"Hasta Siempre, Comandante, or simply “Hasta Siempre” is a 1965 Spanish song by Cuban composer Carlos Puebla.
There are more than 200 versions of this song.[2] The song has also been covered by Los Calchakis, Compay Segundo, Soledad Bravo,[3][4] Óscar Chávez,[5] Nathalie Cardone,[6] Robert Wyatt, Inés Rivero, Silvio Rodríguez, Angel Parra, Celso Piña, Walter Cesar, Xesco Boix, Wayna taki, Veronica Rapella, Rolando Alarcón, Los Olimareños, Julio Cesar Barbosa, Los Machucambos, Ciganos D’Ouro, Maria Farantouri, [B][SIZE=“2”]Wolf Biermann[/SIZE][/B], Boikot, The Swanvesta Social Club, George Dalaras and Al Di Meola, Ahmet Koç, Mohsen Namjoo among others.
Just to clarify ε, κατά τ’ άλλα πολύ ωραίο το ποστ σου.
ΕΥΓΕ. Με συγκινείς.
Πάρτε και δύο επαναστατικά παλαιστινιακά τραγούδια!
Μόνιμο χαμόγελο στα χείλη στο άκουσμα της “ΕΛΑΣίτικης Σαμιώτισσας”, χεχε.
Και τώρα κάτι λλλλλλίγο οφφ τόπικ, ή αν θέλετε πιο “αστικοδημοκρατικό”, αλλά σίγουρα, για μένα, συγκλονιστικό, και από πλευράς στίχων αλλά κυρίως από πλευράς μουσικής/ερμηνευτή.
Bump.
Αφού δεν μπορούμε να το κάνουμε ΚΟΒα εδώ μέσα (οι διαδικασίες μας περιφρουρούνται), ας ποστάρουμε κάνα τραγούδι.
Το κάτωθι λοιπόν για μένα προσωπικά αλλά, βάζω στοίχημα, και για άλλους, αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Είναι ο ύμνος της “Λαϊκής Ενότητας” της Χιλής. Την εποχή που για το λαό εκείνο, το όνειρο του σοσιαλισμού έφτασε πολύ πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα, αλλά εν τέλει εξ’ αιτίας της τραγικής ολιγωρίας και αναποφασιστικότητας των ηγετών του μετατράπηκε στον εφιάλτη της πολύχρονης αμερικανόδουλης χούντας του Πινοσέτ. Το τραγούδι αυτό λοιπόν έχει αυτή την ιδιαιτερότητα, ότι δεν είναι ακριβώς αντάρτικο, αλλά θα μπορούσε να είναι. Αν ο λαός προλάβαινε την αστική τάξη, την ακροδεξιά και τους Αμερικάνους και έπαιρνε πρώτος τα όπλα, οι Χιλιανοί εργάτες θα το τραγουδούσαν όχι πλέον στα εργοστάσια και στους δρόμους του Σαντιάγο, υπό τις τραγικές αυταπάτες ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να έρθει ειρηνικά, αλλά στα οδοφράγματα, στα βουνά, στα χαρακώματα των επαναστατικών μαχών.
Ακούγοντας αυτό το έπος έρχονται στο μυαλό τα τελευταία λόγια αυτού του -σίγουρα όχι επαναστάτη, αλλά- συγκινητικά τίμιου λαϊκού αγωνιστή, του Salvador Aliente.
[B][I]Viva Chile! Viva el Pueblo! Viva los Trabajadores![/I][/B]
