…ο Μάλαμας που πόσταρα πιο πάνω, τι σχέση έχει με το μέταλ, πέρα στο μέταλο στην φωνή του:?:
:):!:
Mα το μεταλλο στη φωνη του φυσικα, stef, το ειπες και μονος σου!! 
Αν και εννοουσα οτι δεν ειναι το καταλληλοτερο θρεντ απο την αποψη οτι ειναι στιχοι που μου αρεσουν, οχι που με εκφραζουν!
Και σε πήλινη τσανάκα
Δεν υπάρχει χαμένος καιρός, δεν υπάρχει
Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
Ένας θεός εκβιαστής τις συγκεντρώνει κι όμηρους τις κρατάει
ώσπου τα λύτρα που ζητάει από μας να πληρωθούν
(Κι εμείς πληρώνουμε)
Όλα τελικά, όλα
Όλα τελικά ξαναγυρνάν σ? εμάς
το ξέρω ότι έχει ξαναποσταριστεί από τον αποπάνω (<3) αλλά
[SPOILER]I will lay in the gentle hands of your controlling gaze
I will be your servant through your darkest days
I will make the sacrifice and change just for you
I will dive into the essence of your purest blue
[/SPOILER]
[SIZE=3][CENTER][B]Μόνιμος Κάτοικος
Το Πρώτο Τρένο[/B][/CENTER][/SIZE]
-Φύγαμε!
-Που θα πάμε;
-Δε μπορώ να σου πω. [B]Πάρε το πρώτο τρένο κι έλα. Δε με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ.[/B]
Γυρνάω σε τόπους με ανθρώπους καλοπροαίρετους και ανθρώπους με κακούς τρόπους.
Όλοι ποικίλλουν, μα όλοι ίδιοι τείνουν να γίνουν κι ας μην το έχουν στο μυαλό τους.
[B]Πάντα όλοι βάζουν τον εαυτό τους πάν’ απ’ όλα κι όλους.[/B]
Και ‘γω μια από τα ίδια και χειρότερος. Για ποιον να μιλήσω; Μες τη βαβούρα σε σκέφτομαι και κάνω τη σκέψη νήσο-
Για ν’ ακουμπήσω λίγο, να σταθώ στον ίσκιο, να τονίσω ότι κάθε τι στον καιρό του διότι βιάζονται να μεγαλώσουν όλοι και χάνουν τη νιότη γρήγορα-
Αναμφίβολα, κατά καιρούς και ανά διαστήματα περνάμε κύματα και ζόρια, ναι!
[B][SIZE=2]Χαμογέλα μου! Έτσι θέλω ν’ αρχίσει η μέρα μου.[/SIZE][/B]
Πέρασα δύσκολα, στα πόδια μου στέκομαι και δε λύγισα. Τα άφησα πίσω μου και δεν κοίταξα και φεύγω. Πάω μπροστά. Πάω ψηλά!
-Φύγαμε!
-Που θα πάμε;
-Δε μπορώ να σου πω. [B]Πάρε το πρώτο τρένο κι έλα. Δε με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ.[/B]
Ακόμα κι αν μεγάλωσα και άλλαξα ημέρες τα χρόνια κυλάν σα θάλασσα και φεύγουν-
Πάντα εδώ πέρα με ‘χουν. “[I]Γιατί γύρω μου τρέχουν;[/I]” αναρωτιέμαι. Έχω τόσα να ρωτήσω. “[I]Είμαι μικρός και δε γνωρίζω.[/I]”
[B]Στο νου μου διάφορα. Άλλα σημαντικά κι άλλ’ αδιάφορα. Άλλα κράτησα. Άλλα τ’ άφησα, αλλά ο νους μου, μπάλα, τρέχει σε μέρη άλλα.[/B]
Πάντα το βλέμμα στον ουρανό για να πετάξω. Πιο ψηλά απ’ τ’ άστρα για να φτάσω, πιο ψηλά από δαύτα. Θέλει κόπο και προσπάθεια!
Μουτζούρες στις σελίδες, στα τετράδια, στα βιβλία και στην τσάντα μου. Αυτά με μεγαλώσανε, γι’ αυτό μέχρι σήμερα τα φυλάω στη ντουλάπα μου.
-Φύγαμε!
-Που θα πάμε;
-Δε μπορώ να σου πω. [B]Πάρε το πρώτο τρένο κι έλα. Δε με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ.[/B]
-Φύγαμε!
-Που θα πάμε;
-Δε μπορώ να σου πω. [B]Πάρε το πρώτο τρένο κι έλα. Δε με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ.[/B]
-Φύγαμε!
-Που θα πάμε; [I][SIZE=1]που θα πάμε;[/SIZE][/I]
-Δε μπορώ να σου πω.[I][SIZE=1] μα γιατί;[/SIZE][/I] [B]Πάρε το πρώτο τρένο κι έλα. [I][SIZE=1]δε θα μου πεις που;[/SIZE][/I] Δε με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ.[/B]
-Φύγαμε!
