Λοιπόν, αυτό δεν είναι ανταπόκριση από λάιβ, είναι ροοντ-τριπ κανονικό. Δέχομαι πμς με προσφορές να το κάνουμε ταινία. Αλήθεια ε!
Ξεκινάμε με το συμπολεμιστή Χρηστάρα πρωί για ταξιδάκι με καρβουνιάρη μέχρι τη Φραπεδούπολη (Θεσσαλονικείς σόρυ, αλλά ΑΠΛΑ τρώτε τη σκόνη των Λαρισσαίων στη φραπεδιά). Χαζεύοντας το θασσαλικό τοπίο βλέπουμε την πορεία των “έργων πνοής για τον τόπο” (υπεραγαπημένη φράση κλισέ που υπερλατρεύουμε) και λέμε αμήν και πότε θα τελειώσουν να απαλλαγούμε απ’τον καρβουνιάρη. Παράλληλα σκάνε και υπερεπικές τιτάνιες μορφές και το ταξίδι εξελίσσεται σε παιδική χαρά. Κατά το μεσημεράκι φτάνουμε Λάρισσα.
Πρώτη στάση στην Πλατεία Ταχυδρομείου μπας και βρούμε τη φημισμένη σουβλακερί, αλλά τζίφος, και βρίσκουμε ένα ξεπλένικο πουθενάδικο φαγάδικο που όταν του λες “πίτα-γύρο” μάλλον εννοεί “πίτα-πριονίδι”. Αντιπαρερχόμαστε, και μετά άραγμα για τίμια φραπεδιά και ανάγνωση μέταλ χάμμερς στις τρεντοκαφετέριες, όπου τρέντηδες/γλάστρες μάς κοιτούν λες και βλέπουν ζόμπι. ΜΕΤΑΛ ρε!
Κατά τις 4 και κάτι αρχίζει ο κατακλυσμός και τρώμε την πρώτη ήττα. Λίγο αργότερα η βροχή κόβει, και βρισκόμαστε με τα ντόπια φιλαράκια μας και αρχίζουμε τις μπύρες. Αφού είμαστε στην αμφιβολία για το αν θα γίνει το λάιβ ή όχι, μαθαίνουμε την ανακοίνωση ότι το λάιβ θα γίνει, οπότε ανηφορίζουμε για Κηποθέατρο.
Εκεί βρίσκω και τους υπόλοιπους αθηναίους του φόρουμ (Σάμαν, Ντιμι, Δουδ) και τον Χαλισέκο.
Στα του Λάιβ:
Hidden In The Basement
Τους άκουσα περισσότερο, καθώς ήμουν απ’έξω κι έτρωγα σουβλάκια κι έπινα μπύρες. Καλοί φάνηκαν, στονεροκατάσταση με διασκευή Lifer.
Poem
Πολύ ωραίοι, ανέλπιστα ωραίοι θα έλεγα. Πάνω που είχα αρχίσει να στραβώνω για την προβολή τους στο νέο χάμερ, με βούλωσαν. Μάγκες.
Como Esta Loco
Λίγο χαρντκορ, λίγο σουηδίλα, λίγα μπλαστς, λίγο πανκ, λίγο απ’όλα δηλαδή, ευχάριστοι αλλά όχι για πάρα πολλά.
Burst
Νταξει, θεοί ξανά! Ο ήχος λίγο μπουκωμένος στο πρώτο κομμάτι, αλλά γενικώς άψογος. Ξεκίνημα με Silver Rain και στο καπάκι Cripple God! Είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε για τελευταία φορά λάιβ τους απίστευτους ύμνους τους. Και ναι αυτό το γαμημένο lead στο we are dust ΠΟΣΟ ΚΛΑΜΑ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ!
Μέσα βρήκα και τον Ριπ_Νουμπ σε κατάσταση έκστασης. Γιέα! Θεοί! Θα τους θυμόμαστε για πάντα.
Συνολικά:
Παρατήρηση 1. Το Κηποθέατρο είναι ένας πάρα πολύ όμορφος χώρος, που αν υπήρχε αντίστοιχος στην Αθήνα, θα είχαμε γλιτώσει από ΠΟΛΛΕΣ καλοκαιρινές συναυλιακές ταλαιπωρίες.
Παρατήρηση 2. Κίτρινη κάρτα στο κοινό της Λάρισσας που δεν στήριξε το λάιβ. Χοντρικά κάπου 200 άτομα, με ένα κάρο εκδρομείς από άλλες πόλεις σε μέρα που δεν έπαιζε η ΑΕΛ, αλλά απλά είχε βρέξει νωρίς το απόγευμα και με εισιτήριο 5 ευρώ, ε δεν είναι καλός οιωνός.
Παρατήρηση 3. Παρά τις αντίξοες συνθήκες (βροχή και ξεσκέπαστη σκηνή), οι διοργανωτές ενημερώθηκαν από την ΕΜΥ ακριβώς για την τροπή που θα έπαιρναν τα καιρικά φαινόμενα, προστάτευσαν τη σκηνή, και μόλις σταμάτησε η βροχή άρχισαν να δουλευουν πυρεττωδώς για να απομακρύνουν τα νερά από τη σκηνή, και να γίνει το λάιβ. Και αφήστε τους άλλους να ζητάνε 60ευρα και μετά να τα ρίχνουν στις ηλεκτρικές καταιγίδες.
Οι υπόλοιποι την κάνανε στο προτελευταίο κομμάτι για να προλάβουν το τρένο, αλλά εμείς μείναμε ως το τέλος. Φορτωνόμαστε στον ταρίφα, φτάνουμε στο σταθμό και εκείνη τη στιγμή οι πόρτες κλείνουν και το τρένο φεύγει. FML!
Ρωτάμε για να φύγουμε με άλλο τρένο, και στα εκδοτήρια μας λένε πως τα επόμενα τρένα είναι φουλ, και το επόμενο που υπάρχουν εισιτήρια είναι στις 7 το πρωί! FML 2!
O σταθμάρχης όμως ήταν ξηγημένος και μας λέει να μην φύγουμε, αλλά να περιμένουμε το επόμενο σε 20’.
Kαι όταν φτάνει, πιάνουμε τον προϊστάμενο της αμαξοστοιχίας, ένα μικρό γλύψμο, 16 ευρώ έκαστος, και τσουπ! να’σου η δίκλινη κουκέτα με τα κραβατάκια μας, τα σεντονάκια μας, χύσιμο σκέτο! Για άλλη μια φορά, ο ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ επιβίωσε συναυλιακά και αφήστε τον Αουτσάινντ να λέει τα δικά του