Χωμα ο ντικινσον… Δυστηχως, για μενα, χαλαει τα τραγουδια πλεον. Και πιστευω ο ντικινσον ειναι κ ο λογος π κανουν 1ωρες συναυλιες πλεον.
Μην τους βαζεις στην ιδια μοιρα με τους placebo, μισαωρα παιζουν, οχι 1ωρα.
1 kai 45 paizoun alla ok
kalutera na to dialusoun giati den vgazoun poiotikous diskous den pane kala stis pwlhseis oute exoun kosmo stis sunaulies
βρεχει κιολας…ασε…λιποθυμω…
Συμφωνώ απόλυτα!8)
χεχ. Πλεον φτιαχνουν κ 15’ τραγουδια… 2 σονγκζ περ κονσερτ!
Και εγω συμφωνω, απλα θελουν να τους δωσεις πιο πολυ χρονο και να τα ακουσεις πολλες φορες ωστε να τα ‘‘πιασεις’’, κατι που πολλοι δεν κανουν και μετα τα βγαζουν ‘‘πατατες’’…
http://www.ironmaiden.com/index.php?categoryid=8&p2_articleid=1257
Μπορει κάποιος να μεταφράσει το πάραπανω κείμενο?
Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον…
Αν και για το Final Frontier δυσκολα θ’αλλαξω γνωμη,συμφωνω σ’αυτο που λες.Αν μιλαμε μονο για Maiden,που να δειτε αντιδραση οταν πρωτοακουσα X Factor και A Matter…Τωρα αν με ρωτησεις,2 απ’τους καλυτερους δισκους.
Λοιπόν έπειτα από 3 γεμάτες ακροάσεις κατέληξα ότι ο δίσκος είναι απλά καλός. Ναι δεν είναι καλύτερο από το Brave New World ή το Dance Of Death αλλά εξακολουθεί να είναι σε καλά επίπεδα. Έχει κομμάτια που ξεχωρίζουν και είναι άκρως συναυλιακά όπως τα El Dorado, Coming Home, The Alchemist, Starblind και The Talisman. Τα υπόλοιπα πάντως ακούγονται ευχάριστα με καλύτερο το Where The Wild Wind Blows. Και αυτό θέλουμε πλέον από τους Maiden για όσο θα υπάρχουν ακόμα:).
[SPOILER]Απαξιώ να σχολιάσω το χαμό που έγινε το προηγούμενο διάστημα εδώ μέσα, δεν αξίζει άλλωστε.
[/SPOILER]
Το ξεθάβω ,με αφορμή ένα review που διάβασα και θυμήθηκα οτι το καλοκαίρι λέγαμε πως θέλει καιρό και ακροάσεις για να το καταλάβουμε το album .
Ο καιρός πέρασε και αναρωτιέμαι πόσοι το ακούμε πλέον.
Eγώ μόνο μια ακρόαση του έχω ξανακάνει απο το καλοκαίρι και συνέχιζω να το θεώρω το πιο υποδεέστερο album απο το reunion και μετά.
Και γενικά ένας δίσκος που στα δικά μου γούστα δεν άντεξε (ακόμα ?).
Σε εσάς ?
Εγω αν δεν ηταν η αναμονη για ανακοινωση συναυλιας το καλοκαιρι ουτε που θα θυμομουν οτι κυκλοφορησαν νεο αλμπουμ.Εγω το θεωρω το υποδυεστερο ολης της καρριερας τους.Μαλλον η απογοητευση ενισχυεται απ’το γεγονος οτι με ειχαν καλομάθει να βγαζουν πολυ καλους δισκους (ειδικα με το Matter!) και ξαφνικα η μετριοτητα με ξενερωσε εντελως.
Τον ακούω τον δίσκο, απλά τώρα προσπερνάω το The Man Who Would Be King και το The Talisman…τουλάχιστον τις εισαγωγές τους:):!:
Εγω μια χαρα συνεχιζω να τον ακουω τον δισκο και τον απολαμβανω οπως και στις αρχες. Καποια τραγουδια με κουραζουν λιγο και καποια μου αρεσουν πιο πολυ οσο τα ακουω, αλλα σε γενικες γραμμες μια χαρα τον ευχαριστιεμαι.
