Γενικά επειδή ρωτούσαν πολλοί τον Καίσαρη αν θα κάνει εκπομπή στον Σέντρα Fm για το φινάλε και την σειρά γενικότερα δημοσίευσε το παρακάτω κείμενο…Οι εκπομπές του ήταν πολύ καλές οι προηγούμενες 2, χτυπούσε κάτι 4ώρα θυμάμαι και κόντευε να μας πιάσει το πρωί…
- O ραδιοφωνικός παραγωγός του Sentra 103,3 και μεγάλος fan του LOST επικοινώνησε με το lost-path και μας έστειλε το παρακάτω mail σχετικά με το τέλος της αγαπημένης μας σειράς. Ευχαριστούμε Θέμη!
"Καλησπέρα σε όλους…
Καταρχάς, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω. Εδώ και πολύ καιρό, αλλά ειδικά τις τελευταίες μέρες έχω δεχθεί στο Facebook και στο ραδιόφωνο δεκάδες μηνύματα που ζητούν την άποψή μου, τις σκέψεις μου ή ρωτούν πότε θα γίνει 3η ραδιοφωνική εκπομπή για το Λοστ. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο με τιμά αυτό, ένα άισθημα που επΆουδενί δεν είχα φανταστεί όταν αποφάσιζα να κάνω την πρώτη εκπομπή τον Ιούλιο.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχω τίποτα να σας πω. Δεν θέλω να σας πω. Οι απόψεις κι οι θεωρίες είχαν ενδιαφέρον όταν είχαμε μέλλον μπροστά μας. Τώρα που όλα ανήκουν στο παρελθόν, συγχωρέστε με, αλλά δεν βλέπω κανέναν λόγο να μοιραστώ κάτι, ούτε να διαβάσω τη γνώμη κάποιου. Δεν είναι λόγω απογοήτευσης από το φινάλε, ίσα-ίσα, με άφησε συγκλονισμένο κι απόλυτα ευτυχή.
Ο λόγος είναι άλλος. Από το τέλος του 5ου κύκλου και μέχρι την πρεμιέρα του 6ου, κατάφερα να πείσω όσους ανθρώπους αγαπώ, εκτός από τους γονείς μου, να δουν το Λοστ. Πίστευα πως το ήθελα για να τους δείξω αυτό που γουστάρω, για να περάσουν κι αυτοί καλά μαζί μου, να ζήσουν το ταξίδι. Λίγες ώρες μετά το φινάλε, κατάλαβα την αλήθεια. Δεν ήθελα να τους δείξω το Λοστ, αλλά τον εαυτό μου. Ποιος είμαι, ποιος θάΆθελα να είμαι, ποιος θέλω να γίνω. Μέσα από όσα είχα να τους πω για τη σειρά, στην ουσία ήθελα να τους δείξω εμένα, κι ακούγοντάς τους, να δω καλύτερα αυτούς.
Το Λοστ ξεκίνησε ως κάτι παρεϊστικο, δημιουργήθηκε μια…
…τεράστια παγκόσμια παρέα που συζητούσε, τσακωνόταν, συμφωνούσε ή διαφωνούσε, επικοινωνούσε. Έτσι ήταν ωραίο να το βλέπεις. Ο τρόπος με τον οποίο ολοκληρώθηκε το μεταμορφώσε με μιας σε κάτι πάρα, μα πάρα πολύ προσωπικό. Πιστεύω πως ο τρόπος που βίωσε ο καθένας μας το φινάλε δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντανάκλαση αυτό που είμαστε ως άνθρωποι. Ό,τι μας άφησε το τελευταίο επεισόδιο, αυτό που “βρήκαμε” σε αυτά τα 105 λεπτά, δεν είναι παρά ο εαυτός μας. Αυτό που “βλέπει” ο καθένας όταν κλείνει τα μάτια, όταν κοιτάει μέσα του, όταν αισθάνεται πραγματικά κι όχι φευγαλέα αυτά που έχει επιλέξει να έχει γύρω του, τη ζωή του.
