να το δεις ΟΛΟ.! 8)
I feel every mountain
I hear every tree
I know every ocean
I taste every sea (…)
I see every spring arrive
I see every summer thrive
I see every autumn keep
I see every winter sleep (…)
For I am every forest
I am every tree
I am everything
I am you and me
I am every ocean
I am every sea
I am all the breathing [SIZE=“5”]“BE”[/SIZE]
πόσο ΘΕΟΣ είσαι ρε daniel?
Μαλακα μου το Road salt one ειναι ο πρωτος δισκος που ακουω απο POS kai ειναι απιστευτος!Εχω κολλησει…
Ήσουν καταδικασμένος από τη στιγμή που πάτησες το play :!:
Δε θυμάμαι τι έχω ψηφίσει (αν έχω ψηφίσει), αλλά το rs1 αγγίζει τη τελειότητα :!:
Τι ήταν αυτό ρε παιδιά…κυριολεκτικά μια συνεχόμενη ανατριχίλα. Πόσο υπερτιτανοτεράστια δισκάρα είναι το Be και πόσα respect αξίζουν οι Pain Of Salvation. Λιώμα.
Έχασα μια ώρα από τη δουλειά μου και κέρδισα μια ώρα από τη ζωή μου…
Εκπληκτικό…
__Πω-πω… ΝΑΙ! αυτό το dvd του “BE” έπαθα μέχρι να το βρω (τότε), αλλά άξιζε! 8) ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΛΙΓΟ από τον δίσκο, αλλά κορυφαίο! Πωωω, μου έρχονται εικόνες πάλι!! Χεχε, πρώτη αυτή με τα γυαλιά ηλίου!! :lol: Πέθανα! 
8)
__ΠΟΛΥ μεγάλος δίσκος, τον λιώνω συχνά και δε μπορώ να σταματήσω να τραγουδάω! 8) Αλλά και τα λάιβ…! Πόσο θα ήθελα να δω κάτι τέτοιο…!
Α ωραία! το’χουν βάλει ολόκληρο!
ήταν μεν καιρό στο youtube αλλά κομμάτια κομμάτια και αναγκαστικά το’βλεπες απο λίστα… Χαίρομαι που το’χουν όλο τώρα.
PoS & Portnoy…
σιγά άνθρωπε μου…θα πάθεις τίποτα.!!! έχεις παίξει με 20 διαφορετικές μπάντες…
Ο Portnoy είναι εκεί με τους Hail για συναυλία και είναι από παλιά φίλος με τον Daniel. Το 2002 περιοδεία SDOIT τρελάθηκε με το Remedy Lane και τους πήρε support στην Ευρωπαϊκή περιοδεία. Επίσης, τον έβαλε ως live μέλος των Transatlantic, έχουν περιοδέψει μαζί ως Hammer Of The Gods και ήταν η αρχική επιλογή του για τραγουδιστης στους OSI αλλά δεν ήθελε ο Matheos.
Btw, στους Hail σε αυτές τις συναυλίες τραγουδάει ο Whitfield Crane (UGLY KID JOE) που είναι από τους πιο λατρεμένους τραγουδιάρηδές μου από πιτσιρικάς.
Καλά στην Τουρκία ήταν, δε βρέθηκε ένας να τους φέρει κι εδώ;
Παροτι τους ηξερα σαν ονομα, πρωτη φορα ακουσα τραγουδι τους στην αντιστροφη μετρηση για τα 30 καλυτερα αλμπουμ του 2010 απο το ροκιν. Δεν θυμαμαι ποιο τραγουδι ηταν, μονο οτι μου ειχε αρεσει.
Μετα απο κατι μηνες μου ειπε ενας φιλος μου (που δεν ειναι καν του ειδους) να ακουσω το RS1 και το λατρεψα.
Απο τοτε σιγα σιγα ακουω τη δισκογραφια τους, με αρκετα διαλειμματα ομως, ειτε επειδη βγαινουν νεοι δισκοι που θελω να ακουσω ειτε επειδη θελω να σπασει η μονοτονια και ακουω κατι αλλο.
η σειρα που εχω μεχρι τωρα ειναι
Road Salt One
Remedy Lane
Be
με μικρη διαφορα αυτα τα τρια
The Perfect Element Part 1
Entropia (με λιγα ακουσματα)
Road Salt Two
Scarsick (με λιγα ακουσματα)
το One Hour by the Concrete Lake δεν το εχω ακουσει
ΜΠΑΝΤΑΡΑ
Χαίρομαι όταν διαβάζω τέτοια ποστς, και βλέπω τις “πρώτες” εντυπώσεις κάποιας αγαπημένης μου μπάντας/καλλιτέχνη σε άλλους…
To Road Salt One είναι και το δικό μου προσωπικό αγαπημένο! Και δεν με εντυπωσίασε που έπιασε την πρώτη θέση στην σειρά προτίμησής σου… (χωρίς να υποτιμώ κανένα απο τα υπόλοιπα διαμάντια-άλμπουμς των pain).
