Πολυ ωραιο το τραγουδι.Και επι της ευκαιριας,η μοναδικη φωνη που εχω ακουσει να τον αντιγραφει και να τα απταιστα,ειναι στην διασκευη του Black Funeral ,που τραγουδα ο Kaiaphas,των Ancient(Mad Grandiose Bloodfiends).
Χρόνια king diamond fan και με χιλιάδες ακροάσεις των δίσκων του.Πιο αδύναμος θα έλεγα abigail 2 ίσως και γιατί λόγω τίτλου περιμέναμε πολλά.Το graveyard και spiders lullabye δεν είχαν καλές παραγωγές δυστυχώς.Σαν καλύτερο δίσκο θα έβαζα χμμμ εκτός του κλασσικού abigail το fatal portrait.Πάντως στα θετικά είναι ότι ο χρόνος δεν τον άλλαξε τόσο μουσικά και πως καταφέρνει και συνδυάζει το νέο με το κλασσικό.Ατόφιο heavy metal χωρίς εκπτώσεις.
[SPOILER]crimson, το album Roadrunner United: The All-Star Sessions όταν κυκλοφόρησε είχε ως συνοδευτικό ένα dvd με ντοκυμαντέρ από τις ηχογραφήσεις του.
Το live που πόσταρα κυκλοφόρησε 3 χρόνια αργότερα ως Roadrunner United - The Concert.[/SPOILER]
'Ελα ρε,επιτέλους με κάποιον που συμφωνώ απόλυτα!
Όπως είπα και πριν,προσωπικά πιστεύω οτι Graveyard και Voodoo είναι οι δύο χειρότεροι.Αλλά αν δίαλεγα έναν θα έλεγα το Graveyard.Το Voodoo μου φαίνεται πιο σφιχτοδεμένος δίσκος.
Αν και εχω κανα 2χρονο να ξαναμανα-λιωσω δισκογραφια του King, οπως τα εχω στο μυαλο μου την δεδομενη χρονικη στιγμη νομιζω οτι τα πιο αδυναμα συγκριτικα με τα υπολοιπα ειναι το House Of God και μετα το Voodoo…
To μόνο σίγουρο είναι ότι ο χειρότερος δίσκος του King Diamond έχει κυκλοφορήσει μετά το 1990. Από εκεί και πέρα γούστο του καθενός.
Προσωπικά βρίσκω ότι οι μετριότερες στιγμές είναι τα Abigail II, Give me Your Soul Please και House of God, το οποίο έχει και κανα-δυο πραγματικά καλά κομμάτια.
Spider’s Lullabye (μου πήρε καιρό βέβαια και ακόμα με ενοχλούν τα τύμπανα) και Voodoo θεωρώ ότι είναι τα καλύτερα της ύστερης εποχής. Ακολουθούν Graveyard και Puppet Master με αυτή τη σειρά.
In the Shadows, Time και (παραδόξως) 9 θεωρώ ότι είναι τα καλύτερα Mercyful Fate ύστερης εποχής.
Συμφωνώ με το σύντροφο στα μαρκαρισμένα. Κατά την προσωπική μου ταπεινή, τα 3 τελευταία (Abigail II: The Revenge, The Puppet Master και Give Me Your Soul…Please) είναι τα χειρότερα της μπάντας και μάλλον σε φθίνουσα σειρά (ΟΚ, ίσως μαζί με το House of God) .
Το Voodoo δεν είναι σπουδαίο, αλλά σίγουρα πολύ καλό, ειδικά επειδή καταφέρνει να βγάλει άρωμα Ν. Ορλεάνης και φυσικά επειδή εκεί βρίσκεται το The Exorcist που ανασταίνει νεκρούς.
Το Spider’s Lullabye είναι μετριότατο με εξαίρεση το ομώνυμο κομμάτι, αλλά το Graveyard γαμάει μαν (ΞΕΚΟΛΛΑ!!!:p:D). Για το House of God δε διαφωνώ, απλά οφείλω να τονίσω πως το ομώνυμο είναι από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας…και λίγα λέω (προσωπικά αυτό μου αρκεί).
Πολυ ωραιο το κειμενο, μου αρεσε η περιγραφη της πρωτης σου επαφης με το Them, με εβαλες στο ολο κλιμα και μου θυμισες την δικια μου πρωτη επαφη (αν και εντελως διαφορετικες συνθηκες) με πολυαγαπημενους δισκους…
Παντως γενικα το διδυμο Abigail-Them δεν παιζεται και εννοειται οτι οι δισκοι μεχρι το 1990 ειναι καλυτεροι απο ο,τι εκανε ο King μετα.
DK:
To Spider’s Lullabye είναι μέτριο, σύμφωνοι. Αλλά εγώ πιστεύω ότι αν δεν υπήρχαν τα μεγάλα προβλήματα που προέκυψαν (=η απώλεια μεγάλων μουσικών και η αντικατάστασή τους με οριακά άμπαλους και το πενιχρό budget), το SL θα ήταν καλύτερος δίσκος από το Graveyard, το οποίο πάσχει εξίσου και στους ίδιους τομείς με το SL (σκατά τύμπανα, μάπα κιθαρίστας) και από την εμφανή κούραση της φωνής του King post The Eye. Μου αρέσουν περισσότερα ριφ και vocal lines στο SL, τα βρίσκω καλύτερο raw material.
Ι concede that the Graveyard is better overall… Εγώ ακόμα προτιμώ το Spider’s πάντως!