ενα μη μεταλ…
βαβυλωνα - οτι αφησες πισω
Εγραψες φιλε!
Ειδικα η εκτελεση απο το λαιβ ειναι ΟΛΑ τα ΛΕΦΦΤΑ
Αυτό και το όταν πεθαίνει γύρω κάθε ομορφιά και γενικά τα 4/5 της δισκογραφίας του με κάνει λιώμα…
Κάθε φορά που τον ακούω ενώ είμαι ευδιάθετος μου ανατρέπει ριζικά την ψυχολογία.
Κάθε φορά που είμαι σκατά βυθίζομαι…
Μεγάλο κομμάτι απο Pink Floyd
Δεν έχω ξαναγράψει εδώ…
Μερικοί ίσως γελάσουν αλλά στα παπάρια μου, το παρακάτω τραγούδι είναι για πολύ κλάμα —>
Θα επανέλθω πολλές φορές εδώ σίγουρα. Πείτε με μαζόχα αλλά απολαμβάνω αυτή τη λειτουργία της μουσικής να επηρεάζει τα συναισθήματα, θεωρώ ότι αυτή της δίνει την μοναδικότητά της.
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό για τώρα είναι το Pleasant Shade of Gray part XII των Fates Warning… Για κόψιμο φλέβας περισσότερο από πολλά τραγούδια που μπορώ να σκεφτώ.
Σχεδον ολος ο δισκος εχει μια γκριζα και δυσοιωνη ατμοσφαιρα, βασικα…
Ισχύει, αλλά αυτό συγκεκριμένα μέσα από το δίσκο έρχεται και με διαλύει κάθε φορά (προφανώς παίζουν και κάποιο ρόλο όλα τα υπόλοιπα μέρη στο κλίμα που δημιουργείται) Είναι και το μοναδικό κομμάτι που μπορώ να βάλω να παίξει μόνο του από τον δίσκο επίσης.
αυτή την στιγμή το [I]The Chosen Pessimist[/I] από[B] In Flames[/B].
[I]Tell me which side I’m on,
Approaching constant failure…
Between love and hate
Which path to follow?
How can I keep balance in this race?
Come faith, I’m dying…[/I]
Σα θρήνος που λειτουργεί εξαγνιστικά.
Ανατριχιαστικό
^^ Προειδοποίησα, έχει πολύ 
Είναι παραδοσιακό τραγούδι μάλλον από τα μέρη τους εκεί στη μακρινή Σιβηρία.
Η συγκεκριμένη εκτέλεση με την βουλγαρική γυναικεία χορωδία δίνει άλλη διάσταση.
Άκου και τη δική τους εκδοχή και διάβασε τους (μεταφρασμένους) στίχους:
http://www.youtube.com/watch?v=hGaTLs-GsFw
[SPOILER]I’m an orphan, I’m alone.
Pity I didn’t die as a baby.
If I had died as a baby,
I never would have suffered.
I am the loneliest.
Pity I didn’t die in my cradle.
If I had died in my cradle,
I wouldn’t have suffered.
Pity the baby birds,
left without a nest.
Pity a baby,
left without a mother
One’s fate,
One cannot change it.
My departed mother,
Nothing can bring her back.
[/SPOILER]
Έκανες κίνηση ματ με τους στίχους!
Αυτό περίμενα
[SPOILER]δύσκολη ώρα για να ψάχνω :oops:[/SPOILER]
Η τρίχα κάγκελο…
Οι Huun-Huur-Tu είχαν έρθει και Ελλάδα τότε με την ιδιαίτερη επιτυχία που είχε κάνει το γνωστό διαφημιστικό σποτάκι. Τους είχα παρακολουθήσει (κάπου στου Παπάγου νομίζω ήταν). Ήμουν μικρός τότε, το θυμάμαι σαν όνειρο…
Αυτό το στυλ τραγουδιού συναντάται σε διάφορες περιοχές (της Ασίας κυρίως).
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές τεχνικές.
Αυτό το “[I]σφύριγμα[/I]” των φωνητικών χορδών είναι πραγματικά απόκοσμο, δεν πιστεύεις ότι προέρχεται από άνθρωπο…
Όπως και τα [I]υπερμπάσα, λαρυγγικά φωνητικά[/I] που ψέλνουν επίσης εκεί ψηλά “στην οροφή του κόσμου” οι βουδιστές μοναχοί του Θιβέτ.
Βασικά κάτι τέτοια είναι που επαληθεύουν το γεγονός ότι η φωνή είναι το τελειότερο, πιο ολοκληρωμένο μουσικό όργανο.
Για περαιτέρω ψάξιμο:
[SPOILER]http://en.wikipedia.org/wiki/Overtone_singing
http://www.youtube.com/watch?v=HwANedEkqaY
http://www.youtube.com/watch?v=AxttAghqrv8
http://www.youtube.com/watch?v=7zZainT9v6Q[/SPOILER]
Ok το κόβω εδώ, sorry για το off-topic !
brein.d3d, μήπως ξέρεις πώς λέγεται και αυτό το στυλ τραγουδιού?
έχω ψάξει αρκετά αλλά τίποτα.
^^ μπα shaman, δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω :dunno:
Ωραίο είναι όντως αλλά δεν ξέρω αν ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ/τεχνική τραγουδιού όπως πχ αυτή που ανέφερα πιο πάνω.
Τι να σου πω, αν θυμηθώ κάτι αντίστοιχο θα σου πω.
Γενικά πάντως υπάρχουν πολλοί θησαυροί στην “ethnic” μουσική και θέλει αρκετό ψάξιμο…
[B][U]edit:[/U][/B] Δεν ξέρω αν είναι κοντά σε αυτό που ψάχνεις ή είναι άσχετο, αλλά ακούω τώρα το “Within The Realm Of A Dying Sun” των Dead Can Dance και περνώντας από [B][U]αυτό[/U][/B] το τραγούδι σκέφτηκα πως ίσως να σε ενδιαφέρει.
Αυτό βέβαια σε περίπτωση που δεν έχεις ασχοληθεί ήδη με το συγκρότημα και τη Lisa Gerrard…
8O εκπληκτικο
Shaman, ούτε 'γω ξέρω αν επίσημα έχει κάποια ταμπέλα ή κάτι τέτοιο, αλλά συνήθως τέτοιο τραγούδι το βρίσκεις σε μοιρολόγια, νανουρίσματα και υμνωδίες της εγγύς ανατολής. Αρμένιοι, κούρδοι, τούρκοι, σύριοι κ.λπ. όταν δεν ασχολούνται με κραγμένα τσιφτετέλια, μάλλον ασχολούνται με τέτοιες μουσικές. Ίσως και κάποιοι άραβες, ενώ παρόμοιες θρηνωδίες έχουν και πολλές χώρες της βαλκανικής χερσονήσου.
Και οι 2 αυτοί δίσκοι πονάνε.