Για να δούμε…
Και για όποιον ενδιαφέρεται να παραγγείλει: Porcupine Tree
Τι να προτιμήσω από αυτούς? (μια που μπήκα στο τρυπάκι με τα προσωπικά του Γουίλσον κ μου άρεσαν απίστευτα τα Grace, The Raven και Hand που πήρα).
Ξεκινα με In Absentia και Fear Of A Blank Planet, οπως σε εχω κοψει
δλδ χέβυ μέταλ ρε μ@νιά φάση?
Ε οχι, δεν ειναι χεβυ μεταλ οι PT μωρε, απλως οι παλιοτεροι δισκοι ειναι πιο πολυ ψυχεδελεια και προγκ. Η τριαδα Signify, Stupid Dream, Lightbulb Sun ειναι πιο rock, αλλα και με προγκ στοιχεια. ΑποIn Absentia και μετα σκληραινουν, το In Absentia ειναι μεταβατικος δισκος και εχει λιγο απ’ ολα, ξεκινα απο εκει.
ένα από τα κομμάτια που λάτρεψα είναι το Remainder The Black Dog. Αλλά μου αρέσουν κ τα πιο ατμοσφαιρικά, ειδικά αν έχουν κ γυναικεία φωνητικά, όπως στο Perfect Life αν θυμάμαι καλά. Οπότε πες μου κ ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά του κ θα τσεκάρω αν μου κάνει. Από την στιγμή πάντως που μου αρέσουν οι Pink Floyd πχ, δεν νομίζω ότι δεν θα μου αρέσει, αν μιλάμε ότι είναι στο ίδιο στυλ.
Τα εξηγει ωραια ο Σακκαλης εδω . Εγω θα σου προτεινα το Signify για αρχη απο τα πρωτα.
Ωραία, Signify και In Absentia για αρχή, εκτός αν πέσει στα χέρια κάτι που το βρω σε τιμή ευκαιρίας (που δύσκολα από ότι έχω δει)
Το Stupid Dream χρειαζεται ανοδο μια κατηγορια (αν οχι δυο), αλλα οντως τα λεει ωραια σε γενικες γραμμες. Ξεχασε βεβαια κανα δυο δισκους ε. Κι επειδη ειναι της μοδος:
Δεν ξεχασε, το “buyer’s guide” εχει 2+2+3+1+1+1 δισκους ανα κατηγορια, καποιοι απλα δε χωρεσανε.
Ας βαλω και εγω ετσι για το καλο …
Ας βαλω και εγω ετσι για το καλο … Part II
Ψυχεδέλεια / Φλοϋδισμοι:
On The Sunday Of Life… 4 - μόνο για το Radioactive Toy, και την απαράμιλλη ατμόσφαιρα
Up The Downstair 6 - πολύ καλύτερη κυκλοφορία, αλλά συνθετικά άγουρη
The Sky Moves Sideways 9 - τρομερός δίσκος, απίστευτες συνθέσεις, εξαιρετικά σόλο και soundscapes. The Moon Touches Your Shoulder κομματαρα. Λέγεται πως έχει δομηθεί με τη λογική του Wish You Were Here
Signify 8 - σκοτεινότερο, krautrockίζει σε σημεία
Art Rock / Peogressive Rock
Stupid Dream 9 - γεμάτο χιτάκια, αλλά και μεγαλεπήβολες συνθέσεις που άντεξαν στο χρόνο (Don’t Hate Me). Η γκρουβα σε κάποια κομμάτια δεν περιγράφεται, υπέροχες μπασογραμμες (βλ. Slave Called Shiver)
Lightbulb Sun 10 - αψεγάδιαστο, κόσμημα
Η συνεργασία με τους Opeth αφήνει ίχνη
In Absentia 10 - metal ξεκάθαρα, με τον Gavin Harrison πρώτη φορά πίσω από το κιτ. Η διεστραμμένη θεματολογία του σηκώνει αρκετή συζήτηση, αλλά η μουσική του ποιότητα δεν σηκώνει καμία. Τρομερό.
Deadwing 10 - είναι το πιο progressive τους, με μια αίσθηση σεπια. Μια ιστορία φαντασμάτων, αλλά με τρομερό συναίσθημα. Για μένα μια αφάνταστη κορυφή. Από τα πιο ονειρικά πράγματα που έχουν ηχογραφήσει.
Fear Of a Blanket Planet 9 - Steven Wilson goes woke, με κοινωνικό σχολιασμό δεκαπεντάχρονου. Αλλά ρε φίλε, παραμένει τρομερός δίσκος, με κομμάτια τόσο συναισθηματικά όσο αφελή, αλλά ακριβώς αυτός ο εφηβικός μηδενισμός ήταν που αγαπήσαμε. Το Anesthetize επίσης σπέρνει.
The Incident 7 - υποτιμημένος δίσκος, πολύ progressive, αλλά με εμφανή την συνθετική κόπωση. Η εστίαση στο μέταλ μάλλον τους περιόριζε. Έμεινε το Time Flies, αλλά εγώ κρατάω το Drive the Hearse, Drawing the Line, Bonnie the Cat.
Closure/Continuation 6 - τους χαιρόμαστε που επιστρέψανε, αλλά μετά το Harridan, λίγο μας απασχόλησε ο δίσκος
Γιατί το γράφετε όλοι έτσι;
Χαχαχαχαχχαχα, τοπ. Ε προφανώς έκανε ο ένας λάθος, και στο copy paste δεν διορθώθηκε
Έλεγα μήπως ήταν κανένα inside joke για εσάς τους fans, blanket=κουβέρτα=ύπνος=βαρετός δίσκος, αλλά δεν κολλούσαν οι βαθμολογίες μετά.
Και Lightbulb
Εγώ το έγραψα έτσι γιατί μου το διόρθωσε το οτοκορεκτ
(βλέπω 16 αδιάβαστα και αναρωτιέμαι, τόση συζήτηση για το live που βγήκε προχθές;! συνεχίστε… )
Διαβάσατε στον οδηγό τη δική μου άποψη, αλλά αν είναι να έβαζα βαθμολογίες για συνολικά τη δισκογραφία τους…
Και παρεμπιπτόντως το Coma Divine 10 (11 αν μπορούσα) και το Nil Recurring 9
Όσον αφορά στα παραπάνω, συμφωνώ σχεδόν σε όλα με τον @ManosOrff , με δυο μόνο ενστάσεις:
Επίσης, μόλις ετοιμάσαμε με τον @pantelis79 μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που πραγματοποιήσαμε με τον Richard Barbieri την προγούμενη εβδομάδα, οπότε stay tuned γιατί ειπώθηκαν κάποια ενδιαφέροντα (για τους φίλους της μπάντας) πραγματάκια.