Ατυχές το κουώτ βρε Αλεχάντρο! Να έλεγες σε βαθμό που κανένας άκερφελτ ή γκίντενλοου ναι. Αλλά ειδικά αυτοί οι δύο, μα ειδικά αυτοί οι δύο συγκεκριμένα, έχουν αλλάξει τον τρόπο που παίζεται το όργανο, αλλάξανε την μουσική την ίδια, χτίσανε είδη, άποψη, πλέον όλοι έπρεπε να μελετήσουν Έντι και Ίνγκβι, είναι σαφέστατα μεγαλύτερες επιρροές από οποιονδήποτε ρυθμικό κιθαρίστα (που είναι κτηνώδεις έτσι κι αλλιώς).
1 Like
Η μόνη ένσταση για το [quote=“Vic, post:841, topic:867, full:true”]
, είναι σαφέστατα μεγαλύτερες επιρροές από οποιονδήποτε ρυθμικό κιθαρίστα (που είναι κτηνώδεις έτσι κι αλλιώς).
[/quote]. Κατά τα άλλα καρδούλα .
1 Like
Καλά, ομολογουμένως δεν μπορώ να μετρήσω την επιρροή ενός Hetfield ή ενός Malcolm (πόσοι πιάσανε το όργανο δηλαδή εξαιτίας τους), ξέρω όμως ότι οι άλλοι άλλαξαν τον τρόπο που παίζεται το όργανο και η μουσική κατ’επέκτασιν. Είναι προνόμιο ΠΟΛΥ λίγων αυτό. Ο Μαλμστιν εντωμεταξύ είναι σχεδόν εξολοκλήρου υπεύθυνος για το neoclassical shredding (το πήγε ΠΟΛΥ πιο μακριά από τον Blackmore, το ΕΧΤΙΣΕ), το οποίο σημειωτέον είναι δύο πράγματα (νεοκλάσικαλ και shredding) ΚΑΙ έχει φτιάξει το Blueprint για το europower (αυτός και οι Helloween basically).
Το Trilogy είναι η μισή καριέρα των Stratovarius (η άλλη μισή τα Keepers)
2 Likes
Και σε αυτό δίκιο έχεις
Πάντως αν μιλάμε για επιδραστικοτητα και riff Master , ο Iommi που είναι ;
Οι κιθαρίστες που είναι αξιομνημονευτοι είναι αρκετοί . Όπως το έχω εγώ στο μυαλό μου είναι πόσο ξεχωρίζει ο κιθαρίστας όταν είναι μέσα σε συγκρότημα . Όχι όταν όλο το συγκρότημα παίζει για να βγει ο κιθαριστας για να “γαμησει” όλα . Ελπίζω να με καταλαβαίνεις .
1 Like
Για το neoclassical shredding σίγουρα ο Malmsteen
αλλά με στεναχωρεί απίστευτα που κανείς ποτέ δεν έδωσε τα credits που τους αξίζουν στον Uli Jon Roth και στον Randy Rhoads … Αυτοί έπαιζαν νεοκλασσικαλ νωρίτερα . Όπως προφανώς και ο Ριχάρδος αδιαμφισβητητα
Δεν έπαιξε ποτέ κάτι καινούργιο ο Σουηδός. Απλά το έπαιξε πιο γρήγορα
1 Like
Uli, Michael Schenker, Hendrix πιο πριν και λοιποί, όλοι είχαν το σέβας και το ρισπέκτ - αλλά δεν είναι μόνο η ταχύτητα του Yngwie (που είναι τεράστιο θέμα μόνη της), το songwriting του και τα σόλο του πήγαζαν από πολύ εντατική μελέτη κλασσικών συνθετών, τους αφομοίωσε κανονικά, τους μετέφρασε. Οι προηγούμενοι δεν το πήγαν ποτέ τόσο μακριά και τόσο έντονα. Ο Ράντυ τεράστιος - αλλά δεν πρόλαβε, ούτε έπιασε το λέβελ του Yngwie. Δεν λέω ότι είναι υπερτιμημένος - αλλά το ότι ήταν ο lead κιθαρίστας του Ozzy και ότι πέθανε όπως πέθανε έπαιξε το ρόλο του.
Μιλώντας με μεγαλύτερους, ειδικά κιθαρίστες, άτομα που μελετούσαν κιθάρα γενικά και είχαν θεούς όλους αυτούς (συν βέβαια και εξωσχολικούς του ροκ στυλ Paco, Al, κλπ) όλοι συμφωνούν για το σοκ όταν έσκασε ο Yngwie (και πριν το σόλο δίσκο του). Και το αυτό βεβαιώνουν και οι περισσότεροι μουσικοί. Το κακό με τον Yngwie είναι ότι έγινε γρήγορα τρομερά αντιπαθής ως ψωνάρα και βέβαια όταν πέταξε κάθε έννοια εξέλιξης από το παράθυρο. Σήμερα πλέον δεν βγάζει δίσκους, βγάζει youtube backing tracks και τραγουδάει ο ίδιος από πάνω. Θλιβερό.
2 Likes
σε τι πράγμα ;;
Κρίμα πραγματικά, γιατί λογικά θα έχουν πολλοί άλλοι την ίδια άποψη και διαφωνώ κάθετα. Ο άνθρωπος δεν έπαιζε πράγματα …που δεν παίζονται . έπαιζε πράγματα που δεν περίμενε κανείς ότι θα τα παίξει τη στιγμή που τα έπαιζε . Αναλύοντας π.χ. σε μάθημα το Mr. Crowley , παρατήρησα ότι σου σκάει licks πέρα από κάθε λογική τα οποία ταιριάζουν απόλυτα στο κομμάτι. Πρωτοποριακός και μουσικός πλούτος που λίγοι έχουν προσφέρει σε τέτοιο βαθμό και με τόσους λίγους δίσκους
άποψη μου, άποψη σου. δεν θα σταθώ παραπάνω
Προφανώς η σύγκριση είναι υπερβολική -από τη στιγμή που έβαλα στην εξίσωση τους δύο γίγαντες της lead κιθάρας- για να δείξω ότι το υπερ-τεχνικό παίξιμο δεν είναι προϋπόθεση για να είναι κάποιος επιδραστικός.
Ο Het πχ είναι το ίδιο το thrash, οι Pantera κοκ με το downpicking.
Ο Ramone ποτέ δεν είχε το credit που το άξιζε, παρά μόνο από αυτούς που επηρέασε -βλ. Hetfield κλπ- ή αυτούς που ήταν φαν των Ramones -βλ. Lemmy.
Tα ίδια για τον Iommi ή τον Young.
Λέγοντας επιρροή αναφέρομαι και σε ποσότητα (πόσοι υιοθέτησαν το στυλ) και σε καινοτομία.
1 Like
όταν μιλάμε για downpicking μιλάμε γι αυτόν πάντως
http://i706.photobucket.com/albums/ww66/rzbk777/Jon-Schaffer-Iced-Earth-playing-live2.jpg
2 Likes
οχι…
μπορει ο σειφερ να εχει τρελα ρυθμικα (πολυ πιο τεχνικα απο του χετφλιντ) αλλα το downpicking σιγουρα δεν ειναι το φορτε του
1 Like
Παντως εγω που δεν εχω ιδεα απο κιθαρα αυτο που ακουω απο τον schaffer με εντυπωσιαζει…με την έννοια ότι ο schaffer έχει το καλύτερο δεξί χερι…απίστευτα γρήγορο και σταθερό…το αριστερό νομίζω πάει άνετα στον Mustaine
1 Like
ναι αυτο λεω…ρυθμικα σιγουρα ο σειφερ ειναι ΤΕΡΑΣ…απλα αυτο που ακους και σε εντυπωσιαζει δεν ειναι downpicking
ο jeff waters αξίζει να είναι στη λίστα;
2 Likes
profanos
2 Likes
αα οκ…οπως ειπα ντιπ ασχετος απο κιθαρα 
jeff waters και Oliva
2 Likes
Στην μυθοποίησή του. Ο Criss Oliva για μένα είναι αισθητά συγκλονιστικότερος, από τους τοπ έβερ αλλά δεν έχει λάβει την αντίστοιχη προβολή, ούτε κατά διάνοια. Ο Randy αμέσως αναγνωρίστηκε για το ταλέντο του και τη δουλειά του και προφανώς τον ξέρει πολύ περισσότερος κόσμος από ότι τον Ολίβα
Πάντως αυτό το “πράγματα που δεν περίμενες να παίξει”, που θα το έλεγα πρωτοτυπία, υπέροχη φρασεολογία κλπ, αυτά είναι που ξεχωρίζουν τον κιθαρίστα, μαζί με το TOUCH, το οποίο είναι μια κουβέντα και αυτό μόνο του (υπέροχο touch και ο Randy, απλά ο Criss είναι πώς να το πω, Μοτσαρτικού επιπέδου, one in a million). Κανείς τους δεν υστερούσε τεχνικά βέβαια, αντιθέτως, αλλά δεν ήταν εκεί το θέμα, το θέμα είναι τι μουσική πηγάζει αυθόρμητα από τα δάχτυλά τους.
Φυσικά μιλάμε για απόψεις και προτιμήσεις. Για μένα ο Κρις είναι αξεπέραστος, όπως αξεπέραστος είναι ο Jason Becker που ανάμεσα στους shredders έχει αυτό το κάτι, το κοκκαλάκι να γράφει συγκλονιστικές φρασάρες.
Waters, όπως και Friedman στο ΠΑΝΘΕΟΝ. Kαι ας είναι και αυτών περιορισμένη η συγκλονιστική δισκογραφία.
3 Likes
Δεν καταλαβαίνω πως κόλλησε ο Criss Oliva στη συζήτηση περί Yngwie Malmsteen …στο θρεντ των Megadeth btw . Αν είναι να πετάμε ονόματα μεγάλων κιθαριστών ανεξέλεγκτα
Νομίζω είπα ακριβώς το ίδιο
Τεσπα καμία διάθεση για Randy Rhoads vs Criss Oliva vs Jason Becker vs Marty Friedman
Αγαπημένοι όλοι τους . Για όποιον με ξέρει, Savatage & Criss Oliva είναι τεράστιος έρωτας .
Marty Friedman δεν ξαναβγαίνει σε αυτόν τον πλανήτη. Είναι τόσο μεγάλος κιθαρίστας
Jason Becker μυθοποιήθηκε απ το πρόβλημα υγείας του ( στο χρώσταγα 
)
Απλά το να διαβάζω τέτοια υποτίμηση για τον Randy Rhoads & να διαβάσω ότι μυθοποιήθηκε απ τον θάνατο του λες και πολλοί μουσικοί έχουν προσφέρει στο Hard Rock/Metal ένα Diary Of A madman , δεν μπορώ να το δεχτώ σόρρυ
Ναι, είπες το ίδιο πράγμα, συμφωνούσα μαζί σου ότι είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος και έγινα πιο συγκεκριμένος και έδωσα και άλλα παραδείγματα. Παρεξήγησες το name dropping, δεν ήταν “όλοι αυτοί γαμάνε τον Ράντι, πφφ!”, ήταν κιθαρίστες που θεωρώ ξεχωριστούς και κορυφαίους. Ο Ράντι ανήκει στην παρέα τους, εγώ απλά φρονώ ότι ο Κρις είναι ανώτερός του και σημείωσα ότι δεν έχει λάβει κατά διάνοια την αναγνώριση που του αξίζει, εν σχέση με τον Ράντι, που την έχει λάβει και με το παραπάνω. Δεν νομίζω ότι τον υποτιμώ καθόλου. Δεν νομίζω ότι έχει αδικηθεί καθόλου ως προς την προσφορά του - σε σχέση με άλλους (είπαμε, Κρις) έχει λάβει τα εκατονταπλάσια. Για αυτό αναφέρθηκε ο Κρις παρεμπιπτόντως*
Ο Jason μυθοποιήθηκε τόσο πολύ που το ντοκυμαντέρ για την ζωή του ονομάστηκε “Not Dead Yet” επειδή ο κόσμος τον είχε τόσο ξεχάσει που οι περισσότεροι νόμιζαν ότι είχε πεθάνει κάπου στα 90ς. Παρόλα αυτά, εγώ λέω ότι θα μείνει μύθος γιατί 18 χρονών έβγαλε το Perpetual Burn (ενώ πριν 16-17 χρονώ σκατό έβγαλε δίσκους με τους Cacophony- και ρώτα τον μεγάλο (συμφωνούμε) Μάρτυ την γνώμη του για τον Jason. Θα μείνει μύθος γιατί από αυτό το πλάσμα βγήκαν οι θείες μελωδίες του Altitudes, του Opus Pocus, του Jewel, του End of the Beginning (συγκλονιστικός Firkins στην εκτέλεση) και του Rain…
(*) Εγώ αδιαφορώ γενικώς για τα οφτόπικ, όπου πάει η κουβέντα και όπου με ενδιαφέρει συμμετέχω (πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα Μετάλλικα θρεντς δεν υπάρχει). Αν υπάρχει θέμα με αυτό, ας κάνουν οι mods την δουλειά τους, είτε σβήνοντας, είτε μεταφέροντας, πάντως δεν βλέπω κανέναν λόγο να πρέπει να προσέχουμε τι λέμε επειδή το θρεντ αφορά άλλο θέμα. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποια τεράστια συμμετοχή και χαλάμε τον ειρμό της συζήτησης.
2 Likes
εξακολουθώ για κάποιο λόγο να πιστεύω ότι ο Randy είναι λίγο “ξεχασμένος” τώρα πια . Ο Criss ήταν πολύ άτυχος και η μπάντα η ίδια . Μιλάμε για έναν τύπο που σε κάθε δίσκο ήταν καλύτερος σε όλους τομείς , όχι μόνο κιθαριστικά
Για τον Becker δεν το εννοούσα . Ασύλληπτος παίχτης και ταλέντο .
To τρέχον Χάμερ έχει ένα ωραίο αφιέρωμα στον Ράντι πάντως, το συστήνω, έχει ανατυπωμένη/μεταφρασμένη και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ίδιου. Τρίμπιουτ δίσκο από τον Όζζυ έχει, βιντεοκλίπ από εκεί έχει, στα Osbournes ακόμα τον αναφέρουν (και πέραν αυτών), ήταν “ο μεγάλος κιθαρίστας του χέβυ μέταλ που πέθανε” σε όλα τα 80ς και ποτέ δεν έπεσε κάτω από αυτό. Σήμερα εγώ θα έλεγα απλώς ότι έχει έρθει στα φυσιολογικά επίπεδα η φήμη του. ΜΕΓΑΛΟΣ, σπουδαία κληρονομιά, τεράστια απώλεια (τι θα μπορούσε ακόμη να δώσει), νεότατος κλπ. Θεός; Εγώ λέω όχι, υπήρξαν και πριν και μετά μεγαλύτεροι - και νεκροί και χωρίς την φήμη του. Αυτό.
Επικίνδυνη λούπα, το ξέρω αλλά για να το βγάλω από πάνω μου (δεν θα επανέρθω): Πιο πολύ υποτιμημένος είναι ο Κλιφ.
1 Like