εξαιρετικό το αλμπουμ της, αλλά θέλουμε και καινούριο knife λίαν συντόμως.
Να πω κι εγώ τη μαλακία μου.
- Converge - Axe to Fall (δεν έχει μείνει τίποτα μα τίποτα άλλο να ειπωθεί)
- Manimal - The Darkest Room (η μεγαλύτερη φωνάρα που άκουσα φέτος και γενικώς ο προγκπάουερ δίσκος της χρονιάς)
- Spiritus Mortis - The God Behind God (Reverend Bizarre is dead, long live Spiritus Mortis!)
-
Count Raven - Mammon’s War (μήπως τελικά αυτό είναι το ντουμ της χρονιάς και όχι το Σπίριτους…
- Griftegard - Solemn, Sacred, Severe (…ή μήπως αυτό εδώ; Δεν μπορώ να αποφασίσω γαμώτεν)
- Slough Feg - Ape Uprising (αγάπες είναι αυτές. Έχει δίκιο ο ντουντ, δεν είναι αυτοί που ήταν όταν το αχτύπητο δίδυμο Scalzi - Cobbet ήταν ενιαίο, αλλά)
- Jack Starr’s Burning Starr - Defiance (η κωλόγρια συνεχίζει να βγάζει δίσκαρους λες και είναι ακόμα 20 χρονών, η μέταλ σκηνή - τρομάρα της - τον γράφει όπως πάντα στα παπάρια της, και κάποιοι ξεχασμένοι χαιρόμαστε όπως πάντα σαν τα βλαμμένα. Όλα στη θέση τους!)
- Kreator - Chordes of Chaos (δεν περίμενα ότι θα το έλεγα ποτέ, αλλά πώς τους είπαμε εκείνους από το Los Angeles; Κάτι με Σφαγές και τέτοια;)
- Poem - The Great Secret Show (πάντα τέτοια μάγκες! η ελληνική δισκάρα της χρονιάς!)
- Candlemass - Death Magic Doom (καμία σχέση με το Βασιλιά των Γκρίζων Νήσων, οκ, αλλά το μέτωπο/συμμαχία κορυφής στα ντουμ πράγματα μοιάζει ακόμα πανίσχυρο. Και μακάρι να είναι έτσι για όσους ακόμα δίσκους γίνεται.)
Αν τα τελευταία από Evile και Suicidal Angels είναι στα ίδια επίπεδα με τα αντίστοιχα προτελευταία τους και είχα προλάβει να τα ακούσω κι όλας, το thrash metal θα είχε μεγαλύτερη παρουσία στη λίστα αυτή. Φευ.
έντιτ
…και μόλις συνειδητοποίησα ότι άφησα απ’ έξω τους Keelhaul. Τί μαλάκας είμαι!
Μάλλον παίρνουν τη θέση των Candlemass.
φιλε σωστος
δεν το χω ακουσει αρκετα
μαλακια
προχθες σε ενα φιλο ακουγα spinegrinder
και μαζευα το σαγονι απο το πατωμα…!!!
Επίσης, μια εναλλακτική 12άδα:
~ Ancestors - Of Sound Mind
~ Black Bonzo - The Operation Manual
~ Cobalt - Gin
~ First Band From Outer Space - The Guitar Is Mightier Than The Gun
~ Gargamel - Descending
~ Hacride - Lazarus
~ Heart Of Cygnus - Over The Mountain
~ Indukti - Idmen
~ Karl Sanders - Saurian Exorcisms
~ Mew - No More Stories
~ Rishloo - Feathergun
~ 5bridges - The ThomasTracks
Eύγε:)
εεετσε το mew!
+10 αναπληρωματικά
Minsk - With Echoes In The Movement Of Stone
Funeral Mist - Maranatha
Madder Mortem - Eight Ways
Gazpacho - Tick Tock
Nile - Those Whom the Gods Detest
Poem - The Great Secret Show
Shadow Gallery - Digital Ghosts
Amorphis - Skyforger
Indukti - Idmen(Με μικρή επιφύλαξη γιατί το έχω πολύ πρόσφατο)
Inmoria - Invisible Wounds
Ευτυχώς που διαβάζω και τίποτα Kreator και Candlemass στις λίστες και δεν έχω μόνο άγνωστες λέξεις :-k:-k:-k:-k:-k:?:?:?:?