[B]Back to metal ways για το album που “δίχασε” όσο κανένα άλλο το “μεταλλικό” κοινό τη φετινή χρονιά:[/B] Iron Maiden - The Final Frontier! Θα πω πρώτα απ’όλα κάτι για να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα: [B]Οι Maiden ΔΕΝ πρόκειται να ξανακυκλοφορήσουν αντίστοιχο album με το ομώνυμο πρώτο τους ή το ‘Number of the Beast’ … όχι γιατί δε μπορούν, αλλά γιατί … δε θέλουν! So everybody should get over it! [/B]Δεύτερον, κάθε φορά που κυκλοφορούν οι Maiden (και με τους Metallica το ίδιο γίνεται) νέο album, υπάρχει ένα standard “απορριπτικό” κύμα με τα ίδια πάνω κάτω “επιχειρήματα”. It comes with greatness! Δε λέω ότι το Final Frontier είναι αριστούργημα, αλλά αν ξανακούσω κάποιον συνομήλικό μου να “εκθειάζει” το ‘Somewhere in Time’, ενώ όταν κυκλοφόρησε το 1986 το “έβριζε” για τις synth-processed κιθάρες … θα κάνω εμετό (ή φόνο). Τα ίδια και με το ‘Brave New World’, το τι “θάψιμο” είχε πέσει τότε που κυκλοφόρησε δε λέγεται … τώρα οι περισσότεροι λένε ότι είναι το καλύτερο reunion album κτλ. [B]Με άλλα λόγια we should give the f**king album the necessary time and try to understand it … ΠΡΙΝ το “θάψουμε”![/B]
[B]To ‘Final Frontier’ είναι και αυτό μία “κινηματογραφική ταινία”, σαν όλες όσες δημιούργησε το συγκρότημα στα post-2000 albums του.[/B] Αυτή εδώ έχει να κάνει με το διάστημα και τις προκλήσεις του. Το soundtrack μίας ταινίας δε “βιάζεται” ούτε “αναλώνεται” σε τρίλεπτα “χιτάκια”. Οπότε ή παρακολουθείς την ταινία ως το τέλος ή φεύγεις από το cinema και λες ότι αυτά “δεν είναι για εμένα”, ας τα κρίνουν άλλοι! Θα αναφερθώ πρώτα απ’όλα στην παραγωγή (ως ήχος, όχι ως “κατεύθυνση”), σημείο έντονης τριβής σε αυτό και στο προηγούμενο album. Οι Maiden είναι λάτρεις του pure, raw, αναλογικού ήχου και δηλωμένοι “εχθροί” των mp3s! Οπότε μόνο βινίλιο “for the full monty”. Στην ψηφιακή “εκδοχή” μην περιμένετε να ακούσετε Steven Wilson-style sound clarity!
Στα κομμάτια: Η “εκκίνηση” πραγματοποιείται με το ομώνυμο, κλασικό post-reunion Maiden κομμάτι![B] To lead single ‘El Dorado’ που ακολουθεί (με την Barracuda-style εισαγωγή), δεν είναι μόνο μία κορυφαία σύνθεση, αλλά περιέχει ίσως και τους καλύτερους στίχους που έχει γράψει ο Dickinson τα τελευταία χρόνια![/B]
Greed, lust and angry pride
It’s the same old, same old ride
The smoke and mirrors visions that you see are just like me
I’m a banker’s face
With just a letter out of place
I know someone just like you knows someone just like me!
Μία αλληγορική περιγραφή της οικονομικής “έκρηξης” και “πτώσης” των τελευταίων είκοσι χρόνων, μέσα από το πλέγμα της κυνικότητας του βιομηχανικού-τραπεζικού κεφαλαίου και της απληστίας και αφέλειας των ανθρώπων! Απλά έξοχο, εκατό φορές πιο ουσιώδες από αντίστοιχα άρθρα “ειδικών” που έχουν γραφτεί για την “κρίση”! Το ‘Coming Home’ θα το “εκτιμήσετε” μόνο αν ταξιδεύετε πολύ στη ζωή σας. Αν για παράδειγμα λείπετε καιρό από την πατρίδα σας και επιστρέφετε με αεροπλάνο, βάλτε το απλά “να παίζει” στα ακουστικά σας λίγο πριν προσγειωθείτε … και με ευχαριστείτε μετά με την ησυχία σας! Δε θα ασχοληθώ πολύ με το ‘Alchemist’, γιατί ως το πιο 80s-style Maiden ικανοποίησε τους πάντες! Θα προτιμήσω να τονίσω αντίθετα το ‘Starblind’, το “επικό” τέμπο του οποίου αποτελεί για μένα την καλύτερη στιγμή του album … simply brilliant and Dickinson at its best! Τα υπόλοιπα τέσσερα κομμάτια του album (‘Isle of Avalon’, ‘The Talisman’, ‘The Man Who Would Be King’, και ‘When The Wild Wind Blows’) δημιούργησαν και τις περισσότερες διχογνωμίες κυρίως λόγω της εξαιρετικά μεγάλης διάρκειάς τους. Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία και των τεσσάρων είναι όντως too much for a single album. Προσωπικά από τα τέσσερα ξεχωρίζω το ‘When The Wild Wind Blows’. [B]Τέλος, δεν αναφέρθηκα καν στα solos των Smith / Murray / Gers, πολύ απλά γιατί … I am not worthy να κάνω οποιοδήποτε σχόλιο! Overall, ένα πραγματικά “συναρπαστικό” album![/B]
Το συγκρότημα ξεκίνησε (πάλι) μία “γιγάντια” περιοδεία για την “υποστήριξη” του ‘Final Frontier’ χρησιμοποιώντας τις “υπηρεσίες” του Ed-Force One,I am completely fired up to hear the new songs live!
Η πιο συναρπαστική πατάτα ever
ε να το κανει και επαγγελμα τοτε, να ανακαμψουμε βρε αδερφε
[COLOR=“White”]
dasggfsd[/COLOR]
o παπαχελας ακούει maiden…nice
Εμένα μ’ άρεσε το ποστ του, αρκεί να μην είχε τα αγγλικά quotes μέσα.