Όσον αφορά το Entropia… δεν ήταν απο τα πρώτα που άκουσα απο Pain αλλά θα σου έλεγα να του ρήξεις κι άλλα ακούσματα. Είναι μεν το πρώτο τους, αλλά είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ άλμπουμ… κατα καιρούς βρίσκω συνέχεια “μελωδίες” και “στιγμές” απο το Entropia σε άλλες μουσικές που ακούω… και σκέφτομαι… οκ, “κάποιος ακούει pain” … ειδικά κάποιες μελωδίες απο το “Winning a War” … τις βρίσκω παντού… είναι περίεργο, αλλά συμβαίνει… 
μια χαρα θεση του εβαλα αν σκεφτεις οτι η τριαδα πανω δεν αλλαζει
ισως πιο μετα να το βαλω πανω απο το ελεμεντ και να το εχω τεταρτο
Για μενα την τριαδα PE ptI - Remedy Lane-BE δεν την κοντραρει τιποτα και κανεις…
Αναμπράβο, θα ξεχάσουμε τους νόμους της φυσικής έτσι όπως πάμε! :lol:
Καλά όλα τ’ άλλα ρε παιδιά, αλλά μιλάμε για δίσκους που ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟ CD PLAYER.
οκ ειναι γεγονός οτι η τριάδα αυτή είναι στο θεο…αλλά και το road salt 1 πατάει σε δικιά του κορυφή
Λοιπόν, να πω κάτι και για τα Road Salts της Daniel Gildenlow band.
Εδώ ο Daniel έχει καταφέρει κάτι εκπληκτικό: Να πλάσει έναν καινούριο, δικό του, ήχο. Η παραγωγή ξενίζει πολύ εξαρχής, αλλά είναι σεμιναριακό το πως τόλμησε να βάλει κιθάρες με επιτηδευμένο και φαινομενικό φτηνιάρικο reverb σε μια τίγκα ξερή παραγωγή που -και να μην ήσουν φαν της προηγούμενης περιόδου των PoS- σου δημιουργεί μια αμηχανία. Και αυτές οι κιθάρες ταίριαξαν άψογα και αναπάντεχα (για εμας) με μια επίσης ξερή αισθητική της τεράστιας φωνής του που πια γουστάρει να blues-ίζει κάθε τρεις και λίγο, αλλά και να εξοργίζεται όπως δεν εξοργιζόταν στο παρελθόν (τότε μπούχτιζε, λύγιζε, αλλά δεν εξοργιζόταν).Λοιπόν, όχι μόνο ταίριαξαν αυτά, αλλά προσέδωσαν και ατμόσφαιρα, δηλαδή ό,τι επιθυμεί κάποιος μουσικός (ατμόσφαιρα όχι με την anathema way, αλλά με την έννοια ότι ο κάθε καλός δίσκος σε μεταφέρει από εκεί που είσαι και σε πάει κάπου αλλού).
Τελευταίο συστατικό, τα hammonds και τα λοιπά πλήκτρα που τα κάνουν όλα αυτά να δένουν μεταξύ τους ενώ ταυτόχρονα γλυκαίνουν τον ήχο με μια κάπως γνώριμη σεβεντίλα. (+ ένα συν! για τα πανέμορφα drums του leo, ειδικά στο rsII)
Ενηγουέη, αυτό που θέλω να πω είναι ότι η μουσική ιδιοφυία του Gildenlow φαίνεται στο γεγονός ότι έπλασε από το πουθενά ακόμα έναν τίγκα αναγνωρίσιμο PoS ήχο, όχι όπως ενδεχομένως οι Tool να κατευθύνθηκαν προς Isis, ή οι Isis προς Godspeed You!, ή οι Opeth προς King Crimson κ.ο.κ., αλλά προς μια κατεύθυνση που δεν την περίμενε κανείς και αμφιβάλλω αν υπάρχουν μπάντες που να παίζουν έτσι σήμερα.
Στο αυτί μου έτσι ακούγονται τα πράγματα, οπότε μόνο με καλό μάτι μπορώ να δω τα roadsalts, to begin with.
Μπορεί η τριάδα που είπαμε να είναι η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ, αλλά τα road salts έχουν τη ζαμανφου νοοτροπία που έλειπε από το αμφιταλαντευόμενο Scarsick που δεν μπορούσε να αποτάξει το παρελθόν. Και μπράβο τους.
εδιτ: Αμάν ρε Κρίμσον, κοίτα τι μου 'κανες. Μπήκα να κράξω που υπάρχει κόσμος ο οποίος έστω διανοείται να βάζει δίσκους πάνω από το Perfect Element και κατέληξα να εκθειάζω rs. Το point μου παραμένει όμως.
Το οτι η τριαδα δεν αγγιζεται δεν σημαινει οτι τα υπολοιπα δεν ειναι δισκαρες…
Προσωπικα παντως θα ηθελα ξανα αλλαγη στον επομενο τους δισκο…Δεν θα ηθελα με τιποτα να ακουσω για 3ο σερι το ιδιο στυλ…
το Scarsick ήταν ενα μεταβατικό άλμπουμ…θέλω να το πάω κάπου αλλά ακόμη δεν το εχω βρει…
*δεν ξεχνώ όταν αγόρασα το perfect element …πριν καν φτάσω στο ashes μονολογούσα και έλεγα τι δισκαρα είναι αυτή,.! :lol: (με 2 κομμάτια)
** B3 (3 μέρες μετά, στο τηλέφωνο)
