τώρα βαριέμαι να λέω πολλά (θα τα πω κάποια στιγμή), αλλά από όσες δεν έχουν αναφερθεί:
amelie το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο. επισης τα θερμα μου ‘συγχαρητηρια’ σε αυτον που σκεφτηκε τον πανηληθιο τιτλο του συγκεκριμενου θρεντ. ξεπερνα σε ηλιθιοτητα και τους κλασσικους τυπου ‘παιχνιδακια παιζουμε?’ ΄τραγουδακια ακουμε?’ ‘επιτραπεζια παιζουμε’ κλπ. ξερναω
Περίοδο έχεις?
ρε αι στο διαλο που θα μου πουλησεις και υφος
Σκηνικό: κάπου 1999-2000 εγώ και ο κολλητός έχουμε αποφασίσει να πάμε σάββατο βράδι βίλατζ (στα παλιά στο μαρούσι) να δούμε κάνα μπαζοθρίλλερ, καμια βλαχοαμερικανιά, κάτι να χαβαλεδιάσουμε τελοσπάντωνε, αλλά είμαι κι εγώ “συνεπής” στα ραντεβού μου, είναι κι αυτός, ε σκάμε κάπου στις δέκα και στα βίλατζ, και για όποιον ξέρει, αυτό σήμαινε πως “δεμπαίζει να βρεις εισιτήριο για ταινία πριν τις 00.30 πουναβαραστογκωλοσουκάτω”.
Απελπισμένοι που τον ήπιαμε και βλέποντας όλλες τσι ταινίες “κοκκινισμένες” βλέπουμε στον πίνακα ΜΙΑ με “περιορισμένα”. Ορμάμε χωρίς να κοιτάξουμε καν ποιά ήταν. Στο ταμείο λέω “2 για το End of the Affa”, αφού ο τίτλος κοβόταν στον φωτεινό πίνακα και είπα “θα’ναι καμιά περιπέτεια με μέση Ανατολή κι έτσι, Ράμπο καταστάσεις, γίναμε.”
Τα εισιτήριά μας ήταν ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ, και σκάμε μύτη στην αίθουσα τελευταίοι, μια αίθουσα γεμάτη ζευγαράκια, που μας κοιτάνε “με νόημα” γιατί ένα απελευθερωμένο ΓΚΕΥ ζευγάρι ήρθε για τη ρομαντζάδα του. Επικ Φέηλ? Ίσως, αλλά όχι για μένα.
Έτσι είστε μουνάκια? Καθαρίζω τη φωνή, μασουλάω επιδεικτηκά τα ποπκόρν μου και σε όλη τη διάρκεια της ταινίας έχω πρόχειρο το ατακολόγιό μου με επικές ΜΑΛΑΚΙΕΣ, και για να μην τα πολυλογώ, κατάστρεψα τη βραδιά σε όλα τα ρομαντικά πιτσουνάκια εκείνο το βράδι.
Η ταινία καλή πρέπει να’τανε πάντως.
Ωραίος ο Βαγγέλης, έγραψε και μερικές που ξέχασα. :S To happy together πολύ υποτιμημένο, οι περισσότεροι ξέρουν μόνο τις καινούργιες του Wong kar-wai.
Μουρνάου δεν έχω δει ακόμα, το Sur ούτε καν το ήξερα ονομαστικά, ωραίο φαίνεται από photos κλπ.
το sur υπαρχει ολοκληρο στο youtube
μια που το έχετε τραβήξει το θέμα βάζω και εγώ μια ότι να ναι…
όλων των ειδών αγάπες μέσα…
η ταινια γαμαει βασικα και καλα κανεις κ την ανεφερες κ μου την θυμισες κ ισως την δει κ κανας αλλος χριστιανος εδω μεσα
και εχει κ τρομερο soundtrack
το ειχα δει σε θερινο μονος μου ενα στη κυψελη κοντα στην πλατεια αν θυμαμαι καλα…πως κατεληξα εκει δεν θυμαμαι,απλα θυμαμαι οτι η ταινια με ‘ρουφηξε΄’ βγηκα απο το σινεμα διαλυμενος
επισης ον τοπικ
η πρωτη ταινια που μουρθε στο μυαλο για σχεσεις
αγαπημενη κ χιλιοειδωμενη κ με απιστευτο soundtrack
περασματα απο την ταινια κανουν μεταξυ αλλων οι
[B]κορνελλ απο soundgarden
vedder/ament/gossard απο pearl jam
alice in chains παιζουν ζωντανα σε παρτυ το would ?
[/B]
αυτη η ταινια ειναι η χαρα του πορωμενου γραντζα…και μια χαρα ταινιουλα ουτως η αλλως
Ψηνομαι να την κατεβάσω μόνο και μόνο για το:
alice in chains παιζουν ζωντανα σε παρτυ το would ?
λολ, δεν εχεις δει το singles???
Οτι ηταν το nevermind για το grunge μουσικα, αλλο τοσο ηταν στυλιστικα τα καρο πουκαμισα και οπτικα/κινηματογραφικα αυτη η ταινια…η ταινια ΕΙΝΑΙ το grunge
κατεβαστο, θα σε αρεσει πολλα
+
Αουφ, ξεχασα το Casablanca.
Ξεχασα το What Dreams May Come. Χρωμα, μουσικη, ονειρικα πλανα, δυνατη ιστορια. Με συγκινησε πολυ το ατιμο.
Ξεχασα το Walk the line, η ιστορια του Τζοννυ Κας και της Τζουν Καρτερ. Μεταξυ αλλων, μου αρεσε παρα πολυ το λοβ στορι μεταξυ τους, η ηθοποια του Phoenix και της Witherspoon και οι ερμηνειες τους στα τραγουδια του Κας.
Ξεχασα και το Wristcutters: A Love Story. Βασισμένο σε βιβλίο, λιγο σουρεαλ, πολυ ομορφο, με μικρη εμφανιση Τομ Γουειτς!
http://www.imdb.com/title/tt0477139/.
Eπίσης να καει στην κόλαση το γαμημένο το Notebook.
Manson
θα παθεις μεγαλη κωλοπλακα με το singles 8)
Οταν δεις τη σκηνη με τον cornell κ το αμαξι :lol:
Οταν δεις τι ρολο παιζουν οι pj στη ταινια :roll:
Και αλλα πολλα
Κ υποψιν , ειναι πολυ καλη κ τιμια ταινια φτιαγμενη απο εναν ανθρωπο που ειναι ροκ κ εχει αντιληψη της ροκ νοοτροπιας
(ο τυπος στα 15 του εγραφε αρθρα για το rolling stone…)
Τεραστιο kudos στη σκηνη με τον μιμο κ την αναλυση του πανω στην αγαπη…:bow2:
καμενη λεπτομερεια που διαβασα προχθες σε τρελο βιβλιο για seattle
Την μερα που οι aic επιζαν/γυριζαν τη σκηνη για το singles , 2 τετραγωνα πιο περα εκαναν συναυλια οι pj/soundgarden (δε θυμαμαι ποιος απο τους 2)
Με τιμάει που το Singles δεν το έχω δει από επιλογή? Μου έφτασε το Reality bites. 
βασικα ειναι φως φαναρι οτι εισαι θυμα [B]παραπληροφορησης [/B]οποτε συγχωρεισαι
καταρχας συγκρινεις την [B][SIZE=“3”]μαλακιαρα [/SIZE][/B]το bites με το σινγλεσ ουναι πολυ τιμια κ αληθινη ταινια
i mean , το bites ηταν μια [B]παπαρια [/B]για να ψαρωσουν τα κοριτσακια να πανε να δουν τον ethan ‘αχ τι γλυκος πουναι’ hawk και την wynona’ μα καλα ΑΥΤΗ βρηκε να γαμαει ο τζονυ μας?’ ryder
δε σε τιμαει που ειδες την μαλακιαρα κ αφησες το sιngles.διορθωσε το λαθος σου αμεσα.