Γεια χαρα παιδες,ειναι μολις η δευτερη φορα που γραφω χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν παρακολουθω τις αποψεις σας.Εχω ακουσει μονο μια φορα το δισκο,ολοκληρωμενο απτην αρχη ως το τελος με την υπαρχουσα σειρα.
Τι ξεχωριζω? σιγυρα το Talishman , Starblind και When the wild wind blows.Ειδικα το τελευταιο νομιζω οτι δε γινοταν να κλεισει καλυτερα το δισκο. Η γενικη εντυπωση που αφηνει η πρωτη ακροαση ειναι οτι ο δισκος ειναι ενα γεματο δειγμα μουσικης.Η μπαντα εχει πατησει πανω στον Bruce ,ο οποιος κυριολεκτικα κανει παρτυ.Απο κει και περα , τις κιθαρες εχει εκτοξευσει η παραγωγη η οποια φαινεται καλυτερη.Η δουλεια που εχει γινει απο τους 3 amigos ειναι λεπτομερεστατη.76 λεπτα δεν αφηνουν στιγμη που να μη γεμισουν καποιο σημειο των κοματιων. Διακρινω μια proggressive ταση (αγαπημενο φαινομενο σε κομματια των maiden πλεον και αυτο λογω harris) kai to σημαντικοτερο σε σχεση με τη μετα reunion εποχης , ο δισκος διαθετει λιγο μεγαλυτερη ταχυτητα , και στα couple στα bridge και στα refrains.και σαυτο υπευθυνος ειναι και ο Nicko.
Τα Coming home , Mother of mercy kai Alchemist ειναι εξαιρετικα maiden κομματια, με τη γνωστη κιθαριστική maiden συνταγη , κομματια που περιμένεις σε ενα δισκο τους.Ωραιες συνθεσεις ,η εμπεδωση των οποιων θα δεσει ακομα πιο πολυ τη γνωμη για το album.
ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ,ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ. Γιατι επρεπε να βαλουν στο δισκο τα 2 πρωτα κομματια? και τα 2 τραγουδια ειναι τοσο μετρια και μηδαμινα μπροστα στα επομενα 8.γιατι να μη βγαλουν το δισκο με τα 8 μονο κοματια οπως εκαναν παλια?και αντι για 76 λεπτα, ας ειχαμε 65. γιατι να μην εβγαζαν single to Αlchemist που σε ολα τα parts του θυμιζει κλασσικους maiden?
ειλικρινα πρεπει να καταλαβουμε οτι οι maiden ειναι 55αριδες.Δεν γινεται να γραψουν το killers με τις στριγγλιες στην εισαγωγη, ουτε το Trooper ,ουτε καν το flash of the blade.Οχι οτι δε θα μπορουσαν,αλλα δεν εχουν την αναγκη να το κανουν.γραφουν μουσικη που τους εκφραζει , και οχι μουσική μονο και μονο για να κερδισουμε το κοινό.αλλιως θα παίζανε τα ιδια και τα ιδια.Δεν θα βλεπαμε ποτε αλλο επος εκτος απτο hallowed και το rime.Eιναι υγεια απο ενα group να παρουσιαζει κατι διαφορετικο παντα,δειχνει ταση και εξελιξη.Αρκει ολα αυτα να ειναι κατω απο ενα αξιοπρεπες μουσικο δειγμα.και νομιζω οι maiden ειναι οι πιο πετυχημενοι σαυτο.ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΔΙΣΚΑΡΑ,ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ,ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ 50 ΘΑ ΤΟ ΞΕΡΩ.ΠΑΝΤΩΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΦΩΤΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ.θα αγαπηθει περισσοτερο απτο προηγουμενο δισκο.Το βαζω πισω απτο ΒΝW να κονταροχτυπηθει στη σκεψη μου με το DANCE.Εξαιρετικη δουλεια , εχει πολυ…ψωμι.
