King Diamond

Groups & Artists
#121

Σετλιστ απο τη χθεσινοβραδυνη εμφανιση στη Σουηδια…

http://www.setlist.fm/setlist/king-diamond/2013/ornsro-ip-orebro-sweden-33d9ac49.html

#122

Υπεροχα νεα, welcome back King Diamond… Τον θελω Ελλαδα απο Σεπτεμβρη σε κλειστο χωρο να γινει προσκυνημα.

#123

…δεν είσαι ο μόνος…φοβερό σετ-λιστ:):!:

#124

http://www.youtube.com/watch?v=BR4-ah5f14Q&t=22s ρε παιδια εχω κολλησει. ποιο αλλο τραγουδι εχει παρομοιο ριφφ με αυτο??

#125

Δεν μου έρχεται κάτι, δεν ξέρω.

Ξέρω ότι είναι αριστούργημα το Omens και ένα από τα καλύτερα χέβυ μέταλς με κλιπακλόπ ριφ στην ιστορία, τα vocal lines είναι από εκείνα που μόνο ο King έγραψε και έδεσε με την μουσική και ιστορία τόσο seamlessly και ότι μετά την αλλαγή στο 2:18 μεριά ο Larocque παίζει ένα από τα καλύτερα σόλο στην ιστορία της μουσικής.

Και επίσης πάντα απορούσα με τον κόσμο που έλεγε ότι αυτό το ΕΠΟΣ ΕΠΩΝ είναι λέει από τα πιο αδύναμα του δίσκου (δίσκος που κανένα κομμάτι δεν πέφτει κάτω από 9.5 εντωμεταξύ, αυστηρά).

#126

Κομματάρα το [B]Omens[/B]. Εδώ ο Θεός http://www.youtube.com/watch?v=kLStsvu7eFc παρέα με κάτι άγνωστους,χα χα! King έλα Ελλάδα και πες τοhttp://www.youtube.com/watch?v=ue0piCnutgU. Αυτό μόνο και φύγε μετά αν θες!

#127

…πο πο και τα δυο κομματάρες:):!:

#128

Κυκλοφορουν φημες οτι μπορει να μας ερθει φετος. Ευχομαι να βγουν αληθινες, θελω τοσο κολασμενα να τον δω. Και εχει να ερθει και απο το 2006, πανε 8 χρονια.

#129

…απ΄το πληκτρολόγιο σου…και στου Κινγκ το αυτί:):!:

#130

Συμφωνώ για το The Possesion. Τρελό ελικοπτεράκι στην αρχή και ότι πρέπει γενικά για opening track !!!

#131

600×600 

King Diamond-Abigail (1987)


                      Ο Βασιλιάς είναι ακόμα ζωντανός. Ζήτω ο Βασιλιάς. Μια φωνή που με την πρωτη επαφή σου μαζί της την κατατάσσεις σε λατρεία ή απέχθεια. Αν ανήκεις στους πρώτους είσαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Έχεις να κερδίσεις πολλά από την μουσική τους. O Kim  Petersen (ο King Diamond δηλαδή) είναι ένας ευφυής άνθρωπος. Εκτός από την ξεχωριστή του φωνή, είναι τρομερός μουσικοσυνθέτης, έντυνε τα προσωπικά του δημιουργήματα με σύντομες ιστορίες τρόμου και διάλεγε εξέχοντες μουσικούς να τον συνοδεύσουν (εννοείται ότι είχε πάντα τον Andy LaRocke στο πλευρό του, μια τεράστια μορφή στον χώρο σαν κιθαρίστας και συνθέτης αλλά και πλέον ως παραγωγός). Στην προσωπική δισκογραφία του King Diamond θεωρώ σχεδόν άπαντα δισκάρες με τα πρώτα πέντε του να έχουν αποκτησει μια αμετατόπιστη θέση στα μνημεία της Heavy Metal μουσικής. Και ο σημερινός κλήρος πέφτει στο Abigail (προσωπική θέση Νο3 για μένα) που έχει αγαπηθεί και από κουφούς μόνο και μόνο για την ιστορία, το εξώφυλλο και το βάψιμο του Βασιλιά. Αν μπορεί και να το ακούσει, τότε κλάψτα Χαράμπιγκαιλ...
                  

                          Στον δεύτερο προσωπικό του δίσκο, Ο Βασιλιάς Διαμαντής σκηνογραφεί στο μυαλό του το πρώτο ολοκληρωμένο κόνσεπτ, την πρώτη μικρή ιστορία του (η συγκεκριμένη θα συνεχίστει και το 2002 με το Abigail II) ,αυτήν της Abigail, της αγέννητης κόρης-δαίμονα (στο πολύ πολύ γενικό). Μια πραγματική τρομακτική εισαγωγή με νόημα και ουσία (μιλάμε για το 1987 παίδες, σου προκαούσαν δέος τότε, ειδικά με τις διάφορες ιστορίες που ακούγαμε, υπερβολικές και μη, περί του προσώπου του K.D.). Εν αρχεί, γίνηκεν το σόλο του Mike Denner (συνοδοιπόρος του στους Mercyful Fate, όπως επίσης και ο μπασίστας της μπάντας, Timi Hansen ) που διαπομπέυει τυχάρπαστους με κιθάρες στο χέρι και πληκτρολόγιο στο άλλο. Και μια δαιμονική φωνή εξαπολύεται. Λάθος, δύο. Πάλι λάθος. Τρεις είναι...και αυξάνονται. Τελικά ένας είναι και έχει φωνή διαμάντι, και ψυχή λέιζερ και την κόβει όπως θέλει. Κοψίματα από τους Andy και Mike, μελωδίες που υδρολισθούν με μεγαλύτερη ταχύτητα από όσο μπορεί να κρατήσει ο νους σου. Ατελείωτα σολαρίσματα, παρθενογενέσεις. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Πλαγιοκόπημα και από τις δυο πλευρές. Και μετά την εξασθένηση, η Διαβολική Φωνή. Και δεν ξεχνάμε ότι ο Mikkey Dee ξεκίνησε από εδώ να βασανίζει δέρματα, μαζί με αυτόν που βασάνιζε μετά τις ψυχές τους.

                       Το ''Abigail'' δεν είναι ο δίσκος που μπορείς να ξεχωρίσεις τραγούδια, να διαλέξεις αγαπημένα. Δεν υπάρχουν συμπληρώματα, δεν υπάρχουν κολπάκια. Ότι παίρνεις είναι αυθόρμητο, ζωντανό, σαν τους σκοτεινοπαραμυθένιους χαρακτήρες του. Μέσα στα 8 τραγούδια του (και μια εισαγωγή) θα νιώσεις το έρεβος να ζωντανεύει, τον τρόμο να καραδοκεί, την αγωνία να σου τεντώνει τα νεύρα (ειδικά αν διαβάζεις πρώτη φορά την ιστορία), μια ψύχρα να σε χαιδεύει. Και με τι όπλα; Δυο ζευγάρια εξάχορδες που αναπλάθουν τις ιστορίες του Παραμυθά και τις μετατρέπουν σε ηχητικούς παλμούς και συχνότητες κατευθείαν για βρώση. Και ο μουστακαλής (ναι, χωρίς κεφαλαίο μιας και του πήρε την θέση ένας Άγγλος) δημιουργεί ψευδαισθήσεις με τις Σειρήνες του. Οποια και να αποφύγεις, κάποια θα σε γραπώσει, κάποια θα σε σαγηνεύσει. Στριγκλίζει, σιχτιρίζει, προειδοποιεί, φοβάται, ειρωνέυεται, τρομάζει (πόσες φορές χρησιμοποίησα αυτήν την λέξη στο ίδιο κείμενο, δεν γίνεται να την αποφύγω για κανένα τρόμ...λόγο), κυριαρχεί, υπνωτίζει.... Ότι και να προσθέσεις, το κάνει με αυτήν την θαυματουργή φωνή του. Και τον συνοδεύει και ένα ρυθμικό ντουέτο που δεν  σου επιτρέπει ούτε στιγμή να σταματήσεις να εκστασιάζεσαι από το χτύπημα. Τελειώνει σε λίγο το ''Black Horsemen'' και νιώθω ακόμα το μπάσο να με βομβαρδίζει. 10:20 το πρωί και κοιτώ έξω, έχει σκοτεινιάσει ή μου φαίνεται; Και είμαι και μόνος σπίτι....

Εχω και αυτό το ασπρόμαυρο γατί δίπλα μου, για καλό ήρθε;

                        Κλείνοντας με πιο τεχνικά θέματα και λεπτομέρειες, αναφέρω ότι όλες οι συνθέσεις είναι του King Diamond με εξαίρεση το ''A Mansion in Darkness'' μαζί με τον Andy LaRocke  καθώς επίσης και  τα ''The 7th Day of July 1777'' και ''The Possession'' μαζί με τον Denner. Στίχοι εννοείται όλοι δικοί του όπως πάντα ενώ παραγωγή και πάλι δική του με τη βοήθεια του Dee και Denner. Ηχογραφήθηκε στα Sound Track Studio (Κοπεγχάγη)  ΄τελη 86-αρχές 97, με εξώφυλλο από το studio Dzyan, τον Thomas Holm και τον Torb Jorn Jorgenson. Ο δίσκος αφιερώνεται στον πατέρα του King Diamond. Αυτά. Πάω να ακούσω και κανένα άλλο τους τώρα...
#132

Γουστάρω παλιομοδίτικη κριτική King Diamond που ο κριτικός ξεφεύγει κάπου στην μέση και αρχίζει το παραλήρημα περί τρόμου και εικόνων κλπ. Ακριβώς όπως πρέπει.