Μέτρια σε γενικές γραμμές η περσινή χρονιά , ξεχώρισα πάντως, σε τελείως άλλο κλίμα τα εξής :
- White Lies - To lose my life.
Είχε για μένα αυτό που ειπώθηκε παραπάνω, ότι αισθάνεσαι αμέσως πως ακούς το άλμπουμ χρονιάς. Τέλειο δείγμα Βρετανικής ποπ-ροκ, με πολλές καλές αλλά και σαφείς αναφορές και επιρροές. Εφάμιλλο με το ντεμπούτο των Franz Ferdinand. Βγήκε νωρίς-νωρίς και η χρονιά ξεκίνησε εντυπωσιακά αλλά μετά δεν συνεχίστηκε το καλά?. - Doves - Kingdom of Rust.
Δεν έχω λέξεις για να περιγράψω και να πω κάτι, όποιου του αρέσει το ύφος αυτό, ας κάνει τη χάρη στον εαυτό του να το ακούσει. Και μόνο για το εναρκτήριο Jetstream αλλά και το ομώνυμο single of the year αξίζει. Μπα , ολόκληρο είναι σούπερ, η καλύτερη στιγμή της καριέρας τους.
3.Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum.
Κατά τη γνώμη μου το συγκρότημα που ξέφυγε από τον άτυπο κανόνα των Βρετανικών γκρουπ των mid 00?s με θεαματικό πρώτο άλμπουμ, κατώτερο δεύτερο και μετριότατο έως απογοητευτικό τρίτο άλμπουμ, το οποίο κατάφερε να δώσει με τον τρίτο του δίσκο ένα masterpiece. Άρτιο και ολοκληρωμένο συνθετικά, το ακούς το ίδιο ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος, αλλά ταυτόχρονα έχει και εκείνα τα κομμάτια που κάποτε μπορεί να θεωρούνται τα «κλασσικά παλιά τους» - Arctic Monkeys - Humbug.
Επιτυχημένη διαφοροποίηση του ήχου τους, από ένα ελπιδοφόρο συγκρότημα που δείχνει ότι μπορεί να δώσει πράγματα, αλλά και ότι δεν επιδιώκει να επαναλάβει τις προηγούμενες συνταγές που τους έκαναν πασίγνωστους. Έχει βάλει και ο Homme το χεράκι του, αρκετά θα έλεγα?. - Muse - The Resistance.
Σίγουρα δεν φτάνει τα τρία προηγούμενα τα οποία και βρίσκονται σε υψηλότατες θέσεις της προσωπικής μου λίστας για τα κορυφαία της δεκαετίας , αλλά και πάλι βρίσκεται άνετα στα καλύτερα φετινά. Όχι μόνο επειδή δεν ξεχώρισα και τόσα πολλά για φέτος, αλλά γιατί είναι ένας πραγματικά καλός δίσκος. Το γεγονός ότι οι ίδιοι έχουν βάλει ψηλά τον πήχη μόνο αισιόδοξο μπορεί να είναι για το ότι μπορούν και καλύτερα στο μέλλον. - Manic Street Preachers - Journal for Plague Lovers.
Απλό, λιτό ροκ. Άλλη μια λαμπρή στιγμή σε μια πορεία γεμάτη από τέτοιες. Εντελώς αντιεμπορική προσέγγιση. - Paul Banks - Julian Plenti is… Skyscraper.
Οι Interpol-ίζουσες στιγμές του άλμπουμ είναι εκείνες που ξεχωρίζουν, αλλά και όλα τα λοιπά στοιχεία που υπάρχουν μέσα το καθιστούν μια ενδιαφέρουσα και αξιόλογη κυκλοφορία. Αναμένουμε τα του συγκροτήματος. - Stellastarr* - Civilized
Κέρδισε στο νήμα την είσοδο στη δεκάδα μετά από αρκετές ακροάσεις τις τελευταίες εβδομάδες, με το σπαθί του όμως. Ωραιότατο άλμπουμ, όπως όλα τους. Μάλλον αυτό το συγκρότημα αποτελεί προσωπικό κόλλημα αφού δεν συμμερίζονται και πολλοί την άποψη μου για αυτούς, που τους θεωρώ ιδιαίτερα υποτιμημένους.