Θέλει αρκετά ακούσματα είναι αλήθεια, δεν είναι “εύκολο” άλμπουμ. Δεν έχω καταλήξει ακόμα καθώς το έχω ακούσει μόνο… 2,5 φορές και πραγματικά υπάρχει πολλή μουσική εκεί μέσα. Αυτό το Starblind όμως δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό μου…
Τα 2 openers μουφα.Μεχρι και το The man who would be king ειναι ολα και γαμω…αλλα ειλικρινα…στο When the wild wind blows τι σας αρεσει?Μου φαινεται χαζοχαρουμενο και σπαταλη 11 λεπτων…τουλαχιστον με τις πρωτες 3-4 ακροασεις…
πριν προλαβει να γινει εδω το θεατρο του παραλογου και της υπερβολης ολοκληρωτικα,να πω και γω την ΜΑΛΑΚΙΑΡΑ μου:
2 φορες τακουσα, μεχρι και το 5ο κομματι απλα το ακουγα για να λεω πως το ακουσα, δεν παιζει να το ξανακουσω ποτε μου, για μικρες ηλικιες και φανμπογια αποκλειστικα που τρελαινονται οταν ακουν galloping στο μπασο λες και δεν το ξανακουσαν ποτε-αναμενομενα πραματα-…
απο κει και μετα, το isle of avalon περιγραφει χαρακτηριστικα και τα υπολοιπα ‘‘πιο φιλοδοξα’’ κομματια του δισκου:
απειρη βαρετη ημιακουστικη εισαγωγη που κουραζει και μοιαζει εκνευριστικα με χιλιες-δυο αλλες, 1-2 καλα και δουλεμενα σολακια(ειδικα στο εν λογω κομματι μπορω να πω οτι θα απομονωνα μονο το σολο να το ακουω καμια φορα,ωραιο σπεης φηλινγκ κτλ κτλ) και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ελλειψη ενος σοβαρου πιασαρικου ριφ(εκτος απο κατι νηπιακα που οκ, ειπαμε τωρα, αναξια προσοχης σημεια)-μελωδιας-ρεφρεν(εκτος και παλι 1-2 συμπαθητικα) κτλ κτ)…το χειροτερο απολα ειναι οτι κανει μπαμ οτι δεν παιζει εμπνευση καμια…
+απαραδεκτοι στιχοι ε (αποσους επιασα δλδ)
σε βαθος χρονος μαλλον το χειροτερο τους μετα απο φηαρ οφ δε νταρκ εποχες…
Εγω το ακουσα μια φορα και μπορω να πω πως τα περισοτερα με κουραζουν και ειναι ψιλοβαρετα αλλα εχει και τις καλες του ο δισκος (starblind,The talisman)απλα το κομματι που δεν βρηκα τιποτα το κακο και μου αρεσει με την 1η ειναι το when wild winds blows:DΕιναι κομματι το οποιο δεν χρειαζεται να το ακουσω πολλες φορες μου εκανε αισθηση μεγαλη απο την 1η ακροαση:vibrate:
Υ.Γ1 Για πρωτη ακροαση δεν εχω και πολλα να πω, λογικο ειναι ακομα δεν μου εχει μεινει τιποτα να το θυμαμαι αλλα αυτα που κανουν μπαμ κανουν μπαμ:lol:
Υ.Γ2 Προσωπικα δεν ειχα καμια απαιτηση απο αυτον τον δισκο ουτε καν τον περιμενα,γιατι για μενα οι maiden δεν χρειαζεται να συνεχισουν να παιζουν ,διοτι εχουν ολοκληρωθει ως μπαντα ,οποτε δεν περιμενω κατι απο αυτους …(αχ bruce γερασες και εσυ ρε γαμωτο:()
Υ.Γ 3 Up the irons!!!Α και να μην ξεχασω το brave new world δυσκολα θα ξεπερασθει…
τωρα για τους Μαιδεν πια ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΜΑΠΑ ΑΛΜΠΟΥΜ απο την στιγμη που διαβαζω οτι αρχισαν τις ηχογραφησεις…
θενκς για το χειροκροτημα.
αν δεν καταλαβαινεις πως το να βγαλεις τοσο καθετα συμπερασματα με το να ακουσεις ενα αλμπουμ για 1η φορα -ακομα και αν εχει ηχογραφηθει το 1978- ειναι λαθος δεν μπορω να σου αλλαξω την γνωμη.
Ψιλο-συμφωνώ. Ή μαλλον συμφωνώ πολύ περισσότερο με σένα, παρα μ’αυτούς που μιλάνε για δισκάρα. Πολλά generic-τυπικά περάσματα / ρεφραιν κτλ. Υπερβολικά πολλά τα “επικα” μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια (παλιά ήταν ένα και γαμηστερό. Ακόμα και το nomad από το ΒΝW έπαιζε τέλεια τον ρόλο του). Λίγες στιγμές που δείχνουν συγκέντρωση / έμνπευση / ουσία. Ακόμα και η “ο-οο-οο” ριφο-μελωδιά του talisman δεν βλέπω να μου προκαλεί κάποια έκκριση ντοπαμίνης στα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Και αυτό που δεν μπορώ με τη καμία, είναι κάτι verses με τελείως κοινότυπα ακόρντα, ξερά χωρίς κάποια μελωδία λές και είναι κάμια σχολική μπάντα οι maiden. Έλεος.
Με την πρωτη ακροαση,μαλλον μετρια τα πραγματα.Φαινεται οτι δεν ειναι κατι ιδιαιτερο αλλα θελει κι αλλα ακουσματα,να μην λεμε μεγαλα λογια.Παντως-κι αν λεει κατι αυτο-με το πρωτο ακουσμα του AMOLAD,επαθα πλακα,σχεδον δακρυσα.Ειχε φανει απο την αρχη οτι ειναι αριστουργημα και ταβλιασε πολυ κοσμο που τους περιμενε στην γωνια.Για το TFF θα δουμε.Να περασει και το τεστ του αυτοκινητου αυριο…
Lupin ποσο ασχετος απο μουσικη μπορεις να εισαι ρε μαν? με το να θαβεις το καλυτερο κομματι του δισκου,θαβεις εμενα. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΟΜΩΣ , αντε ξεφορτωσου μας απο το φορουμ
Το Satellite 15 είναι ωραίο σαν εισαγωγή, αν και ψιλοξεκάρφωτο, επίσης Coming Home, Starblind, Talisman και The Man Who Would Be King τα αγαπημένα μου. Νομίζω πάντως πως είναι ο χειρότερος τους δίσκος μετά το reunion.