Να συμπληρώσω μόνο ότι ΠΡΕΠΕΙ να ακουστεί με προσοχή και αφοσίωση, ακριβώς σαν να κάτσεις να δεις ταινία, με στίχους ανά χείρας. Αν σου αρέσει η μέταλ μουσική και δεν τσινίσεις με τα φωνητικά - μιλάμε για εγγυημένη σκατόπλακα. ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ. Και σε αυτό και στο “Them” και γενικώς στα 5 πρώτα.

Προσκυνάμε.

ΥΓ: Ο Μikkey Dee παίζει και στο Fatal Portrait. Εκτός αν εννοούσες κάτι άλλο.

#133

Eννοουσα οτι ξεκινησε απο τους King Diamond ως μπαντα την καριερα του (πριν μεταβει αργοτερα στους Motorhead)

by the way,ακουω/διαβαζω αγαπημενο σας K.D. δισκο να δω αν μονο εγω ειμαι ο γεροπαραξενος

#134

Και για μένα το Abigail είναι σχετικά εύκολα ο καλύτερος δίσκος…όλα είναι καταπληκτικά σε αυτό το αλμπουμ. Ακολουθούν τα Conspiracy και Them. Περιμένω πως και πως να έρθει για live!

#135

Για τα 5 πρώτα King, όποιο και να διαλέξεις, γερο-παράξενος δεν είσαι, όλα δικαιολογημένα είναι. Σαν τα 5 πρώτα Metallica, τα 7 Maiden κλπ.

Για μένα πάντως είναι το “Them”.

Η σειρά κατάταξης για μένα:

  1. “Them” 11/10
  2. Abigail 11/10
  3. Fatal Portrait 10/10 — Εδώ κατατάσσω και τα δύο πρώτα Mercyful Fate.
  4. The Eye 10/10
  5. Conspiracy 10/10

Mπορώ να δεχτώ με εξαντλημένη αυστηρότητα (σοβαρά όμως εξαντλημένη, δεν το λέω φανμποΐστικα) ένα βαθμό κάτω, αν και πάλι, θα μιλάμε για τα πιο μασίφ 9άρια της ιστορίας.

Μετά έχουμε και λέμε. Στο ίδιο λέβελ πάνω κάτω:

Voodoo
Spider’s Lullabye
The Graveyard
Puppet Master

…που κινούνται στο 7-8 (για τον οπαδό), άντε και το House of God στο 7 - και που όλα έχουν κάποια έπη μέσα.

Abigail II και Give Me Your Soul, στο 7άρι χαριστικά, 6άρι αν είμαστε σωστοί και τα βάλουμε δίπλα στην δισκογραφία του και όχι δίπλα στο κάθε τσουτσέκι. Ψήφο για χειρότερο δίσκο το ρίχνω στο Abigail II γιατί απλά δεν έπρεπε. Και την ιστορία γάμησε με ξενερωτικό twist και ήταν και μια κίνηση απελπισίας.

Να τονίσω επίσης ότι σημαντικότατη απώλεια είναι ο Mikkey Dee. Σπάνιος ντράμερ, πολύ σπάνιος. Μεγάλη απώλεια.

#136

dargaard-79 πολυ καλη δουλεια στο review για το Abigail, οπως επισης και σε αυτο που εγραψες για το Eternity των Anathema.

Στην ερωτηση για το αγαπημενο μου αλμπουμ αν και δεν ειμαι 100% σιγουρος για την απαντηση μου λογω του οτι εχω καιρο να τα ακουσω, η σειρα που θα εβαζα τωρα που απανταω ειναι η εξης.

  1. Them, ενταξει δισκαρο-δισκαρα, παλευει με το Abigail για την πρωτη θεση και το νικαει στο νημα κυριολεκτικα

  2. Abigail, αν και χανει την πρωτια στο νημα μιλαμε ουσιαστικα για ισαξιες δισκαρες, τα θεωρω αδερφακια

  3. Fatal Portrait, το πρωτο βημα που σημανε την αρχη της solo καριερας του King Diamond μετα τα επη με τους Mercyful Fate αποτελει επος και αυτο

  4. Conspiracy ενα κλικ πιο κατω απο τα 3 πρωτα αλλα και παλι μιλαμε για εκπληκτικο αλμπουμ

  5. The Eye και με αυτο συμπληρωνεται ενα εξαιρετικο σερι 5 εξαιρετικων κυκλοφοριων που δεν τα νικαει ο χρονος

Απο εκει και περα στους υπολοιπους 7 δισκους εχουμε παλι να κανουμε με καποιες επισης φοβερες κυκλοφοριες και κομματαρες και καποιες μετριες και αδυναμες στιγμες, αλλα τα 5 πρωτα ειναι απλησιαστα οπως σωστα ειπε και ο Vic.

#137

1.Abigail
2.Them
3.The eye
4.Conspiracy
5.Voodoo (για την εκπληξη) μαζί με Fatal Portrait

πότε θα έρθει για live ρε γμτ?

#138

Γαμάει και σπέρνει και στα 61 του, αποδεδειγμένα!

1 Like
#139

και τις ρίχνει και 30 χρόνια στο κεφάλι…

#140

Ο μπαμπάς μας!