Ρε μαλακες τι μου κανατε βραδυατικα… Το ακουω ξανα και ξανα…
Και ξανά και ξανά, forever and ever and ever and ever.- Αν έπρεπε σώνει και ντε να επιλέξω ένα μόνο αγαπημένο κομμάτι of all time, αυτό θα ήταν το High Hopes. Τι υπέρτατο έπος, τι απύθμενη τελειότητα. Έκθεση ολόκληρη είχα γράψει κάποτε στο σχολείο για τους στίχους του. Και αυτό το σόλο, το καλυτεροτερότερο σόλο… σου βραχυκυκλώνει τα πάντα και μένεις να απορείς για το τι έπαθες. Αλμπουμάρα και όλο το Division Bell. Καμένο με την καλή έννοια, καίγεται και ο εγκέφαλος στην προσπάθεια να το χωνέψεις, να το καταλάβεις. Συμβολισμοί και υπερρεαλισμός, αρρώστια! Τα artwork δε; Άλλη τρέλα. Ακόμα και το booklet σε στέλνει. Καμία συνοχή, άλλη γραμματοσειρά για κάθε κομμάτι, άλλα θέματα, άλλες εικόνες, άλλα χρώματα. Λες και βρίσκεσαι χαμένος σε κάποιο όνειρο όπου αλλάζουν γύρω σου τα πάντα χωρίς καμία λογική. Τα λόγια είναι φτωχά για τέτοια αριστουργήματα. Πόσο μάλλον για τέτοια συγκροτήματα, για τέτοιους Μουσικούς και Καλλιτέχνες. Είμαι πολύ λίγη για να πω το οτιδήποτε άλλο για τους ΘΕΟΥΣ, σκύβω απλώς ταπεινά το κεφαλάκι μου και προσκυνώ.
αυτο: http://www.youtube.com/watch?v=K2IUzmn_3Xw ή αυτο:http://www.youtube.com/watch?v=Ydv9VKNwj0A ??
για το gdansk υπαρχει βιντεο στο site του γκιλμορ για το συγκεκριμενο τραγουδι
Ναι. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις συγκροτημάτων - που τα περισσότερα ιδρυτικά μέλη τους είναι εν ζωή και παίζουν ακόμη μουσική - για τα οποία μπορούμε να πούμε ότι η αυλαία έχει πέσει ΟΡΙΣΤΙΚΑ.
To High Hopes είναι το [B]ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ [/B]κομμάτι στον [B]ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ [/B]δίσκο των Pink Floyd. [I]Δυστυχώς [/I]δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να πούμε το ίδιο και για άλλα γκρουπ της γενιάς τους που έχουν περιπέσει σε αδράνεια.
Ανατριχιαστικό άλμπουμ…Και οριοθετεί το τέλος του ταξιδιού ακριβώς όπως πρέπει… Αυτά να τα ακούει ο mr. roger 8) Που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν το αναγνώριζε ως floyd αλμπουμ, αυτό και το προηγούμενο του 8)
το ΑΜLOR ηταν τουλαχιστον αθλιο για φλουντ παντα…
Still…είναι ένας δίσκος floyd…είχε και κάποιες αρκετά καλές στιγμές όμως. Δεν συγκρίνεται βέβαια με τα προηγούμενα ούτε και με το DB που κοντράρει τα παλιά ανετότατα
ε αυτο το τελευταιο δε νομιζω…
Το AMLOR ειναι δισκαρος με φοβερες στιγμες.
Απλως οι Φλουντ εκει την πατησαν λιγο στην 80ιλα,αλλα πολυ λιγο ομως-τοσο δα-,σε σύγκριση με αλλα συγκροτήματα των 70ς που περασαν στα 80ς και πατωσαν απο την πλαστικουρια.
Λιγο το οτι ειχαν περιοδεια στο Wall,λιγο η ταινία,λιγο οι τσακωμοι,λιγο η διαλυση και τα δικαστήρια,ε ευτυχως δεν εκαναν και πολλα στα 80s,παρα μονο τα 3 τελευταια χρονια(εννοω κατι καινουριο)
Νομιζω ειναι κοινος τοπος που πληρωσαν λιγο το οτι ηθελαν να ειναι “μεσα στην εποχη” για πρωτη φορα ισως(καθως στα 70ς ηθελαν δεν ηθελαν ηταν μιας και τοτε δρουσαν δημιουργικα)και ειναι ο μονος δισκος που δεν ειναι τοοοοοσο διαχρονικος σαν ηχος(βγαζω εξω Final Cut που ειναι αποφαγια του Wall και με ενα συγκροτήμα διαλυμενο-και γενικα ειναι δισκος για ουισκι και λοιπα,τελειως πονος-)
Παρολα αυτα δεν θα πρέπει να ξεχναμε οτι το 1987 εχουμε εναν Γκιλμορ που παει να κανει κατι που δεν του αρεσε ποτε και ηταν τελειως εκτος απο αυτον,δλδ να γινει ροκσταρ και να κουβαλήσει το συγκρότημα στις πλατες του,εχοντας μια επικη διαμαχη με τον Waters με βρισιδια(στους στιχους του Take It Back νομιζω εχει καποιες στιχομυθιες…),προσπαθώντας να βαλει στο παιχνίδι τον Mason και κυριως τον Wright,που ηταν χαλια γενικα.Για αυτο αρχιζει και κοκες κτλ,ειναι γνωστο
Ηταν πολυ παραξενη φαση αυτη των Φλουντ.Ομως On The Turning Away,Sorrow,Learning To Fly,Dogs Of War και λοιπες δυναμεις ειναι διαμαντια.Φανμποης-ξεφανμποης.