-Που θα πάμε; [I][SIZE=1]που θα πάμε;[/SIZE][/I]
-Δε μπορώ να σου πω.[I][SIZE=1] μα γιατί;[/SIZE][/I] [B]Πάρε το πρώτο τρένο κι έλα. [I][SIZE=1]δε θα μου πεις που;[/SIZE][/I] Δε με νοιάζει το μέρος, αρκεί να είσαι εδώ.[/B]
κριμσον, σε παρακαλω κανε εντιτ και αναφερε και τα τραγουδια απο τα οποια προερχονται οι στιχοι σε καθε ποστ σου
[B]" Well the toughest thing that I ever did was talk to the kids on the phone
When I heard them asking questions I knew that that you were all alone
Cant you understand that the government left me out of work
I just couldnt stand the looks on their faces saying, what a jerk "[/B]
σκοτώσαμε την αγάπη σου το λέω
ήμασταν δίπλα και την σπρώξαμε να πέσει στο γκρεμό
σκοτώσαμε την αγάπη σου το λέω
και εμείς γελούσαμε καθώς την βλέπαμε να φεύγει στο κενό
σου λέω και αν την γλίτωνε
σου λέω και αν την γλίτωνε
θα της μπήγαμε μαχαίρι στο λαιμό
στην ανίκανη μας φύση να αγαπήσεις
στην ανίκανη μας φύση τα κάστρα μας γκρεμίζεις
στην ανίκανη μας φύση να αγαπήσεις
στην ανίκανη μας φύση τα μαχαίρια σου ακονίζεις
ξεψυχάμε σου το λέω ξεψυχάμε
ζούμε μες στη κόλαση και εμείς χαμογελάμε
ξεψυχάμε σου το λέω ξεψυχάμε
λίγο πριν τον θάνατο και εμείς χαμογελάμε
Τζίμης Πανούσης - Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν
Τρένο
Ανάσκελα πεσμένος
στις σιδηροτροχιές
και το φεγγάρι από πάνω μου αναμμένο,
νύχτα, χειμώνας, άπνοια,
πένθιμες μουσικές
κι εγώ κουφάρι ζωντανό να περιμένω
Εικόνες από έρωτες
δήθεν κι ακρογιαλιές
το τελευταίο μου τσιγάρο δαγκωμένο,
πρεζόνια και εισπράκτορες,
γριές υστερικές,
στις ράγες και στις φλέβες μου
το στρίγκλισμα των φρένων
Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
κάνε κάτι να χάσω το τρένο!
:):!:
[B]And people hate me, cause I’m better than you
And people hate me
And that’s the motherfucking truth
People hate me and you can all fuck off
I’m perfect, pissed off, beautiful, I’m God
[/B]
[Just like I hate Fenders.
Just like I can’t stand the snow.
Just like my hand-me-down truck that I miss so much,
even with no stereo.
And just like fucking with a condom on,
though I’ve got no fucking disease.
Like getting tested for a brand new girl
who just turns around and leaves.
Like full-time school, a part time job,
and a niece I never see.
Like headwinds. Girls with boyfriends.
No money for no TV.
Just like that headstone with my name
engraved from a generation passed.
Like being twenty-three on Thursday.
Like growing up too goddamn fast.
Like a cell phone full of numbers
but not one soul I want to call.
Just like half-read books read by well-read eyes
that pretend to have read them all.
Like following a dream
that cripples you with debt.
Like laughing at a joke
that hasn’t caught up with you yet.
Because I once new why in those Kris Kross days.
Spin the bottle and she moves in mysterious ways.
Like a stupor.
A Winnie Cooper.
But now nothing makes sense to me.](https://www.youtube.com/watch?v=ZEYATQhVIMo)
Αυτό.
Κρίμα που ο καλύτερος στίχος του κομματιού δεν έφτασε στην original ηχογράφηση
[RIGHT]
[SIZE=7][B]This shade of gray
This certain sadness
This cold morning light
And this silent madness
It hangs in the air
It hangs like a memory
It hangs like a cloud
It hangs on desperately
Between dark and light
Between was and be
Between young and old
Between you and me
Between you and me[/RIGHT][/B][/SIZE]
[SIZE=4][B]I remember…[/B][/SIZE]
Αντε πηδηξου γιε μου…
γιαυτό σαγαπαω…
εεε. ξέρω γω…? ευχαριστώ??:-k
που να σου έλεγα…:
[B]There’s a space beside us
And there’s miles between us
And all around us
Grows this shade of gray[/B]
θα είχαμε αιμομιξία!! θα μας πηδούσες όντως!
Ρε μπας και είσαι αλήθεια γιος μου;
Εσύ διάλεξες και την ώρα…
:-s συγνώμη. δώσε μια αγαπουλιαρικη πατρική σφαλιάρα, και όλα εντάξει.
το γυρίζω στα δικά μου…
[B]Απόψε το τραγούδι θα `ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά[/B]
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το `να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.
Και τα δικά σου δεν είναι άσχημα…
το τελευταίο διστιχο πχ…κάτι μου κάνει…