The Estranged: S​/​T LP (2014)

Κυκλοφορίες
#22

Ελα να γινομαστε πολλοι οι θαμωνες του θρεντ! :smiley:

Kατα τα αλλα, επειδη απο πολλους ειπωθηκε οτι τελειωμα του δισκου ειναι ενα τσαφ πιο αδυναμο πχ εγω αρχικα ειχα πει για το “Play For Keeps”, καποιος αλλος για το “Ride”, ο Ντινος στην κριτικη για τα 3 τελευταια.

Δεν ξερω αν συμφωνω. Χτες, παντως, με 'πιασα να ρηπηταρω το πιο “αδυναμο” Play For Keeps, το “Ride” εγινε απο την αρχη αγαπη.

Παντου υπαρχουν πραγματα που σε αφηνουν μαλακα, αλλα πραγματικα πιστευω οτι αν η σειρα των κομματιων ηταν λιγο διαφορετικη, ωστε να μην εναλλασσει τοσο τα συναισθηματα σου, δηλαδη να μην παρεμβαλλονται τα πιο μελαγχολικα “Languid Sky” και “Over And Over” να 'ναι στο κλεισιμο με το “Ride”, τα “Play For Keeps” και “Another Stab” θα "εδειχναν πολυ παραπανω σε ενα πιο χορευτικο σερι.

Οσον αφορα τις επιρροες, την ιδια ωρα που ο καθενας μας ακουει διαφορετικα πραγματα στο δισκο (αλλος Wipers, αλλος Smiths ή Ramones, αλλος paisley underground, εγω βρισκω πιασαρικες σκανδιναβοροκ’ν’ρολλ κιθαρες σε σημεια κ.ο.κ.), η ιδια η μπαντα ερχεται να αναφερει ως επιρροες μπαντες οπως οι Echo & the Bunnymen, οι The Only Ones, οι These Immortal Souls (του μεγαλου Rowland S. Howards) ή ψυχεδελειες τυπου Troggs και The Creation.

Τι θελω να πω;;; Οτι οταν εχεις ολα αυτα που θα μπορουσαν να μιλανε για κατι συνηθες κι ο καθενας τελικα ακουει διαφορετικα πραγματα, δειχνει για το ποσο ιδιαιτερο ηχο εχουν πετυχει.

ΥΓ.: Το “Languid Sky” ειναι το πιο μεγαλοπρεπες δημιουργημα τους.-

[SPOILER]:oops: βγηκε σεντονι :p[/SPOILER]

#23

Σωστά υποθέτεις :smiley: τακτοποιήθηκα κ εγώ :slight_smile:

#24

θενξ λιάκο:)

H σειρά είναι η ιδανική. Το ΚΑΥΛΩΤΙΚΟ σερι των 6 πρωτων κομματιων ειναι τετοιο, που και σκατα με τα να ειχε θα ολοκληρωνες σε καθε ακρόαση τον δίσκο. Τα τρία τελευταία κομμάτια by the way είναι πραγματικά καλά.

Δεν ήθελα τόσο καιρό να τοποθετηθώ στο θρεντ γιατί ήθελα να εκφέρω μια όσο το δυνατόν πιο προσωπική άποψη πρώτα. Ο δίσκος είναι στα top-δεκαετίας. Τα υπόλοιπα είναι περιττά.

#25

Τους πρωτοακουσα στο ξεκινημα της βδομαδας, εχω φαει κολλημα, παιζουν καθε μερα για ωρες στο ριπιτ.

Η μαλακια η μεγαλη ειναι οτι κοιταξα μπας και περιοδευουν Ευρωπη, και ειδα οτι παιζανε εδω Αμστερνταμ στις 31 Γεναρη σε ενα φεστιβαλ.
Γαμωτηνπουταναμου δηλαδη.

#26

Με μεγάλα γράμματα για να φαίνεται από παντού :!:

Για το Play For Keeps να το δεχτώ, για το The Ride να δαγκώσω χείλη-γλώσσα και να το δεχτώ, αλλά όχι και το Another Stab κύριοι! Μόνο μπασαδούρα και χορός, τίποτ 'άλλο!
Επίσης έχω καταχαρεί που αρέσει σε τόσο κόσμο ο δίσκος :roll:
Χαλάλι και τα 4 χρόνια που περιμέναμε απ’το The Subliminal Man, χαλάλι και η σιγή ιχθύος εδώ και τόσο καιρό. Όλα για πάρτυ τους.
Ακόμη, iron_aris, για το Paisley underground που είπες, επειδή το ανέφερα, δεν εννοώ οτι ακούω Paisley underground στον δίσκο. Συγκεκριμένα πράγματα, γιατι αν το πάω πολύ γενικά ακούω πολλά πράγματα. Εννοώ πως -μιας και είμαι σίγουρος οτι όλα τα μέλη θα ακούν και θα γουστάρουν Dream Syndicate π.χ.- θα ήθελα να ακούσω και λίιιιγο Paisley underground στις ήδη τέλειες κιθάρες. Εκεί πραγματικά θα πάρω τα βουνά!

#27

Γεια κι από μένα, τόσο καιρό δε γράφω γιατί ακόμα δεν τον έχω βαρεθεί το δίσκο, είναι σα να μην τον έχω χορτάσει. Μου αρέσει σίγουρα περισσότερο από το ντεμπούτο, αλλά δεν ξέρω ακόμα αν ξεπερνάει το “The subliminal man”. Αλλά δεν έχει και πολύ σημασία.

Βασικά εμένα κατευθείαν μου ήρθε στο μυαλό η “στροφή” των Terrible Feelings με το “Shadows”. Δηλαδή επιστροφή στα βασικά, rock, τίποτε άλλο. Και ακούγεται αγνό, ρε παιδί μου, όχι ξεφτιλισμένο. Παρόλο που στην ουσία έχει pop μελωδίες, ε! Δηλαδή εμένα με πήγε πολύ πίσω, όταν ήμουν μικρός κι άκουγα άλλα πράγματα, 70’s μπάντες, νοσταλγία κι έτσι.

Μπορεί να έχασαν σε τσίτα και σκοτάδι, αλλά για κάποιο λόγο μου φαίνεται ότι στο “The Estranged” έχουν γράψει τις πιο ουσιώδεις και ολοκληρωμένες μελωδίες τους. Κι αυτό δεν το πιάνεις κατυεθείαν (τουλάχιστον εγώ), αλλά θέλει ακροάσεις, βγαίνει υποσυνείδητα.

Μοναδικό παράπονο; Ότι συνεχίζουν, δυστυχώς, την παράδοση με filler-άκια σε κάθε album, όχι κανά τρελό ξεφτιλίκι, αλλά για μένα δεν έχουν βγάλει ακόμα τον αψεγάδιαστο δίσκο. Ίσως να μην τρελαίνομαι κι εγώ, βασικά, στην τελική με την πάρτη τους τόσο πολύ, δεν ξέρω.

#28

Μολις γυρισα. 2 λαηβ, ενα στο Zoro στη Λειψια, ενα στο Αμβουργο στη Rote Flora.

Γενικα, ειχαν σταθερα στο σετ απο παλια τα “Don’t They Know”, “Nervous Blood”, “Exhibition”, “Fast Train”, “Statue In A Room”, “Subliminal Man”, “Faces Stare”, “Lunacy”.

Δεν περιγραφεται το ποσο καλυτερα ακουγονται τα παλια ακουγονται τα πιο παλια κομματια τωρα που η φωνη του εχει βελτιωθει τοσο, ενω ειναι σε θεση να χωνει τσοντα να χωνει και καποια μικροπραγματακια σε κιθαρες που πραγματικα τα στελνουν αλλου τα κομματια.

Συν 3-4 καινουρια καθε φορα …δυστυχως, δεν ακουσα “Over And Over” (και “The Ride”, αλλα τα πρωτα 5 του δισκου και το “Αnother Stab” ηταν το κατι αλλο.

Γενικα, εχω να πω πολλα ακομα, αλλα καποια αλλη στιγμη. :wink:

Συνολικα, ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΠΑΝΤΑ σε ολα της.

Δυο ενδεικτικα βιντεακια:
The Estranged @La Mecanique Ondulatoire, Paris, 02/02/2014
Autistic Youth (Soldiers) @Zoro, Leipzig, 12/02/2014 (το ενα απο τα 2 σοου που ειδα)

Επιτελους, το ειπε και καποιος αλλος …ποσο Terrible Feelings κιθαρες σε κομματια σαν το “Hide” ή το "Mark Of Sin.

Kαι, γενικα, το ποσο ξεφτιλιζουν τη λεξη “ραδιοφωνικος” (με την καλη της εννοια) τα μη μελαγχολικα κομματια του δισκου, δεν περιγραφεται.

Εδω θα διαφωνησω.

Τσιτα εχασαν, σκοταδι ομως πως;;; Με κομματια σαν τα “Over And Over”, “Languid Sky”, “The Ride”;;;

Και, προφανως, ειναι ο πρωτος δισκος του που δεν εχει ουτε ενα φιλλερ (τo Subliminal εχει 2-3).

Φωτια θα πεσει να με καψει, γιατι παροτι τα κουπλε-ρεφραιν δεν ειναι απο τα πιο δυνατα τους, στο σολο ΚΑΤΑΠΙΝΩ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ. :oops:

#29

Ναι, το “Over and over” και το “The ride” είναι σε αυτό το στυλ, αλλά η γενική κατεύθυνση του album θα έλεγα ότι ξεφεύγει αρκετά, είναι πιο pop/μελαγχολική, όπως είπες κι εσύ.

Ε τώρα με τα filler, γούστα είναι και αυτά, π.χ. εγώ δεν τρελαίνομαι και πολύ με το “Mark of sin”.

Αλλά εθιστικός δίσκος, ναι,

#30

χαχαχα mark of sin παίζει να’ ναι το δεύτερο αγαπημένο μου του δίσκο μιλάμε. Για classic rock μεγαλειό/ροκάρισμα/τζαμάρισμα.

#31

τι κομματι το the ride!

#32

Βump γιατι εχω φαει και γω κολλημα με το δισκο που δεν πολυ ακουω πανκιες
Επισης βλεπω οτι καποιοι θεωρειτε οτι κανει κοιλιτσα ο δισκος στο τελος. προσωπικα δεν ακουω κατι τετοιο, ισα-ισα νομιζω το The Ride ειναι το κομματι που εχω κολλησει περισσοτερο.

#33

Και ξανά bump γιατί στο βινύλιο ο δίσκος ακούγεται ακόμα καλύτερος και πιο αταξινόμητος σε ιδιώματα. Αυτό το Hide δε νομίζω να το ξεπεράσω εύκολα ρε γαμώ.

#34

To Hide ειναι ισως απο τα λιγα που μπορω να καταταξω καπου …μου φερνει πολυ εντονα στο μυαλο σκανδιναβικο ροκ ‘ν’ ρολλ (τυπου Terrible Feelings ή και σαν καποια πιο παλια).

Γενικα, εκτος απο “αταξινομητος σε ιδιωματα”, ειναι και σιγουρα στοιχειωτικος στο συνολο του, ειδικα οταν διαβασεις και τους (τιγκα προσωπικους) στιχους.

#35

Ναι, δεν το συζητάμε. Σε φάσεις η γραφή μου θυμίζει τίγκα Robert Smith (στην ψυχολογία, όχι στην εικονοπλασία) και μάλλον γι’ αυτό το προτιμάω συνολικά απ’ όλα τα προηγούμενα. Και ντάξει, το Forever Been Erased είναι ο ορισμός του “τραγούδι για να ξεκινήσεις τη μέρα σου”.

#36

…και το Over And Over του “τραγούδι για να τελειωσεις τη μέρα σου” (ή ολες τις υπολοιπες μερες σου, γενικα). :lol: