To Conduit ειναι για εμενα εξαιρετικο πρωτο δειγμα, και μου βγαζει πολυ εντονα Youngblood vibes ανα σημεια σε συνδυασμο με Deficit - δηλαδη σα να ανεμειξαν τα album Station και Memorial … που φυσικα με κανει να χοροπηδαω απο τωρα.
Το οποιο φαινεται να ειναι ο τροπος που εξελισσονται τελευταια οι κυκλοφοριες τους, μιας και ανατρεχοντας σε κατι σχολια μου περι Blood Moon μου ειχε βγαλει στοιχεια απο Guidance πχ.
Βεβαια εχουμε και αυτη τη νεα ριφφαρα εκει κοντα στο 2:30 που κανει τον λαιμος προς αποκολληση απο το σωμα.
Ωραίος όλος ο δίσκος τελικά. Δε μου δίνει σχεδόν καθόλου αυτή την αίσθηση “ναι μεν αλλά…” που είχα με το Blood Year. Το ομώνυμο είναι απ’ τα καλύτερα όλης της δισκογραφίας εύκολα
Αυτά τα λίγα έχοντας ακούσει τον δίσκο 5 φορές χωρίς απόλυτη προσοχή κιόλας
Το Gnosis ειναι αυτο που παντα θα περιμενεις και θα εχεις απο τους Russian Circles, ενα συμπαγες αλμπουμ γνωριμων τους ηχους καθε φορα ενα μικρο twist, που δε βαριεσαι να ακους ξανα και ξανα.
Το θεμα με αυτη την υπερπαντα ειναι οτι δεν εχουν βγαλει ποτε ενα κακο αλμπουμ, ειναι αδυνατον.
Καθε ενα τους για μενα ειναι μια κουβερτουλα μουσικης νιρβανας που δε καταλαβαινεις για ποτε τελειωνει και το βαζεις απο την αρχη.
Στα του αλμπουμ, οπως ανεφερα το Conduit μου αρεσει πολυ και μου θυμιζει Station/Memorial σκηνικα, το Gnosis εφαγε μαζεμενα απειρα plays μιας και μου κολλησε ασχημα μαζι με το εξαιρετικο video clip, Vlastimil βλαστημαει με ετσι ποστ black vibes (που καταληγουν μεχρι κ ντουμ) και το αγαπημενο μου (τουλαχιστον αυτες τις μερες μιας κ εχει αλλαξει πολλες φορες) ειναι το καταιγιστικο Betrayal . Το τελευταιο τραγουδι Bloom ειναι για εμενα στη κατηγορια RC τραγουδιου που μου αρεσει να το ακουω μονο του και οχι μετα του Betrayal που ειναι πιο ξεσηκωτικο. Ειναι ετσι ταξιαρικο και νομιζω το πρωτο τρακ που εγραψαν απο το αλμπουμ
Γενικα μια καλη κυκλοφορια με απειρο ταλεντο και τρομερη δουλεια απο Kurt Ballou στο στουντιο του Steve Albini (μα ολα σωστα πχια ). Θα ειναι σε καποια AOTY λιστα μου σιγουρα.
