Και τι έγινε?
Εγώ σε 1η και 2α Λυκείου (τότε δίναμε πανελλήνιες στη 2α Λυκείου) τα είχα σκατώσει.
Το ζήτημα είναι τι θα κάνετε στην 3η…
Ο αδερφός μου σας έχει:!:
Πέρασε την 1η λυκείου με 11,2.
Σε όλα τα φιλολογικά είχε γραπτά από 3 εως 9:!:
Αρχές οικονομίας είχε 2.
Τα μόνα μαθήματα που έγραψε πάνω από 12 ήταν ¶λγεβρα, Γεωμετρία και Φυσική:!:
Πέρασε την τάξη επειδή στο σχολείο του οι καθηγητές χάριζαν βαθμούς στα τετράμηνα:!:
Εντάξει, απλά διάβαζε μόνο 3 μαθήματα και παίζει μίνιμουμ ένα 4ωρακι ντότα την ημέρα. Οι γονείς μου έχουν τρομάξει και νομίζουν ότι δεν πρόκειται να γράψει τίποτα σε δύο χρόνια, αλλά δεν του κόβουν τον υπολογιστή και το ιντερνετ γιατί δε θέλουν να απαγορέψουν τίποτα:roll:
[SIZE=“6”]Like a man is a mountainside
Greatness waits for those who try
None can teach you, it’s all inside[/SIZE]
ο Αλέξανδρος έβγαλε μέσο όρο 19.
ο Αλέξανδρος στις Πανελλήνιες έγραψε 18745!
Να ο Αλέκος!!!8)
Ο Αλέξανδρος είναι και φυτό. 
Ο Αλέξανδρος τα έσπασε, για να λέμε την αλήθεια!
εγω εβγαζα στην δευτερα 11.2 αλλα φετος εγραψα 15,5…μην στεναχωριεσαι
δεν ηξερα που να πω τον καημο μου, αλλα οριστε
χθες ήταν το glastonury festival, ενα απο τα μεγαλυτερα και καλυτερα στον κοσμο, ενα festival συνηθως indie και brit rock χαρακτηρα, και φετος ειχαν headliner των κυριο Jay Z…ωραια, πες παει στο διαολο, δεν ημουν μεσα (γιατι απο του χρονου 8) ) αλλα αυτο το πραμα που παρουσιασε ηταν λιγακι, πως να το πω?, αθλιο?
http://uk.youtube.com/watch?v=Ck5srO6S-qI
το καλο που το θελω να το εκανε για πλακα…
θελω δηλωσεις Oasis μετα ομως
Πες το στον freedomofrock που μου έλεγε οτι έτσι όπως διαβάζω δεν θα βγάλω ούτε 13.000!
λολ εγώ που θεωρητική τα έχω γραμμένα έγραψα 14,4 λογοτεχνία (δεν διάβασα ούτε ένα δέκατο του δευτερολέπτου) και 18 ιστορία (ok έλιωσα :p). Έκθεση 14 επειδή έγραψα γαμάτη έκθεση αλλά δεν άνοιξα ολη τη χρονιά μία φορά το βιβλιο και έτσι δεν ήξερα τις ασκήσεις. Έγραψα στο “επίθετο για αυτόν που υπόσχεται πολλά και κάνει λίγα”, “όλο υποσχέσεις είναι” :lol:
Δεν γίναται να σταματήσει κάποιος τον χρόνο!!!Βοήθεια…
ταβανοσκοπηση… κανει καλο… :lol:
Χρειαζομαι πινεζες.
Ούρα μηνών Campari.
Η Τόνια περπάταγε στο δειλινό, νιώθοντας το απαλό αεράκι που έπνεε απ’ τον νότο να χαϊδεύει απαλά τα ολόξανθα ίσια μαλλιά της, δημιουργώντας της μία αίσθηση γαλήνης, ανεξαρτησίας και ξεγνοιασιάς. Η θάλασσα ήταν ήρεμη, όσο ήρεμο είναι το ελάφι που έχει κατασπαραχθεί από έναν βόα, έχοντας δεχτεί τον θανατό του, και ελπίζοντας πουθενά αλλού, παρα σε μία πιθανή βαρυστομαχιά του άγριου φιδιού. Ο Τομ διέσχισε το λιβάδι καβάλα στο καφέ άλογό του. Φορούσε ένα μπαλωμένο σορτσάκι, ισαμε το γόνατο. Από πάνω δεν φορούσε μπλούζα, μόνο μπορούσες να διακρίνεις έναν χρυσό σταυρό, μεγαλοπρεπή, να κρέμεται απ’ τον λαιμό του και να κυματίζει πάνω στο στήθος του, και κατ’ επέκταση στους τετραπάκ κοιλιακούς του. Το άλογο του βαριαναίσενε, υποδηλώνοντας την μεγάλη διαδρομή που είχε διανύσει απ’ το χωριό μέχρι την ακροθαλασσιά. Η Τόνια, εκστασιασμένη από την άφιξη του αγαπημένου της Τομ, άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει, παρασέρνοντας μαζί του μέρος της πούδρας της,
δίνοντας μία θλιμμένη, αλλά παράλληλα χαρούμενη εικόνα, αφού επιτέλους μπορούσε να δει τον αγαπημένο της. Ναι, τα κατάφερε. Η απόφαση ήταν δύσκολη. Κι όμως, το σκασε απ΄το σπίτι για να κλεφτεί με τον αγαπημένο της, τον ένα και μοναδικό, που κάνει τον οργανισμό της να εκρίνει κιλά ντοπαμίνης, να νιώθει αναταράξεις στην καρδιά της, δάκρυα να στάζουν απ’τα καταγάλανά της μάτια, και ένα κύμα χαράς να εκχέεται από την μορφή της, παρασέρνοντας οτιδήποτε βρει στο διάβα του, κάνοντας και τον πιο δυστυχισμένο άνθρωπο να νιώσει μια στιγμη χαράς. Εδώ ήταν. Αυτή κι αυτός. Και άρχισε η ιστορία τους.
Καθώς το καλπάζων άλογο πλησιάζε την Τόνια, αυτή έκανε νόημα με το χέρι. Δεν μπορούσε να περιμένει. Τα δευτερόλεπτα εως ότου φτάσει το άλογο στο σημείο που βρισκόταν της φαίνονταν σαν χιλιάδες διαστρικά έτη ζωής σε ένα κενό πλανήτη, αναμένοντας κάτι που θα την ευχαριστήσει, βλέποντάς το να πλησιάζει και να πλησιάζει, αλλά να μην φτάνει ποτέ. Ο Τομ κατέβηκε απ’το άλογο λίγα μέτρα μακρυά της, τρέχοντας προς την αγαπημένη του. Αυτή με ένα άλμα έπεσε στην αγκαλιά του, μια αγκαλιά που θα την συντρόφευε για πολύ ακόμα. Μύριες σκέψεις περάσαν απ’το μυαλό της σε ταχύτητα φωτός. Η πρώτη στιγμή που γνωριστήκανε, οι βόλτες στο ποτάμι και οι αγώνες στο δάσος, οι διενέξεις με τους γονείς της και οι τσακωμοί, μέχρι να έρθει αυτή τη στιγμή. Πέρασε πολλά. Η επιθυμία της όμως εκπληρώθηκε και τίποτα δεν μπορούσε να καταστρέψει αυτή τη στιγμή. Έπρεπε όμως να βιαστούν.
Οι δυό τους ανέβηκαν στο άλογο, το οποίο με ένα δυνατό χλιμίντρισμα άρχισε να καλπάζει προς το μονοπάτι που οδηγούσε στην έξοδο της περιφέρειας του χωριού και στις περιπέτειες του ζευγαριού. Πού πήγαιναν δεν γνώριζαν. Δεν τους ένοιαζε αφού ήταν μαζί. Και το πιο άσχημο τοπίο, και η πιο άσχημη βιομηχανική πόλη που πιθανόν να συναντούσαν στο διάβα τους θα φάνταζε σαν μία ουτοπία, ένα τοπίο όπου οι δύο θα μπορούσαν να χαρούν τον έρωτά τους και να ζευγαρώσουν.
Πλησιάζουν την έξοδο. Μια απρόσμενη θέα συγκλόνισε προς στιγμήν τους δύο. Ο πατέρας της Τόνιας, με ένα όπλο στο χέρι, και η μητέρα της δίπλα, ακόμα φορώντας την ποδιά της τους περίμεναν. Δεν χρειάστηκαν πολλές κουβέντες. Ο πατέρας όπλισε το όπλο και πυροβόλησε, χτυπώντας τον Τομ, ο οποίος εκτινάχθηκε αφήνοντας καθώς έπεφτε σκόνη. Έπεσε στην αγκαλιά της Τόνιας. Το άλογο τρομαγμένο άρχισε να καλπάζει. Η Τόνια γράπωσε το σαμάρι του αλόγου, καθώς αυτό πέρασε γρήγορα ανάμεσα στους γονείς της. Αυτοί έτρεξαν προς το μέρος τους αλλά άδικα. Απελπισμένοι αφήσαν τις προσπάθειες και κατευθύνθηκαν προς το καλύβι, εξοργισμένοι και γεμάτοι φθόνο.
Το άλογο συνέχισε να τρέχει και το ζευγάρι απομακρυνόταν απ’ το χωριό. Ο Τομ πλάγιαζε πάνω στο όμορφο στήθος της Τόνιας, αναίσθητος, και αυτή, με επικαλυμένο το γαλάζιο της φόρεμα με αίμα, δάκρυζε πάνω στο πρόσωπο του.
Ώρες περάσανε καθώς πέρναγαν μέσα από διαφορετικά τοπία, συνάντησαν ποτάμια, βουνά και βελανιδιές, μέχρι και ένα σμήνος χελιδονιών, που μετανάστευε για να βρει ένα μέρος με καλύτερο κλίμα. Το σμήνος θύμισε στην Τόνια την ίδια, η οποία προσπαθώντας για το καλύτερο άφησε πίσω πολλά πράγματα, ρίσκαρε, και τώρα πια ήλπιζε στην ανταπόδωση των ρίσκων της απ’ τον Θεό, αφού του έχει προσφέρει ώρες διασκέδασης και απόλαυσης με τις περιπέτειες της.
Το άλογο σταμάτησε. Ίσως να κουράστηκε. Η Τόνια το οδήγησε, καθώς αυτό συνέχιζε να έχει τον Τομ στην ράχη του, δίπλα σε ένα ρέμα, κάτω από ένα πλατάνι. Έψαξε τις τσέπες του Τομ και βρήκε δύο σπίρτα. Η τύχη της είχε γυρίσει. Τα σπίρτα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν σοφά, αλλά παρ’όλ’αυτά χωρίς δεύτερη σκέψη, άναψε μία φωτιά καθώς η νύχτα πλησίαζε, και το δάσος είναι επικίνδυνο αυτή την ώρα. Με υπέρογκες προσπάθειες ξάπλωσε τον Τομ δίπλα στο πλατάνι, ήπιε δύο γουλιές νερό απ’ το ρέμα, και αποκοιμήθηκε για πρώτη φορά μετά από καιρό αγκαλιά με τον αγαπημένο της.
χτύπημα βαρεμάρας 2 η ώρα το πρωι. Έπεται συνέχεια
γιια ωρα βαρεμαρας οπως λες, πολυ καλο θα ελεγα…περιμενω συνεχεια…:!: :!:
Κάθομαι τώρα και λέω να το συνεχίσω λίγο για χαβαλέ.
Η αυγή δεν άργησε να έρθει. Η Τόνια άνοιξε τα μάτια της, τα οποία στην αρχή όντας θαμπά διέκριναν μία φιγούρα, πράγμα που την ανατάραξε, μέχρι που καθάρισε η όρασή της και ξεχώρισε τον Τομ. Αυτός, υποδέχτηκε το ξύπνημά της, με ένα χαμόγελο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Ίσως αισιοδοξίας, νίκης, χαράς. Για την Τόνια ήταν όλα αυτά μαζί και πολύ περισσότερα. Ήταν τα πάντα. Ο Τομ την φίλησε και αυτή ανταπέδωσε απλώνοντας ο χέρι τους στους όρχεις του, και νιώθοντας ακαριαία το μόριο του να κινείται, επιδεικνύοντας την αγάπη του γι? αυτήν. Συνουσιάστηκαν. Η καρδιά τους χτυπούσε δυνατά, ίδρωσαν. Μερικά ζώα του δάσους φοβήθηκαν απ? τα ουρλιαχτά της Τόνιας, νομίζοντας πώς ήταν τα βογκητά κάποιου πεινασμένου σαρκοφάγου. Αφού τελείωσαν και ντύθηκαν αναχώρησαν, συνεχίζοντας το ταξίδι τους, οδεύοντας ? τουλάχιστον θέλοντας να οδεύσουν- προς την ακροθαλασσιά.
Το κανα λίγο σοκιν σκοπεύω να το εκδόσω για περίπτερο
πειναωωωω!Να φαω ή να μην φαω ? Ιδου η απορια !
ναι οντως το εκανες… τι να πω! και εγω… :-k αλλα γιατι σε περιπτερο δεν εχεις ακουσει το τομεα " αλα αρλεκιν " στα βιβλιοπωλεια!!!:!: :!:
:yahoo: ¶υριο στις 7:00 το πρωί δουλεύω και δεν μπορώ να κοιμηθώ :yahoo: