Μιας που κυκλοφορησε τοτε…
για να μην κρυβομαστε…
Για να σοβαρευτουμε λιγο…
Γιατι ειναι δισκαρα και υποτιμημενο.
Fixed
ας συνεισφέρω και γω το themes των ulver και το american nervoso των Botch. αν κανένα από τα δύο δεν τα λες ακριβώς μέταλ.
[SPOILER]επίσης το sorrow of the angels των while heaven wept και το Adagio των Solitude Aeturnus (αν δεν έχει αναφερθεί) είναι δυο πολύ ωραίοι doom δισκοι (με διαφορετικό στυλ ο καθένας)
μεγάλη αγάπη και το breathe deep the dark των destiny’s end με james rivera στο μικρόφωνο
και αν είναι να πούμε μόνο μία ομπσκουροπρογκρεσιβιά, θα πούμε το precious των seer’s tear[/SPOILER]
NAI ΓΑΜΩ,ΝΑΙ!!!
Χωρίς να το πολυσκεφτώ Alternative 4 (anathema) -εκτός και αν θεωρείται οφ τόπικ αλλά σαν αγαπημένος γενικά δίσκος του 1998 πάει με χίλια-.
Ακούω το ομώνυμο κομμάτι τέτοια ώρα και ανατριχιάζω.
edit: τώρα το είδα ότι έχει αναφερθεί…
και εγω death γτ οπως ειπε και καποιος αυτο το αλμπουμ ειναι πολλα περισσοτερα απο τον καλυτερο δισκο του 98…
[B]Aeternus[/B]
[B]Bethlehem - Sardonischer Untergang im Zeichen irreligiöser Darbietung[/B]
[B]Deeds of Flesh[/B]
+Death που προαναφέρθηκε
Excelsis - Kurt of Koppigen
Η Ελβετία σίγουρα δεν φημίζεται για το Power metal της, πόσο μάλλον όταν είναι διανθισμένο με folk στοιχεία. Θα μου πείτε υπάρχουν οι Eluveitie που παίζουν folk αλλά εγώ μιλάω για τα 90ς. Για μια μπάντα που γεννήθηκε το 1996 από μια παρέα φίλων και το 1997 είχε τον πολύ καλό Power metal δίσκο, το ??Anduin The River??. Αυτή η παρέα είναι οι Excelsis. Η ίδια παρέα συνέχισε με τον δεύτερο δίσκο της, το ??Kurt Of Koppigen??, προσθέτοντας folk όργανα όπως τα didgeridoo και berimboa αλλά και φλάουτο. Ένα τραγούδι από τον δίσκο, το ??dragonslayer?? επιλέχτηκε να μπεί στον δεύτερο δίσκο των Iron Savior, ??Unification?? σαν η καλύτερη νέα μπάντα χωρίς συμβόλαιο ή κάτι τέτοιο. Έτσι η αυτοχρηματοδοτούμενη δουλεία επανακυκλοφόρησε αργότερα και από την Shark Records (με κάποιες διαφορές στο artwork μιας και έχουν περάσει και οι δυο από τα χέρια μου). Οι Excelsis ακούστηκαν σε πολλά ζευγάρια αυτιά και συνεχίζουν μέχρι σήμερα έχοντας κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους που δυστυχώς δεν έχω ακούσει όλους. Πάντως τα δυο πρώτα αξίζουν την προσοχής σας.
Οι Excelsis κινούνται πιο πολύ προς τον Ευρωπαικό Power metal ήχο όπως είναι λογικό και από την καταγωγή τους. Τα πάντα βασίζονται στις μελωδίες χωρίς ποτέ να υπερβαίνουν τα όρια. Ούτε η φωνή ανεβάζει οκτάβες, ούτε το μέταλλο λιώνει σαν λάβα. Έχει όμως αυτούς τους μαγευτικούς ρυθμούς που μόνο η Ευρώπη βγάζει, ακόμα και αν για κάποιους ακούγεται πιο παιδικοί. Πολυφωνικά που σε κολλάνε στην γωνία, αρμονικές ενορχηστρώσεις που τροφοδοτούν τον τσαρλατάνο με τα καλύτερα χορευτικά. Μια ιστορία εξελίσσεται στιχουργικά (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του πασίγνωστου Ελβετού συγγραφέα Jeremias Gotthelf) και ένα πανέμορφο artwork το συνοδεύει, λες και διαβάζεις ένα παλιό βιβλίο ηρωικής φαντασίας. Φαντασία και ηχητική πραγματικότητα καλπάζουν μαζί, σε ένα καταπράσινο λιβάδι γεμάτο ανθισμένες μελωδίες. Το ??Grimhilde?? είναι μια τέτοια περίπτωση.
Μια στάση στο ??Dragonslayer?? μιας και είναι το τραγούδι που μας τους έφερε στα αυτιά μας (εκτός από τους πιο ψιλιασμένους). Εδώ οι ταχύτητες ανεβαίνουν, ο ήχος ακούγεται αέρινος και αφού πάρει αρκετή φόρα, μετεξελίσσεται σε επικό. Τα σολαρίσματα δημιουργούν οράματα στην φωτιά και ο άνεμος που βογκά δίνει δύναμη στον τροβαδούρο. Το ??The Lord Of Halten?? είναι από τα πιο folkish που έχουνε χωρίς να χάνεται η μεταλλική γενναιότητα τους στο να κόβουν με τα μυτερά τους riffs. Από τα καλύτερα του δίσκου για μένα. Τα πνεύματα ξυπνούν, το αίμα βράζει, η όρεξη αναζωπυρώνεται. Ο ιππότης του εξώφυλλου βατεύει την Μούσα και το αποτέλεσμα το ακούμε εμείς. Ακούστε το ??Song Of Agnes?? και αναμοχλεύστε στο μυαλό σας την πρώτη φορά που ακούσατε το Legendary Tales των Rhapsody. Και ένα (κοντά) δωδεκάλεπτο τραγούδι που κλείνει το δίσκο και περιλαμβάνει όλα τα χαρίσματα τους.