9.Yeah Yeah Yeahs - It’s Blitz.
Και αυτό στην εκπνοή, στις τελευταίες βδομάδες. Άκουγα τα καλύτερα και συνειδητοποίησα ότι δεν του είχα δώσει την προσοχή που του άξιζε. Κακώς γιατί όταν αυτό συνέβη, ξεπέρασε άνετα κάποια καλά μεν όχι φοβερά όμως άλμπουμ που θα συμπεριλάμβανα σε αυτή τη λίστα. Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα η διαφοροποίηση από τον ήχο που μας είχαν συνηθίσει. - U2 - No line on the Horizon.
Απλά μια αρκετά αξιόλογη κυκλοφορία, ότι έχω συνηθίσει δηλαδή από αυτούς την τελευταία 20ετία σχεδόν. Δεν είναι στα κορυφαία τους, αλλά έχει θέση εδώ γιατί τελικά μου άρεσε περισσότερο από εκείνα που έκοψα.
Αναπληρωματικοί:
11. Green Day - 21st Century Breakdown.
Απλά καλό, έχει βέβαια το Peacemaker αλλά?..
12. Morrissey - Years of Refusal.
Ωραίος και απλός ο Μοζ, αλλά μάλλον του έλειψε η τεράστια στιγμή που σημάδεψε τις τελευταίες κυκλοφορίες του. Θα μπορούσε να είναι το That’s How People Grow Up, αλλά το είχαμε ακούσει από το μπεστ οφ του 2008 οπότε δεν…
Αντε και φέτος καλύτερα…
-
Kylesa - Static Tensions. Με ΜΕΓΑΛΗ διαφορά από όλα τα υπόλοιπα.Το χω ακούσει αμέτρητες φορές.ΓΑΜΕΙ. Για πάντα
-
Amorphis ? Skyforger To 2ο καλύτερο.
Τα υπόλοιπα σε τυχαία σειρά.
- Cobalt - Gin
- Funeral Mist - Maranatha
- Fall Of Efrafa - Inle
- Slayer - World Painted Blood
- Candlemass - Death Magic Doom
- Gazpacho - Tick Tock
- Minsk - With Echoes In The Movement Of Stone
- Shrinebuilder - Shrinebuilder
- Acheron - The Final Conflict : Last Days of God
- Kreator - Hordes of Chaos
13.Jungle Rot ? What horrors await το ?χα θάψει στην αρχή και νιώθω τύψεις γιατί το έλιωνα όλο το καλοκαίρι - Thanatos - Justified Genocide
- Suffocation ? Blood Oath
- Solstafir ? Kold
- Ahab - The Divinity Of Oceans - μαζί με το από πάνω τα άκουσα τώρα στα τελειώματα του έτους…not too shabby
Album που μ? άρεσαν στην αρχή (ή νόμιζα ότι μ? άρεσαν) αλλά τα βαρέθηκα
Unanimated - In The Light Of Darkness,
Asphyx - Death? The Brutal Way,
Pestilence ? Resurrection Macabre,
Necrophobic - Death To All
Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι η λίστα θα φάει edit κατά συρροή, αλλά τώρα είμαι στη δουλειά και δε μπορώ να σκεφτώ άλλα
Επειδή δεν άκουσα ιδιαίτερα πολλά του 2009, περισσότερο ακούω παλιότερα για να καλύψω χαμένο έδαφος, θα βάλω έτσι 2-3:
Kreator - Hordes Of Chaos
Gorgoroth - Quantos Possunt Ad Satanitatem Trahunt
Amorphis - Skyforger
Asphyx - Death…The Brutal Way
Και μια ψιλοποζεριά που γούσταρα πολύ:
Hardcore Superstar - Beg For It
Lol, δεν έχεις άδικο.