Δεν θέλω και δεν μπορώ να σας μιλήσω για το φινάλε, γιατί θα πρέπει να σας μιλήσω για μένα. Αν εξαιρέσω τον άνθρωπο που είχα δίπλα μου, μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστώ πως θα μιλήσω γι’αυτό ακόμα και στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τους πω τι είδα, τι βίωσα, πολύ απλά γιατί δεν θα μιλήσω για το Λοστ, αλλά για μένα. Κι αν αυτό είναι δύσκολο απέναντι σε ανθρώπους που μας ξέρουν, είναι πρακτικά σχεδόν αδύνατο απέναντι σε “αγνώστους”.
Εκτιμώ, με προφανή κίνδυνο να κάνω λάθος, πως το ίδιο συνέβη και σ’εσάς. Όσα γράψατε στα φόρουμ και στα σχόλια δεν είναι παρά μικρές, πολύ μικρές λεπτομέριες. Σχολιάσατε και φανερώσατε μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Ακόμα κι εσείς που δηλώσατε ενθουσιασμένοι, συγκινημένοι και πλήρεις, δεν νομίζω πως τα ακουμπήσατε όλα στο πληκτρολόγιο. Τα περισσότερα, τα σημαντικότερα, είναι μέσα σας, δεν προκύπτουν σε λέξεις, σας φέρνουν σε αμηχανία. Είναι εσείς, the man behind the curtain, και την κουρτίνα αυτή είναι δύσκολο να την τραβήξετε.
Δεν έχω καμία κακή διάθεση, κανένα αρνητικό συναίσθημα απέναντι σε αυτούς που το φινάλε δεν τους είπε τίποτα. Δεν είμαστε οι σωστοί όσοι μας άρεσε πολύ κι αυτοί οι λάθος. Δεν τους θεωρώ ‘προβληματικούς’ ΄-) Όπως είπα, είναι τι άνθρωπος είναι ο καθένας, τι έχει μέσα του. Κι αυτό δεν είναι ποτέ σωστό ή λάθος. Είτε βλέπεις το βάζο γεμάτο με φυστικοβούτυρο, είτε όχι. Ας σκεφτούμε όλοι, ικανοποιημένοι και δυσαρεστημένοι, το εξής. Κι αν βλέπατε το Λοστ πριν από δέκα χρόνια; Ή αν ξεκινούσε τώρα κι ολοκληρωνόταν έξι χρόνια από σήμερα;
Δεν θα είσασταν 100% οι ίδιοι, κι άρα δεν θα είχατε το ίδιο “πρίσμα”. Δεν θα σας άφηνε την ίδια γεύση, γιατί πολύ απλά δεν θα είσασταν ακριβώς αυτό που είστε τώρα. Αρκεί να σκεφτείτε ποιοι είσασταν, τι είχατε ζήσει πριν από δέκα χρόνια, και θα συμφωνήσετε πως στο φινάλε θα “βλέπατε” άλλα από αυτά που είδατε τη Δευτέρα. Το έγραψα και πριν, το τέλος είμαστε εμείς. Και η φάση της ζωής μας που είδαμε τη σειρά, αλλά και το τέλος της, κάνει τεράστια διαφορά στο τι εισπράξαμε.
Σας ευχαριστώ για μια ακόμη φορά για την παρέα. Κλείνοντας, θα κάνω μία και μόνο εκτίμηση. Οι δημιουργοί μας έκαναν στο φινάλε ακριβώς το ίδιο πράγμα που έκαναν σε όλους τους χαρακτήρες. Με τα λόγια του Κρίστιαν, they helped us remember and let go. Αρκούσε το ταξίδι, αλλά και μόνο για το τέλος τους είμαι ευγνώμων.
Θέμης
ΥΓ. Η ελεύθερη βούληση ήταν πάντα ένα από τα θέματα της σειράς. Αισθανθείτε ελεύθεροι να σχολιάσετε. Απλώς, καταθέτω τη δική μου βούληση και σας λέω πως δεν θα το ήθελα, μου αρκεί που με ακούσατε. Τα υπόλοιπα, κρατήστε τα μέσα σας.’’
Ίσως λίγο υπερβολικός αλλά αφού έτσι νιώθει το παλικάρι ας είναι…τέλος και οι εκπομπές…
