Έμορφο το samuel jackson five μ; Και τις τζαζιες του μέσα, και τις προγκρεσιβιες του και τα όλα του.
το συνηθιζουν αλλωστε 
ελπιζουμε τωρα και σε ομορφη εκδοση για το βινυλιο(denovali εισαι…)
Όχι άσχημα, ε;
Ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός, αλλά πάνω απ’ όλα είναι πολύ ενδιαφέρων ως μουσική άποψη, όπως όλα τα albums των Samuel Jackson Five. Το σημαντικό με αυτή τη μπάντα είναι πως δεν παύει να πειραματίζεται σε διαφορετικά μονοπάτια σε κάθε δίσκο, διατηρώντας ταυτόχρονα την ταυτότητά της και την εκφραστική γλυκύτητα στις φράσεις και τις μελωδίες.
Στο φρεσκότατο ομώνυμο album τους επενδύουν στα μικρής διάρκειας, άμεσα και smooth κομμάτια, όπου οι post καταβολές και η κατά βάση ταυτότητα της μπάντας ισορροπούν φανταστικά με το prog και τις jazz τάσεις, αναπόσπαστα στοιχεια του ήχου των sj5. Στα δικά μου αυτιά ο συγκεκριμένος δίσκος ακούγεται supercool, το soundtrack μιας καθημερινής ημέρας, με οδηγό τη ρυθμική αυστηρότητα, τις εσωτερικές μελωδίες και την εμφανή διατήρηση μιας κυρίαρχης rock διάθεσης.
Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι πρόκειται από τις λίγες περιπτώσεις στο είδος εν γένει, όπου τη θέση της εύκολης μελαγχολίας (εκφρασμένη ως γκρι, συννεφιά, ηλεκτρικά καλώδια και λοιπές παπαριές) έχει πάρει μια εμπνευσμένη θετικότητα.
Τέτοια φάση;
Ε ναι ρε συ. Για πάμε ένα μικρό αφιερωματάκι:
[SPOILER]
[/SPOILER]
Αν προσθέσουμε τις εξίσου αγαπημένες θεματολογίες που αφορούν: ανεμογεννήτριες, δάση, πουλιά (κατά προτίμηση κοράκια), θάλασσες/λίμνες/ποτάμια (κατά προτίμηση σε λήψεις από ψηλά), θολές φωτογραφίες που δε σβήστηκαν από τη μηχανή γιατί υπήρχε πολύ μνήμη και ζωγραφιές με ακρίβεια ατάλαντου 4χρονου με τα πόδια, έχουμε συγκεντρώσει ένα μεγάλο ποσοστό της οπτικοποίησης των (κατά κόρον instrumental) post-rock ηχοχρωμάτων.
Και φυσικά οι μπάντες έχουν ονόματα όπως :
[B]And There Came The Snowfall[/B]
[B]Oregano[/B]
[B]In Slow Motion[/B]
[B]Albinolefe![/B]
[B]As She Throws Papers In The Toilet[/B]
Μερικές εικόνες ακόμη :
[SPOILER]
[/SPOILER]
Και όσο περνάει ο καιρός ακούγεται και πιο cool ε. Μάλλον θα έπρεπε να μιλάμε για αυτό στο προγκ ροκ θρεντ. Ή να σπαμάρουμε το [I]Electric Crayons[/I] στο θρεντ του τελευταίου μαρς βόλτα.
:lol::lol:
Καλό αυτό το τελευταίο. Καλά είναι κι εδώ ρε συ. Αυτή είναι η βάση του ήχου της μπάντας. Συμφωνώ πάντως, πρόκειται για prog μπάντα με την ουσιαστική έννοια της λέξης. Μόνο και μόνο που το συζητάμε πάντως αποδεικνύεται πόσο ευρύς είναι ο χαρακτήρας των sj5. Ας γράψουμε κι εκεί, γιατί όχι;
Δεν ειναι νεα κυκλοφορια και δεν ξερω αν εχουν ξαναποσταριστει εδω οι τυποι (μπορει να τους εχω αναφερει πιο παλια) αν και η μπαντα δεν ειναι και τοσο γνωστη (ακομα) αλλα αν συνεχισουν ετσι τους κοβω να πηγαινουν πολυ καλα. Ο λογος για τους Αυστραλους [B]Meniscus[/B].
Ειχαν μονο ενα EP, το Absence of I απο το 2007, το οποιο ΓΑΜΑΓΕ για πρωτη τους δουλεια και πριν λιγες μερες πηρα χαμπαρι οτι εβγαλαν στις αρχες του 2011 και το πρωτο τους album το War of Currents το οποιο κινειται στα ιδια χναρια. Γενικα για πρωτες δουλειες της μπαντας (και ελπιζω να υπαρχξουν και αλλες) ειναι πολλα υποσχομενες. Αξιζει να τους τσεκαρει κανεις.
[B]Tacoma Narrows Bridge Disaster - Exegesis (2012)[/B]
Πανέμορφος δίσκος που εκτείνεται από το ποστ-μέταλ της αγίας τριάδας Neurosis/Isis/Cult Of Luna μέχρι το progressive των Tool και stoner αναφορές τύπου Ancestors.
Μεγάλος δίσκος.
Τον ακούτε όλο, εδώ: http://tacomanarrowsbridgedisaster.bandcamp.com/
akouse kaneis to neo pg.lost?
proxeira, kataplhktikoura moiazei.
Eϊναι όντως πολύ καλό το συγκεκριμένο. Θέλει ακροάσεις πάντως. Πολύ υπόγεια η επίδρασή του (σε εμένα τουλάχιστον).
Tο ακουσα αυτο και ειναι οντως αρκετα καλο,με κρατησε μπορω να πω !Οπως ειπε και ο Dragonaut οι οπαδοι των russian circles θα γουσταρουν .
Κάντε του ένα θρεντ αυτό ωρέ!!
Ωωωωωω ναι. Είναι φοβερό και τρομερό δισκάκι και δεν ξεκολλάει λέμε.
Πέτυχα το [B]Key[/B] των [B]Pg.Lost[/B] τις προάλλες, ξεχασμένους τους είχα και λέω γιατί όχι.
Τιμής ένεκεν στην παλιά φιλία με τα Yes I Am και It’s Not Me, It’s You.
Στο γνωστό μοτίβο, με την αέρινη μες στα μέλια ατμόσφαιρα, τις νοσταλγικές μελωδίες και τα πυροτεχνήματα, αλλά και με όμορφες νευρώδεις πινελιές αυτή τη φορά.
Ολόκληρο ίσως και να μην ξαναπαίξει, αλλά για το γκρουβάτο [U][I]terrain[/I][/U] και μόνο άξιζε.
Ασχέτως του τι λέω, να τ’ ακούσουν οι φαν του ήχου (και των pg.lost αν υπάρχουν), αλλά είναι τόσο προσιτό, που ενδείκνυται ακόμα και για περαστικούς.
Ολόκληρο στρημάρει στο [U][U][I]soundcloud[/I][/U][/U]
Το Yes I Am των pg.lost ητο καταπληκτικο παντως.
Μεχρι που το αγορασα να φανταστεις !
Ακουσα και ενα αλλο αλλα δεν εχω πολυασχοληθει εκτος
του ΥΙΑ ειναι η αληθεια.
Δεύτε λάβετε φώς…
Θα κλαίμε πάλι.
Αναμένουμε. Με το Hymn… είχαν βάλει ακόμα πιο ψηλά τον πήχη οπότε περιμένω κάτι πολύ καλό.