Απλά με το internet πλέον και τη δυνατότητα μέσα σε 5 λεπτά να τσεκάρεις το οτιδήποτε, προκύπτουν ένα σωρό άγνωστες μέχρι τότε σε σένα μπάντες και όλο και κάποια θα σε αφήσει μαλάκα.
Γι αυτό και έλεγα στο θρεντ περί επόμενου κλασικού συγκροτήματος, ότι είναι πλέον δύσκολο με τον τρόπο που ακούμε μουσική. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό απλά είναι γεγονός.
πωπω
καλα ειχα την εντυπωση οτι το white lies βγηκε το 2008
χαλαρα ειναι μεσα στα καλυτερα της χρονιας
και απορω που καποιος συντακτης εγραψε οτι δεν ειχε τιποτα συγκλονιστικο η περσινη χρονια (πλεον) απο το χωρο του indie!!!
Χιαρ ιτ ιζ
- Ben Frost ? By The Throat
- Crippled Black Phoenix ? The Resurrectionists/Night Raider
- When ? Homage Series vol. 1: Sun Ra
- Mount Eerie ? Wind?s Poem
- Mumford And Sons ? Sigh No More
- Vic Chesnutt ? At The Cut
- Erik Enocksson ? Man Tanker Sitt
- Soulsavers ? Broken
- Peter Hammill ? Thin Air
- Scanner ? Rockets Unto The Edges Of Edges
- Mono ? Hymn To The Immortal Wind
- Austere ? To Lay Like Old Ashes
- Terry Callier ? Hidden Conversations
- Mulatu Astatke And The Heliocentrics ? Inspiration Information
- Pleq ? The Metamorphosis
- Ben Harper And The Relentless 7 ? White Lies For Dark Times
- The Decemberists ? Hazards Of Love
- Michael J. Sheehy And The Hired Mourners ? With These Hands (The Rise And Fall Of Francis Delaney)
- Sack & Blumm ? Returns
- Wolves In The Throne Room ? Malevolent Grain
παιδια,μπορειται να τα βαζετε κατα σειρα προτιμησεις τα δισκακια,ουτως ωστε να χουμε ευκολο εργο,εμεις που θελουμε να ακουσουμε τα καλυτερα!8)
Και ενώ αγκομαχούσα, εν μέσω προπόνησης, μου έσκασε το πρώτο ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ έντιτ.Ηλίθια κορπσεττα σκέφτηκα, ούτε τ’ ονόμά σου δεν τιμάς.Αχάριστη,άμουση,ατάλαντη.
Cannibal Corpse - Evisceration Plague είναι δυνατόν να το άφησα απέξω η άχρηστη???Ξύλο.Αυτά.
Δισκάρα και συν(κ)αυλιάρα και μην ακούσω βλακείες.πλιζ
Top Ten:
To 2ο κύμα του blackmetal είν’ ακόμα εδώ, ενωμένο και θρησκευτικό και ακούει στο όνομα Nefandus (Death Holy Death - no. 10). Οι Spiritus Mortis (Τhe God Behind The God - no. 9) όμως μας θυμίζουν ότι το doom μπορεί να είναι η πιο στοιχειωτική και καθηλωτική μουσική έβερ, αρκεί να υπάρχει -μεταξύ άλλων- και το κατάλληλο λαρύγγι. Για να χαλαρώσουμε λίγο, βάζουμε και ακούμε την σύμπραξη του υπέροχου Mark Lanegan με τους Soulsavers (Broken - no. 8 ), αλλά από κει που δεν το περιμένουμε έρχονται να μας ισοπεδώσουν οι απίστευτοι Ruins Of Beverast (Foulest Semen For A Sheltered Elite - no. 7) που αποδεικνύουν ότι το black δεν γνωρίζει όρια πουθενά και γι αυτό είναι το περισσότερο ενδιαφέρον παρακλάδι του metal σήμερα. Οι Mono (Hymn For The Immortal Wind - no. 6) μας χαρίζουν την πιο γλυκιά μελαγχολία και οι Mastodon (Crack The Skye - no. 5) το -με την ορθή έννοια του όρου- prog rock των 00’ς. Κάπου εκεί τρώνε το καπέλο τους όσοι υποστήριζαν κάποτε ότι death και black δεν μπορούν να συνυπάρξουν γιατί οι Teitanblood (Seven Chalices - no. 4) ακούγονται σαν παλιοί Morbid Angel εμποτισμένοι με τόνους σάπιου/αντιθρησκευτικού/αποκρυφιστικού blackmetal feeling. Τα ωραία όμως έρχονται πάντα από τη θάλασσα και οι Giant Squid (The Ichthyologist - no. 3) παντρέυουν με μαγευτικό τρόπο την ατμόσφαιρα, το post metal και το prog και συν τοις άλλοις μας υπενθυμίζουν πόσο απίστευτη φωνάρα έχει η Anneke. Ακροβατώντας με μαεστρία στο λεπτό σκοινί που συνδέει τους παλιούς Isis, τους Godflesh αλλά και το blackmetal riffing -τύπου Deathspell Omega, χωρίς τους θρησκευτισμούς όμως-, οι Tombs (Winterhours - no. 2) παραδίδουν 37 λεπτά φορτισμένα με πεσιμιστικά συναισθήματα. Κλείνουμε με μια από τις κορυφαίες δισκογραφικά μπάντες των 00’ς, δηλαδή τους Big Business (Mind The Drift - no. 1), οι οποίοι στο νέο τους αριστούργημα προσθέτουν art rock πινέλιες μέσω της κιθάρας και χαρίζουν την “μπαλάντα” της χρονιάς.
Honorable Mentions:
Oι Madder Mortem (Eight Ways) συναρπάζουν ξανά, οι Minsk (With Echoes In The Movement Of Stone) εδραιοποιούνται στους επικεφαλής του post-metal, οι Answer (Everyday Demons) κρατάνε το λάβαρο του classic rock ψηλά, ο Duff McKagan και οι Loaded (Sick) χαρίζουν ορσιμένα πωρωτικά hard-rock/glam anthems, oι Sunn O))) (Monoliths & Dimensions) στοιχειώνουν ξανά, οι Propaghandi (Supporting Caste) rock-άρουν σκεπτόμενα, oι Spice & The RJ Band (Shave Your Fear) είναι πάντα ο Spice, οι Weapon (Drakonian Paradigm) είναι όσο old-school πρέπει, οι Proclamation (Execration Of Cruel Bestiality) σκοτώνουν μια και καλή κάθε έννοια μουσικότητας, οι Pulling Teeth (Paranoid Delusions, Paradise Illusions) είναι το ΕΡ αλλά και το καλύτερο εξώφυλλο της χρονιάς, οι Agoraphobic Nosebleed (Agorapocalypse) συνεχίζουν να παίζουν Α’ κατηγορία και -last but not least- οι Slayer (World Painted Blood) δίνουν μια μπουνια στα μούτρα μας -με σιδερογροθιά φυσικά, έτσι επειδή γουστάρουν.
Και εις άλλα με υγεία. 
Ωραία λίστα κι ας μη συμπίπτει παρά έλάχιστα με τη δική μου. Σου άρεσε τόσο ο Hammill ε;
Ξεχασα ο τρομπας την επιστροφη των Lethal aggression αλλα θα επανορθωσω κανοντας ενα ποστ γι αυτους και ειδικα για τον πρωτο (και μοναδικο μεχρι φετος) δισκο…
ναιιιι. και αυτό μου φάνηκε ακόμα πιο ωραίο από το singularity. αλλά οκει σίγουρα δεν είμαι απόλυτα αντικειμενικός προς στο vdgg στρατόπεδο.
και να ακούσετε όλοι το by the throat, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα και το άκουσα κατά τύχη και είναι από άλλο πλανήτη και άλλο σύμπαν και αλλες τετοιες υπερβολες.
ποια ειναι η δικιά σου όμως;
Αγαπάμε corpsette.
Οι φαν των Tool να σπεύσουν είπαμε.