με τοσο super avatar το πολυ πολυ να σου φερω δωρο ενα βαζακι μελι 
σοβαρα παντως τα 4 πρωτα τους ειναι αριστουργηματα.
Πόσο πιο Pop είναι ρε Scourge το Stupid Dream από το (αγαπημένο σου)Lightbulb Sun?
Tι να σου λέω τώρα
Τώρα τι να σου πω
Το άκουσα σε δύσκολη ώρα (κούρασης) το Stupid και δεν παλευόνταν με τίποτε.
Και το Lightbulb έτσι είναι αλλά γαμάει όπως και να χει.
Θα επανέλθω.
The Sky Moves Sideways μάλλον το κορυφαίο τους, πλέον που έχουν “καθίσει” όλοι οι δίσκοι τους σχεδόν μέσα μου (εκτός του τελευταίου τους που το’χω προσπαθήσει 2 φορές χωρίς να μου κάνει καμιά τρομερή εντύπωση) μου φαίνεται ένα κλικ ανώτερο από Signify, Stupid Dream και Lightbulb Sun. To Up The Downstair δεν το’χω ακούσει όσο τα άλλα, ενώ στις μετέπειτα κυκλοφορίες ξεχωρίζω μεμονωμένα κομμάτια, δεν μπορώ να ακούσω κανέναν δίσκο ολόκληρο.
Το In Absentia δεν μου φαίνεται με τίποτα το καλύτερό τους αν και έχει ορισμένα απ’τα καλύτερα κομμάτια τους μέσα, είναι 2-3 που μου χαλάνε το σύνολο …
Εκτός βέβαια από το υπερτιτανοτεράστιο EP με το οποίο είμαι συναισθηματικά δεμένος …
1 λέξη…
[SIZE=“7”]ANESTHETIZE[/SIZE]
Lightbulb Sun και πέφτουμε στα γόνατα και προσκυνάμε… Hatesong και Russian On Ice βγαίνουν μια φορά στην ιστορία της μουσικής.
Εύλογη απορία. Τα δύο αυτά άλμπουμ είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο όσο αφορά το στυλ.
Deadwing, Fear of a Blank Planet.
luke , the dark side is getting to you.do not. (yoda voice)
haha, The master’s words fits you well awake… I think i have found my mentor in this forum 
In absentia. τι να πρωτοπεις? Blackest eyes, trains, collapse the light into the earth, sound of muzak
Μετα το 03.50 ακουστε το κομμάτι που παίζει στο bar…:!: Απο την θρυλική σειρά -ανατομία ενός εγκληματος-
Υ.Γ Τελικά ο wilson ηταν ηδη γνωστος στην χωρα μας προ πολλού…:lol:
Δισκάρα. Το trains σημένει πολλά για εμένα και το έχω δυνδιάσει με όμορφες εποχές…
Synesthesiaaaaaaaaaaa
η σειρα ηταν πολυ μπροστα λεμε…
Απορώ πάντως που το ξέθαψες
Θέλω να κάνω κάποια σχόλια πάνω στο
The Incident: Έχει κάποια όμορφα τραγούγια, ατμοσφαιρικά, δυναμικά και με γούστο, γενικά αν και έιπα περίμενα κάτι 65 φορές καλύτερο, πιστεύω πως το συγκεκριμένο άλμπουμ (ή θέλω να πιστεύω) εισάγει μια στροφή του συγκροτήματος προς σε μια ποιό σκοτεινή(dark) πλευρά(side) με τον wilson να θέλει να θυμιθεί τις Opeth μέρες του.
Ειλικρινά, είμαι πολύ περίεργος να δώ τι θα μας δώσουν στο επόμενο άλμπουμ.
Αν μη τι άλλο, σε ένα γρουπ με μουσικούς όπως Wilson gavin και λοιποί και με experimental οιωνούς όπως το The Incident πιστευω οτι κάτι ΜΕΓΑΛΟ ΨΗΝΕΤΑΙ.
@ L.Eye
Τίποτα μεγάλο δεν ψήνεται, πίστεψέ με. Ο Wilson πλέον βγάζει δίσκους με νοοτροπία περισσότερο εμπόρου παρά μουσικού. Χωρις να εννοώ οτι δεν ειναι αξιοπρεπές το “εμπόρευμά” του έτσι; Παρα είναι καλός μουσκός (μαζί με τους υπόλοιπους,μην ξεχνιόμαστε) για να βγάλει “πατάτα”, αλλά με το the incident βιάστηκε υπερβολικά.
Οι opeth μέρες που λες, μας έδωσαν ένα in absentia και ένα deadwing. Ελάχιστη σχέση με το the incident το οποίο κλείνει, με νόημα, το μάτι σε προ in absentia εποχές. Η τραγουδοποιία δίνει περισσότερη έμφαση στην ατμόσφαιρα και ελαχιστοποιεί τις μεταλλικές αναζητήσεις τύπου opeth. Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Ελπίζω, πραγματικά, να αργήσει να ξαναβγάλει δίσκο μπας και δουλέψει περισσότερο τις όποιες ιδέες του.
Και εγώ το ελπίζω αυτο. Το καλό πράγμα αργεί
συνηδητοποιώ οτι το Metanoia είναι ένας απο τους καλύτερους Prog δίσκους…