Πολλά βιαστικά συμπεράσματα βλέπω…υπομονή παίδες οι δίσκοι των Lost είναι για δωματιο με κλειστό φως και φυσικά cd player(ή pick up).
Καλα εννοειται. Fanboηδες ειμαστε, λογικο να γραψουμε τπτς. Αν και θα πρεπε να το παρω αλλιως, επειδη αν ημανε γνησιος fanboης θα αρχιζα τις αποθεωσεις. Δε βαργιεσαι. Last Regret κομματαρα παντως, το χω ακουσει καμια 10ρια φορες ως τωρα.
Το Last Regret όντως κομματάρα, σε χτυπάει με την πρώτη! Αλλά έχει κι άλλα καλά ο δίσκος.
το άκουσα και εγώ μια φορά.
Όντως έχει ορισμένα καλά κομμάτια, και γενικά σαν δίσκος αρκετά καλός, τώρα δεν ξέρω κατά πόσο θα τον ακούσω παραπάνω από 3-4 φορές…δλδ δεν ήταν η πώρωση που έφαγα στο Icon ή στο Draconian Times…
απλά όπως είπα και στον mac το μυστικό είναι στους Amorphis:p:p
Now playing: Amorphis - Silver Bride
via FoxyTunes
Ναι, με μια ακρόαση να συγκρίνεις νέο δίσκο των Lost με “Icon” και “Draconian Times”.
Όπως και την επερχόμενη (όπως φαίνεται) μαλακιάρα των Anathema με το “Eternity” και το “Silent Enigma”.
Με μια ακρόαση, ο δίσκος ακούγεται αρκετά heavy, πολύ περισσότερο από το In Requiem, καλύτερα δομημένος και με σωστή ροή. Greg/Nick από άλλες εποχές. Αυτά για αρχή. Είναι 100% Paradise Lost, αρα ορίζει το ατμοσφαιρικό μέταλ της εικοσαετίας (ναι οκ, το “Monotheist” δεν ταμπελοποιείται!).
Πάμε παρακάτω, στο ότι θα υπερεκτιμηθεί.
Θα υπερεκτιμηθεί από ποιούς; Από τον τύπο; τους οπαδούς; Από όλους; Η θα είναι υπερεκτιμημένο σε σχέση με τι; Με τη σαβούρα που βγαίνει στον συγκεκριμένο ήχο;
Και πές ότι γινεται. Οι Lost από το 97 μέχρι και το 05, ήταν συγκρότημα που υποτιμήθηκε, λοιδωρήθηκε και έφαγε κράξιμο για την “ανοιχτομυαλιά” του από πολλούς “ειδικούς”. Εν έτει 2009, με την τάση που επικρατεί να αποθεώνονται τα πάντα, επειδή απλά είναι της μόδας, το θεωρείτε παράδοξο να “υπερεκτιμηθεί” από πολλούς ένα άλμπουμ από ένα συγκρότημα που όρισε τον συγκεκριμένο ήχο; Τέλος πάντων, άλλη συζήτηση αυτή και νωρίς ακόμα.
Η παραγωγή ακούγεται αρκετά προσεγμένη, αλλά καλογυαλισμένη και όχι με την “academy studios ατμόσφαιρα” που θα πρεπε.
Επίσης το ριφφ “Frailty” !
Και το “Universal Dream” έχει και ένα περασματάκι από “Pity The Sadness”.
Στους Lost συμβαίνει το εξής απλό που συμβαίνει με πολλές μπάντες.
Η προώθηση είναι στο σήμερα με βάρος πολλές φορές στο παρελθόν.
Τι θέλω να πω;
Δείτε τον μουσικό τύπο και θα καταλάβετε πως υπάρχει ανάγκη προβολής των τρέχοντων κυκλοφοριών ακόμα και σε σύγκριση με τους δίσκους που θεμελίωσαν το όνομα και τον ήχο της μπάντας.
Δεν λέω ότι αυτό είναι απαραίτητα λάθος, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια σύγκριση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Είδα σε αφιερώματα το In Requiem πάνω από το Icon, το Watershed πάνω από το Blackwater Park, το Endgame πάνω από το Youthanasia ή το Countdown κ.ο.κ.
Αυτά είναι εντυπωσεις. Και ναι σε αυτό το επίπεδο ενδεχομένως να υπάρξει μια υπερκτίμηση της πραγματικής αξίας ενός δίσκου (όχι ενός συγκροτήματος), όπως και να δημιουργήσει μια αντίθετη τάση της απαξίωσης από αυτούς που “θίγονται” ως παλαιότεροι οπαδοί.
Κατά τα άλλα η άποψη είναι απλή και βγαίνει αβίαστα. Όλοι έχουμε και είναι σεβαστή (μέχρι ενός σημείου). Η κριτική όμως (θετική ή αρνητική) έχει βαρύτητα η οποία ορίζεται από το σύνολο των επιχειρημάτων που εκθέτει κάποιος.
in love with simon ε??
