακές. Δεν ξέρω πως στο διάολο μια τόσο μεγάλη μπάντα καταδεχεται να κυκλοφορήσει τόσο κακες παραγωγές, πιθανολογω ότι ευθύνεται ο Harris και τα κολλήματα του. Και στο προσωπικό του συγκρότημα εξάλλου ο ήχος είναι για τα πανηγύρια.
Αυτό που είδα στην Αθήνα, ήταν οι καλύτεροι Maiden όλων των εποχών (χωρίς βέβαια να έχω δικαίωμα σε τόσο απόλυτη άποψη μιας και τους είδα πρώτη φορά μόλις το 2000). Όμως η παραγωγή του λάιβ ήταν θεσπέσια, καλύτερη από ποτέ και η απόδοση της μπάντας ήταν απ’ το διάστημα. Μακάρι να είναι τόσο μάγκες αλλά δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να διαλύσεις μια μπάντα όσο είσαι σε τόσο τρομακτική άνοδο.
Δισκογραφικά θεωρώ ότι ξοφλησαν, τα 2 τελευταία κατά την κρίση μου δεν ακούγονται αλλά αυτά είναι γούστα. Μόνο αν αλλάξουν παραγωγό εχει νόημα να συνεχίσουν να δισκογραφουν ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, επειδή κανείς δεν με ρώτησε, θα έχει νόημα για εμένα να ασχοληθώ με κάποιον νέο δίσκο τους.
Σε 3 μέρες θα είμαι στο πατρικό μου, οπότε θα κατεβάσω το τεύχος και θα σου πω αν σε “εντόπισα”. Ναι, το “πήραν σώβρακα” μάλλον δεν ταιριάζει.
Αυτό με ξενίζει κι εμένα. Δεν είναι καμια μικρή μπάντα χωρίς λεφτά, να πεις “OK, δεν είχαν τη δυνατότητα τα παιδιά για μια καλύτερη παραγωγή”. Θεωρώ όμως το “The Book of Souls” αρκετά βελτιωμένο ηχητικά σε σχέση με τα προηγούμενα. Επίσης, περιέχει κάποια κομμάτια (κυρίως τα “If eternity should fail”, “The red and the black” και το ομώνυμο) που βγάζουν ακόμα ένα μεγαλείο.
Εγώ θεωρώ (και με βάση όσα γράφω παραπάνω για το BoS) ότι δεν έχουν ξοφλήσει αλλά ότι πρέπει να αναθεωρήσουν λίγο ώστε να κυκλοφορήσουν (όταν γίνει αυτό) ένα κύκνειο άσμα που θα είναι αριστούργημα. Ως όνομα / μέγεθος και στα live έχουν φτάσει σε απίστευτο επίπεδο και είναι μεγάλη ευκαιρία να κλείσουν θριαμβευτικά. Χωρίς να μου πέφτει και λόγος, πιστεύω ότι αρκετά με τα συνεχόμενα 7-8-9-λεπτα κομμάτια. Το ιδανικό θα ήταν κάτι σαν το Seventh Son, 1-2 έπη και τα υπόλοιπα μικρότερα συνεκτικά κομμάτια που να δημιουργούν την αίσθηση ενός συνεχόμενου δίσκου (για να μην πω τη λέξη “concept”). Και επιστροφή Martin Birch (αποκλείεται…) και Derek Riggs (επίσης αποκλείεται…)
Εγώ πάλι βλέπω ότι τα 10λεπτα, 13λεπτα, 18λεπτα ήταν από τα κορυφαία του δίσκου, ο οποίος έπασχε σε τουλάχιστον 2 από τα μικρής -σχετικά- διάρκειας (When the River Runs Deep και The Great Unknown). Για εμένα είναι από τα αρκετά έως πολύ καλά τους άλμπουμ και μάλλον με εξέπληξε θετικά. Live δε, κάποια κομμάτια είναι ακόμα καλύτερα (βλ. Death or Glory που με καλύτερο ρεφρέν θα ήταν σημείο αναφοράς για το δίσκο)
Καλα τα λες. Θα διαφωνησω για Πριστ, στα 50φευγα τους δικαιολογειται κατ’ εμε η επιθυμια επανασυνδεσης. Καλος ηταν ο μιμος, αλλα ο Ρομπ ειναι ο μεταλ γκαντ. Και για τις παραγωγες Μεηντεν συμφωνω ακομα, νομιζω οτι μπορουν και καλυτερα. Δεν ειναι θεμα χρηματων προφανως, ειναι θεμα ΜΑΛΑΚΙΑΣ, εχουμε δει κι αλλους να την πατανε (ας μην αναφερω το ονομα ).
Τελος, θα σας γαμησω ολους κανονιστε. Μετα τα οσα εχω διαβασει εδω μεσα σημερα και χτες για Ρου Ζ, δισκους Ντικινσον, Παντερα, Χελλογουιν κλπ πηγα να κανω ενα μπανιο και να το αποτελεσμα:
Η ποιοτητα του ηχου δεν ειναι γενικα υποκειμενικη (ποιοτητα που το Chemical την εχει στον υψιστο βαθμο), ομως ο ηχος που προτιμαει ο καθενας ειναι. Για μενα ο ηχος του Chemical Wedding ειναι απλα ο καλυτερος μακραν για αυτο το ειδος μουσικης. Θελω τις κιθαρες βαριες και ασηκωτες, και ειναι ενας λογος που το προτιμω αρκετα απο το Accident Of Birth. Δεν ειναι τυχαιο οτι σε σχεση με τα αλμπουμς που αναφερεις, στο Somewhere In Time μου αρεσει περισσοτερο ο ηχος.
Κουίζ: Ποια μπάντα έχει παίξει κομμάτι με θεματολογία ελληνική στην Ελλάδα ενώ δεν το έπαιζε αλλού στην περιοδεία της; Με αφορμή το ότι οι Maiden δεν παίζουν το Alexander.
Χιντς: Power/Prog μπάντα κι έχουν έρθει μία κ μοναδική φορά στην Ελλάδα. Δημοφιλία μπάντας: Συνολικές πωλήσεις 400-500 χιλιάδες albums.
Τίμιοι έτσι; Δεύτερο encore. Τους είδα 1 album αργότερα αλλά μακάρι να τους έβλεπα σε εκείνη τη συναυλία. Νομίζω είχα διαβάσει ότι δεν είχαν πολύ κόσμο, ισχύει;
).