Ο δίσκος του μήνα βγαίνει από την άποψη έξι συντακτών στο soundcheck, οπότε όπως καταλαβαίνεις είναι ένας αρκετά αντικειμενικός τρόπος. Πχ. αυτό το μήνα που βγήκε το GAMMA RAY, προσωπικά δεν με ενθουσιθάσε, παρά το γεγονός πως είναι ένα πολύ καλοπαιγμένο άλμπουμ, του έβαλα μέτριο βαθμό, αλλά οι υπόλοιποι είχαν άλλη άποψη.
Το αφιέρωμα στα sequel, πιθανόν να ήταν κουραστικό αν ήταν πιο μεγάλο, αλλά ίσως να βγήκε και πιο περιορισμένο απ΄όσο έπρεπε τελικά…
Τα CD υπάρχουν παντού. Νεό στην Αθήνα και το προηγούμενο εκτός Αθηνών. Πάντα όμως υπάρχει και ένας αριθμός τευχών χωρίος καθόλου cd διότι υπάρχουν άνθρωποι που δε το θέλουν και δεν θέλουν να δώσουν και το 1,5? παραπάνω…
Καλά με το cd ασ’το δεν είμαι και πολύ καλά με το τη μέρα και μήνας είναι…μετράω μόνο αντίστροφα,χεχε…
Στο δίσκο του μήνα δεν έκρινα τον τρόπο, αλλά το πως άρεσε σε τόσο κόσμο αυτός ο δίσκος.
Επίσης, το θέμα των sequel επειδή έχει ένα ενδιαφέρον, και πιθανοτατα παρασκηνιακό, ως θέμα θα μπορούσε να γίνει πιο ενδιαφέρον, γιατί θεωρω πως είναι απλά μια καταγραφή επι της ουσίας.
Με το GAMMA RAY Χρήστο μου, γενικά γίνεται ένας χαμός… αρέσει σε πολύ κόσμο!
Για τα Sequel, θα πω πως έχεις δίκιο, θα μπορούσε να αναπτυχθεί κι άλλο το θέμα…
Πολυ καλο παιδια το γιορτινο τευχος!!Πραγματικα το απολαμβανω…φοβερες και οι συνεντευξεις σε Twisted Tower Dire και Nightmare…με ξαφνιασαν πολυ ευχαριστα!!
Αντε και στο επομενο τευχος μια συνεντευξη με τους Mind’s Eye δεν θα μας χαλαγε…
Αρεσει σε πολυ κοσμο,γιατι επιτελους αποφασισαν να γραψουν ενα δισκο στο υφος που τους ταιριαζει, αφηνοντας στην ακρη τις οποιες (μικρες μεν αλλα εμφανεις στις προηγ κυκλοφοριες τους) μετακινησεις απο το στυλ που τους καθιερωσε… Εχει κ πολυ καλα κομματια μεσα που ειχαν χρονια να γραψουν…Και μπραβο που στηριζετε τον heavy/power χωρο:wink:
Η αλήθεια είναι πως το GAMMA RAY, είναι ένα τρομερά καλοπαιγμένο άλμπουμ με άριστη παραγωγή και πολύ συναίσθημα! Αυτό που δεν μου άρεσε και γι’ αυτό στο soundcheck του έβαλα τον πιο χαμηλό βαθμό από όλα τα υπόλοιπα παιδιά, είναι πως έχει σημεία που είναι εντελώς MAIDEN και ACCEPT. Σε σημείο που είναι ολίγον εκνευριστικό τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Ειδικά αυτό το “Empress”… Σέβομαι βέβαια την άποψη του Hansen που εξέφρασε σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση που είχαμε ότι με αυτά μεγάλωσαν και αυτά γουστάρουν να παίζουν, αλλά από την άλλη όταν είσαι 25 χρόνια ενεργός μουσικός, πρέπει να έχεις βρει τις χρυσές τομές ανάμεσα στην προσωπικότητα σου και τις επιρροές σου, νομίζω. Πάντως το “Land of the free ptII” είναι ένα power metal άλμπουμ, που ακούγεται ευχάριστα, η αλήθεια να λέγεται!
Γεγονός είναι πως οι Gamma Ray στο Land of the Free 2 έχουν…“δανειστεί” πολλά σημεία απο παλιότερο δικό τους υλικό ή και από άλλες μπάντες του χώρου. Ο Kai άλλωστε ανέκαθεν ακολουθούσε αυτή την τακτική. Το καλό με το νεο δισκο τους είναι πως τον ακούς ευχάριστα από την αρχή εως το τέλος, κάτι που δεν συνέβαινε με τις τελευταίες κυκλοφορίες τους. Βέβαια, ακούγεται ευχάριστα και επειδή κάποια σημέια του μας θυμίζουν ευθέως παλίες καλές στιγμές κορυφαίων συγκροτημάτων, αλλά αυτο είναι μια άλλη κουβεντα…
Πάντως σε συνέντευξη πρόσφατα ο Dirk μου είπε πως αποφάσισαν αυτή τη φορά να "προσφέρουν"στους οπαδους τους αυτο ακριβως που ζητουσαν, περιγραφοντας το ως το παλιο καλο "αισιοδοξο"συναίσθημα που έβγαζαν τα κομμάτια τους. Και μάλλον, το πέτυχαν.