το frailty γαμαει
γενικα τα υπολοιπα heavy κομματια ακουγωνται πολυ καλυτερα απο horizons end και rise of denial
το universal dream εμενα μου θυμισε once solemn
μπορει να μην ειναι ο καινοτομος δισκος
μπορει να μην συγκρινεται στην τελικη με τους δισκους σταθμους των λοστ
μπορει να μην το ακουμε καν σε ενα χρονο απο τωρα
αλλα τη δεδομενη χρονικη στιγμη
ηθελα να ακουσω τους λοστ να ξαναπαιζουν ετσι
ναι φαινεται οτι ειναι επιτηδευμενα
αλλα ειναι μαστορες
και ξερουν τη δουλεια τους καλα
επισης το γρηγορο σημειο στο frailty παιζει να ναι το πιο γρηγορο σημειο στην καριερα τους
οπωτε να που ακουσαμε και κατι που δεν ειχαμε ξανακουσει απο δαυτους
@dyingfreedom
αα καλά, είπα ότι είναι καλύτερο/χειρότερο από αυτά τα 2???
είπα ότι ο δίσκος δεν με πώρωσε όταν το άκουσα πρώτη φορά εχθές, όπως με πώρωσαν τα υπόλοιπα 2 όταν τα είχα ακούσει και αυτά για πρώτη φορά…
Now playing: Insomnium - Where The Last Wave Broke
via FoxyTunes
:papas::papas::papas:[-o<[-o<[-o<
Εννοούσε πως είναι άδικο να συγκρίνουμε την πώρωση που προκάλεσε η ακρόαση του νέου δίσκου με τα άλμπουμ που τους καθιέρωσαν και θεωρήθηκαν μάλιστα απο τα σημαντικότερα άλμπουμ ολόκληρης της δεκαετίας του '90…
Πραγματικά, πιστεύω πρέπει να κρίνουμε το νέο δίσκο προσπαθώντας να τον τοποθετήσουμε στο τωρινό του πλαίσιο… Τόσο σχόλια τύπου “δίσκος της χρονιάς!” όσο και σχόλια τύπου “πάει, δε συγκρίνεται με τα παλιά” πιστεύω είναι άστοχα (γενικά μιλάω).
Νομίζω πως ο δίσκος στέκει ψηλότερα απο τους δύο τελευταίους…΄Εχει πολλές εμπνευσμένες στιγμές μέσα, και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που τραγουδάει ο Holmes… Κατα τ’ άλλα, οι ακροάσεις (και ο καιρός) θα δείξουν…
Μου φαίνεται πως αυτός ο δίσκος ( αν και δεν διαφέρουν πολύ ηχιτικά) είναι ανάποδος σε σχέση με το τελευταίο.Ενώ το requiem είχε κάποια τραγούδια που ξεχώριζαν με τη μία, κάποια άλλα με τη πάροδο του χρόνου φαινόταν κάπως τζούφια…αυτό εδώ δεν είναι πιασάρικο, αλλά τα τραγούδια είναι πιο μεστά πιο γεμάτα με ήχους και στρώματα και έχουν πιο “παλιάς λογικής lost” ανάπτυξη…νομίζω ότι συνολικά θα κερδίσει το προηγούμενο…γουστάρω.8)
Α και έχει χαλαρά τη καλύτερη κιθαρίστικη δουλεία από το draconian και έπειτα…
Για οποιον το θελει μπορειτε να το βρειτε στο γνωστο ρωσικο σαητ στα 320kbps.
ναι
γραφει 320
ειναι 320???
επισης deathster
τσεκαρε το και συ
εχουν ξαναβαλει autopy-ικα ριφς!!!
Και gojiri-κα!
το cardinal zero υποθετω οτι δεν θα υπαρχει πουθενα
μεχρι να κυκλοφορησει κανονικα το αλμπουμ ε???
μπορεί κάποιος να μου στείλει σε pm το link για να το κατεβάσω, δεν το βρίσκω πουθενά…
Ακουγοντας ολοκληρο τον δισκο πραγματι φαινεται οτι προκειται για εξαιρετικη δουλεια!! Θελει πολλα ακουσματα μεχρι να τον αφομοιωσεις βεβαια κατι στο οποιο διαφερει απο τα προηγουμενα αλμπουμ των PL.
