Λοιπόν, άρχισα να ακούω αυτήν την ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ συλλογή του Παναγιώτη Κουνάδη που μου πήρε ο πατέρας μου για το ρεμπέτικο (μακράν το αγαπημένο μου ελληνικό μουσικό είδος). Περιλαμβάνει 20 long digibook τόμους, με τον καθένα τους να έχει 68 σελίδες με πολλές ιστορικές πληροφορίες και στίχους και 2 cd με 20 κομμάτια το καθένα (δηλαδή συνολικά έχει 800 τραγούδια). Τι να πω, μόνο συγκίνηση, ίσως να με αγγίζει περισσότερο λόγω μικρασιάτικης καταγωγής. Επίσης πιστεύω πως ότι είναι για τον Έλληνα το ρεμπέτικο είναι για τον έγχρωμο Αμερικάνο τα blues, από όποια σκοπιά και να το δει κανείς.
Μία στα γρήγορα το άκουσα είναι η αλήθεια αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.
On topic:
Nightwish - Imaginaerum:):!:
Τα εχουμε ξαναπει αγορακι μου εσυ εισαι δικος μου(στα γουστα εννοω),πραγματικα.
Ευγε!!!
Thank you messier jiopas, κι εσύ φαν του ρεμπέτικου; Αυτά είναι!
[SPOILER][/SPOILER]
Πρωινο καφε και Foo Fighters.
Ιζ γκουντ.
Και που να αρχισω να παραληρω για Dredg δηλαδη
Murmur - Mainlining the Lugubrious
Το’χεις λιωσει λεμε inhuman!
Oπως ειχες γραψει πολυ σωστα, εχει εναν 90’s αερα κι αυτο μ αρεσει.
Οι Acrimony ζουν ρε!