__Ρε παιδιά… μη τα λέτε έτσι αυτά… Οχι και ίδιο των H.A με το ορίτζιναλ… 
__Αυτό των Nevermore δεν είναι “διασκευή”, είναι αποδόμηση και επανανοικοδόμηση! Είναι πιο πολύ tribute και inspired by. Διασκευή και αυτό αλλά στην πιο ακραία μορφή της. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ. Αλλά εμένα π.χ. δε μου πολυ-αρέσει. Ούτε ως κομμάτι (προτιμώ άλλα ΕΠΗ του δίσκου), ούτε ως διασκευή. Αλλά πέραν του προσωπικού γούστου /γνώμης, κάναν ΠΟΛΥ καλή δουλειά και δώσαν έναν πρωτότυπο, τολμηρό και ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
__Τον Ατρόσιτι, καλό, όμορφο αλλά πολύ πιο κοντά στο πρωτότυπο απ’ των HA.
__Των H.A. ειναι re-arrangment… Μία φωνή (όχι δύο lead όλη την ώρα σε διαφορετικούς τόνους). Σε άλλο τόνο (μισό τόνο πιο ψηλά). Με “πρωτότυπα” backing vocals (δεν υπήρχαν, ούτε μελωδίες τους υπήρχαν). Με άλλους ρυθμούς /μέτρα /μέτρημα (περιέργως πως, το κάνουν πιο στρωτό, το ορίτζιναλ είναι πιο -χαχα- “prog”). Με εντελώς άλλη δομή. Με εντελώς άλλη (μεγαλύτερη) διάρκεια. Με εντελώς άλλους τονισμούς (που μάλιστα αλλάζουν σε κάθε στροφή). Με πρόσθετα θέματα. Με προσθετές μελωδίες. Με πολύ διαφοροποιημένες και διαφορετικές φωνητικές μελωδίες (χωρίς να φεύγουν εκτός τραγουδιού όμως). Με άλλο ύφος (που πάλι δε φεύγει “εκτός”). Με άλλη ενορχήστρωση…
__Διασκευάρα από τις λίγες κατά τη γνώμη μου.