Παντως για αλλη μια φορα το συγκροτημα κανει δισκο που καταλαβαινεις οτι ειναι δημιουργημα τους χωρις ομως να ειναι σε καμια περιπτωση αντιγραφη…Υπαρχει ομως η ατμοσφαιρα και το στυλ σε καποια σημεια απο τους πρωτους 5 δισκους. Να σημειωσω και εγω οτι ειμαι καταενθουσιασμενος με τα φωνητικα.Ειναι πραγματικα τελεια!! Heavy αλλα και μελωδικα οπου πρεπει με τελεια χροια στη φωνη.Και απο τους στιχους που ακουω ως τωρα μου φαινονται ξανα απαιχτοι(γενικα σε αυτον τον τομεα οι λοστ ειναι θεοι). Στις κιθαρες εχουμε φοβερα περασματα ανατολιτικες κλιμακες μικροφωνισμους και εντυπωσιακες μελωδικες παρατεταμενες γραμμες και σολο(με χρηση πεταλιου καποια)…Υπαρχουν και σημεια οπου χρησιμοποιουν την καθιερωμενη τους τεχνικη στα μελωδικα σημεια με vibrato αλλα γενικα εχουν προσαρμωσει και ηχους συγχρονους στα κομματια (απο το death μαλιστα οπως κοψιματα στα ριφ)…Ανοιχτομυαλια και οχι στενη αντιγραφη…Αλλα οταν εχεις τετοιον υπερκιθαριστα τι περιμενεις…να πω οτι και οι ατμοσφαιρες ειναι πολυ σκοτεινες με την αναμενομενη και σωστα δοσολογουμενη χρηση πληκρων και οτι στα ντραμσ ο τυπας εφερε νεο αερα.Γνωστος βεβαια ηταν ετσι κι αλλιως ο τυπος δενει πολυ με την μπαντα.Επισης η δομη των τραγουδιων ειναι πιο πολυπλοκη, προσπαθωντας καθε τραγουδι να χωρεσει το μεγιστο των ιδεων που ειχαν…Τους βγαινει ομως.Οποτε τα δουλεψαν και πολυ μεχρι να ακουγεται ετσι μεστο χωρις κενα εχοντας βεβαια και πολυ εμπειρια.Τελεια αισθηση του μετρου χωρις να κουραζει και να ειναι οπου πρεπει δυναμικος μελωδικος κτλ Για την παραγωγη δεν μπορει να πει κανεις πολλα , μονο αν ακουσει τον δισκο…Παντως φαινεται να αναδεικνυει τα τραγουδια δινοντας τους χωρο χωρις πολλα τρικ…Κατι που σημαινει οτι ξεραν καλα οτι εχουν καλο υλικο…
Γενικα τωρα τι να λεμε …Μιλαμε για την ΚΑΛΥΤΕΡΗ μπαντα σε αυτο το στυλ…Μονη τους δημιουργησαν τον ηχο μονη τους τον στηριζουν…Η πορεια τους στον χωρο ειναι φαινομενικη…Απλα χρειαζονται πολλα συγχαρητηρια…Οταν σκεφτομαι ποσα ρισκα εχει παρει αυτη η μπαντα τρομαζω…Αλλοι θα ειχαν γινει ρεντικολο…Αυτοι με κυριο οπλο την αξια και το ταλεντο τους συνεχισαν…Θαυμασμος και σεβασμος!!!
Ισχύει απόλυτα αυτό. Τα τραγούδια έχουν πολλά περάσματα και γενικά θέλουν ακούσματα, σε αντίθεση με προηγούμενα πολύ περισσότερο ευκολοχώνευτα και με απλούστερη δομή κομμάτια.
Όπως ισχύει πως ο δίσκος είναι Lοst 1000%… Εντάξει, ήλπιζα σε άνοιγμα νέων δρόμων πάλι, όπως τόσες φορές έκαναν, αλλά εδώ που τα λέμε, δε χρωστάνε και τίποτα σε κανέναν… Τόσους και τόσους πειραματισμούς έκαναν ως τώρα. Δε με ενοχλεί που ο δίσκος αυτός κοιτάει περισσότερο προς το παρελθόν παρά προς το μέλλον.
Γιατί είναι το δικό τους παρελθόν στην τελική, ο δικός τους ήχος, ολοδικός τους.
Άσχετο, αλλά σκεφτείτε πόσο βαρύ ηχεί το άλμπουμ - ό,τι βαρύτερο έχουν κάνει μετά το Icon (βαρύτερο και απο το Draconian times). Φανταστείτε τι έχει να γίνει στο λάιβ, όπου όλο και κανένα απο τα παλιά θα ξεθάψουν πάλι… Θα πάω να τους δω, τι να γίνει, με λίγες μπάντες έχω τέτοια αδυναμία.
Ολοκλήρωσα για μια ακόμα φορά την ακρόαση του δίσκου.
Θα έλεγα ότι ήταν κατώτερο των προσδοκιών αλλά θα ήταν ψεμα αφού δεν είχα και ιδιαίτερες προσδοκίες. Αρκετά κατώτερο του Requiem, με μόνο 3 κομμάτια να ξεχωρίζουν πραγματικά (Faith, As Horizons, Last Regret) και λίγες διάσπαρτες καλές στιγμές στα υπόλοιπα. Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι φταίει που η αγαπημένη μου περίοδος Lost είναι μεταξύ Draconian και Symbol, οπότε είναι ένας καλός δίσκος Ιcon αισθητικής που εμένα απλά δε μου κάνει κλικ.
Το κακό γι αυτόν όμως ήταν ότι στο MySpace μετά το παντελώς αδιάφορο κλείσιμο παίζει το Colossal Rains και η σύγκριση είναι αμείλικτη. Άσε που μετά είναι και το No Celebration και εκεί πλέον μελαγχολώ (όχι με την καλή έννοια). Ελπίζω να τους περάσει η back-to-the-roots αγκύλωση και να επιστρέψουν στις Symbol εποχές.