Ρε εχουμε θρεντ για Οικονομιδη?
Τον αγαπαω πραγματικα, ευτυχως προλαβα και ειδα Σπιρτκουτο και Ψυχη στο Στομα στην εποχη τους, πριν γινουνε καλτ για να γελαει ο καθε καγκουρας (εδω υπαρχουν ανθρωποι που βαζουν το Σπιρτοκουτο στην ιδια κατηγορια και επιπεδο με το Τσιου. Με το Τσιου μαλακα μου) οποτε με ειχανε χτυπησει παρα πολυ ασχημα. Τελος Σπιρτοκουτου, εξουθενωση. Τελος Ψυχης, μια μαυριλα, ενας μηδενισμος για τα παντα. Μαχαιροβγαλτης πολυ αλλαγη τεμπου, πανεμορφα πλανα του Αττικου βιομηχανικου τοπιου, Μικρο Ψαρι εξαιρετικο σε ολα τα επιπεδα. Επισης περασα παρα πολυ καλα και με την Μπαλαντα, εξαιρετικη, χωρις να πεσει στην παγιδα της αυτοπαρωδιας, ειναι μια ταινια Οικονομιδικη, σοβαρα γραμμενη και εκτελεσμενη, απλα χωρις να παιρνει τον εαυτο της τοσο σοβαρα, οπως θα επρεπε να ειναι καθε μαυρη κωμωδια δηλαδη.
Περιμενω πως και πως την καινουρια.
Δεν τρελαίνομαι με τη μπαλάντα (από συζητήσεις έχω παρατηρήσει ότι είναι η αγαπημένη του mainstream κοινού) αλλά οι υπόλοιπες είναι φανταστικές. Πώς να ξεχάσω την πρώτη φορά που είδα το μικρό ψάρι…