Με αφορμη το Malina, εδω και ενα μηνα εχω λιωσει και τους 4 δισκους των Leprous (το πρωτο δεν το μετραω καν δε μου αρεσει καθολου 
) και σε διαβεβαιω οτι και τα 4 ειναι απλα χρυσα, κανενα βατομουρο. Το Malina θετει υποψηφιοτητα για καλυτερο τους δισκο, αλλα και να μην ειναι, ειναι ισαξιο με τα 2 προηγουμενα πιστευω. Γενικα πως να καταταξεις τετοιες δισκαρες?
1 Like
Τα προηγούμενα τα ξέρω καλά, για το επερχόμενο δεν έχω άποψη και μου βγήκε ο συνειρμός από τον τίτλο. Πάντως, το Bilateral είναι η κορυφή τους μέχρι τώρα.
Μπα, εμενα μου αρεσουν και το Coal και το Congregation περισσοτερο (και τo Malina σιγουρα)
Bilateral Congregation και Malina είναι τα καλύτερα τους, χωρίς να τα βάζω σε σειρά προτίμησης. Το Coal από την άλλη ποτέ δεν με έπεισε όσο τα υπόλοιπα και από το πρώτο το Tall Poppy Syndrome μου αρέσει μόνο το Passing το οποίο είναι κομματάρα.
2 Likes
Νομιζω πως το Coal ειναι πιο δυσκολο σαν αλμπουμ απο ολα τα αλλα. Αλλα επειδη τυχαινει να το ακουω τωρα, συνειδητοποιω οτι δεν υπαρχει ουτε ΕΝΑ τραγουδι στο δισκο που να μην το θεωρω εξαιρετικο, με 5 απο αυτα να τα θεωρω αριστουργηματικα τραγουδια (Foe, Chronic, Cloak, Valley, Echo)
2 Likes
Thank you sir. Γενικά, ο Tor αποδείχθηκε πιο ανοιχτός συνομιλητής από τον Einar. Έχω μιλήσει 2-3 φορές με τον Einar στο παρελθόν και είναι πιο επιφυλακτικός, πιο “προσεκτικός” στο τι θα πει. Ο Tor από την άλλη πιο κουλ.
Γενικά, νομίζω ότι με εξαίρεση του πρώτου άλμπουμ (που δεν είναι κακό) τα υπόλοιπα τέσσερα είναι εξαιρετικά και διαφορετικά. Λεπτομέρειες που είναι περισσότερο προσωπικές για τον ακροατή μπορεί να κρίνουν αν ξεχωρίζει κάποιο από τα τέσσερα περισσότερο. Σπουδαίο επίτευγμα για μια μπάντα που εξελίσσεται.
3 Likes
το Coal εχει ενα απο τα 3 αγαπημενα μου κλεισιματα δισκων
2 Likes
να ρωτήσω τώρα εγώ ο άσχετος με την μπάντα ( την έχω στα υπόψιν όταν βρω κατάλληλο χρόνο να δώσω την δέουσα προσοχή )
έτσι είναι και στους δίσκους ή εκεί είναι πιο …γυαλισμένοι ;;
Στο βίντεο είναι εκπληκτικοί
Πιασε τους δισκους και ακου μονος σου 
Προσωπικα δεν ξερω τι σημαινει το “γυαλισμενοι” ουτε γιατι μερικοι το θεωρουν αρνητικο ας πουμε. Στους δισκους ακουγονται ολα τα οργανα πεντακαθαρα και αψογα, μονο αυτο το σχολιο μπορω να κανω για τις παραγωγες των Leprous. Φυσικα και ειναι εκπληκτικοι στο βιντεο, τους ειδα live το Σεπτεμβριο που μας περασε (υπαρχει και τοπικ) και εμεινα με ανοιχτο το στομα με το ποσο καλοι ειναι live. Αχαστοι γενικα για οποιον αρεσκεται στη μουσικη τους (και οχι μονο).
3 Likes
τίποτα δεν είναι αποκλειστικά αρνητικό ή θετικό
Απλά εμένα δεν μου αρέσουν τα επίπεδα / ομοιόμορφα όσον αφορά τις δυναμικές παιξίματα στην μεταλ μουσική. Κάτι σχετικά συχνό πλέον. Σίγουρα όχι de facto αρνητικό , εννοείται
αν ακούγονται έτσι και στις στουντιο δουλειές τους, θα γουστάρω κάργα
Για εξηγησε το λιγο παραπανω αυτο. Δεν ξερω αν οι δυναμικες ειναι επιπεδες στα αλμπουμς των Leprous, αλλα ξερω οτι ολα τα οργανα ακουγονται παντοδυναμα και πεντακαθαρα 
2 Likes
Και εκτος απο τον εξαιρετικο ηχο που εχουν στα live, οι τύποι χτυπιούνται όλη την ώρα. Φοβερο παθος, δυναμικη, ειδικα αυτος ο Einar όπως χτυπιέται πάνω στα πλήκτρα απορώ πως βρίσκει τη δύναμη να τραγουδήσει όπως τραγουδάει και δεν τα φτύνει…
4 Likes
μακάρι να ήμουν καλός στα λόγια και στις περιγραφές
είναι καθαρά θέμα γούστου και όχι καλό-κακό
Ας πούμε (για τα δικά μου γούστα προφανώς), ότι το ultimate sin του Ozzy είναι έχει μια πιο γυαλισμένη παραγωγή απ το Diary π.χ.
Αν και δεν έχει τόσο σημασία πια μιας και ο δίσκος βγαίνει αύριο, να πω απλα οτι βγηκε σημερα η καλη εκδοση.
Και το stuck είναι φοβερό στο τέλος!
2 Likes
Το βρήκε κανείς στα 320 να το στείλει σε πμ;
Απιστευτο το τελειωμα του Stuck Και γενικα ο δισκος οσο τον ακουω τοσο περισσοτερο γουσταρω.
Εχουν κανει και φοβερη δουλεια με την παραγωγη.
1 Like
Ειδες τι χαναμε τοσο καιρο;
Τρομερό τελείωμα, από τις κορυφαίες στιγμές συνολικά του δίσκου.
Μα πόσο δισκαρα είναι…
3 Likes
2 Likes
Υπάρχει και ένα bonus κομμάτι για όσους δεν το γνωρίζουν, Root λέγεται. Και ειναι και αυτο άψογο.
1 Like
Το Coma είναι το καλύτερο Bilateral κομμάτι που δεν είναι στο Bilateral. Όποτε παίζει στη μισή διάρκεια γουστάρω τη ζωή μου και στην υπόλοιπη μισή χαζεύω τον πανικό που έχει φτιάξει ο Kolstad.
Ο δίσκος από αρχή μέχρι τέλος πετάει, αλλά στο σερί από Mirage μέχρι Weight of Disaster γίνονται όργια.
4 Likes