Ωραία βραδιά χθες.
3on3, ήτοι αδιάκοπο τρέξιμο, τόνοι ιδρώτα, δυνατές μάχες και μηδέν ανάσες στο τέλος.
Οι ομάδες ήταν:
Ο1: @RiderToUtopia, @martian, Μήτσος UK
Αν και ομολογώ ότι όταν βγήκαν οι συνθέσεις απόρησα, καθότι η Ο1 υπερτερούσε ξεκάθαρα υψομετρικά και από άποψη όγκου και δύναμης, εντέλει η πλειοψηφία των παιχνιδιών βγήκε αρκετά αμφίρροπη.
Στο 1ο παιχνιδάκι η Ο1 ήταν καταιγιστική και με -στα όρια του εκνευριστικού- απίστευτη ευστοχία, με κάθε τρόπο, μάλιστα. Ο πίνακας έγραψε 21-10.
Το 2ο ήταν το ωραιότερο και πιο δυνατό παιχνίδι απ’ όλα. Αν και η Ο1 πήρε σημαντικό προβάδισμα με 16-10, η Ο2 έδειξε αντανακλαστικά και το γύρισε ψυχωμένα, επικρατώντας εντέλει με 21-18.
Στο 3ο, αν και μπήκαμε καλά και δείξαμε ότι μπορούμε να διπλασιάσουμε τις νίκες μας, η Ο1 έπαθε game 1 κάποια στιγμή, η μπάλα “έγραφε” συνέχεια στο διχτάκι και μοιραία παραδοθήκαμε με 21-15 (ή κάπου εκεί).
Παίχτηκε κι ένα 4ο, στο οποίο η Ο1 ήταν μπροστά με 18-16, πριν εμφανιστεί στις 23:30 κι ένα δευτερόλεπτο ο γνωστός τσέλιγκας, για να μαζέψει μπάλες, να σβήσει φώτα και να κλειδώσει άρον-άρον το μαγαζί. Εδώ να πούμε ότι ο τυπάς έφτιαξε και μία δικιά του κλίμακα μέτρησης της υγρασίας χθες, ενώ αλγεινή εντύπωση (όχι ότι πέφτουμε κι από τα σύννεφα) προκάλεσε το γεγονός ότι ενώ του θέσαμε το ζήτημα του παρκέ, το οποίο χθες ήταν κατάλληλο για χόκει επί πάγου ή κέρλινγκ, μάς απάντησε σαν να μη συμβαίνει τίποτα: “Το ξέρω… Μου το είπαν και οι προηγούμενοι”. Αυτό. Τίποτα παραπάνω. Εστίαση στον πελάτη και την ασφάλειά του, πάνω απ’ όλα.
Ατομικά
RtU: Πληθωρική εμφάνιση, με χέρι αλφάδι, ενώ κυριάρχησε στους αιθέρες, ανανεώνοντας αμέτρητες επιθέσεις ή τελειώνοντάς τες με follow, ο αθεόφοβος. Έκανα το λάθος να βρεθώ σε κάνα δυο φάσεις στο διάβα του κι έζησα εκ του σύνεγγυς την unleash the fury trademark εφόρμησή του στη ρακέτα που μοιάζει σαν τον μετροπόντικα όταν σπάει τους βράχους για να ανοίξουν οι σήραγγες. Τέλος, προσέφερε άλλη μία τίμια στιγμή, αφού έσκασε μύτη έχοντας πασαλειφτεί ολάκερος με θερμαντική, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να βαρέσει τσίτες από τις αναθυμιάσεις όλο του φουαγιέ του Dome.
Martian: Άλλο φρούτο από εδώ. Έγραφε από παντού και με κάθε τρόπο, ενώ έδωσε και μία 80s-90s αύρα στη βραδιά, σκοράροντας επανειλημμένα από μεσο-μακρινή απόσταση με ταμπλό! Χαρακτηριστική η αιλουροειδής του κίνηση μέσα στο καλάθι, δημιουργία χώρου με αγκώνα και τελείωμα επιπέδου HHF, με ανάποδες κουτάλες ή πέταγμα γκάζας. Ομολογώ ότι εκμεταλλεύτηκαν επαρκώς το miss-match που υπήρχε με εμένα ως προσωπικό του αντίπαλο, καθότι μου ρίχνει ένα κεφάλι και υπερτερεί ξεκάθαρα σε δύναμη/όγκο.
Μήτσος UK: Έσωσε την παρτίδα, γιατί αλλιώς μας έβλεπα για βραζιλιάνικο. Σοβαρός μπίστης, χωρίς πολλά-πολλά, φρου-φρου κι αρώματα, έπαιξε την πολυ-επίπεδη μπασκετάρα του και μας έσταξε καλά, ιδιαίτερα στο 3ο παιχνίδι που ήταν ασταμάτητος. Δυνατό κορμί, αλλά πλαστικός, παρά τον όγκο του, με το αλφδοχεράκι του και τα μπασίματά του, μάς έκανε σοβαρή ζημιά. Συνεισέφερε πολλά, επίσης, τόσο στο αμυντικό παιχνίδι, όσο και στο μάζεμα των “σκουπιδιών”.
Lupin: Ναι, ρε φίλε! Όταν ο τυπάς σκάει με παλτό, κασκόλ και γάντια, ξέρεις ότι η βραδιά θα κυλήσει ομαλά. Όργωσε το παρκέ, μοίρασε παιχνίδι και σκόραρε σαν τρελός, έχοντας επωμιστεί και το μαρκάρισμα του Λάτσου, το οποίο είναι κάτι τόσο επαχθές σαν ο Αστερίξ να αναλάβει να κουβαλάει τα μενίρ του Οβελίξ. Σε ορισμένες φάσεις η άμυνά του θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια, καθότι ακολούθησε αριστοτεχνικά τον Λάτσο και κατάφερε να τον κόψει εντυπωσιακά ψηλά, προς τέρψη των υπολοίπων εκ του εδάφους παρατηρητών. Τέλος, συνελήφθη σε ύποπτα μπιζ-μπιζέ με τον (ανευθυνο)υπεύθυνο του χώρου, για τα οποία απέφυγε να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις όταν και ρωτήθηκε σχετικά…
ChrisP: Αν και τραυματίας στον ώμο (γεγονός που τον επηρέασε αρκετά στα τελευταία μονά και είχε τον αντίκτυπό του και στην ομάδα), δεν μάσησε (Κώστας Μίσσας, γαρ), έπαιξε σκυλίσια, μοίρασε το παιχνίδι όπως μόνο αυτός ξέρει (μάτια και στην πλάτη) και χλάτσωσε πολλά, με το γνωστό απαράμιλλο go fuck yourselves στυλ του. Δυστυχώς, δεν υπήρξε η κλασσική έκρηξη μετά από τρελή πάσα του η οποία δεν μετατρέπεται σε ασίστ, γεγονός τόσο λυπηρό, όπως το ανάλατο φαγητό, ας πούμε. Επίσης, μυστήριο αποτελεί ότι αν και παρελήφθη από το κλασσικό spot-στέκι μεσόκοπων κυριών, δεν εθεάθη εκεί, αλλά έκανε αιφνίδιο ντου, εμφανιζόμενος έξαφνα μέσα από τα παρτέρια.
Και στα επόμενα:
