στην πεμπτη δημοτικου,ειχαμε μια ομαδα τους [B]δρακοντες[/B] που πηγε τρενο σ ολο σχολικο το τουρνουα και τελικα χασαμε στον τελικο απο το μισητο βου τμημα της εκτης,στα πεναλτι.ο γραφων ευστοχησε μαλιστα στο δευτερο πεναλτι απευθειας στο παραθυρακι.
λογικα δεν πιανει,αλλα ηταν η πιο επιτυχημενη ομαδα που ειχα συμμετοχη και ειπα να το πω:roll:
Μιλώντας για ακαδημίες, τη σεζόν 2008-09 κι ενώ το ρόστερ μας πετάει με εξαιρετικό ταλέντο, κινδυνεύουμε να μείνουμε εκτός από τη φάση των ομίλων (σύστημα διεξαγωγής champions league περικαλώ), επειδή πολλοί από εμάς παίρνουμε χρόνο συμμετοχής με την πρώτη ομάδα και δεν μας επιτρέπουν να αγωνιστούμε με την ομάδα Νέων. Τελευταία αγωνιστική, ως τρίτοι, πηγαίνουμε στην έδρα του πρώτου, ο οποίος μας περνά για 2 βαθμούς και θέλουμε μόνο νίκη. Ενώ έχουμε κάνει καλό παιχνίδι, το σκορ στα τελευταία λεπτά είναι 2-2. Εγώ τότε έπαιζα με δεμένο δάχτυλα στο αριστερό χέρι, καθώς λίγες ημέρες πριν είχα αποχωριστεί το νάρθηκα (τεράστια ιστορία). Αφού, λοιπόν, ήδη ήμουν μια ηρωική φιγούρα στον αγωνιστικό χώρο, έρχεται η τελευταία φάση όπου…
Κάθετη πάσα στην καρδιά της άμυνάς μας και ένα καλό μου φιλαράκι βγαίνει πρώτος στην μπάλα και προωθείται ντριμπλάροντας δύο αντιπάλους. Έχω ανοίξει (σέντερ φορ) δεξιά στη γραμμή του αράουτ στο ύψος της σέντρας και προσέχω το οφσάιντ. Μου βγάζει μπαλιά στο χώρο και ξεφεύγω από το στόπερ στο σπριντ. Αφού αφήσω πίσω ακόμα έναν βρίσκομαι απέναντι στον τερματοφύλακα και πλασάρω στη δεξιά του γωνία σηαμδεύοντας το δοκάρι. Παίρνω το ριμπάουντ και ξαναπλασάρω. Ξανά στο ίδιο δοκάρι, αλλά αυτή τη φορά μπήκε στα δίχτυα. Τελικό σφύριγμα και είμαστε στους 16. Οι πανηγυρισμοί, το κάτι άλλο… Εκείνη τη χρονιά σταματήσαμε στα ημιτελικά…
Ακούγεται εύκολο ή ψεύτικο. Δεν είναι τίποτα από τα δύο 
ΕΑΠ (Ένωση Αποστόλου Παύλου) στο Μακροχώρι Ημαθίας λέμε.
Όταν ήμουνα 8 χρονών θυμάμαι με είχαν βάλει στην ομάδα των 14-17 και είχαμε πάρει πρωτάθλημα νομού. Είχα δεν είχα 90 λεπτά συμμετοχής συνολικά σε όλη τη σεζόν 8)
Φ.Ε.Α Νεας Φιλαδελφειας
επαιξα για λιγο σε προπονησεις αλλα δεν εκανα δελτιο
Ο Νηλέας επανήλθε ανανεωμένος στην Α1 Ευβοίας, τρέλανέ μας μωρή αρρώστια:!:
Ραμνούς Γραμματικού!!!
Πω έχω πολλά. Αμύντας μπάσκετ ως γυμνασιόπαις - Υμηττός είναι αυτό για τους μη γνωρίζοντες, με επικό τσιμεντογήπεδο στα στενάκια πίσω από την ΠΥΡΚΑΛ στο περίπου. Τις τελευταίες χρονιές παλεύει αξιόμαχα στην Α2, ενώ πρόσφατα έμαθα (γιατί έλειπα φοιτητής) ότι συνενώθηκε με την ιστορική Δάφνη (από εκεί είχε ξεκινήσει ο Χριστοδούλου αν δεν κάνω λάθος). Κίτρινα-μπλε στη ντουλάπα μου φορέβερ.
Βαθύ σέβας και σαπόρτ (λόγω φίλου Ζωγραφιώτη) σε Ήλυ, το πιο επικό γήπεδο της ζωής μου είναι το Αστέρας Τρίπολης-Ηλυσιακός στην Τρίπολη, κι εγώ στην εξέδρα των φιλοξενούμενων με αρρωστάκια Ζωγραφιώτες. Τον είχαμε πιει 2-0, πάντως κάνανε-κάναμε χαμό.
Τέλος, βαθύ σέβας και σαπόρτ σε Αετό Ανωγείων (πάλι λόγω φίλου που έχει παίξει και εκεί), με επικά ντέρμπυ με Ερμή Ζωνιανών (σε εξίσου επικό γήπεδο ονόματι Σαράγεβο), απειλές και όπλα σε διαιτητές, καμένα λάστιχα για να μυρίζει η ατμόσφαιρα και τέτοιες ομορφιές. Πλέον παραπαίει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας κάπου στον πάτο του τοπικού Ρεθύμνου - δυστυχώς. Η τρελή εμφάνιση τύπου Flamengo με οριζόντιες κόκκινες-μαύρες ρίγες ανήκει στο πάνθεον των τοπικών ομάδων θεωρώ.
Ρε συ ! Απο του ΛΑΛΑ εισαι ρε ??? 
Έλα, κάνεις πλάκα :’)
Αdrian kai Eddie στο bg.Mπραβο:thumbup:
Ηλυσιακαρα ρε…
[SPOILER]γιναμε κ λιγο αιγαλεω βεβαια:p[/SPOILER]
Αξεχαστο το μπαραζ στο οακα με προο…στα πεναλτυ λιγισαμε!!!