Σε βρίσκω κομμάτι αυστηρό mindcrimek. 
Καταρχάς πάνω από τα μισά συγκροτήματα που αναφέρεις πως “ξέχασα” ανήκουν στον ευρύτερο χώρο του [U]metal & hard rock[/U] με το οποίο είπα ξανά και ξανά (και έγραψα και πάνω) πως θα ασχοληθώ σε [I]ξεχωριστή[/I] εκπομπή/αναδρομή τον επόμενο καιρό. H μόνη σωστή παράλειψη που αναφέρεις ήταν οι Kyuss, ίσως και ο Danzig (αν και ο δεύτερος ειδικά θα κολλούσε πιο πολύ για μένα στην μέταλ εκπομπή). Άντε, και οι Midnight Oil.
Κάποιοι άλλοι πάλι που ανέφερες όπως Nick Cave, Bad Religion, Tool (not a big fan here), και PJ Harvey, οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν μπει χθες, δεν μπήκαν απλά γιατί: θα υπάρξουν άλλες δύο εκπομπές για την ευρύτερη (πλην μέταλ) σκηνή των '90ς, όπου σκόπευα να αναφερθώ εκεί σ’αυτούς. Δε χωράνε όλοι σε μία εκπομπή, επομένως αναγκαστικά επιλέγεις. Σύμφωνοι, ο Cave κυκλοφόρησε το “Henry’s Dream” το 92 που ήταν δισκάρα, αλλά εξίσου δισκάρες είναι τα “Murder Ballads” και “Let Love In” που ακολούθησαν, επομένως η αναφορά μπορεί να γίνει και στα επόμενα μέρη του αφιερώματος.
Παρέλειψες επίσης να αναφέρεις τους Radiohead, που επίσης δεν έβαλα, οι οποίοι τότε είχαν κυκλοφορήσει και το ντεμπούτο τους και είχαν σαρώσει το σύμπαν με το “Creep”. Αλλά δεν τους έβαλα σκόπιμα, γιατί τους φυλάω για “μετά”. Όπως και άλλους. 
Όσο αφορά το “Jeronimo Groovy”, ναι, υπήρχε μια διάθεση τέτοια κατά το πρώτο μέρος της εκπομπής, αλλά τα 90ς δεν ήταν μόνο ροκ. Ήταν και ο MC Hammer. Ήταν και η ραπ της εποχής (Pucblic Enemy, Ice Cube, Arrested Development, LL Cool J που έβαλα, τρομερά σημαντικοί ράππερς των αρχών των ‘90ς - άλλο που δεν είναι του γούστου σου αυτό το μουσικό στυλ). Ήταν και η ευρύτερη εναλλακτική/mainstream σκηνή των καιρών (Stereo MC’s, Massive Attack, Primal Scream), αλλά και η ποπ (από την οποία εστίασα σε ορισμένα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια (MJ, Concrete Blonde, Maggie Reilly, Sinnead O’ Connor).
Δε κάνω μόνο ροκ εκπομπή εν ολίγοις. Στο παρελθόν από τη συγκεκριμένη εκπομπή έχω κάνει αφιερώματα από την ιστορία της soul ως την ιστορία της new wave σκηνής, και από disco σε αναδρομή στις μουσικές της Καραιβικής! Α, όσο αφορά τους Dead Can Dance που επίσης “δεν έβαλα”. Τρεις βδομάδες πριν, με αφορμή την συναυλία τους, στην πρώτη μου εκπομπή για φέτος, έκανα αφιέρωμα στους Dead Cand Dance και στην δισκογραφία τους. Δύο ώρες έπαιζα μόνο Dead Can Dance. 
Τέλος, ναι, έβαλα και ένα τραγούδι από boy-band της εποχής. Γιατί όχι. Το άκουγα μικρός. Έχει συνδεθεί και αυτό με τους καιρούς. Ανήκει και αυτό σε ένα αφιέρωμα που προσπαθεί να καλύψει όσο γίνεται το πνεύμα των καιρών, πέρα από ταμπέλες και είδη. Και το οποίο αφιέρωμα (όπως είπα πολλές φορές), θα έχει ακόμα 3 με 4 [I]συνέχειες[/I]. Τα 90ς δεν τελειώνουν στα έτη 90 με 92.
Αυτά, thanx for dropping by.
και για να μη μπερδεύεσαι το πρώτο μέρος είχε περισσότερο ενδιαφέρον αφού τα επόμενα εδώ και κει τα ακούμε έτσι κι αλλιώς
