Η μαλακια του προέδρου είναι ότι βγάζει δίσκο ανά 2 χρόνια, σίγουρα Η έμπνευση δεν μπορεί να είναι όπως παλιά.
Άμα έβγαζε δίσκο ανά 5 - 6 χρόνια όπως οι άλλοι δεινόσαυροι σίγουρα δεν θα είχε αντίπαλο…
Αυτό. Αν ήταν τέτοια δισκάρα γιατί δεν παίζει κανένα κομμάτι από αυτόν τον δίσκο, εδώ και χρόνια στις συναυλίες;
Αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα. Αυτά κρατήστε τα για κάνα εικονικό ντιμπέιτ, μπορεί να έχετε τύχη. Με το άλλο επιχείρημα πιο πάνω του στυλ, αν ήταν τόσο καλό θα το είχα ακούσει ήδη, μάλλον καθόλου τύχη. 
Τέλος πάντων, εγώ για καλό μπήκα στην κουβέντα. Τώρα άμα προτιμάτε το Bad Omen 
, sorry, εγώ θα συνεχίσω να ακούω το Endgame. Αυτά.
Τερμα βαρετός δίσκος το Endgame, ψοφιος όσο δεν πάει, όσο “thrash” και αν ειναι.
Γενικά, ακόμα και το risk είναι πιο ζωντανό από το endgame (ντάξει έχει 2-3 καλά κομμάτια).
Από την εποχή του δίσκαρου (Cryptic Writings), o φίλος έχει γράψει 1 καλό (system), έναν καλούλι (dystopia) και έναν συμπαθή (super collider - το οποίο δίσκο βεβαια τον λατρεύω γιατί έχει κομματάρες και ριφφαρες με ορεξη, αλλά τεσπα). Τα υπόλοιπα και να μην υπήρχαν, δεν θα γινόταν κάτι.
Με αυτά και με αυτά, το endgame είναι ένα χρυσό 5.
2 Likes
Δεν αμφισβητούμε το αν μπήκες για καλό στην κουβέντα, άλλωστε εγώ την ξεκίνησα γιατί υπήρχε σχετική διαφορά απόψεων εδώ μέσα.
Το θέμα ξεκίνησε όταν δήλωσες ότι είναι καλύτερο από το “3-4 καλά κομμάτια” Peace Sells. Ε μιας κ περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, το πήγαμε στο ασφαλέστερο ποιοτικά κριτήριο δλδ αποδοχή από fans και διάρκεια στη setlist του συγκροτήματος. Και εκεί το Endgame κυριολεκτικά δεν υπάρχει (πια).
Αυτό αποδεικνύει πως δεν υπάρχει ζήτηση από το κοινό να ακουστούν αυτά τα κομμάτια. Η πως δεν αντέχουν στο χρόνο και στη σύγκριση με τους προκατόχους τους. Διαολε, αν μιλάμε για κορυφαίο δίσκο ε 1 κομμάτι δε θα βρει το δρόμο του να καθιερωθεί στο σετ λίστ;
Σκέψου πχ το παράδειγμα των Maiden. Κατά γενική ομολογία το BNW είναι κλασσικός δίσκος. Ε σε κάθε περιοδεία κάτι χώνουν. Θες Blood Brothers, θες Wickerman, θες Ghost of Navigator, θες Dream of Mirrors. Άμα κάτι είναι καλό και οι οπαδοί το ζητάνε και η μπάντα γουστάρει να το παίζει.
1 Like
Το “The Hardest Part Of Letting Go… Sealed With A Kiss” είναι ΥΜΝΟΣ. Συνολικά όμως σαν δίσκος δεν με τραβάει ιδιαίτερα το Endgame. Πάντως να βγάζουμε το Endgame καλύτερο από το Load γελάει ο κόσμος. Ούτε ο Mustaine δεν το πιστεύει αυτό.
3 Likes
Μπερδεύτηκες μάλλον με το load γελάει ο κόσμος.
Το ενα τραγουδι που ειναι κομματαρα απο αυτον τον δισκο. Σωζονται This Day We Fight, Headcrusher, The Right To Go Insane, που σε οποιονδηποτε δισκο Megadeth απο τα 90ς (και σε μερικους οχι απο τα 90ς) θα ηταν b-sides σε κανα single. Τα υπολοιπα τραγουδια αναξια αναφορας.
Ας θυμησουμε το tracklist του Peace Sells btw, μιας και καποιους τους χαλαει το Bad Omen ξερω γω. Τα πρωτα 5 τραγουδια εμπαιναν σε οποιονδηποτε δισκο Megadeth και θα ηταν απο τις καλες στιγμες.
- “Wake Up Dead” 3:40
- “The Conjuring” 5:04
- “Peace Sells” 4:04
- “Devils Island” 5:05
- “Good Mourning/Black Friday” 6:41
- “Bad Omen” 4:05
- “I Ain’t Superstitious” 2:46
- “My Last Words” 4:57
3 Likes
Δεν ξέρω άμα έιναι thrash αλλά είναι δισκαρα το ίδιο και το Dystopia
Που εν τω μεταξύ το Bad Omen με τη ριφάρα κ τον γαμάτο ρυθμό πριν μπουν τα φωνητικά και το χώσιμο στο τελευταίο λεπτό, είναι κι αυτό κομματάρα!
Για μένα 7/7 (δε μετράω τη διασκευή) είναι ο δίσκος, απλά το πρώτο μισό είναι θερμόσφαιρα και το δεύτερο μισό τροπόσφαιρα.
3 Likes
Έζησα για να το διαβάσω και αυτό, ότι το endgame είναι καλύτερο από το peace sells… 
4 Likes
Μη φευγεις, εχει κι αλλο!
3 Likes
50 posts επειδή δεν βάζετε μπροστά δυο γαμημένες λέξεις πρώτα…“Για μένα…” . θα φάτε του παντελή τα megabyte με αυτά που κάνετε 
1 Like
Σιγα μην πρεπει να βαζουμε “για μενα” σε καθε ποστ επειδη καποιοι ειναι ευαισθητουληδες και δε μπορουν να διαβαζουν πραγματακια που τους χαλανε την φαντασιωση.
Ον τοπικ, αν δεν ηταν τοσο παπαρας ο Mustaine θα μπορουσε να εχει βγαλει πολυ καλυτερους δισκους τα τελευταια 15 χρονια, αλλα δυστυχως τα κολληματα του οδηγησαν σε μεγαλη παρακμη τους Megadeth.
Εσύ γουστάρεις διαμάχες κουφαλίτσα.
On topic εγώ μετά το rust in peace έχω πάθει κοκομπλόκ με τους megadeth, παγερά αδιάφοροι εκτός από κανα δυό άλμπουμ, endgame και dystopia δλδ, και μερικά σκόρπια κομμάτια. Τα υπόλοιπα ούτε καν με ακούμπησαν.Αντε λίγο το symphony λόγω κεκτημένης ταχύτητας από το RIP και λόγω μικρής ηλικίας, τώρα ξενερώνω και με αυτό. Κατά τ άλλα μετριότητα με ονοματεπώνυμο, Dave Mustaine, εν μέρη τον έφαγε η κόντρα με τον lars μάλλον, ότι παπαριά έβγαζαν οι metallica από πίσω ο dave. Μόνο που δεν κατάφερε να βγάλει το black album του ακόμη.
Και ούτε χρειάζεται, μας έφτανε το ένα…
Πάντως πιστεύω ότι το ταβάνι του το έπιασε ο Mustaine. Θες το Rust, θες το Countdown δεν νομίζω ότι συνθετικά έχει κάτι παραπάνω να δώσει. Σκόρπιες ιδέες ναι, μπόλικα ωραία riff σίγουρα, αλλά ελλείψει και καλών συνεργατών δεν βλέπω στον ορίζοντα το δικό του “μεγάλο” comeback. Κατι αντίστοιχο τύπου Brave New World ή Blood of the Nations π.χ
Μετριο το Youthanasia ?
Τι άλλο θα ακούσουμε εδώ μέσα…
Απλώς να διευκρινίσω ότι ουσιαστικά ο όρος ήταν “παγερά αδιάφορο”, όχι “μέτριο”.