Ειδικα Sorrow σε Pulse…Κατσε Γουοτερς και κανε τοιχους για 4 χρονια σε περιοδεια,δλδ αντε γεια.Τελειως ομως.
Θυμαμαι το λεγαμε και εδω παντως πως ειχαν σκεφτεί να παρουν τα πληκτρα του Wright από τις ζωντανες εμφανίσεις που ηταν πιο Φλουντ και “ζεστα” και να τα περασουν στον στουντιο δισκο!!!
Έχει μέσα On the Turning Away.Tέλος συζήτησης.
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα για το AMLOR. Η σκέψη να κάνουν τον δίσκο πιο Floyd υπάρχει (σύμφωνα με τον Andy Jackson, βλ. και εδώ) και ευελπιστούμε να συμπεριληφθεί σε μελλοντικό Immersion ή όπως θέλουν να το πουν. Όχι μόνο πλήκτρα του Wright θα συμπεριληφθούν, αλλά θα αντικατασταθούν και τα drum machines με πραγματικά drums από τον Mason. Ελπίζω να μη μείνει στο συρτάρι αυτό…
Sorrow σε Pulse, τι να λέμε τώρα. Μουσική. Απλά και ωραία. Χωρίς στολίδια. Κατάθεση ψυχής.
Ποια drums του Mason :lol:, αυτός σύμφωνα με [U]αυτήν εδώ[/U] τη συνέντευξη δεν έπαιζε ούτε καν στο Division Bell, έπαιζε ο γνωστός σεσσιονάς Andy Newmark.
dogs of war πχ σορυ, ειναι απαραδεκτο εως και αστειο κομματι, αποδειξη οτι μονο ο Waters το ειχε να γραφει αιχμηρα κομματια πολιτικου περιεχομενου…το learning to fly ζητημα να το εχω ακουσει 5 φορες ολοκληρο, αδιαφορο παντελως, οπως και σχεδον ολα τα κομματια του δισκου…
γενικα AMLOR= κακιστος δισκος, ολοκληρο και αυτον παιζει να τον εχω ακουσει 3-4 φορες, σε σχεση πχ με το Final Cut το οποιο αν και θυμιζε αδερφακι του Amused to Death-ψιλοβαρετος δισκος και αυτος αλλα με σπουδαιους στιχους και 2-3 δυνατα κομματια-, ειχε επισης 2-3 κομματια που ξεχωριζουν χαρακτηριστικα + στιχαρες, ΣΤΙΧΑΡΕΣ…
κραταω το εξωφυλλο που τοχα και σε αφισα φοιτητης και ειναι γαματο:p
Συμφωνώ με Λούπιν για το dogs of war. προσωπικά που ακούγεται σαν μια προσπάθεια “μίμησης” του Waters κάτι που καταντάει “αστείο”. Συν ότι μου θυμίζει υπερβολικά το empty spaces.
Γενικά αυτό που είπε και Δον Κωνσταντίνος. Για Pink floyd είναι ένα άθλιο άλμπουμ που το σώζουν τα σολο του Δαβίδ Γίλμουρ.
το φαιναλ κατ ειναι γαμηστερος δισκος ρε…
το ομωνυμο τραγουδι τι υμνος θεε!
γενικα κραταει το υφος των προηγουμενων δισκων ρε.
το ΑΜLOR ειναι φουλ αμηχανια…δεν εχει ταυτοτητα,ο γκιλμορ ειπε πηγαινε για προσωπικο δισκο αλλα τλκ ειπαν να το κανουν για φλουντ…
τωρα αυτα τα χιτακια τυπου sorrow,on the turning away,learning to fly ειναι κλαιν μαιν…οι φλουντ ειναι για 10 κλασεις παραπανω και λυρικα και μουσικα…ελα τωρα…
Το Final Cut εμένα ποτέ δε μου έκανε κλικ, και όπως έχω πει, σίγουρα δεν είναι δίσκος Floyd - το λέει και το εξώφυλλο άλλωστε! 
Και δεν κρατάει το ύφος των προηγούμενων δίσκων - τι σχέση έχει με τα Animals & Wish You Were Here ας πούμε;
Γενικά μπορείς να πεις ότι Final Cut και AMLOR είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος - οι προσωπικές δουλειές των Waters και Gilmour υπό το πρίσμα των Floyd.
Και προς Θεού, όχι και χιτάκι το Sorrow. Μακάρι να ήταν τα χιτάκια έτσι!
Για την μουσικη λεμε περισσότερο,ειναι γνωστο οτι ο Ντειβιντ γραφει τελειως χιπικους στιχους ή οταν ειναι να γραψει τπτ πιο “σκληρό” κτλ επιστρατευει την γκομενα:p
κάτω τα χέρια απ’το AMLOR ρε. Για το Final Cut πείτε ό,τι θέλετε δεν με νοιάζει. 
νεο βιντεακι περι πολιτικων απο τον ψηλο στο facebook