Να ξημερώνει μέσα σου η ζωή μου,
να χουν τα μάτια σου αλάτι απ? τα παλιά. Να ξεφυσάει μέσα μου η πνοή σου ναχουν τα χέρια μου γεμίσει με πουλιά.
[CENTER]
Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή μου,
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ? τα παλιά.
[SIZE=“4”][CENTER]Ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να `τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά.[/CENTER][/SIZE]
[/CENTER]
[I]Γιατί[/I] να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου,
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά;
Δε θα δειπνήσω πια με τη φωνή σου,
δε θα ζητήσω βάλσαμο απ? τα παλιά.
Θα μπω σ? ένα πλοίο και θα ρωτήσω
στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά.
Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή σου,
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ? τα παλιά.
Ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να `τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά.
Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά;
Έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ? αλήθειες
[B]μα η καρδιά σου είναι ένα [I]ψέμα[/I] απ? το [I]βορρά[/I].[/B]
Ας είν? τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου
να μ? αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα,
να με κοιτάζουνε φευγαλέα ερωτικά,
να ξεφυσάει η πνοή σου απ? το βορρά.
[U][B]Swans - Failure[/B][/U]
[I, I’ve been lonely
And I, I’ve been blind
And I,. I’ve learned nothing
So my hands are firmly tied
To the sinking leadweight
of failure
I’ve worked hard all my life
Money slips through my hands
My face in the mirror tells me
It’s no surprise that I’m
Pushing the stone up the hill
of failure
They tempt me with violence
They punish me with ideals
And they crush me with an image of my
life that’s nothing but unreal
Except on the goddamned slaveship
of failure
I’ll drown here trying
to get up for some air
But each time I think I breathe
I’m laid on with a double share
of the punishing burden
of failure
I don’t deserve to be down here
But I’ll never leave
And I’ve learned one thing
You can’t escape the beast
In the null and void pit
of failure
When I get my hands on some money
I’ll kiss it’s green skin
And I’ll ask it’s dirty face
"Where the hell have you been?"
“I am the fuel that fires the engine
of failure.”
I’ll be old and broken down
I’ll forget who and where I am
I’ll be senile or forgotten
But I’ll remember and understand
You can bank your hard-earned money
on failure
I saw my father crying
I saw my mother break her hand
On a wall that wouldn’t weep
But that certainly held in
The mechanical moans of a dying man
Who was a failure
My back hurts me when I bend
Because I carry a load
My brain hurts me like a knife-hole
Because I’ve yet to be shown
How to pull myself out from
The sucking quicksand
of failure
Some people lie in hell
Many bastards succeed
But I. I’ve learned nothing
I can’t even elegantly bleed
Out the poison blood
of failure](http://www.youtube.com/watch?v=pWStaRmuXzY)
[[I]I walked down to a river and sat in reflection of what had to be done
An offering of crimson flowed into the water below
A wound of spirit from which it floated and faded away
like every hope I’ve ever had
like every dream I’ve ever known
It washed away in a tide of longing, a longing for a better world
From my will, my throat, to the river, and into the sea
wash away
fade away
Here is the landscape
Here is the sun
Here at the edge of the earth
Where is the god?
Has he fallen to ruin?
Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος
σε σπίτι μέσα ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos
κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυτό.
Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω
στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
[B]Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά.[/B]
Κούκο φορούσες κάτασπρο μικρός και κολαρίνα
ναυτάκι του γλυκού νερού.
Σε πιάνει -μην το πεις αλλού- σα γάτα η λαμαρίνα
[B]και σε σαστίζει ξαφνικό προβέτζο του καιρού.[/B]
Το ντύμα πάρε του φιδιού και δως μου ένα μαντίλι
εγώ και σ’ έγδυσα μπροστά στο γέρο Τισιανό.
Βίρα Κεφαλονίτισσα και μάινα το καντήλι
σε λόφο γιαπωνέζικο κοιμάται το στερνό.
Σου πήρα από τη Νάπολη μια ψεύτικη καμέα
κι ένα κοράλλι ξέθωρο μαζί.
Πίσω απ’ το φριγκορίφικο στην άδεια προκυμαία
έβενος, γλώσσα της φωτιάς, στο βάθος κρεμεζί.
Φώτα του Melbourne βαρετά κυλάει ο Yara Yara
ανάμεσα σε φορτηγά πελώρια και βουβά
φέρνοντας προς το πέλαγος χωρίς να δίνει δυάρα
[B]του κοριτσιού το φίλημα του στοίχισε ακριβά.[/B]
Γερά την ανεμόσκαλα καφέ για τον πιλότο
λακίζετε αλυσόδετοι του στεριανού καημού.
[B][SIZE=“3”][U]Και σένα που σε κέρδισα μιανής νυχτιάς σε λότο
σμίγεις και πας με τον καπνό του γκρίζου ποταμού.[/U][/SIZE][/B]
[B][SIZE=“2”]Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.[/SIZE][/B]
Να σέβεσαι είπαν τον δυνατό
Στα τέσσερα να περπατώ
Μα ότι κάνουν θα είμαι εδώ
Στο τελευταίο οχυρό
Ότι κι αν πάρουν θα είμαι εγώ
Θα έχω εσένα ν? αγαπώ
Στο βοριά θα σε κρατώ
Όσο ελπίζω τραγουδώ
Κάθε μέρα γεννιέται
Για εμάς έχει χρώμα έχει χαρά
Απλώνω τα χέρια να δώσω
αγάπη όχι φωτιά
Ελεύθερο όνειρο ξυπνά
Νεράιδα της νύχτας έλα ξανά
Πάρε με τώρα μακριά
Από την σκιά που με κυνηγά
Από σένα αν προδοθώ
Θα γίνω αέρας θα χαθώ
Στη φύση πάλι θα βρεθώ
Ονείρων άσυλο ζει εδώ
Κάθε μέρα γεννιέται
Για εμάς έχει χρώμα έχει χαρά
Απλώνω τα χέρια να δώσω
αγάπη όχι φωτιά
Παρερμηνεύεις τα λόγια μου κάθε φορά,
και ως εκ τούτου διευρύνεις το κενό μεταξύ μας.
Εγώ για σένα έχω κόψει τα ναρκωτικά,
και όταν μιλάω με διακόπτεις,
να `σαι πάντα καλά.
Ίσως να φταίει που δεν είμαι ΚΚΕ,
δεν παίζω μπάλα σαν τον Οφορίκουε.
Δεν παίζω μπάλα σαν τον Οφορίκουε,
ίσως να φταίει που δεν είμαι ΚΚΕ.
Με αποπροσανατολίζουν τα μυστήρια κόλπα σου,
και εξ απ? ανέκαθεν την πάταγα μαζι σου Ευτέρπη.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων πρέπει να βρεθούμε,
να σου σφυρίξω 3 φορές σ? αγαπώ στα Μαρξιστικά.
Ίσως να φταίει που δεν είμαι ΚΚΕ,
δεν παίζω μπάλα σαν τον Οφορίκουε.
Δεν παίζω μπάλα σαν τον Οφορίκουε,
ίσως να φταίει που δεν είμαι ΚΚΕ.
Από τα βάθη της ψυχής
κι από του νου τα ύψη
απ’ το βυθό της θάλασσας
ως τις βουνοκορφές
ψάχνω να σε βρω
Μια σφαίρα υγρή γύρω απ’ τη γη
μια ουράνια δεξαμενή
εκεί που λούζονται οι ψυχές
πριν να χαθούν στο σύμπαν
με ένα πήδο ένα πρωί
να μπω με μια βουτιά εκεί
απ’ τον βυθό, απ’ τον πάτο
να δω τα πάνω κάτω
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
ν’ ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει γεια σου
Ακούς στα δέντρα τα πουλιά
άνθρωποι είναι με φτερά
που φέρνουν τα μηνύματα
από τον άλλο κόσμο
Φυσάει αέρας στα κλαδιά
μου απαντούν ψιθυριστά
κι αυτό που ψάχνεις θα στο πουν
τα πιο βαθιά πηγάδια
Έψαξα γη και ουρανό
μια περπατώ και μια πετώ
στων δύο κόσμων το κενό
να βρω την χαραμάδα
Στα βάθη των ωκεανών
ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από την γη που άνοιξε
περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
ποτε δεν φανταζομουν οτι οι στιχοι στην αγια τριαδα -οπως την λεω εγω- των Skyclad μετα απο τοσα χρονια θα "μιλουσαν’ τοσο πολυ μεσα μου…
[I]The “whether man” says that the outlook’s not great
A few outbreaks of murder with some isolated rape
I ask my doctor his advice, this is what he says,
“Get yourself some cancer boy, before you die of aids.”[/I]
[I]
If men have a sell-by-date I’ve just reached mine
Now we’ve come to the end of the line.
Why is life such a puzzle sometimes?[/I]
[I]I left my home and family - I’ve pawned all my dreams
Took a second mortgage on my soul to further my schemes
Now my body’s in the pages of "exchange and mart"
Ten pounds or nearest offer for one slightly broken heart.
…
Now my wallet’s getting thinner like the hair on my head
By the time I hit the “big Time” I’ll be buried and dead
Tell me how can you resent me for the money I’ve spent
On the only habit I indulge (that’s paying the rent)?
No-one said this life was easy Christ I’ve known that all along
But it needn’t be this difficult that’s why I wrote this song
The sex and drugs and rock 'n 'roll were never meant to last
And the bailiffs knocking on your door don’t need a backstage pass![/I]
Απόψε το τραγούδι θα `ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το `να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
[B]Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.[/B]
