Νομίζω πως ακριβώς το αντίθετο θα συνέβαινε. Ο ίδιος δίσκος από τους Metallica θα είχε χειρότερες κριτικές.
Άρεσε σε αρκετούς, δε συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό.
Μου δείχνει ότι ο κόσμος δεν είχε απαιτήσεις από τους Megadeth και ικανοποιείται με ένα δίσκο 6αράκι-7αράκι. Καλός, άνω του μετρίου (ελαφρώς), αλλά σε 2 μήνες θα τον ακούνε ελάχιστοι.
Δε μπορώ να τον συγκρίνω με το Endgame σε καμία περίπτωση. Εκεί και φρεσκάδα υπήρχε και ποιότητα.
Δεν ξέρω, ίσως είναι που τους είδα live πριν 2 μήνες και με απογοήτευσαν. Απάθεια, 70-75 λεπτά επί σκηνής μόνο, διεκπαιρεωτικοί και ως εκεί. Και το ίδιο μου βγάζουν και στο δίσκο. Έλλειψη πάθους, έλλειψη κινήτρου, κάτι λείπει πάντως.
Και για να μην το πάμε στην ίντριγκα, ούτε με κάποιο πρόσφατο Testament λ.χ. μπορώ να το συγκρίνω. Όπως και με το DM που είχε ποιότητα.
Ότι κομμάτι έχει μελωδία από την άλλη (βλ. Dystopia) ξεχωρίζει.
Live είναι παίξει μόνο το Fatal Illusion τότε, και δεν εντυπωσίασε κανένα…
Καλά ναι, οι Metallica και το Master of Puppets να ξαναβγάλουν ποιοτικά, σίγουρα θα φάνε κράξιμα για χίλιους λόγους. Προσωπικά του βάζω ένα 8 (που μπορεί να γίνει 7 στην πορεία), αλλά σίγουρα παίζουν ρόλο και οι ανιαρές προηγούμενες κυκλοφορίες (εκτός από System και Endgame). Επίσης, το 7 ΔΕΝ είναι κακός βαθμός, πόσω μάλλον για μια πάντα 30ετίας. Live ναι, είναι βαρετοί οι Megadeth. Αλλά και στα πάνω τους όταν ήταν, πάλι βαρετοί φαίνονταν (δεν τους είχα δει τη χρυσή εποχή τους, κρίνω από το youtube).
Τα 2 τελευταία Testament τα θεωρώ υπερ-υπερεκτιμημένα και σε αυτό βοηθάει και η άψυχη-και-πλαστική-όσο-δεν-πάει παραγωγή. Κίνητρο δεν έχει πλέον ο Mustaine, γιατί έχει λεφτά και ξανάγινε φίλος με τους Metallica.
Προσωπικά γουστάρω κάργα τις riffάρες που παίζουν στο δίσκο (ναι, σίγουρα κάποια είναι ΙΔΙΑ με κάποια παλιά, πχ. το Τhe Τhreat is Ρeal έχει copy/paste σημείο-γέφυρα από το ομώνυμο του Killing is my Business, αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα όπως αυτό στο 4ο λεπτό του Dystopia που σπέρνει) και τα solo του Loureiro, γιατί ο άλλος από το No Life 'til Leather τα ίδια lead παίζει…
(και επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, και τα solo του Hammett στο Death Magnetic διεκπεραιωτικά και ανούσια ήταν.)
Αν και θεωρώ γραφικό να μπαίνω στη διαδικασία να συγκρίνω metallica με megadeth, όταν οι μεν έχουν κυκλοφορήσει επτά (7) δίσκους και οι δε δύο (2) δίσκους στο ίδιο χρονικό διάστημα, θα κρίνω λίγο πιο αυστηρά τους δε.
Γι’ αυτό άλλωστε είπα καλός (7) ή άνω του μετρίου (6). Προσωπικά εκεί το κατατάσσω. Πιο πολύ στο 6άρι για την ώρα.
Για τις παραγωγές των Τestament δε διαφωνώ (μεγάλη πληγή στο θρας τα τελευταία χρόνια οι πλαστικοποιημένες παραγωγές, προτιμώ με τα 1000 παραγωγές τύπου Nekromantheon κλπ, φουλ οργανικό ήχο) αλλά δε μπορείς να πεις ότι το Formation δεν ήταν πολύ καλός δίσκος. Επίσης, κομμάτι σαν το Native Blood δεν έχουν γράψει οι μεγάλοι του θρας τελευταία.
Για αυτό που λες για τον Hammett δεν διαφωνώ …εν μέρη. Γιατί είχε και διεκπαιρεωτικά σόλο, είχε όμως και κάποια εξαιρετικά (βλ. The day that never comes ή All Nightmare Long). Και εκεί η παραγωγή πικρή ιστορία. Αν και αν ψάξεις για διεκπαιρεωτικό σόλο, νομίζω στο Lords of Summer βρίσκεται ο ορισμός! :lol:
Βασικά το Dystopia, μου αφήνει την ίδια αίσθηση με το Repentless. 3-4-5 καλά τραγούδια που όμως δεν αρκούν για να το θεωρήσω κάτι παραπάνω από μέτριο-συμπαθητικό (το που θα κάτσει μεταξύ των 2 θα το δείξει ο χρόνος).
@unreal αν έβγαζαν μόνο 2 και αυτοί οι 2 ήταν το System και το Endgame κανείς δε θα είχε παράπονο
Αντίστοιχα, για πολλούς καλύτερα οι Metallica μετά το Garage Inc. να πήγαιναν κατευθείαν στο DM. Για μένα και το St. Anger έχει τη γοητεία του, αλλά είμαι εξαίρεση (ή ανώμαλος πες το όπως θες) :lol:
Αλλά για τον χ/ψ λόγο η κριτική είναι πιο αυστηρή όπως και να έχει (αντίστοιχα και στους Maiden)
Τα δύο τελευταία Testament σκοτώνουν, αν και ακούγονται όπως τα περισσότερα στα οποία έχει κάνει παραγωγή ο Sneap. Έτσι ακούγεται και το Endgame εξάλλου. (Ξανά)Ακούστε το Throne of Thorns και εδώ είμαστε.
Ναι οκ, πάνω απ’ όλα είναι τα γούστα του καθενός, το εχουμε ξαναπεί αυτό. Εμένα τα Testament μου ακούγονται σαν ξαναζεσταμένο ροκφόρ με, και καλά, μοντέρνα παραγωγή. Αλλά μετά το 2ο τραγούδι πλήττω, μπορώ να μαντέψω τι θα ακολουθήσει στα κομμάτια χωρίς να τα έχω ξανακούσει και αυτό με εκνευρίζει. Άρα δεν ξέρω αν φταίει ο Sneap όταν δεν έχεις έμπνευση, απλά σίγουρα και αυτός κάνει χειρότερη την κατάσταση.
Ο Mustaine μπορεί να έχει χίλια στραβά, μπορεί να γραφει βαρετούς δίσκους τελευταία, αλλά ο πούστης είναι riffmaster, θα στο πετάξει εκεί που δεν το περιμένεις, για αυτό μου αρέσει κυρίως και το Dystopia, επειδή έχει riffάρες.
Καλά το Lords of Summer είναι διεκπεραωτικό κομμάτι βασικά, οπότε ας το αφήσουμε…
O δίσκος για μένα πάει κάτω από το System has Failed και πάνω από το Endgame. To Endgame έχει ξεφουσκώσει με τον καιρό, προσέχω όλο και πιο πολύ το στείρο παίξιμο και του Drover και του Broderick. Ενώ στο Dystopia οι νέοι παίχτες κάνουν μεγάλη διαφορά με το καλημέρα. Επίσης νομίζω έχει γίνει πιο προσεκτική και φροντισμένη ηχογράφηση των φωνητικών (με παραπάνω από ένα κανάλι κλπ να κρύβονται οι ατέλειες), το οποίο είναι σοφή κίνηση. Αρνητικά θα έλεγα την υπερβολικά γυαλισμένη και στερούμενης δυναμικών παραγωγή και την προφανή επανάληψη θεμάτων από την καριέρα τους.
Με γνώμονα ότι φυσικά το 7 είναι ένας καλός βαθμός, η φάση είναι System 8, Endgame 7, Dystopia 7.5.
Εντάξει μικροδιαφωνίες θα έχουν όλοι αλλά η επιλογή να βάλουν το endgame ως 2ο καλύτερο τους είναι για facepalm και ας το θεωρώ ότι καλύτερο έχουν κάνει μετά την επανασύνδεση τους.
Τραγικά τραγική κατάταξη, όχι μόνο με βάση τις προτιμήσεις μου, με βάση τους ίδιους τους δίσκους, είναι ΛΑΘΟΣ, τέλος. Μόνο προσωπικό κόλλημα μπορεί να οδηγήσει σε τέτοια κατάταξη αλλά τότε δεν την κάνεις άρθρο, βάλτην στο μπλογκ σου και πες μας την ιστορία, αυτό που το Thirteen, το Dystopia και το Endgame είναι πάνω από το Youthanasia και το Cryptic Writings στον πάτο (πιο κάτω από το Abominations!)μαρτυρά άτομα που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν έναν καλό Mustaine από έναν Mustaine που δεν μπορεί να τραγουδήσει ούτε για αστείο.
Tα λιγο πριν και λιγο μετα:
5. The System Has Failed
6. Peace Sells
7. The World Needs A Hero
8. Risk
Το ελπιδοφορο:
9. Dystopia
Η σαβουρα μετα τη χρυση εποχη και η παλια σαβουρα 8):
10. So Far So Good
11. Thirteen
12. Super Collider
13. Endgame
14. Killing Is My Business
15. United Abominations
εξίσου τραγική ήταν η κατάταξη για τα άλμπουμ των Metallica. Δεύτερο χειρότερο το load. Ντάξει στα 5 πρώτα λίγο-πολύ όλοι συμφωνούν, έστω κι αν η σειρά διαφέρει. Αλλα Load πιο κάτω από Reload και DM δε λέει. Το ίδιο και Cryptic Writings κάτω από (σχεδόν) όλα τα post-millenium. Μόνο και μόνο επειδή έχει διαφορετικό ήχο…
Το Endgame είναι επιπέδου DM. Αξιοπρεπές για μπάντα 30 και βάλε χρόνων. Αλλά όχι Νο.2 των Megadeth… Των Megadeth που ένα Countodown πατάει δισκογραφίες κάτω…
Countdown To Extinction
Rust In Peace
Peace Sells…
Youthanasia
Cryptic Writings
So Far So Good…
Killing Is My Business…
Endgame
The World Needs A Hero
The System Has Failed
Thirteen
United Abominations
Dystopia
Risk
Super Collider
Τα 3 πρώτα είναι τα απόλυτα αριστουργήματα όποιο και αν βάλεις Νο1 μικρή σημασία έχει. Από Youthanasia ως και Endgame μεγάλη μπάλα, από εκεί και πέρα και μέχρι το Thirteen εμένα οριακά με καλύπτουν ως φαν. Τα 4 τελευταία είναι τα άλμπουμ που πλέον περισσότερο από περιέργεια βάζω να ακούσω.
Αφού οι λίστες είναι προσωπικές τι τρώγεστε με τα ρούχα σας…ο άλλος βάζει τα σάπια του άλλου για καλύτερα…δεν υπάρχει μια σταθερά και πάλι καλά δλδ…εγώ πάντως που ξενερώνω με σχεδόν τα πάντα από megadeth μετά το Rust in Peace έβαλα το cryptic writings να το ξανακούσω
