Life is empty, can’t remember anytime before,
On a plain lit cold December, see it evermore,
Gliding through this life, and another as a child,
Ever doing games, and losing things, always playing gigs.
Somewhere in the sky, where the moon the stars shine bright,
Where the sun is shining, in the night.
I am in disgrace, yet i see your smiling face,
and i hope you let me, share your place.
I don’t live today.
Rain in the sky made the world fly into time
Back beyond time
Sun in the sky made the world fly into time
Back beyond time
Rain in the sky made the world fly into time
Back beyond time
Sun in the sky made the world fly into time
Back beyond time
Rain in the sky made the world fly into time
Back beyond time
Sun in the sky made the world fly into time
Back beyond time
Well, I lived in magic solitude,
Of cloudy looking mountains,
And a lake made out of crystal raindrops.
Roaming through space, ten thousand years ago,
I’ve seen the giant city of Atlantis,
Sinking into eternal wave of darkness.
Shhh.
Somewhere in the blue distance
Are those long forgotten trees of yore
A broken violin floating alone in December
Darkness everywhere, and nothing more
Symbol, strange symbol, melancholy
Painting torrid colors on a sky of green
Candle breathing one night only
Far away, in chillness, bleak, unseen
Drifting galley, ghostlike shadow
Sails rigged to catch and kill the time
Echoes wandering down an endless meadow
I feel … sublime
Η ζωη ειναι αδεια, δεν μπορω να θυμηθω καποια φορα παλια
σε μια φωτισμενη πλεξουδα, κρυος Δεκεμβρης, το βλεπεις για παντα
γλιστραινοντας σ’αυτη τη ζωη, και σε μιαν αλλη σαν παιδι
κανοντας παιχνιδια, χανοντας πραγματα, παντα παιζοντας αυτοκινητακια
καπου στον ουρανο, οπου τα αστρα, ο ηλιος λαμπουν φωτεινα
οπου ο ηλιος λαμπει τη νυχτα
νιωθω ντροπη, μεχρι να δω το χαμογελο στο προσωπο σου
και ελπιζω να μ’αφησεις να μοιραστω το μερος σου
δε ζω σημερα
Η βροχη στον ουρανο, εκανε τους ανθρωπους να πεταξουν στο χρονο
ακομα πιο πισω στο χρονο
Λοιπον, εζησα σε μαγικη μοναξια
συννεφιασμενων βουνων
και μια λιμνη, φτιαγμενη απο κρυσταλινες σταγονες βροχης
Ο ηλιος στον ουρανο, εκανε τους ανθρωπους να πεταξουν στο χρονο
ακομα πιο πισω στο χρονο
Περιπλανομενος στο διαστημα, δεκα χιλιαδες χρονια πριν
ειδα τη γιγαντια πολη της Ατλαντιδας
να βυθιζεται στο αιωνιο κυμα του σκοταδιου
Σςςς…
Καπου, σε θλιβερη αποσταση
ειναι εκεινα τα ξεχασμενα στον παλιο καιρο δεντρα
ενα σπασμενο βιολι που επιπλεει μονο του το Δεκεμβριο
σκοταδι παντου, και τιποτα παραπανω
συμβολο, παραξενο συμβολο, μελαγχολια
βαφει με φλογερα χρωματα εναν πρασινο ουρανο
κερι που ανασαινει μια μονο νυχτα
μακρια, παγωνια, ερημος, παγερος και αθεατος
παρασυρομενη γκαλερι, μια σκια σαν φαντασμα
φτερα σκαρωμενα για να πιανουν και σκοτωνουν το χρονο
αποηχοι περιπλανιουνται σ’ενα ατελειωτο λιβαδι
νιωυω…ανυπερβλητος
Uli John Roth
Fly to the rainbow
:lol: :lol: :lol: