Λινκ παίζει, δεν τον ξέρω το κύριο; Αν και τι παραπάνω να γραφτεί για μία Cannibal Holocaust αντιγραφή;
Σήμερα είδα κι αυτό:
slasher/comedy μέσα σε ταινία slasher. Σαν το Last Action Hero με έναν Jason Voorhees wannabe.
slasher/comedy μέσα σε ταινία slasher. Σαν το Last Action Hero με έναν Jason Voorhees wannabe.
Akis Kapranos aka Lethe
drummer στους Order of the ebon hand, septic flesh και αλλα
και film critic επισης σε διαφορα μεσα
αλλα εκανα λαθος το κειμενο δεν ειναι δικο του, αλλα εκεινος το εκανε share
ειναι του Τασου Θεοδωροπουλου
κ ομως κουκλε μου…ο καπρανος δεν εγραψε, αλλα βιντεοσκοπησε μια (αστοχη κατ’ εμε) κριτικη για το
-τζαμπα μαγκας- Cannibal Holocaust του 2015
http://www.tanea.gr/instanea/insta-cinema/article/5301160/oi-tainies-ths-ebdomadas/
απτο 3ο λεπτο κ μετα
ο Καπρανος ηταν στους σεπτικ φλες; :-s ρε τι μαθαινει κανεις
Και στους Thou Art Lord επί DV8 και στους Horrified επί Deus Diabolus Inversus. Και πολύ ωραίος τυπάς μάλιστα.
Το από πάνω το έχω στα προσεχώς εδώ και καιρό.
[B]Dead and Buried[/B]
http://www.imdb.com/title/tt0082242/
Όπως στα προσεχώς είχα και αυτό εδώ για πολύ καιρό. Επιτέλους το είδα. Σε σενάριο του O’ Bannon (Alien). Σε μια μυστηριώδης κωμόπολη οι κάτοικοι ξεπαστρέψουν όλους τους ξένους που τους επισκέπτονται. Ο Σερίφης θα ξεκινήσει τις έρευνες του και κάθε νέα ανακάλυψη θα είναι ένα ωραίο καινούργιο σοκ για εμάς και λιγότερο ωραίο για αυτόν. Κλασική 80τιλα με την πλοκή να ξεδιπλώνεται σιγά σιγά και πολύ πετυχημένα. Δεν είναι και τόσο gory (αν και δεν λείπουν οι στιγμές) περισσότερο μυστηρίου θα την έλεγα. Προτείνεται βεβαίως βεβαίως.
[B]The Black Cat[/B]
http://www.imdb.com/title/tt0024894/
Συνάντηση 2 θρύλων έχουμε εδώ. Bella Lugosi, Boris Karloff συγκρούονται στον πύργο του δεύτερου που μοιάζει βγαλμένος από τις κλασικές γερμανικές ταινίες τρόμου όπως The Cabinet of Dr. Caligar, Nosferatu. Σκιές παντού και στην μέση ένα νιόπαντρο ζευγάρι που βρέθηκε από ατύχημα σε αυτή την θέση. Καμία σχέση με το διήγημα του Poe αν και τον αναφέρει στα credit και στην αφίσα. Το μόνο κοινό είναι ο τίτλος πάντως. Οι 2 μεγάλοι τα δίνουν όλα μια φορά, απολαυστική η μονομαχία τους.
1 Like
το δα προσφατα. καλο ηταν
θα μπορουσε βεβαια να ηταν πολυ καλυτερο
οντως καμια σχεση με μαντ μαξ περα απο τις στολες
κριμα γιατι ειχε ποτενσιαλ, ιδιαιτερα το σκηνικο που παιχτηκε με την γκομενα
διαβαζα σχολια στο ιμδβ και λεγανε καποιοι αυστραλοι
οτι γενικα δεν μπορουνε να βγαλουνε ενα θριλερ της προκοπης σαν χωρα
χαχαχα
Tales of Halloween
http://www.imdb.com/title/tt4163020/?ref_=nv_sr_1
10 επεισόδια τρόμου όλα σχετικά με το Halloween και τις παραδόσεις του. Περίμενα κάτι ανάλογο του πολύ καλού trick or treat αλλά καμιά σχέση. Παρωδία τρόμου σχεδόν όλα αλλά χωρίς την χάρη ενός Raimi η jackson (στα παλιά τους εννοείται). Αρκετές αναφορές σε κλασικές ταινίες και σκηνοθέτες του είδους αλλά το όλο πράγμα βγάζει γέλιο για όλους τους λάθος λόγους. Το επεισόδιο που σκηνοθέτησε ο Marshall (το τελευταίο στην σειρά) αδιάφορο, όπως όλα βασικά. Απογοήτευση.
Το παραπάνω το είδα κι εγώ πρόσφατα. Δε με χάλασε τόσο είναι η αλήθεια. Γούσταρα φουλ τις αναφορές και την ισορροπία ανάμεσα σε horror και κωμωδία (με την κωμωδία να υπερισχύει ολίγον τι περισσότερο). Για παρέα και χαβαλέ νομίζω είναι ό,τι πρέπει.
Είδα αυτό γιατί έχω δει και το 1. Μαλακίες όλες οι ιστορίες εκτός της προτελευταίας λίγο.
Τελικά είναι πιο δύσκολο απ’ότι φαντάζει να φτιάξεις ολοκληρωμένη ταινία τρόμου.
1 Like
Αρκετά καλό και ενδιαφέρον, ξεφεύγει από την αμερικανίλα - δημιουργώ φασαρία ξαφνικά - και χτίζει την ατμόσφαιρα με σκηνές που κλιμακώνονται σε ένταση και feeling εστιάζοντας στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Συμβολικό και με κοινωνική ματιά.
Μεγάλε Κρόνενμπεργκ, τι έβγαζες κάποτε και τώρα ασχολούμαστε με τα Μπιμπιμπούκ :!:
Εξαιρετικός συμβολισμός τόσο πάνω στις ψυχολογικές διαταραχές που περνούν σα γονίδια από τη μια γενιά στην άλλη μέσω του οικογενειακού περιβάλλοντος, όσο και πάνω στην επιδράση της διαταραγμένης ψυχής (ή του πνεύματος, whatever) στο υλικό σώμα.
Το The Brood έχει το ελάττωμα πως αργέι πολύ να πάρει μπροστά η ταινία. Δεν έχω θέμα με το χτίσιμο ρυθμού ή τις αργές ταινίες, ωστόσο μέχρι ενός σημείου δεν γινόταν τίποτα αξιοσημείωτο στην ταινία. Ωστόσο και εμένα μου αρέσει αρκετά, αγαπημένος Cronenberg!
Για τον παραπάνω λόγο, δεν ενθουσιάστηκα με το Dead Zone (η λιγότερη αγαπημένη μου απο τον Cronenberg). Δεν το λέω κακό, σαφώς άνω του μετρίου αλλά δεν είχε κάτι να με κεντρίσει.
Από τα 70ς εγώ τάσσομαι με Shivers.
Γερμανικό ψυχολογικό που θυμίζει λίγο Funny Games του Haneke ΧΩΡΙΣ να το αντιγράφει, με δίδυμα να μην αναγνωρίζουν τη μητέρα τους μετά από ατύχημα και να τη βασανίζουν.
Το δεύτερο Sinister, παρόμοιο με το πρώτο φάνηκε, με James Ransone, μακρυμάλλη μπαμπούλα, παιδάκια φαντάσματα. Μόνο στο τέλος που έτρεχε με τη κάμερα στο χέρι και το δρεπάνι είχε ενδιαφέρον.
το πρωτο μ’αρεσε πολυ, ειχε και το γαματο soundtrack
δεν περιμενω και πολλα απο αυτο
αλλα θα το τσεκαρω! 
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί γενικά έχω ένα φετίχ με τις ταινίες που αποτελούνται από διάφορες ιστορίες. Ό,τι πρέπει για τις μέρες.
Το είδα και εγώ το αποπάνω και μου άρεσε αρκετά. Μου θύμισε το trick or tread με τις ιστορίες να συνδέονται έστω και λίγο μεταξύ τους.