Ralf Scheepers κύριοι.
Αυτό είναι το Heavy Metal που θέλουμε εμείς οι πενηντάρηδες…
Φωνή στο Θεό, ελληνικά στο φουλ, σαγόνια στο πάτωμα.
Άντε γεια…
7 Likes
Ρε παπάρια, παίζει να είδαμε τη συναυλία της χρονιάς και κανείς δε λέει τπτ;;;
1 Like
ε και εδώ καλοί ήταν. Αλλα συναυλία της χρονιάς ? Μέσα Γενάρη έχουμε. Ωραία συναυλία πάντως, κι ας έχασα λίγο απ την αρχή. (στον τοξικό πηγαινε?)
Εχεις δει καλυτερη συναυλια τη φετινη χρονια; Όχι πες, έχεις δει; 
Δεν ειμαι φαν κανενος απο τα δυο συγκροτηματα, αλλα πραγματικα περασα υπεροχα. Τρομερος ηχος εκει οπου καθομασταν με τον τοξικο, ωραιο feeling, συναυλια για διασκεδαση 100%. Ειχα να δω καιρο συναυλια επισης, ξεμπουκωσα.
1 Like
ειλικρινα το Eightball ειναι οριακό ως χώρος για αυτα τα γκρουπ, για οσους δεν ξερουν. Εχει σχετικά καλό ήχο γενικά, πολυ μικρη σκηνη, τιγκαρει πίτα με 300-350 άτομα περίπου, εχει άμεση 2η έξοδο κινδύνου σε περίπτωση ανάγκης και εχει 2-3 κολωνες μπροστα στην σκηνη που ενοχλούν αρκετά και κόβουν θέα οι οποίες έπρεπε να φυγουν χθές με τις ανάλογες επεμβάσεις στήριξης φυσικά.
Γενικά μου αρεσει για συναυλιακος χώρος , σίγουρα επιδέχεται βελτιώσεις που αξιζουν το κόστος όπως προανέφερα, δεν ειναι λόγω μεγέθους όμως κατάλληλος για live όπως αυτο του topic.
Δεν εχω γραψει κανενα εκτενες post για τις συναυλιες στις οποιες πηγα την φετινη χρονια, λογω ελλειψης χρονου. Μου αρεσει να ειμαι στο καταλληλο mood, να βαζω τα ακουστικα μου και να ακουω playlist που εχω φτιαξει με το setlist της εκαστοτε συναυλιας και να καταθετω την γνωμη μου λιγο καιρο μετα την συναυλια ετσι ωστε να εχω χωνεψει τα οσα αυτη η συναυλια μου αφησε σαν τελικη και γενικη εντυπωση αφοτου εχει κατακαθησει η “σκονη”… Οποτε ενα μηνα και κατι πριν τελειωσει η χρονια ας γραψω επιτελους για τις συναυλιες του 2019 και τις εντυπωσεις που αυτες μου αφησαν.
Πρωτη συναυλια της χρονιας για εμενα ηταν αυτη των Primal Fear με support τον Gus G. στο Κυτταρο στις 13 Ιανουαριου του 2019. Την συναυλια ειχαν ανοιξει 2 ελληνικες μπαντες οι The Silent Rage και οι Terra Incognita δεν τις προλαβα ομως οποτε δεν εχω γνωμη.
Εφτασα στον χωρο λιγο πριν ξεκινησει την εμφανιση του η μπαντα του Gus G. με power trio συνθεση και τον ιδιο στις κιθαρες, τον συμπαθεστατο Dennis Ward σε μπασο και φωνητικα και τον γνωστο απο τους Edguy Felix Bonhke στα ντραμς. Με φοβερο ηχο καθολη την διαρκεια της εμφανισης τους με εκαναν να περασω πολυ καλα παροτι δεν ειμαι ιδιαιτερα εξοικειωμενος με τους προσωπικους δισκους του Gus G., οποτε δεν γνωριζα αρκετα τραγουδια, δεν βαρεθηκα ομως καθολου και μου κεντρισαν το ενδιαφερον. Πολυ δεμενη η μπαντα στο παιξιμο της, αξιοπρεπεστατα τα φωνητικα του Dennis Ward, στιβαρο rhythm section απο Dennis και Felix σε μπασο και ντραμς αντιστοιχα αλλα φυσικα ο μεγαλος πρωταγωνιστης ηταν ο Gus G. με εξαιρετικο παιξιμο και ηχο στην κιθαρα, υπεροχα solos και γενικα με “αερα” και αυτοπεποιθηση. Highlights της εμφανισης τους οι διασκευες στο Cold Sweat των λατρεμενων Thin Lizzy, στο Money For Nothing των Dire Straits και στο Bark At The Moon του Ozzy υπενθυμιζοντας σε ολους μας ποσο μεγαλο ονομα εχει φτιαξει ο Gus G. στην πιατσα οντας ο κιθαριστας στην προσωπικη μπαντα του Prince Of Darkness για 8 χρονια. Πολυ δυνατη στιγμη και η αποδοση του The Fire And The Fury των Firewind, γενικα πολυ γεματη εμφανιση.
Σειρα ειχαν οι headliners της βραδιας Primal Fear που ειχαν να μας επισκεφτουν απο το μακρινο πλεον 2005. Μια μπαντα που ειναι ο ορισμος του “What you see is what you get”, απλα και ξεκαθαρα. Κλασικο heavy metal, στα προτυπα των Judas Priest και Accept με δοσεις γερμανικου power και speed metal στην φορμουλα τους, πυρακτωμενο metal με πιασαρικα ρεφραιν για sing along και ψηλα πωρωτικα φωνητικα απο μια εκπληκτικη ΦΩΝΑΡΑ τον Ralf Scheepers. Δεν διεκδικουν επ’ ουδενι δαφνες πρωτοτυπιας και πολλα κομματια τους νιωθεις οτι τα εχεις ακουσει απο αλλες μπαντες αλλα οπως ειπα “What you see is what you get” και αν θελεις να περασεις καλα ακουγοντας ωραια κομματια στο προαναφερθεν στυλ δεν θα σε απογοητευσουν. Αυτο ισχυει στις ακροασεις των δισκων τους και το ιδιο εγινε και στην συναυλια στις 13 του Γεναρη.
Ενα Heavy Metal party με οικοδεσποτες τους Primal Fear. Η μπαντα ηταν δεμενη και η αποδοση ολων των μελων ιδανικη, με τον αρχηγο Mat Sinner στο μπασο σε μεγαλα κεφια να ειναι μπροσταρης και στην σκηνη πισω μονο απο τον frontman Ralf Scheepers, τους Tom Naumann και Alex Beyrodt να κεντανε στις κιθαρες και τον Francesco Jovino να δινει πονο στα ντραμς. Οσο για τον απολυτο M.V.P. Ralf Scheepers ηταν ακρως εντυπωσιακος με την ΦΩΝΑΡΑ του να μην εχει αλλοιωθει απο τον χρονο και να αποτελει το δυνατοτερο ατου της μπαντας. Πρωτοασχοληθηκα πριν χρονια με τους Primal Fear λογω του Scheepers ο οποιος ηταν τραγουδιστης στις 3 πρωτες δισκαρες των Gamma Ray και αυτη ηταν η πρωτη φορα που τον εβλεπα live. Εκτος της φωνητικης του αποδοσης που σε πωρωνε ηταν πολυ επικοινωνιακος με το κοινο, συχνα πυκνα μας μιλαγε στα ελληνικα και με την εμφανιση που εχει οντας “τουμπανο” σωματικα γεμιζε την σκηνη με ανεση.
Το setlist καλυπτε αρκετες περιοδους εχοντας επιλογες απο 8 απο τους συνολικα 12 δισκους της μπαντας. Παιρνοντας τα χρονολογικα εχουμε και λεμε, Chainbreaker απο το ντεμπουτο Primal Fear, Final Embrace και Under The Spell απο το Jaws Of Death, Nuclear Fire απο τον ομωνυμο δισκο, το hit Metal Is Forever (το οποιο προσωπικα δεν με τρελαινει κιολας για να πω την αληθεια μου) απο το Devil’s Ground, Face The Emptiness και Fighting The Darkness απο το New Religion, When Death Comes Knocking απο το Delivering The Black, The End Is Near και In Metal We Trust απο το Rulebreaker, ενω απο τον δισκο τον οποιο προωθουσαν το Apocalypse ακουσαμε τα The Ritual, King Of Madness, Blood, Sweat & Fear και Hounds Of Justice. Ωραιο setlist, θα εκανα τις αλλαγες μου για να το κανω ακομα πιο τελειο για τα δικα μου γουστα αλλα γενικα μια χαρα. Ο ηχος ηταν παρα πολυ καλος, δυνατος και καθαρος στην μεγαλυτερη διαρκεια της συναυλιας με καποια θεματακια που ομως δεν ηταν ιδιαιτερα σοβαρα. Ο κοσμος γεμισε το Κυτταρο και ειχε παλμο και παθος, με την βραδια να ειναι γεματη απο sing along και υψωμενες γροθιες.
Μετα την συναυλια βρηκαμε με φιλους και τα μελη των Primal Fear και ολοι τους ευγενεστατοι δεν μας αρνηθηκαν φωτογραφιες και υπογραφες σε booklet. Προσγειωμενοι και πολυ απλοι στους τροπους τους χωρις ποζεριλικια. Μια καυτη heavy metal-ικη βραδια απο μια τιμια μπαντα, θα τους ξαναεβλεπα ανετα.
Υ.Γ. Ξερει κανεις γιατι δεν ειχε ερθει και ο 3ος κιθαριστας που εχουν ο Magnus Karlsson? Τωρα μου εσκασε και δεν θυμαμαι να ειχαν πει καποιον λογο που δεν ηταν στην συναυλια.
4 Likes
Δεν περιοδεύει ο μαγκνους, αντε κάνα σπέσιαλ σόου να κανει
1 Like
Thanks for the info. Ξερουμε λογο?
Δούλευε σε ένα εργοστάσιο στην Στουτγκάρδη αν θυμάμαι καλά, μαζί με Έλληνες, οι οποίοι φυσικά του έμαθαν μπόλικα (εκτός από τις καθιερωμένες βρισιές, “δεν θα παντρευτώ ποτέ” και “δεν κόβω τα μαλλία μου” θυμάμαι να λέει στην συνέντευξη τότε, χοχοχο για το δεύτερο)
Είδα λάιβ στην Αγγλία το 2001 Primal Fear. Εξωφρενικά απίστευτη φωνή.
1 Like
Βαριέται και δε θέλει να φεύγει μακριά απο την οικογενειά του. Εχεί σφαχτεί και με 1-2 γνωστούς στο χώρο των tour. Αλλά δεν παει να πεί και πολλά αυτό, ο Sinner είχε δαγκώσει Blast αλλα επειδή πουλάει ακόμα αρκετά τον πήραν πίσω απλά σαν καλλιτέχνη, οχι στέλεχος. Οπότε μαλλόν υπερισχύει οτι βαριέται.
1 Like
Αυτό ήξερα κι εγώ, λόγω οικογένειας
1 Like