Btw, αν και όντως ειναι καλό για sequel, θεωρώ ότι δεν τους βγήκε τόσο καλά ως εμπορικο τρικ όσο στους Helloween προπερσι. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μιας και μιλάμε για sequel albums, ανυπομονώ να ακούσω το sequel του Paradox που, οπου να’ναι, ερχεται…
Αν μιλάς για τους ROYAL HUNT αν δεν έχουν πίσω τον D.C. Cooper δεν ξέρω πως θα ξαναπάρουν τα πάνω τους… Αν και ο Μark Boals είναι σούπερ μεταγραφή, θα κρατήσει;
Εύχομαι τουλάχιστον να έχουν τον θριαμβευτικό ήχο των “Paradox” και “Moving target” ξανά! Τότε ήταν φανταστική μπάντα και σταθερά καλοί μέχρι και το “The mission”…
Tο Μission είναι μέτριο (για μένα) Ευτυχώς ανέβηκαν πάλι με το Eye Witness τo oποίο περιέχει μερικά από τα κορυφαία τραγούδια τους (Edge of the World, ομώνυμο, Can’t Let Go) Από West era γενικά καλύτερο θεωρω το Fear.
Περι Royal Hunt νομίζω πως δεδομένα τα αριστουργήματά τους είναι τα Paradox και Moving Target που κατά μεγάλο ποσοστό οφείλουν την αξία τους στον DC Cooper και τις ερμηνείες του.
Από εκεί και πέρα συμφωνώ με Eagleheart πως οι δύο δίσκοι που ξεχωρίζουν με West είναι το Fear και το Eye Witness, αμφότερα καταπληκτικά albums χωρίς να πιάνουν το μεγαλείο των άλλων δύο.
Από εκεί και πέρα το Mission είναι συμπαθητικό με μερικές πολύ καλές στιγμές, το Paper Blood δυστυχώς μάλλον απαγοητεύει και όλοι θέλουμε πίσω τον DC Cooper, αλλά εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον Mark Boals…
Αλήθεια το Amaran’s Plight (στην ουσία Shadow Gallery + DC Cooper με ολίγον Spock’s Beard) γιατί πέρασε στα ψιλά? Δεν θα έπρεπε σε καμια περίπτωση.
I don’t believe in tomorrows, you’ll never change my point of view…
Για αυτους βεβαια μιλαω! Η αληθεια ειναι οτι με τον dc εκαναν τα 2 υπερτατα αριστουργηματα “moving target” k “paradox” αλλα νομιζω οτι αυτο οφειλεται κυριως επειδη εκεινη την περιοδο και ο Andersen ηταν στο απογειο της συνθετικης του ικανοτητας, γραφοντας απιστευτα εμπνευσμενα κομματια.
Αποδειξη οτι και το “fear” που αν και ακολουθησε αμεσως μετα τη φυγη του cooper, περιεχει κομματαρες οπως τα “Lies”, “Follow Me”(far away2), “Sea of Time” κλπ (δυστυχως 1-2 κομματια εκει μεσα διχως να ειναι ασχημα ριχνουν το μεσο ορο του album ελαφρως και το κατατασσουν κατω απο τα 2 προαναφερθεντα, με μικρη ομως διαφορα).
Νομιζω οτι ο dc στους RH μεγαλουργησε ακριβως επειδη α) το υλικο του Andersen εκεινη την εποχη ηταν το καλυτερο που εγραψε ποτε κ ενα απο τα πιο αριστουργηματικα της power/prog σχολης και β) ο τροπος που τραγουδουσε στους RH εκμεταλλευοταν πληρως την φωναρα του. Π.χ σε καποια albums των silent force που τραγουδα τωρα η φωνη του αν και αξιοπρεπης ουτε που πλησιαζει την αποδοση του στα Paradox και moving target…
Anyway, νομιζω οτι η προγευση απο το Collision Course (οπως τελικα θα ονομαζεται το Paradox sequel) δινει πολυ θετικα δειγματα… Αν ο Boals μεινει μερικα χρονια οπως ο West σιγουρα θα δωσει πολλα στην μπαντα, και σιγουρα περισσοτερα απο οσα δινει με τους Ring of Fire…
Περιμένω πως και πως να ξανακούσω τον Mark Boals, αφού κάποτε κάποιος εδώ στο φόρουμ είχε αναφέρει ότι σταμάτησε το τραγούδι. Χάρηκα που έμαθα για την έλευση του στους Royl Hunt και πιστεύω ότι θα βγάλουνε δισκάρα.
Μόλις πήρα το τεύχος του φλεβάρη και με πρώτη ματιά βλέπω ότι τα θεματά του μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Το studio report των Firewind μ’έκανε να περιμένω την 24 Μάρτη με ιδιέτερη ανυπομονισία.
Τα top albums που ψήφισαν οι συντάκτες του περιοδικού δίνουν τροφή για πολύ συζήτηση…
Πάντως για να πω την αμαρτία μου, εγώ 20 χρόνια τώρα είμαι αναγνώστης του Metal Hammer και η αγορά και η ανάγνωση του Rock Hard κάνει πιο ευχάριστη την τελευταία εβδομάδα αναμονής για την κυκλοφορία του Metal Hammer
